wegedzieciak.pl

[bajaderka]

Jeden z moich ulubionych...dla Was

Dzikie gęsi Mary Oliver


Nie musisz być dobra.
Nie musisz iść na kolanach
sto mil przez pustynię, pokutując.
Wystarczy jeżeli pozwolisz zwierzątku twego ciała
kochać, co pokochało.
Mów mi o twojej rozpaczy, ja opowiem moją.
A tymczasem dalej trwa świat.
Dalej słońce i przezroczyste kamyki deszczu
suną przez krajobrazy,
nad łąki i głębokie drzewa,
nad góry i rzeki.
Znów dzikie gęsi, wysoko w czystym błękicie,
lecą z powrotem do domu.
Kimkolwiek jesteś, choćbyś była bardzo samotna,
świat ofiarowuje się twojej wyobraźni,
woła do ciebie jak dzikie gęsi, cierpko, pobudzająco,
coraz to oznajmiając, gdzie jest twoje miejsce
w rodzinie ziemskich rzeczy.

[ Dodano: 2008-10-14, 20:50 ]

i jeszcze jej wiersz....
tym razem ze specjalną dedykacją dla Humbaka

Mary Oliver "Marzycielka z gór"

Nie obchodzi mnie, jak zarabiasz na życie.
Chcę wiedzieć, za czym najgłębiej tęsknisz
I czy ośmielasz się marzyć o spełnieniu.
Nie obchodzi mnie, ile masz lat.
Chcę wiedzieć, czy pozwolisz, by świat uznał cię za szaloną
I pogonisz za miłością, za marzeniem, za przygodą,
Która przywróci ci życie.
Nie obchodzi mnie, jakie planety masz w kwadraturze księżyca.
Chcę wiedzieć, czy osiągnęłaś głębi swego smutku
Czy pozwoliłaś, by otworzyły cię zdrada i kłamstwo,
Czy też zamknęłaś się w lęku przed nowym bólem.
Chcę wiedzieć, czy potrafisz znieść ból, mój albo swój,
Nie próbując go ukryć, pomniejszyć, ani złagodzić.
Chcę wiedzieć, czy potrafisz żyć w radości, mojej albo swojej,
Czy potrafisz zapamiętać się w tańcu i pozwolić, by wypełniła cię ekstaza po koniuszki palców
Nie zapominając o ostrożności, realizmie i ograniczeniach, przed jakimi stoi człowiek.
Nie obchodzi mnie, czy twoja historia jest prawdziwa.
Chcę wiedzieć, czy potrafisz rozczarować kogoś, aby pozostać wierna swojej prawdzie
Czy potrafisz znieść oskarżenie o zdradę i nie zdradzić własnej duszy;
Czy potrafisz być niewierna, a przez to godna zaufania.
Chcę wiedzieć, czy potrafisz dostrzec piękno, nawet jeśli nie jest ono ładne, każdego dnia
I na nim właśnie oprzeć swoje życie.
Chcę wiedzieć, czy potrafisz znieść porażkę, moją albo swoją i nadal,
Stojąc u brzegów jeziora w srebrnej pełni, wołać do księżyca: TAK!
Nie obchodzi mnie, gdzie mieszkasz, ani ile masz pieniędzy.
Chcę wiedzieć, czy potrafisz wstać po nocy pełnej grozy i rozpaczy,
Słaba, i poraniona aż do kości i zrobić to, co należy zrobić, by nakarmić dzieci.
Nie obchodzi mnie kogo znasz, ani jak się tu dostałaś.
Chcę wiedzieć, czy potrafisz usiąść ze mną w ogniu i nie cofnąć się.
Nie obchodzi mnie, co, gdzie i z kim studiowałaś.
Chcę wiedzieć, co cię podtrzymuje od wewnątrz, kiedy wszystko inne zawodzi.
Chcę wiedzieć, czy potrafisz być sama ze sobą i czy prawdziwie
Odpowiada ci to towarzystwo
W chwilach pustki

[Humbak]

oj aniu... :*

[Kitten]

Bajaderka, bardzo to ładne, co wkleiłaś... Ale dla mnie, to raczej proza poetycka, podzielona na wersy . Trochę zbyt 'przegadane', jak na wiersze. Niemniej, poruszające .

A ja się podzielę paroma miniaturkami:

Namaluję cię
Po ciemku, pamięcią palców
Czerwienią
Na ścianie głębokiej pieczary
Potem usiądę
Milczeniem prosząc Matkę
By nas przyjęła: nasze kości i nasz strach

***
Ciepło cicho
Czekam
I przychodzisz, taki srebrny
Twój szybki oddech i zimne usta

- zapach –
- w zagłębieniu szyi
- we mnie –
- alabaster –
- tak –
…
I cienie,
cienie chichoczą w twoich włosach.


***
Pobawmy się dzisiaj
na cztery ręce

Grajmy,
nie widząc partytury
(do twarzy ci z tą opaską na oczach)

Grajmy!
Na nerwach, na grzebieniu,
albo…
(mówią, że kobiece ciało przypomina wiolonczelę)

Albo nie -
- skoro już masz tę opaskę,
pobawmy się w rzucanie nożami

[Martuś]

Kitten, świetny ten ostatni wiersz! Rozumiem, że to Twoje?

[ Dodano: 2008-10-18, 09:59 ]
A to jeden z moich ulubionych wierszy, jeszcze z liceum, bo od tamtego czasu za wiele z poezją nie miałam do czynienia

Stodoła - Bolesław Leśmian
Tyś całował dziewczynę, lecz kto biel jej ciała
Poróżowił na wargach, by cię całowała?

Tyś topolom na drogę cień rzucać pozwolił,
Ale kto je tak bardzo w niebie roztopolił?

Tyś pociosał stodołę w cztery dni bez mała,
Ale kto ją stodolił, by - czym jest - wiedziała?

Stodoliła ją pewno Majka stodolna,
Do połowy - przydrożna, od połowy - polna.

Ze stu światów na przedświat wyszła sama jedna
I patrzyła w to zboże, co szumi ode dna

[ań]

mój ulubiony Barańczak, zwłaszcza "Wiem" :

Wiem, z nagła się otworzy krąg miłości naszej.
Nieostrożny mej ręki ruch odpłoszy ciebie -- wtedy odejdziesz.
Każda rzecz, której dotknęłaś,
nawet powiew powietrza, idącego od drzwi
lekko przez ciebie otwieranych -- ciebie mi będą przypominać,
jak gdyby struną były, którą, przechodząc mimo, potrąciłaś...
A jakim dźwiękiem będę drżał ja, który miałem cię w ramionach?

[mizumo]

Z. Herbert "Pudełko zwane wyobraźnią"

Zastukaj palcem w ścianę
z dębowego klocka
wyskoczy
kukułka
wywoła drzewa
jedno i drugie
aż stanie
las

zaświstaj cienko -
a pobiegnie rzeka
mocna nić
która zwiąże góry z dolinami

Chrząknij znacząco -
oto miasto
z jedną wieżą
szczerbatym murem
i domkami żółtymi
jak kostki do gry

teraz
zamknij oczy
spadnie śnieg
zgasi
zielone płomyki drzew
wieżę czerwoną

pod śniegiem
jest noc
z błyszczącym zegarem na szczycie
sową krajobrazu


W. Szymborska "Nic dwa razy"

Nic dwa razy

Nic dwa raz się nie zdarza
i nie zdarzy. Z tej przyczyny
zrodziliśmy sie bez wprawy
i pomrzemy bez rutyny.

Choćbyśmy uczniami byli
najtępszymi w szkole świata
nie będziemy repetować
żadnej zimy ani lata.

Żaden dzień się nie powtórzy,
nie ma dwóch tych samych nocy,
dwóch tych samych pocałunków,
dwóch jednakich spojrzeń w oczy.

Wczoraj, kiedy twoje imię
ktoś wymówił przy mnie głośno,
tak mi byo, jakby róża
przez otwarte wpadła okno.

Dziś, kiedy jesteśmy razem,
odwróciłam twarz ku ścianie.
Róża ? Jak wygląda róża?
Czy to kwiat ? A może kamień ?

Czemu ty się, zła godzino,
z niepotrzebnym mieszasz lękiem ?
Jesteś - a więc musisz minąć.
Miniesz - a więc to jest piękne.

Uśmiechnięci, współobjęci
spróbujemy szkuać zgody,
choć różnimy się od siebie
jak dwie krople czystej wody.

[Amanii]

niestety wszystkich poetów świata bije na głowę Julian Tuwim, mistrz, geniusz, kocham go, wielbie i w ogóle. I to od dziecka, bo jego wiersze dla dzieci czytała mi mama. A potem w liceum zakochałam się w tych dla dorosłych, pisalam o nim pracę maturalną (o której zaraz jeszcze coś dopowiem). Takich klasyków jak "do prostego człowieka" czy "wiosna" to nie ma co wklejać bo wszyscy znają. Zresztą, to nie ta twórczość Tuwima, którą uwielbiam najbardziej to może to:

Kobiece

Z rzeki szła wczesna. Kochała.
Chyliła szczęśliwą głowę.
Pachniała porankiem ciała,
Mydłem migdałowem.

Ciału był wieczór w rzece,
Zielony i nimfowy,
Tylko głowie w białej spiece
Nad wodą był żar miodowy.

Teraz niosła kobiece
Znużenie zakochane,
Żeńskie pełne owoce,
W toni wodnie widziane.

Niosła wiecznie kobiece
Ścieżką brzózek i cienia.
W zaroślach waliło serce
Tajnego zapatrzenia.

Pod surowym jedwabiem
Mdlały biodra brzozowe,
Ślizgało się po niej serce
Mydłem migdałowem.

ach a jak już wspomniałam o mojej pracy maturalnej: Polegała ona na porównaniiu 2 poetów jednej epoki. Wybrałam Tuwima, i na zasadzie kontrastu Pawlikowską-Jasnorzewską. On - naturalistyczne opisy, choroby, dziwki, wyrzutki, prymitywne instynkty, rzucanie mięchem, rubaszność itp. Ona - "staroświecka pani z krakowa", ckliwe wierszyki o miłości, panteizm, senne metafory itp itd.

Aż tu nagle dzisiaj mój cały świat (a przynajmniej konstrukcja pracy ) się zawalił, bo nie wiem jakim cudem czytając prawie całą jej twórczość i kilka opracowań o niej, nie trafiłam nigdy na ten wiersz (znalazłam go dziś przypadkiem na jakimś forum internetowym):

Do mięsożerców

Dla nich ryby skrzelami pracują w szaflikku,
mając na ustach ciszę i krwawiące rany.
Dla nich kuchnia rozbrzmiewa od wrzasku i krzyku
gardzieli podrzynanych i szyj ukręcanych.

Oni to piją grozę z krwią zabitej kaczki
i warzą głowy dzieci: zadziwionych cieląt.
Wypruwają wnętrzności, krzycząc: flaczki, flaczki,
i jedzą je w niedziekę, z rodziną się dzieląc.

Lubią wody na smaku bezradnych piszczeli,
wszechzwierzęce girlandy cynicznej kiełbasy,
krwawe raki z piekielnej wyjęte kąpieli
i baraniego ciała brązowe atłasy.

Rozsmarowują trupy na niewinnym chlebie,
obwąchują zająca, czy aby dość skruszał.
z martwym ozorem w zębach czują się jak niebie,
i do cudzego mózgu śmieje się im dusza.

Pożerają, dymiący, jak nowe cmentarze,
te stroskane przystawki, te gorzkie potrawy -
Karki im nabrzmiewają, obwisają twarze,
na których śmieszek hieny zawita trupawy.

Po pięknookiej sarnie nie noszą żałoby,
ale żrą ją na stypie, w dzień pogrzebu radcy,
i zezują miłośnie do gęsiej wątroby,
bujni brzuchem jedynie, a łysiną gładcy,
a twardzi tylko sercem - i w całej stolicy
głośni - ale mlaskaniem, smętni niesiadnicy.

To na bank Tuwim napisał ten wiersz tylko ona mu zabrała Uwielbiam też Stachurę, Wojaczka, Bursę... jak przypomni mi się coś konkretnego to wkleję.

[PiPpi]

do miezożerców to klasyk, no coś Ty amanii, jak mogłaś nie wiedzieć?
a co Ty na to?
pamietam jeszcze z liceum..


Pantofelek - Andrzej Bursa
Dzieci są milsze od dorosłych
zwierzęta są milsze od dzieci
mówisz że rozumując w ten sposób
muszę dojść do twierdzenia
że najmilszy jest mi pierwotniak pantofelek

no to co

milszy mi jest pantofelek
od ciebie ty skurwysynie.

[Amanii]

no to to znałam, wiadomo Bursa też jest mistrzem. W liceum wam dawali takie kawałki? nieźle

Ale właśnie dziwne jest to, że mimo mojego zainteresowania Pawlikowską w swoim czasie, i siedzenia 3 miesiące z nosem w jej twórczości i bycia wegetarianką w tym samym czasie, nie znałam "do mięsożerców" Niepojęte

[PiPpi]

dodałabym do tego że nie słuchałaś "odpowiedniej" muzyki bo ten wiersz jest w punk rockowej wersji wśród niektórych ludzi moooocno rozpowszechniony, tylko psia kość kapelki sobie przypomniec nie mogę strzelam: KLINIKA, może ktoś mnie poprawi?

[mada]

Dooobry kawałek - Fate wykonywał
hxxp://va.wrzuta.pl/wa6056/82697a2d00105532476b7bbe/55c7fa17853d77791acac3649843117348fc3d40/PUNK-%20FATE%20%20Do%20mi%C4%99so%C5%BCerc%C3%B3w(www.sciagnijto.pl).mp3?type=a&key=5b42f6kfR9&ft=f]TU

[PiPpi]

o! super! dzięki wiedziałam, ze to kapela bardziej ze strony mojego Węża;)

[Malati]

"Powolny taniec

Czy obserwowałeś dzieci tańczące wesoło?
Słuchałeś, jak deszcz w ziemię uderza wokoło?
Podążałeś za motyla chaotycznym lotem?
Zerknąłeś w noc tuż przed słońca wschodem?
Lepiej zwolnij.
Nie tańcz tak szybko.
Czasu nie ma wiele,
I wiecznie nie trwa muzyki wesele.

Czy w biegu fruniesz przez każdy dzień?
Czy słyszysz odpowiedź, kiedy pytasz o zdrowie?
Czy kiedy dzień się spełnia i leżysz w pościeli
Następne plany galopują w głowy twej kipieli?
Lepiej zwolnij.
Nie tańcz tak szybko.
Czasu nie ma wiele,
I wiecznie nie trwa muzyki wesele.

Mówisz swemu dziecku: "Zrobimy to jutro"?
I w pośpiechu nie dostrzegasz smutku jego?
Straciłeś kiedyś kontakt
Przyjaźni pozwoliłeś umrzeć,
Bo nigdy nie miałeś czasu zadzwonić
By słów kilka zamienić?
Lepiej zwolnij.
Nie tańcz tak szybko.
Czasu nie ma wiele
I nie trwa wiecznie muzyki wesele.

Kiedy pędzisz szybko, by gdzieś dotrzeć
Tracisz połowę radości z bycia tam.
Dzień spędzić na zmartwieniach i pośpiechu
To jak wyrzucić nie otworzony prezent...
Życie to nie wyścig.
Zwolnij jego bieg.
Usłysz muzykę
Zanim pieśń się skończy."

[majaja]

Z pamięci wiersz Starego Poety
Niech Cię nie niepokoją
cierpienia twe i błędy
Wszędy są drogi proste
lecz i manowce są wszędy

I o to chodzi jedynie
by naprzód wciąż iść śmiało
i tak się dochodzi gdzie indziej
niźli wprzódy się chciało

Zostanie kamień z napisem
tu leży taki a taki
każdy z nas jest Odysem
co wraca do swej Itaki

[ Dodano: 2008-10-31, 22:58 ]

[puszczyk]

[Amanii]

Strachy to wiem, lubię Ale takiego twardego panka nigdy nie sluchałam, mialam tylko faceta w tym klimacie, i nie mogłam jak mnie tym katował Teksty często niezłe, w pogo czasem sie chodziło na koncertach, ale tak żeby tego słuchać na co dzień to nie..

[Kitten]

W związku z dzisiejszym świętem, przypomniał mi się niesamowity wiersz Grochowiaka:

Cytat:

Dla zakochanych to samo staranie - co dla umarłych, Desek potrzeba zaledwie też sześć, Ta sama ilość przyćmionego światła. Dla zakochanych te same usługi - co dla umarłych, Pokój z miłością otoczcie bojaźnią, Dzieciom zabrońcie przystępu. Dla zakochanych - posępnych w radości - te same suknie. Nim drzwi zatrzasną, Nim zasypią ziemię, Najcięższy brokat odpadnie z ich ciał.