wegedzieciak.pl

[dusik]

Niedawno dowiedziałam się, że moja babcia, dawała mojemu synkowi kotlet z kurczaka Mimo, że wiele razy mówiłam jej żeby tego nie robiła. Przyznała się po tym, jak synek mi to powiedział.

Dziś z kolei, moja mama dała mu kanapkę z "szyneczką" ... masakra... No bo jak tak można dziecku nie dawać!!! Przecież widać, że on taka chce!!! Zaznaczę, że nie daję dziecku mięsa od jesieni ( a ma 3,5 roku) więc smak mięsa zna...

Ręce mi opadły Moja mama jest z rodzaju tych co są najmądrzejsze na świecie, a mnie ciągle traktuje jak jakąś małolatę, co sobie cos ubzdurała

Nie chcę jej w emocjach nagadać, bo to jednak matka, ale nie wiem co robić

I nie chodzi mi tu nawet o zdrowie (bo często z babciami synek sam nie zostaje), ale o podważanie moich decyzji, i podważanie mojego autorytetu jako matki! Noszzzz....

Co ja mam zrobić? Ograniczyć kontakty? Obawiam się, że rozmowa guzik da, bo do mojej matki nic nie dociera, nie tylko w tym temacie, a już przyznać się do błędu? Nigdy.

Mam ochotę się przeprowadzić na drugi koniec Polski po takich akcjach

[elvie]

Kiepska sytuacja:( Babcie mają chyba takie akcje we krwi! I nie chodzi tylko o karmienie dziecka produktami, których rodzice nie uznają, ale także o szanowanie pewnych zasad.

Przykładowo: wpajasz dziecku, że do obiadu siadamy przy stole i ładnie jemy, a tu jedziesz do babci, która lata za małym z łyżką, kiedy ten się bawi albo ogląda bajkę!

Nie wiem, jak z tego wybrnąć. Obserwuję takie zachowania u mojej siostry i naszej mamy. Wiem, jak obie kobitki zupełnie odmiennie podchodzą do tego tematu i jest mi przykro, że powstają takie konflikty, ale w pełni rozumiem moja siostrę, którą czasem krew zalewa.

Życzę Ci powodzenia w rozwiązaniu tej sprawy!

[Ewa]

[Malati]

Cytat:

dusik napisał/a: Co ja mam zrobić? Ograniczyć kontakty? No cóż, ja tam jestem dość ostra w takich sprawach i byłoby krótko - decyzje wszelkie wobec dziecka podejmują rodzice, a jak dziadkowie nie potrafią tego zaakceptować, dziecko nigdy, nawet na 5 minut nie zostaje sam na sam z takimi osobami. Krótko i albo ktoś akceptuje warunki, albo będzie musiał pogodzić się z sytuacją. _________________

Jestem tego samego zdania co Ewa

[dusik]

No rzeczywiście chyba nie ma innego wyjścia...

Choć przez chwilę rozważałam również przemoc fizyczną jako środek perswazji

[kamma]

Ja też podpisuję się pod Ewą. Po prostu na razie nie zostawiaj synka samego z dziadkami i pilnuj tego, co chcą mu dać. To jest również dla nich trudna sytuacja, skoro do tej pory mały jadł mięso, a teraz nie je. Trudniej im się dostosować do nowej sytuacji. Ale to Ty podejmujesz decyzje dotyczące dziecka i oni muszą to zaakceptować. Być może zajmie im to trochę czasu, no a Ty musisz być nieugięta, ale w końcu zaprzestaną takich akcji. A jeśli nie, to trzeba będzie przedsięwziąć stanowcze kroki: albo odpuszczasz, albo ograniczasz kontakt.

[maga]

[kamma]

maga, świetnie to załatwiłaś.

[Tobayashi]

Też się zgadzam z dziewczynami powyżej - ludzie zachowują się wobec nas tak jak im na to pozwalamy, więc jeżeli nic nie zrobisz, mama nadal będzie podważała Twoje decyzje. Bo w tej chwili z perspektywy Twojej mamy wygląda to tak: "daję wnusiowi mięso, a moja córka nie protestuje", czyli jest OK. Jeżeli chcemy być traktowani jak dorośli, którzy wiedzą, czego chcą, musimy jasno mówić czego chcemy i tego stanowczo wymagać. Nie chodzi o "nagadanie" matce w przypływie emocji, bo jeszcze wyjdziesz na niewdzięczną histeryczkę , ale o stanowcze powiedzenie "nie" i ograniczenie kontaktów z wnukiem jako konsekwencję nieszanowania Twoich decyzji.
Moi teściowie też kiedyś dali mojemu małemu trochę mięsa, ale zdusiłam wściekłość i nic nie powiedziałam. Za drugim razem, gdy chodziło o ciastko, którego mały nie mógł jeść, nie hamowałam się i powiedziałam co myślę. Od tego czasu już nie próbowali, ale i tak im nie ufam i nie zostawiam ich samych z dzieckiem. Jesteś w o tyle dobrej sytuacji, że synek Ci powie, co dostał u babci. Niestety, rodziców też trzeba sobie wychować

[dusik]

Kamma, oczywiście że syn ważniejszy, ale chodziło mi o robienie dzikiej awantury (a jak się o tym dowiedziałam to byłam w stanie to zrobić). Po prostu uważam, że to nic nie da (robienie awantury). I zastanawiam się, czy można w ogóle dziadków przekonać do takiego sposobu jedzenia.

Na razie wysłałam jej kilka linków do artykułów o dzieciach wegetariańskich.

[ Dodano: 2009-08-10, 18:24 ]
Moja mama zna moje zdanie, i nie raz wyraźnie jej mówiłam, że mam mu mięsa nie dawać. Stanowczo.

[ Dodano: 2009-08-10, 18:27 ]
Aha, moja mama jest niereformowalna, bo przecież ONA zawsze ma rację. Nawet jak jej pod nos dowody jej błędu podetkniesz, to ona i tak swoje wie... Dlatego widujemy się rzadko

No i rzeczywiscie jedyna konkluzja to chyba ograniczenie kontaktów.

[neina]

Dla mnie to by byla sytuacja nie do zaakceptowania. Na Twoim miejscu zdecydowanie powiedzialabym mamie, ze to Twoje dziecko i nie zyczysz sobie, zeby dawla mu mieso. Powiedz, ze jesli to sie powtorzy, ograniczysz Wasze konakty z nia, bo wegetarianizm jest dla Ciebie wazny. Jesli nic to nie da, to od Ciebie bedzie zalezalo, czy babcia poniesie konsekwencje.
Moja mama jest wege, do taty mam zaufanie. Do tesciow nie mam, chociaz wiedza, ze ja i W nie chcemy, zeby Franek jadl mieso. Ostatnio jak sie spotkalismy tesciowa zapytala, czy daje juz Frankowi mieso. Jak powiedzialam, ze nie, to ta pyta kiedy zaczne. Ja powiedzialam, ze jesli Franek kiedys bedzie chcial jesc mieso, to mu nie bede zabraniac (mam na mysli wiek, kiedy dziecko moze podjac juz swiadoma decyzje w tej kwestii). Ona na to: to dobrze, jak przyjedziecie do nas, to dam mu i zobaczymy, czy chce Spojrzalam tylko na nia znaczaco i nic nie odpowiedzialam. Wiem, ze nie moge go spuscic z oka jak tam bedziemy.
Dodatkowo jeszcze za 2 tygodnie jedziemy na slub W brata. bede musiala miec oczy do okola glowy, zeby Franka nikt nie nakarmil jakims swinstwem.

[Humbak]

Ja gdy widzę że mama podkarmia synka, rzadziej ich odwiedzam i nie zostawiam jego z nimi samych. W konsekwencji teraz mogę ufać mojej mamie i nasze kontakty są częstsze. Nigdy nie dyskutuję na taki temat bo rodzice reagują dośc nerwowo a poza tym to niczego nie zmienia poza wzrostem adrenaliny. A poza tym chyba za bardzo ich kocham żeby na siłę ich ulepiać na moją modłę. Ja nie chcę tego od nich więc też i tego nie robię im. Jedyne o co proszę to o uszanowanie mojej decyzji. W zamian za to staram się ich nie obarczać koniecznością wymyślania co dac mojemu synkowi do jedzenia, co usuwa dość znaczny problem z głowy. Ale muszę przyznać że teraz to moja mama smaczniej gotuje wege niż ja...

[lilias]

neina, a może synka lepiej zostawić w domu z kimś zaufanym ? nie będzie łatwo dopilnować na weselu rozkoszne cioteczki i wujków, pełnych oczywiście dobrych intencji , ale mających najczęściej w nosie twoje zdanie na temat odżywiania dziecka

humbak, jak mamine przepisy fajne, to może podrzuć czasem tutaj

neina, a może synka lepiej zostawić w domu z kimś zaufanym ? nie będzie łatwo dopilnować na weselu rozkoszne cioteczki i wujków, pełnych oczywiście dobrych intencji , ale mających najczęściej w nosie twoje zdanie na temat odżywiania dziecka

humbak, jak mamine przepisy fajne, to może podrzuć czasem tutaj

[Humbak]

lilias,

[nika]

O rety, ja bym sie wściekła makabrycznie Na szczęście oni wiedzą, że sie tak wścieknę i nie ryzykują . Prababci powiedziałm, że jak jej zalezy to możemy ewentualnie ją zjeść jak umrze, bo nie znam nikogo innego kto by chciał zostać zjedzony. Już nie marudzi Wiem, jestem potworem, ale tylko jak się mnie sprowokuje

Tak na spokojnie to: nie wiem ile wie Twój syn na temat mięsa, czy On wie dlaczego tego nie jecie? To dla niego musi być strasznie skomplikowane, najpierw je, potem nie. Daj mu jakiś sensowny, zrozumiały powód to sam nie bedzie chciał i jeszcze babci wytłumaczy dlaczego. Moja Ala od zawsze chyba wie na ten temat wszystko (chyba więcej niz powinna), jakoś żyje z tą wiedzą a mięsa nie ruszy.

Jeżeli chodzi o dawanie dzieciom wyboru to nigdy nie dostanie odemnie zgody na ćpanie, jedzenie mięsa i inne "atrakcje", których nie akceptuję i nie zamierzam nawet próbować. Nie pozwolę dziecku zabijać siebie ani nikogo innego, chyba że w sytuacji zagrożenia życia.
Jestem straszna

[Ewa]

[dusik]

Mogłabym się podpisać pod Humbak, oprócz wzrostu adrenaliny nic moje gadanie nie daje Moja mama w mojej obecności nigdy nie próbuje młodemu mać mięsa, bo wie, jak ja reaguje, i że potrafię zrobic awanturę. No ale już o mojej mamie pisałam - niereformowalna
Ja jej już naprawdę kawę na ławę wykładałam, tonem oznajmującym. No nic, mam nadzieję, że jednak kiedyś z tym się "pogodzi". Wczorajszą wiadomość musiałam wyładować - skorzystały na tym okna

Co do synka, to ja mu naprawdę tłumaczę, rozmawiamy o tym, no ale to jest jednak dziecko. Wiem, że jest mu trudniej, przez to że mięsa nie "nie je" od urodzenia. Ja się staram jak mogę, ale jak widać nie jest to takie proste jak sie wydaje. Podanie mu "sensownych i zrozumiałych" powodów jednak nie zadziałało. Mam nadzieję, że to jednak kwestia czasu i że będzie on umiał odmawiać. (Wczoraj mieliśmy pogadankę na temat bronienia własnego zdania ).

Dzieki za rady. I widzę, że nie tylko moja mama ma misję "ratowania biednego dziecka"

[ Dodano: 2009-08-11, 09:08 ]
Jeszcze tylko dodam, że jak zaczynałam czytać Wasze forum, jak zdobywałam wiedzę o wegetarianizmie, to nie zdawałam sobie sprawy, z tego, że otoczenie może być takim problemem, wydawało mi się, że to są takie "wymyślane" problemy. O jakże się myliłam

[huanita]

Ale się zdenerwowałam czytając ten temat Ja tez myślałam że to jaką diete ma moje dziecko nie będzie nikogo obchodziło a jednak jest inaczej i jak widze to dosy powszechne zjawisko

U moich rodziców akurat mama mnie rozumie i spokojnie moge z nią małego zostawic ale ojciec który jest myśliwym od zawsze niestety nie jest w stanie tego zrozumiec

Niedawno jak byłam u rodziców to mały przyszedł do mnie z kuchni coś tam mieląc w buzi więc się zapytałam co wcina a mały: dzika ( w kuchni siedział dziadek) Zaczełam małemu tłumaczyc że przecież nie jemy dzików i innych zwierzątek i żeby to wypluł. Młody tak zrobił ale za 2 min sytyacje się powtórzyła więc poszlam do ojca i się pytam po co daje mięso skoro wie jakie mam zdanie na ten temat i zaczeła się kłótnia że to moje wymysły, dziecko krzywdze itd. Powiedziałam że jak będzie tak robił to nie będe z K. przyjeżdzac, a on na to "nie to nie" Skończyło się tak że jak teraz jade to bardziej pilnuje K. kiedy ojcic jest w kuchni bo nie dociera.
Jeszcze dodam że małemu tłumacze dlaczego nie jemy mięsa i wydaje mi się że coś pojmuje ale dziadek jest dla niego jakimś autorytetem że nikt nie może zabijac zwierzątek ale dziadzia tak.
Mam wrażenie że nie radze sobie z dziadkową sytuacją ale czasami chce jechac i zobaczyc sie z mamą. Dochodzą takie sytuacje ja dziadek się pyta małego kiedy pójdziesz z dziadkiem na polowanie/ na ryby... Tłumacze potem wszystko dla K. ale mały nie może tego pojąc że skoro to takie złe to dlaczego dziadek robi. Zgłupiec mozna normalnie

[dusik]

No właśnie to też jest problem, że dzieci małe nie mogą pojąc, że skoro coś jest złe - zabijanie i jedzenie zwierząt - to dlaczego dziadzio/babcia itd. to robią? Nie wiem jak to wytłumaczyć, ale wydaje mi się, że dzieci (chodzi mi o te młodsze) maja sprzeczny obraz - bo dobra babcia je mięso; czyli jedzenie mięsa nie jest takie straszne, skoro dziadzio np. to mięso je a jest dobry, kochany itd. Nie wiem czy ktoś zrozumie co napisałam

[Malati]

-------

[nika]

[huanita]

[dusik]

Czarna96, ja nie napisałam, że mówię dziecku, że jedzenie mięsa jest złe. Źle mnie zrozumiałaś. Tłumaczę mu to w sposób podobny do Twojego Nie upraszczam sprawy. CHodziło mi o to w jaki sposób dziecko może całą sytuacje odbierać, rozumieć.

Ja również tłumaczę, że każdy ma prawo jeść jak chce itd. Że my dbamy o nasz organizm itd. Nigdy nie użyłam argumentacji opartej na pojeciach dobre-złe.

I nie chodzi mi o drastycznym ograniczeniu, bo moja mama nie ma świetnego kontaktu z wnukiem, sama nigdy nie proponuje że z nim zostanie. Jest "nowoczesną" babcią, jak to ona mówi...

[priya]