Capricorn - 2007-08-25, 23:17 Temat postu: Tatuś przy porodzie Dla mnie to naturalna kolej rzeczy - skoro tak się zdarzyło, ze był przy poczęciu, to dlaczego nie miałby być przy porodzie? Ale czytam sobie tutaj dzisiaj, że nie dla wszystkich to takie oczywiste. Ciekawa jestem argumentów, jakich używają panowie, aby nie brać udziału w narodzinach swoich dzieci. Lily - 2007-08-25, 23:24 Osobiście nie mam takich doświadczeń, ale ponoć panowie nabywają seksualnego obrzydzenia do swoich żon, jeśli zobaczą, jak z ich krocza wychodzi zakrwawiony noworodek. A część zwyczajnie boi się patrzeć na krew, na cierpienie. A tak na marginesie to mam koleżankę, byłą położną, która z sentymentem wspomina reakcje tatusiów, to, jak są szczęśliwi i wzruszeni, jak często płaczą, mimo że normalnie to się im nie zdarza itp. taniulka - 2007-08-25, 23:56
Osobiście też nie spotkałam. Przecież facet nie ogląda krocza kobiety tylko stoi przy jej głowie. Leżałam z kobieta której maż wymiękł i wyszedł podczas porodu, nie mógł patrzeć jak jego żona cierpi. A jak chodzi o Sebę to był naprawdę super 
Lily - 2007-08-26, 00:00 hxxp://forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=15128&w=30025907&v=2&s=0 na temat... ań - 2007-08-26, 08:05 jak dla mnie to trzeba szanować uczucia mężczyzny i tyle.Mój mąż akurat od początku chciał być przy porodzie i cały czas dzielnie towarzyszył
gosiabebe - 2007-08-26, 08:18 Tomek nie był przy porodzie,własciwie nie wiem do dziś dlaczego bo na moje pytanie odpowiadał pokrętnie coś w stylu "bo nie" ,ale ,że zazwyczaj wychodze z założenia ,że łaski nie potrzebuje to zakonczyłam temat i więcej nie pytałam.Poród miałam bardzo ciężki ,a popłakałam się tylko raz- kiedy zobaczyłam inne rodzące na korytarzu z kroplówkami i swoimi troskliwymi mężczyznami przy boku. ań - 2007-08-26, 08:28 gosiabebe, być może sam sobie nie radził z tym, ze nie miał siły być tam z Tobą. To widać dla Niego był trudny temat i nie wiedział jak się zachować. Przecież to delikatna sprawa a facet nie zawsze potrafi się przyznać do słabości Ania D. - 2007-08-26, 10:25 Ze mną był Alo i było to dla mnie wspaniałe. Od początku mówił, że chce być ze mną, a mi bardzo zależalo na jego obecności - gdyby był niezdecydowany, to bym go bardzo o to prosiła. Chciałam, by od razu mógł zobaczyć swoje dziecko i nie chciałam być sama w takich trudnych chwilach, gdy nie bedę w stanie o nic poprosić czy się bronić przed czymś. Jego obecność była dla mnie wspaniała, pomógł mi bardzo. Mówił, że podczas porodu nie widzi się tej krwi, ale jest to wspaniałe przeżycie, gdy widać pojawiącą się główkę. Dla mnie moment, gdy rodzi się dziecko jest niesamowity i cudownie jest, gdy oboje rodzice mogą przy tym być. tomek - 2007-08-26, 10:33
Może boją się, że zemdleją w trakcie i będzie to dla nich kompromitujące. taniulka - 2007-08-26, 10:36
Przykro mi rozumiem, że musiało być Ci ciężko 
gosiabebe - 2007-08-26, 10:41 ań, ja romumiem ,że mógł nie czuc się na siłach tylko za dobrze go znam.Domyslam się ,że po prostu było mu tak wygodniej.On jest osobą która bardzo nie lubi gdy coś trwa za długo lub gdy nie wie kiedy sie coś skonczy,a do tego opowieści typu "z ciemnej krypty" jego "życzliwych" kolegow wyrobiły mu zdanie na ten temat. Szkoda ,że tak wyszło choc ma to też drugą stronę- ja poczułam się silniejsza i wiem ,ze zawsze dam sobie radę sama bez niczyjej pomocy. Lily - 2007-08-26, 10:44
Ciężko jest być taką Zosią-samosią, z jednej strony dobrze, a z drugiej to smutne... gosiabebe - 2007-08-26, 10:51
Jestem przyzwyczajona  od dziecka raczej nie miałam wsparcia rodziców i z wszystkim musiałam sobie radzic sama ,a do tego wpajano mi ,że "to moje życie więc rób z nim co chcesz"
Lily - 2007-08-26, 10:52 W pewnym sensie wiem, jak to jest, choć jestem niesamodzielna to nigdy nie szukam pomocy, zawsze sobie sama próbuję radzić, choć kiepsko... agaw-d - 2007-08-26, 11:35 Mój M był przy porodzie i od początku tego chciał. Dla mnie to było bardzo ważne i dla niego chyba też! Ja nie jestem silną osobą, poza tym mam złe wcześniejsze doświadczenia z podobnych sytuacji i sama to bym na pewno nie poszła rodzić. Wydaje mi się, że to zależy od faceta i są tacy którzy nie chcą, tacy co stoją przy głowie i tacy co muszą widzieć jak ich dziecko przychodzi na świat i wkładają głowę między nogi kobiety (jak M )
Teraz mojego M siostra jest w ciąży i jej mąż nie chce być przy porodzie, Ona go namawia ale chyba On się nie da namówić, więc co ma zrobić przecież nie obrazi się na niego bo to i tak nic nie zmieni. Pozostaje tylko rodzić z kimś innym. gosiabebe - 2007-08-26, 11:40
w szpitalu w którym rodziłam mogł być tylko ojciec,nie mozna było wziąc kolezanki,babci czy cioci 
kasienka - 2007-08-26, 11:42 U nas można osobę towarzyszącą... Moe tak poprosić czyjegoś męża, ciekawe jak własny by zareagował wtedy
gosiabebe - 2007-08-26, 11:43
czemu na to wczesniej nie wpadłam 
Asłan - 2007-08-26, 11:51 My z Kasią od początku nie braliśmy pod uwagę (i nie bierzemy oczywiście teraz) innej opcji jak wspólny poród.Dla mnie na pewno pomocna była szkoła rodzenia prowadzona przez teściową,wogóle polecam wzięcie udziału w SR wszystkim parom,planującym pierwszy wspólny poród.Co do samego porodu,to niezapomniane przeżycie... Co nie znaczy,że wszyscy moi znajomi przeżywają to wspólnie.Co chwilę słyszę opowieści kolegów: "no,co ty zwariowałeś,ja przy porodzie???". Może to kwestia relacji w związku?Inna sprawa,że dużo kobiet po prostu nie chce żeby ich facet był wtedy razem z nimi... agaw-d - 2007-08-26, 12:05
Mój M twierdzi, że w takich chwilach nie patrzy się na kobietę zastanawiając się czy wygląda ładnie, estetycznie itp.
Bezsens! My właśnie namawiamy siostrę M, żeby rodziła z kimś innym bo nie chce sama, M powiedział, że może z nią iść, ale nie ustosunkowała się do tego, zobaczymy.
Mój M też mi mówił, że niektórzy koledzy jego tak reagowali i że pierwsze pytanie to czy byłeś przy porodzie i jak było, ciekawscy
Lily - 2007-08-26, 12:06
Ale ponoć seksuolodzy znają przypadki,kiedy facet przeżył traumę i koniec seksu w tym związku. To dobrze, że masz rozsądnego męża. agaw-d - 2007-08-26, 12:13
Pewnie są różni faceci i jak nie chce to chyba nie można namawiać bo to może nie wyjść na dobre, choć znam przypadek, że facet był namawiany w końcu się zgodził i był pomocny a później chodził dumny, że był przy porodzie To wszystko sprawa indywidualna, chyba
pao - 2007-08-26, 12:39 bartek pierwszy poród niemal zawetował. na pytanie czy chce być przy porodzie rzucił mi takie spojrzenie, że coś strasznego. ja tam szanuję zdanie innych więc machnęłam ręką i rzuciłam to samo pytanie mamie rzecz jasna mama była szczęśliwa.
gdy teraz pytać bartka dlaczego tak wtedy zareagował, to mówi ze nie wie. rzecz w tym, ze wie. on właściwie całą ciąże negował. dla niego dziecko nie istniało póki go nie zobaczył. ciąże przechodziłam sama, bez jego obecności, poród podobnie. nawet po porodzie chwile trwało nim się pojawił w szpitalu. bał się jak cholera, tylko duma nie pozwalała mu sie przyznać. wtedy nie był dojrzały do roli ojca. zmieniło sie to gdy zobaczył te mała czarną czuprynkę
bartek, mimo kiepskiego początku okazał sie świetnym tatą. dojrzewał stopniowo ale skutecznie. jednak został w nim żal, że te pierwszą ciążę zaniedbał. bardzo pragnął drugiej, by móc się "zrehabilitować" za poprzednie błędy. teraz, zupełnie inaczej do tego podszedł. dla niego było oczywiste że będzie przy porodzie, choć tym razem ja miałam drobne zastrzeżenia. co prawda nie tyle do samego porodu, co do bartkowych zapędów pouczania wszystkich i wszystkiego. na szczęście odpowiednio wcześniej powiedziałam mu o tym i opanował te szczurze zapędy co prawda im bliżej było porodu, tym bardziej się stresował, a jak już siedzieliśmy w domu odliczając skurcze to solidnie zbladł.
w szpitalu jednak był dzielny i doskonale dał sobie radę. mimo, ze oboje byliśmy niewyspani i obolali. i przekonana jestem, że to był wyjątkowy dla niego dzień, mimo niemałego wyczerpania fizycznego
kamma - 2007-08-26, 12:43 Rzeczywiście, psychologii znane są przypadki traumy opisane przez Lily. Ja znam jeszcze inny przypadek: Pewien facet bardzo chciał być przy porodzie swego dzecka. No i był... Dosłownie wszędzie! Pouczał położną, kontrolował przebieg porodu, ale w chwili, gdy pojawiła się główka dziecka, facet wymiękł, stracił przytomność, upadając uderzył głową w jakąś szafkę, dostał drgawek i wylądował na intensywnej terapii. Autentyk! Tak sobie myślę, że nie każdy mężczyzna ma w sobie dość siły, żeby przeżyć asystowanie przy porodzie. Niektórzy boją się bólu, krwi i to ich może dyskwalifikować. Niektórzy, niestety, nie są zbyt blisko ze swoimi żonami. Ale są i tacy, którzy uczestniczą i stają na wysokości (trudnego, jak by nie patrzeć) zadania. Dlatego też jestem zdania, że nie należy zmuszać mężczyzny do udziału w porodzie. Jeśli jest dość dojrzały, sam podejmie odpowiednią decyzję. Ja miałam cesarskie cięcie i bardzo chciałam, żeby M był przy mnie. On też chciał. Ale okazało się, że na cc nie wpuszczają, bo jest traktowane jako operacja, więc nie może być osób postronnych. Chociaż słyszałam, że jest możliwość uczestnictwa ojca w cc, ale podejrzewam, że za to trzeba zapłacić. Bardzo brakowało mi M podczas zabiegu. Czułam się samotna, zostawiona sama sobie. Nie wiedziałam, co się dzieje, a sama nie byłam w stanie tego sprawdzić (okazało się, że Irma miała bezdech w 3 minucie życia). M byłby bardzo potrtzebny w tamtych chwilach. orenda - 2007-08-26, 12:45 U nas było tak, że Piotr bał się porodu i na początku nie chciał być z nami. Bał się właśnie tego aspektu seksualnego, ale już pod koniec ciąży jednak doszliśmy do wniosku, że będzie ze mną, choćby dlatego, żeby nam krzywdy w szpitalu nie zrobili i jak zaczęła się akcja porodowa nie było żadnych wątpliwości, że zostaje ze mną do końca. Dla mnie poród to najpiękniejsze wydarzenie w moim życiu i wiem, że dla Piotra też jest bardzo ważne. pepper - 2007-08-26, 13:28 Chyba panowie nie biorący udziału przy porodzie to z reguły wyjątkowi twardziele albo zwykłe mięczaki. Lily - 2007-08-26, 13:33
no właśnie, ja mam takiego faceta, który raczej by się o to nie umiał zatroszczyć, on się o nic nie upomni, choć na pewno mięczakiem bym go nie nazwała... kasienka - 2007-08-26, 13:35 Ja nie chciałam, żeby Marcin wędrował w dolne rejony jak już będę rodzić i niby tak się umawialiśmy, choć nie jakoś stanowczo...no i jak położna powiedziała, że widać główkę, to oczywiście tatuś zaraz udał się ową główkę zobaczyć Ale chyba jakaś szczególna trauma nie została, pewnie to zależy od osoby...Ja sama nie chciałabym tego widzieć np., niektóre kobiety chcą zobaczyć w lusterku itp, ja wolę nie widzieć siebie w tym momencie...Ale jeśli dla M. to nie był problem, to ok, choć teraz też racze wolałabym, żeby sie tam nie ładował w czasie ostatnich skurczy...
Dla mnie było baardzo ważne, że był wtedy ze mną, czułam się o wiele pewniej, podawał mi wodę i masował plecy...Wtedy chodzilismy do szkoły rodzenia, więc jakoś czułam, że się choć troche tematem porodu interesuje...Teraz przed długi czas starałam się nie naciskać, ale w końcu przymusiłam do przeczytania trzech rozdziałów książki...Jakiegoś szczególnego zainteresowania nie widzę, ja mam pewnie teraz wygórowane oczekiwania...z tamtego porodu mam dość dobre wspomnienia ale parę rzeczy chciałabym zmienić i może za dużo wymagam... W każdym razie, nawet gdyby pobyt Marcina na sali porodowej ograniczał się do obecności i trzymania za rękę, to i tak dla mnie jest ogromnie ważne i ciężko mi sobie wyobrazić, by mogło być inaczej. A gdyby M.nie chciał być przy porodzie, o myślę, że rozmawialibyśmy o tym, jakbym czuła, że to faktycznie dla niego problem to nie naciskałabym. Poprosiłabym pewnie mamę albo przyjaciółkę(choć szczerze mówiąc to jedną, no, max dwie bym widziała ewentualnie na tym stanowisku) albo poszła radzić sobie sama Nie chciałabym zmuszać faceta do tego.
Lily - 2007-08-26, 13:36
Ja kiedyś oglądałam film z porodu, nie jest to miły widok szczerze mówiąc... kasienka - 2007-08-26, 13:37 Ja też oglądałam filmy, widziałam zdjęcia w książkach. Z resztą Marcin mówił, że gdyby nie to, że widział na filmie kilka porodów i jak to w rzeczywistości wygląda(bo ciężko to sobie wyobrazić tak-o) to mogłoby być kiepsko Ale siebie bym wolała nie widzieć.
Lily - 2007-08-26, 13:39 Ja mam taką niechęć do cielesności w ogóle, a do takich naturalistycznych fragmentów w szczególności, że nie chciałabym na pewno... kamma - 2007-08-26, 13:41 Myślę, że wspólny poród i przygotowania do niego bardzo zbliżają parę, a to ważne, bo gdy pojawia się maleństwo, mama chcąc nie chcąc jest nim bardziej zaabsorbowana niż partnerem. Bardzo mi smutno, że byłam sama w czasie cesarki. Capricorn - 2007-08-26, 15:28 Z tym "obrzydzeniem seksualnym" to dla mnie żaden argument, sorry. Przecież gdyby którakolwiek Pani twierdziłam, że nabrała seksualnego obrzydzenia do Pana, bo podejrzała jak on siusia (czyli ujrzała nieseksualną funkcje organu płciowego), to nikt by tego nie traktował jako uszkodzenie psychiczne. Pan kocha Panią, Pan chce mieć dziecko z Panią, ale jest zbyt delikatny / ma zbyt wysokie poczucie estetyki, aby jej towarzyszyć w porodzie? Rozumiem, że może się tak zdarzyć, że Pani sobie nie życzy męża przy porodzie, bo się krępuje. Wtedy Pana na siłę przyciągac nie nalezy. Ale jeśli Pani daje Panu do zrozumienia, że będzie go potrzebowała, to wycofanie się, bo "będzie nieelegancko", "zemdleję" itp, jet po prostu nie na miejscu. Każda Pani powinna Panu uświadomić, ze zanim zacznie się poród musi ona przejść przez etap rozwierania się szyjki macicy, że ten etap potrafi być długi, średnio przyjemny, a jednocześnie nie wymaga stałej obecności personelu. Pan jest potrzebny po to, żeby potrzymać za rękę, służyć jako wieszak, gdy Pani spaceruje, i ma mocny skurcz, albo do snucia opowieści o ostatnich / następnych wakacjach. No i do informowania personelu, że z Panią dzieje się coś niepokojącego. Ma być wsparciem. nie znam Panów, którzy podczas parcia ustawiają się obok położnej, bo tam nie są potrzebni. Ale nie uważam, że należy im zabronić "tam" zaglądać - chce, niech patrzy w końcu to Natura.
Po tym, co piszecie, jeszcze bardziej doceniam fakt, iż mój bardzo niedoskonały mąż towarzyszył mi dwukrotnie od momentu wejścia do szpitala do chwili, gdy powiedziałam "no jedź wreszcie do domu"  Przecinał pępowinę, szedł z dzieciątkiem na ważenie, mierzenie i badanie, po czym mi je przynosił i zachwycał się, jak taki maluszek łapczywie pije mleczko. A też niby taki twardziel
Pewnie to jest tak, że jak jakiś Pan towarzyszy Pani podczas narodzin dziecka, to trudniej jest mu po prostu spić się z kolegami do nieprzytomności "z radości". Bo takie zostanie tatusiem ma chyba nieco inny wymiar, wymusza odpowiedzialność. Co nie oznacza, ze tatusiowie nie odbierający porodów nie są odpowiedzialni. Ale startują z innego poziomu. Lily - 2007-08-26, 15:30
Ale to są fakty, niektórzy faceci uważają kobiety za istoty, które mają wyłącznie ładnie wyglądać, być stale podniecające i kuszące, a nie mogą one być po prostu ludźmi... Podejrzewam, że to ci sami, którzy nie mogą kobiety zobaczyć w maseczce, bo już nie będą jej chcieli... kasienka - 2007-08-26, 15:54 Plusem tego, że facet jest przy porodzie jest też fakt, że niektórym się wydaje, że kobieta idzie do szpitala z brzuchem a wychodzi z dzieckiem. A reszta jak na filmie, trochę postęka i już...Dobrze, jak zobaczą jaki to wysiłek i ból...Potem myślę, że łatwiej im wyręczać nas w niektórych obowiązkach domowych i rozumieją dlaczego ona nie powinna może kucać żeby wyjąć jego gacie z pralki tydzień po porodzie
Ale jestem za opcją, że nie można zmuszać...Ani mężczyzny do uczestnictwa w porodzie, ani kobiety do przyjęcia tej asysty, gdyby wyraźnie sobie tego nie życzyła... Przedwczoraj gadałam z kumpelą, która pół roku rodziła drugi raz. Przy pierwszym porodzie był mąż. Przy drugim nie-w szpitalu była jakaś bakteria, wpuszczali tylko rodzące...Ale ona się z tego cieszyła. Bo stwierdziła, że za pierwszym razem to on siedział i nóżka mu chodziła, bo długo to trwało(4,5 h od początku laska szybko rodzi...) A ją to wkurzało, bo oczekiwała, że jakoś się nią zajmie, poda wody, obetrze twarz itp...Za drugim razem już nie miała ochoty na jego obecność. Mówiła, że skupiła się na sobie i tym co się dzieje, nikt jej nie rozpraszał, nie nawiedzały ją myśli w stylu"teraz mógłby mi podać wodę, a teraz coś tam". Jak będzie jeszcze rodzić to raczej tez bez męża. Poza tym, niektórzy twierdzą, że kobiety zawsze rodziły z kobietami, że facet na sali porodowej to obcy element, że to nie jest miejsce dla niego Ja tak nie myślę, bo czasy się zmieniły i relacje społeczno związkowe też...Ale nie wszyscy muszą...
pao - 2007-08-26, 16:51
jak dla mnie to to samo
a co do naturalności: jak poznałam bartka to byliśmy kompletnie odmienni. dla mnie to co naturalne po prostu istnieje i tyle, dla niego wiele naturalnych rzeczy było obrzydliwych. czasem jak mu coś proponowałam to był oburzony... właściwie w prawie każdej sytuacji wychodziły takie różnice. jednak przez te lata bartek się zmienił, przyjął inne spojrzenie i tez stara się iść w zgodzie z naturą. teraz myślimy podobnie, zatem tym razem do porodu podszedł w inny sposób. nie było to już obrzydliwe, niestosowne czy jakiekolwiek, ale po prostu naturalne
to jak patrzymy na naturalność, cielesność i tego typu aspekty bardzo wpływa na nasze podejście do porodu chociażby. zresztą jest to bardzo mocno widoczne Asłan - 2007-08-26, 18:05 Nie znam statystyk,ale myślę,że i tak mniejszość par rodzi wspólnie.Szpitale nie zachęcają do tego,wprowadzając idiotyczne opłaty za "porody rodzinne" (nieraz kilkaset złotych).Do tego dochodzi brak edukacji (jestem ciekawy czy w kościołach na naukach przedmałżeńskich księża o tym nauczają...  )
Ogólnie też nie jestem zwolennikiem przymusu w tym przypadku,choć pewnie paru kozakom taka lekcja pokory wobec kobiety i życia by się przydała. DagaM - 2007-08-26, 19:49
U nas tak było. Piotrek, gdy zobaczył jak bardzo bolało mnie (choć nie skarżyłam się, ani nie krzyczałam przy skurczach), pomyślał, że już nigdy nie zdecyduje się na drugie dziecko, bo nie chce abym znowu tak cierpiała. Ciekawa sprawa, że ja tez tak pomyślałam w czasie porodu, że już nigdy więcej ( w ogóle często mamy te same myśli, aż zaczęłam się zastanawiać, czy nie ma między nami telepatii).
I właśnie po powrocie do domu, Piotrek robił dosłownie wszystko co chciałam, gotował, sprzątał, wyprowadzał psa na tyle minut ile poprosiłam itd. W czasie porodu był bardzo dzielny; czytał mi książkę, szukał metod na uśmierzenie bólu, mierzył mi czas do końca każdego skurczu. Przy skurczach partych trzymał mnie za rękę (mówi, że co mało nie zmażdzyłam mu dłoni ), a na koniec przeciął pępowinę, przygotowal ubranka do ubrania Ninki, zrobił kilka poruszonych  fotek. A gdy przyniósł mi na ręce Ninę, a cała drużyna medyczna wyszła, Piotrek zasnął na podłodze. Był bardziej wyczerpany niż ja 
A co do osoby towarzyszącej, na początku Piotr nie chciał być przy porodzie. Powiedział wprost, że to nie jest na jego nerwy i tu przyszła mi z pomoca koleżanka z mężem, którzy zaproponowali mi, że jej mąż będzie mi towarzyszył. Nie powiem, przystojny z niego gość, ale jako towarzysz do porodu...poczułam się z lekka zażenowana i tu wszedł do akcji mój mąż, który podjął męską decyzję, żeby jednak ze mną być 
Bardzo się cieszy, że był przy porodzie. gosiabebe, dzielna z Ciebie dziewczyna 
Capricorn - 2007-08-26, 21:32
Chcąc być z takim facetem nie należy absolutnie podejmować decyzji o ciąży. Fryzjer, kosmetyczka, siłownia, solarium, wybielanie zębów, odsysanie tłuszczu, makijaż permanentny - takie myśli powinny skupiać uwagę kobie, które trwają przy takich partnerów. Ciąża? - a fe, brzuch po ciąży jest ohydnie nieapetyczny. marcyha - 2007-08-26, 21:32 Mój mąż z początku nie chciał, mówił, że od wieków kobiety rodziły same itp. Teściowa utwierdzała go w przekonaniu, że nie powinien rodzić ze mną (biedny synek, do czego ja go chcę zmusić, ojejej!) Zaciągnęłam go na szkołę rodzenia siłą. Od razu "wciągnął się" i był bardzo aktywnym słuchaczem. A jego pytania najczęściej dotyczyły zgonów przy porodzie i takich tam  Wyjaśniłam mu, że chcę by był przy mnie i pomagał mi. W momencie parcia może sobie wyjść. I tak się umówiliśmy. Podczas porodu Maciek jednak tak się zaangażował, że został do końca, zrobił mi sporo dość kontrowersyjnych fotek , podawał wodę w przerwach między skurczami partymi, przecinał pępowinę, obfotografował Misiaczkę podczas badania, ważenia (mówił, że chce mieć dowód, gdyby coś źle zrobili i uszkodzili dziecko ). Maciek jest zadowolony z tego, że był ze mną, chociaż, jak mówi, patrzenie na moje cierpienie było dla niego przeżyciem dramatycznym. Uważa, że tatusiowie, którzy zamiast być z żoną, siedzą z kumplami i "opijają" potomka - są żałośni i nie zdają sobie sprawy z wagi zdarzenia, jakim jest poród, przyjście na świat nowego człowieka.
A jeśli chodzi o "te widoki" - rodziłam w wodzie - niewiele widać
pao - 2007-08-26, 22:17 ja o "widokach" nawet nie myślałam. ot normalna sprawa i tyle... a ze bartek ratownik i niejedno widział to tym bardziej przez myśl mi nie przeszło. raczej obawiałam się, że zacznie mnie pouczać co mam robić, lub będzie opieprzał lekarzy że mnie boli. na szczęście obie wersje nie zaistniały bo bym go osobiście wywaliła
Capricorn - 2007-08-26, 22:25
no, moja teściowa, gdy dowiedziała się, ze jej pierworodny był przy narodzinach (ba, nawet przeciął pępowinę! ) mało trupem nie padła. Gdy juz doszła do słowa, jedyne pytania jakie potrafiła zadać to: "nie denerwowałeś się? nie było ci słabo? nie brzydziłeś się?" Pewnie, po co pytać o kondycję maluszka, o jego matce nie wspominając.
Też mam niezłą kolekcję hardcorowych zdjęć z porodu Do ostatniego mieliśmy dwa aparaty
hans - 2007-08-26, 22:35 Ja oczywiście witałem naszą córcię osobiście i nie wyobrażam sobie inaczej
Azja dostała całe wsparcie jakie byłem w stanie jej dać, przez kilka dni potem to czułem
pao - 2007-08-26, 22:39
bartek nadal chodzi do tyłu a jutro do pracy zatem tez nie odpocznie biedaczek...
niemniej bardziej sie martwi czy ja sobie poradzę. no ale to przemilczałam, w końcu chciał być miły
Malinetshka - 2007-08-27, 16:12
Dla mnie też... to wyjątkowo smutne
Inne 'powody' jestem w stanie zrozumieć.. Jakiś chorobliwy lęk przed krwią czy inne takie.. ale tego nie  To jak to jest.. Poczęcie w porządku, a poród już nie, bo jest "fuj"? ech... wiecie, strasznie mi smutno gdy myślę, że niektórzy tak mają..
Tacy panowie chyba nie chcą pamiętać, że oni też wychodzili na ten świat z krocza swoich matek... (no taaaaak, ale własna matka to nie własna żona, matka nie musi być seksi..  )
W ogóle uważam, że oddzielanie sfery seksualnej od naturalności (która bywa nieestetyczna) jest ogromnie przykre..
Tia.
Lily - 2007-08-27, 16:17 Tylko że czasem ten brzuch pojawia się "przypadkiem", albo dlatego, że to kobieta chce mieć dziecko, a dla faceta to zbędny, nie dający spać balast... Ale też myślę, że jak się chce z kimś być na serio to trzeba brać pod uwagę wszelkie aspekty, w tym rzyganie, biegunki i porody... takie życie. Malinetshka - 2007-08-27, 16:37
No tak.. Czyli ewidentne oddzielenie sfery seksu od tego do czego on służy Jestem również za tym, aby seks był dopełnieniem związku, a nie tylko drogą do poszerzania rodziny, ale takie totalne oddzielenie tych dwóch spraw jest dla mnie smutne... Tak jakby ludzie zapominali, że zawsze istnieje możliwość zrobienia dzidziusia (mimo wielu zabezpieczeń) i łudzili się, że może jednak do tego nie dojdzie.. a jak dojdzie to uciekać(!) bo to "fuj"...
rosa - 2007-08-27, 20:02 czasem bywa na odwrót, mój kolega bardzo chciał być przy narodzinach swojego synka, ale jego małżonka była kategorycznie na nie, i nie dała się przekonać. chciała być sama my rodziliśmy razem gosiabebe naprawdę jesteś bardzo dzielna, może przy następnym Twój facet się przełamie
malina - 2007-08-27, 21:45 xyz Cytrynka - 2007-08-29, 18:50 My za każdym razem "rodziliśmy razem". Kiedy rodziłam Julcię byłam wystraszona (obcy kraj, nieznajomość języka) i obecność P. bardzo mi się przydała. Dwa kolejne porody nie były dla mojego męża tak atrakcyjne jak pierwszy, ale był przy mnie jak go potrzebowałam (jak nie potrzebowałam czytał książkę). Za drugim i trzecim razem przeciął pępowinę, za pierwszym razem kręcił film. Z tego co wiem nadal jestem dla niego atrakcyjna, chyba, że włożę spodnie moro, które uwielbiam a on nie cierpi
Momo - 2007-08-31, 11:55 Marcyha, fajnego masz męża
Ja się zastanawiam wlaśnie jak jak wpłynąć na B żeby był w tym momencie przy mnie, bo narazie się wzbrania. Szkoła rodzenia odpada bo najbliższa 30 km od domu i nie ma czasu na dojazdy. Ale znając nasze życie i tak wszystko "wyjdzie w praniu". Nawet jeszcze nie wiem gdzie urodzę, opcji jest trochę, noi i muszą przestać strajkować )
Capricorn - 2007-08-31, 12:09 Momo, mój dał radę bez szkoły rodzenia. Grunt to nastawienie
pao - 2007-08-31, 15:25 Momo, mój Bartek tez bez szkoły rodzenia poszedł. ważne jednak w kilku kwestiach chłopa uprzedzić by nie spanikował w trakcie (o ile ma takie tendencje )
martka - 2007-08-31, 19:39 nawet nie pomyslalam, ze ktos moglby nie chciec byc przy porodzie... 
dla Piotrka to oczywiste, ze bedziemy rodzic razem. na wszelkie badania chodzi ze mna i nie wyobraza sobie inaczej. ja tez rebTewje - 2007-08-31, 20:08
np: o kurcze! musze leciec! zostawilem kartofle na gazie! Malinetshka - 2007-08-31, 20:14
ehe
Tylko ciekawe dla kogo te kartofle skoro żona w szpitalu...
Capricorn - 2007-08-31, 20:21
bratowa mojego męża miała cięzki poród. Położna wyprosiła tatusia z sali porodowej - to on wsiadł w samochód, i pojechał do domu. czekał, aż żona zadzwoni, i powie, ze już po wszystkim. Ani nie nalegał na to, ze zostanie z żoną, ani nie poczekał w szpitalu (za drzwiami, gdziekolwiek). pewnie też zapomniał o ziemniakach. gosiabebe - 2007-08-31, 20:23
własnie takie podejscie ma Tomek: "po co mam tu siedziec" "przecierz będę sie nudził" 
Lily - 2007-08-31, 20:30
to się nazywa empatia...
zina - 2007-08-31, 20:32 Moj niemaz z kolei we wszystko sie tak szalenie angazuje ze mielismy juz pierwsza "potyczke" na temat nadopiekunczosci i troche przystopowal
Porod oczywiscie we dwoje choc jestem troche przerazona sama sytuacja i boje sie swoich reakcji,hihi (potrafie "dac popalic")
rebTewje - 2007-08-31, 20:47
oho! detektyw sie w Malineczce obudzil! Dla kogo, dla kogo! A nie mozna tak bezinteresownie sobie kartofelkow nagotowac? Wicia - 2007-08-31, 21:26
Wiem, że to śmieszne nie jest ale nie mogę się powstrzymać
U nas na początku nie było mowy o wspólnym porodzie. Usłyszałam : to nie jest impreza dla facetów. Temat uznałam za zamknięty. Było mi trochę przykro ale uszanowałam jego wolę. Tygonie mijały, brzuch mi rósł.... im był większy tym częściej otrzymywałam oznaki miłości Dosłownie jego uczucia do mnie wzrastały wprost proporcjonalnie do ilości przybieranych centymetrów w pasie Pewnego dnia usłyszałam "idziemy do szkoły rodzenia!" Sama nie byłam przekonana, czy to nie wywalone pieniądze ale się zgodziłam. Decyzja ta jak się okazało potem była jednoznaczna z decyzją o wspólnym porodzie. Może kiedyś się odważę to wkleję opis naszego porodu. Po fakcie stwierdziłam, że nie wyobrażam sobie rodzić bez niego. Prędzej wstrzymałabym akcję porodową i wróciła do domu (trafiliśmy na delikatnie pisząc trudną położną). Wspólny poród był wydarzeniem mistycznym i bardzo regenerującym związek. Nie wiedziałam, że w takiej chwili można się zakochać w zakochanym wcześniej mężczyźnie Bardzo budujące, wzmacniające, wyjątkowe, wzruszające i....... mam ochotę to powtórzyć
martka - 2007-08-31, 21:59
do dzieła
Capricorn - 2007-08-31, 22:36
U nas było tak samo, zwłaszcza, że gdzieś tam po drodze przytrafiały się nam dość duże kryzysy. Malinetshka - 2007-08-31, 22:39
ofkorsik, że można, a jakże!
A bo lubię
Wicia, cudnie czytać takie rzeczy
Jagula - 2007-09-01, 22:25 Moja brzydsza połowa zawsze twierdziła,że nie ma mowy o wspólnym porodzie...przyszło co do czego i stało się - na szczęście inaczej. Bliska osoba, szczególnie ojciec dziecka to ogromne wsparcie dla rodzącej ...i po prostu wygoda
Mnie niestety po 17 godzinach musieli ciąć ale i tak wiedziałam i widziałam,że stoi pod salą operacyjną...potem pognał na noworodki...to też było wsparcie... Myślę,że pzreżycie tego razem cementuje związek
siwa - 2007-09-02, 20:37 Mój Robert już się nie może doczekać kiedy pójdziemy na pierwsze zajęcia ze szkoły rodzenia. Jest oczywiste, że będzie rodził razem ze mną innej opcji nie bierzemy pod uwagę. To co mnie dodatkowo cieszy to fakt, że od szpitala a mojego domq dzieli mnie jedna ulica;) 3 min drogi i jestem na porodówce;) kamma - 2007-09-03, 14:00 Siwcia tak w ogóle to gratulacje ogromne, bo do tej pory nie miałam okazji złożyć
Cytrynka - 2007-09-04, 05:34 Ja chodziłam do szkoły rodzenia sama, bo męża zesłano do Nikaragui w tym czasie. Poradził sobie
Dla mnie bardzo ważne jest, by w takich chwilach była ze mną bliska osoba. Teraz marzy mi się poród w domu, całkowicie naturalny, bez oksytocyny i znieczulenia. Niestety ciąży brak. siwa - 2007-09-05, 21:18 Oooooooo Kamma jak Cie dawno nie było-grande buzior dla Irmy;) Dzięki wielkie:) Kitten - 2007-09-13, 23:09
Taaa... Faceci bywają dziwni pod tym względem . Mój zareagował paniką i obrzydzeniem na przypadkowe zetknięcie się z moją krwią miesięczną (była intymna sytuacja, a mnie się zaczęło wcześniej, niż zwykle). I jeszcze nie bardzo rozumiał, dlaczego zrobiło mi się przykro... . Tak, że na porodówce go sobie nie wyobrażam ;P
Ale nie planujemy dzieciaka dziś, ani nawet pojutrze, więc może jeszcze zdąży dorosnąć . Póki co, fizyczne aspekty kobiecości, wyraźnie go przerażają
Lily - 2007-09-13, 23:12
mój okazał obrzydzenie, jak powiedziałam, ze kobietom przy porodzie nacina się krocze i potem jest blizna, choć do brzydzących się byle czym nie należy... pao - 2007-09-13, 23:45 mój mąż początkowo reagował obrzydzeniem an masę różnych naturalnych rzeczy... doszło do tego, że nim wyartykułowałam to co miałam powiedzieć to sie 5 razy zastanawiałam jak on to odbierze. teraz na szczęście natura mu bliska sie stała i jakoś poród przeżył
kasienka - 2007-09-13, 23:48
tej blizny po pewnym czasie w ogóle nie widać Przynajmniej u mnie, nie jestem w stanie jej zlokalizować nawet z lusterkiem
Lily - 2007-09-13, 23:50 To chyba zależy jak mocno natną, nie? kasienka - 2007-09-13, 23:51 Ja miałam z 8 szwów sama jestem zdziwiona, że tego nie widać...
Malroy - 2007-09-14, 07:41 kurde, my też rodziliśmy wspólnie, tyle, że... nic nie pamiętam
Capricorn - 2007-09-14, 08:49
no i nie wszystkie nacinają... Lily - 2007-09-14, 11:07 To jeszcze zależy gdzie Capricorn... hxxp://forum.gazeta.pl/forum/72,2.html?f=548&w=53228006&a=68711804 - naturalny poród bez interwencji - zastanawiam się co oni mają z ta oksytocyną, za duże zapasy? Capricorn - 2007-09-14, 11:12 już pisałam gdzie - we Wrześni
Lily - 2007-09-14, 11:13 nie wszyscy mieszkają w pobliżu Wrześni
Capricorn - 2007-09-14, 11:15 ja też nie do końca. ale dałam radę.
poznałam tam babkę z gorzowa wlkp, jak nic ponad 200 km jechała
Lily - 2007-09-14, 11:18 widocznie miała długi poród
pamiętam tak program w tv, gdzie mówiły matki i dzieci, które urodziły się w różnych dziwnych miejscach, bo mama nie zdążyła, i tak np. była dziewczyna, która urodziła się w Grocie Łokietka - byliśmy tam niedawno
byli też ludzie, którzy chcieli rodzić w domu pod lasem, ale bali się, że w razie czego nie zdążą do szpitala, bo mają dość daleko - a inna babka na to "wy się martwicie, że nie zdążycie, ja miałam 500 metrów i nie zdążyłam"
Capricorn - 2007-09-14, 11:20
umiała się zorganizować. I chciała rodzić w dobrym miejscu. pao - 2007-09-14, 17:29 raczej nacinają standardowo. ale faktycznie, u mnie tez prawie niewidoczna (ta pierwsza, nowa jeszcze nie daje o sobie zapomnieć )
marysia - 2007-09-17, 09:35 Dlaczego to takie ważne czy blizna jest widoczna czy nie? Kto, na Boga, w łóżku ogląda blizny po nacięciu przy porodzie?! Ja tam w łóżku wolę poczytać...
elenka - 2007-09-17, 09:47 Wiesz marysia ludzie mają różne hobby
Pliszka - 2007-09-17, 11:24 miałam to szczęście, że mnie nie nacinali. Miałam dokładnie taki poród jaki sobie wymarzyłam- bez nacinania, bez oxytocyny, nawet bez wenflonu w ręce, żeby nikogo kroplówki nie kusiły za to z mężem i w wodzie. Leonka urodziłam praktycznie bez pomocy położnej, prosto w swoje ręce. Nie zabrano mi go nawet na chwilkę- ważony i mierzony był dopiero kiedy opuszczałam salę porodową, po trzech godzinach tulenia i karmienia maleństwa
adriane - 2007-09-17, 11:57
Pogratulować
A gdzie taki szpital jest, że nawet wenflonu nie zakładają? Pliszka - 2007-09-17, 12:17 rodziłam w Warszawie w szpitalu św. Zofii. Mieliśmy swoją prywatna położną z którą ustaliliśmy wszystkie szczegóły, da zainteresowanych mogę podać jej namiary porody w wodzie propagowała nawet na zajęciach w swojej szkole rodzenia. Co do wenflonu, to wbrew szpitalnej procedurze obiecała mi, że go sobie darujemy
pao - 2007-09-17, 12:19 fajnie z taką położną rodzić choć ja na szczęście na moje ostatnie towarzyszki porodu narzekać nie mogę
Alispo - 2007-09-17, 12:20 Wlasnie..ile taka prywatna polozna moze miec "wladzy",ciekawa jestem na ile mozna sie dogadac zeby bylo tak jak chcemy,pewnie zalezy od tych scislych procedur ktorych trzyma sie szpital 
Lily - 2007-09-17, 12:31 jak to pisała to położna z Opola, która przyjmuje domowe porody - wiele procedur jest stosowanych, bo "przecież nikt się nie skarżył" wiele osób poddaje się szpitalnej rutynie, bo myśli, że tak ma być, do głowy im nie przyjdzie, żeby protestować... adriane - 2007-09-17, 12:36
Ja rodziłam w domu, ale rozmawiałam z ktorąś polozną z Żelaznej, że jakby coś się nie powiodło z tym rodzeniem w domu, to czy mogę rodzić z nią w szpitalu i właśnie mówiła mi, że ten wenflon tam każdej kobiecie zakładają i że takie maja procedury i musi sie do nich stosować... Ale to było w 2000 r, więc może teraz i to da się "załatwić". I dobrze.
Lily - 2007-09-17, 12:38
zdaje mi się, że pacjent zawsze ma prawo odmówić, nawet jeśli oni mają "takie procedury" w razie czego zastrzyk można dać bezpośrednio ze strzykawki Ania D. - 2007-09-17, 12:49 Ja mówiłam męzowi, że wolę już rodzić niż mieć zakładany wenflon, nie cierpię tego. Brr. Pliszka - 2007-09-17, 13:03 ostatecznie nie uniknęłam wenflonu- pod koniec porodu (bardzo długiego- nie pozwoliłam przebić pęcherza płodowego żeby Leonkowi dłużej było wygodnie, przez co poród się ciągnął w nieskończoność)- dostałam kroplówkę wzmacniającą, ale przedtem wszystko żeby jej uniknąć: sole trzeźwiące, czekoladę , akupresura (swoją drogą jako znieczulenie bardzo mi pomagała)
Lily, pacjent zawsze może powiedzieć "nie" i ja z tego prawa skorzystałam  Zresztą podpisałam, że to moja decyzja i zwalniam moją położną od odpowiedzialności za nią, żeby się jej nikt nie czepiał za takie herezje
Alispo - 2007-09-17, 13:13 Chyba bym sie wenflonem akurat najmniej przejela,tak mysle(ale nie znam tego doswidczenia,stad pewnie ![]:->](images/smiles/icon_twisted.gif "]:->"){kind=icon} ) ,w sumie cos za cos,skoro ja zakladam to niech mam za swoje
hmm..prawa...ale problem w tym,ze o prawa trzeba walczyc,a powinny nam przyslugiwac po prostu...
Pliszka - 2007-09-17, 13:37 Alispo,
Ewa - 2007-09-17, 14:03
No wiecie co, to ja w szoku jestem. Nawet nie wiedziałam, że przy porodzie wenflon jest do czegoś potrzebny, nie miałam przy żadnym
Dokładnie. U nas, przy obu porodach, wbrew wszelkim procedurom mój mąż zostawał przy mnie przy szyciu, a nie wychodził z pielęgniarką i dzieckiem. Przy Gabryśku lekarz był tak zaskoczony obecnością W. gdy wszedł na salę, że słowem się nie odezwał do końca szycia . Przy drugim porodzie powiedział nam (rodziliśmy z tym samym lekarzem), że na to się nigdy w tym szpitalu nie pozwala, no co mu powiedzieliśmy, że i owszem, raz się zezwoliło, 3 lata wcześniej i to również przy jego porodzie . Zamknął się, ale był wściekły. Tylko nas położna na szkole rodzenia już nastawiła, żeby się nie przejmować procedurami, bo na siłę niczego nie zrobią jak się uprzemy. No to się uparliśmy
kamma - 2007-09-17, 16:02 Rrrany! Ewa, a gdzie rodziłaś, jeśli mogę zapytać? Ewa - 2007-09-17, 16:12
W Świebodzicach. kamma - 2007-09-17, 16:16 Hehe, a już myślałam, że Dyrekcyjna
Którą nawiasem mówiąc, ostatnio zamknęli, bo za duży syf panował. I będą mi wpierać, że to ja zakaziłam moje dziecko, a nie oni! Pliszka - 2007-09-17, 19:54 Mojego M też nawet na chwilę nie wyproszono z sali. Przez cały poród i po nim nie dobierał się do mnie żaden lekarz. Lekko pękłam, ale szyła mnie moja położna. M był przy mnie cały czas, nawet nie przyszło naszej pani Magdzie do głowy żeby go wypraszać- trzymał Leonka na rękach i zaraz po szyciu dał mi go do karmienia, tak przeleżeliśmy trzy godziny. Dopiero po tym czasie, kiedy musiałam się zbierać z sali porodowej, ubrać itd, Leo został szybko wzięty na warzenie i mierzenie Najlepsze było to, że M mieszkał z nami w szpitalu- mieliśmy własny pokoik, którego mieszkańcy mogli się cieszyć niepodleganiem pod standardowe procedury i szpitalny regulamin
Momo - 2007-09-24, 20:58 Cudnie, Pliszka Tak to się nam wszystkim marzy...
Ale pocieszyłyście mnie dziewczyny, że to tak fajnie może się zmienić w podejściu partnera. Co prawda B nadal nie wnika, ale my zawsze idziemy na żywioł, więc może i tym razem tak będzie
Tobayashi - 2007-10-06, 22:01 Nie doczytałam jeszcze całego wątku, ale tak sobie pomyślałam, że faceci to jednak mają się łatwiej. Mogą nie być przy porodzie, a ich mądre kobiety jeszcze szanują ich decyzje i się "nie narzucają". Natomiast kobiet nikt nie pyta, czy chcą być przy porodzie
rosa - 2007-10-06, 22:18
pao - 2007-10-07, 19:38 niektóre nie chcą być i biorą cesarkę... Capricorn - 2007-10-07, 19:42
No tak, ale są za to sprytne panie, które zapominają panom wspomnieć, iż Ci właśnie uczestniczą w poczęciu
Tobayashi - 2007-10-07, 20:10
Wiedziałam, że to padnie A już chciałam zastrzec, że nawet jeśli kobieta ma cc, to i tak jest przy swoim porodzie i ponosi wszelkie konsekwencje i ryzyko związane z poważną operacją, łącznie z możliwością komplikacji czy śmierci w trakcie i strasznym bólem po takim porodzie. kobieta nie ma możliwości wyjścia z porodówki w trakcie, bo się słabo poczuła.
Alispo - 2007-10-21, 19:18 Posty o nacinaniu scaliłam z tematem"Jak uniknąć nacięcia krocza". hxxp://wegedzieciak.pl/viewtopic.php?t=1595]hxxp://wegedzieciak.pl/viewtopic.php?t=1595 agaw-d - 2007-11-04, 21:10 Ja właśnie pełniłam dziś rolę osoby towarzyszącej przy porodzie siostry mojego M. Ciężko tak patrzeć jak ktoś cierpi, chwilami było ciężko, ale pół godziny po szczęśliwa mamusia stwierdziła, że tak jak planowała za 2 lata urodzi drugie.
Piękny chłopiec (a miała być dziewczynka), waży 2950 g. i mierzy 53 cm. ań - 2007-11-04, 21:17 agaw-d, gratulacje dla rodziców i ciocio-wujków
ulapal - 2007-11-16, 23:39 jak tylko N. sie zgodzil na porod domowy, stalo sie oczywistym ze przy mnie bedzie. no bo co, mial na ten czas wyjsc z domu? i dzielil ze mna kazda chwile. jak zaciskal z bolu zeby, jak w jakims ponaddzwiekowym tempie polecial do szpitala po butle z tlenem, bo polozne przyniosly nienaladowane, dwa skorcze mialam i juz byl z powrotem, jak serwowal poloznym ciasteczka i parzyl herbatke, jak jedna reka trzymal mi ustnik od rurki z tlenem, a druga polewal woda, jak bylam w wannie, wreszcie jak sprawdzal naprzemian z polozna, czy juz widac glowke, i jak przecial pepowine. potem dopiero sie przyznal, ze mial jeden moment zawahania. kiedys w czasie ciazy przysnil mu sie horrorek, ze to nie jego dziecko, tylko jakiegos Murzyna. i jak zobaczyl czarna glowke od strony wloskow, to pomyslal ,ze ten horrorek wlasnie sie dzieje na jawie, ale po kolejnym parciu juz byl spokojny i tulil mnie i swego synka. Potem jeszcze mial opor co do zdjecia koszulki by przytulic maluszka skora do skory. Bal sie ze wlosy z klaty mu beda przeszkadzac. ale ze byly wtedy z nami 3 polozne, to nie mial sily przebicia, i sciagnal.
bylo to dla niego na tyle silne przezycie, ze z tego wszystkiego pomylil godziny i pojechal po moja mame na lotnisko o godzine za wczesnie. wszystko dzialo sie tak naturalnie, i tak naturalnie wcielil sie w role sanitariusza-poloznika. hej, przyszli tatusiowie, glowa do gory, to jest prostsze niz wam sie wydaje. Azja - 2007-11-17, 20:53 a taki poród domowy w Anglii jak się załatwia? i ile kosztuje? jak potem wyglądało zbadanie dziecka? pojechaliście do szpitala? pytam, bo nie wiem czy nas to nie będzie czekać... ań - 2007-11-17, 21:31 Azja, szykujecie emigracje i dziecko?
Azja - 2007-11-17, 21:32 Emigrację - tak, dziecko -???? pao - 2007-11-17, 21:35 dziecko samo przyjdzie jak będzie czas
ań - 2007-11-17, 21:36
Azja - 2007-11-17, 21:38 Pao, coraz bardziej Cię lubię! pao - 2007-11-17, 21:42
|
