wegedzieciak.pl

[sebusel]

Pytanie(hxxp://ks.sejm.gov.pl:8009/iz4/i-tresc/i8888-1.htm]źródło):

Cytat:

Interpelacja nr 8888 do ministra zdrowia w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych dzieci i niemowląt Ustawa z dnia 6 września 2001 r. (Dz.U. Nr 126, poz. 1384) w celu zapobiegania masowym epidemiom narzuca obowiązkowe szczepienia ochronne dzieci i niemowląt. Wiele światowych publikacji udowadnia wysoką szkodliwość szczepień ochronnych. Dowodzą bezsprzecznego związku szczepień z takimi schorzeniami, jak: autyzm, cukrzyca, uszkodzenia mózgu i nerek, ślepota, poważne schorzenia układu pokarmowego i inne. Rodzice w obawie o życie i zdrowie dzieci nie wyrażają zgody na szczepienie. I z tego powodu są zastraszani, wytacza im się sprawy karne, włącznie z groźbą pozbawienia praw rodzicielskich. Lekarze znają ryzyko, jakie niosą ze sobą szczepienia, dlaczego nie informują o skutkach stosowania szczepień? Dlaczego rodzice nie mają prawa decydowania o życiu i zdrowiu swojego dziecka i dobrowolnie wyrażać zgody na to ryzyko? Czy resort zdrowia zniesie obowiązek i przymus szczepień, które nie zapewniają całkowitej ochrony? Z poważaniem Poseł Sylwia Pusz Poznań, dnia 2 grudnia 2004 r.

...i odpowiedź(hxxp://ks.sejm.gov.pl:8009/iz4/i-odp/i8888-o1.htm]źródło):

Cytat:

Odpowiedź podsekretarza stanu w Ministerstwie Zdrowia - z upoważnienia ministra - na interpelację nr 8888 w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych dzieci i niemowląt Wielce Szanowny Panie Marszałku! W związku interpelacją Pani Sylwii Pusz, Posła na Sejm RP, przekazaną przy piśmie znak SPS-0202-8888/04 z dnia 08.12.2004 roku, w sprawie obowiązkowych szczepień ochronnych dzieci i niemowląt, w oparciu o stanowisko uzyskane z Departamentu Przeciwepidemicznego Głównego Inspektoratu Sanitarnego - uprzejmie wyjaśniam. W świetle obowiązujących przepisów ustawy z dnia 6 września 2001 roku o chorobach zakaźnych i zakażeniach (Dz. U. Nr 126, poz. 1384 z późn. zm.) nie ma prawnej możliwości odmówienia przez rodziców zgody na wykonanie szczepień u dziecka. Zgodnie z art. 35 ust. 1 pkt 2 ustawy o chorobach zakaźnych i zakażeniach niestosowanie się do nakazu poddawania się szczepieniom ochronnym (w przypadku osób nieletnich obowiązek ten spoczywa na opiekunach dzieci) jest wykroczeniem i jest zagrożone grzywną. Podobne regulacje prawne w odniesieniu do szczepień obowiązkowych funkcjonują w innych krajach. Obowiązek wykonywania szczepień ochronnych został nałożony wyłącznie w odniesieniu do tych chorób zakaźnych, dla których taka metoda szeroko pojętej ochrony zdrowia publicznego przed chorobami zakaźnymi jest wysoce efektywna oraz w stosunku do chorób zakaźnych prowadzących do głębokich skutków społecznych, jak również finansowych związanych z leczeniem następstw chorób zakaźnych. Obowiązek ten wiąże się również ze zobowiązaniami Polski, wynikającymi z realizacji międzynarodowych programów wykorzenienia niektórych chorób zakaźnych (np. nagminnego porażenia dziecięcego). Szczepienia inne niż obowiązkowe są wykonywane na zasadzie dobrowolności, jako tzw. szczepienia zalecane. Ich wykonywanie w ramach świadczeń zdrowotnych finansowanych ze środków publicznych wynika wyłącznie z uprawnień osób szczepionych do szeroko pojmowanych działań profilaktycznych służących zachowaniu zdrowia (przy czym koszt zakupu szczepionki ponosi osoba szczepiąca się). Celem nałożenia na osoby przebywające na terenie Rzeczypospolitej Polskiej ustawowego obowiązku poddawania się szczepieniom ochronnym przeciwko wybranym chorobom jest bowiem nie tylko uzyskanie indywidualnej ochrony przed zakażeniami (chociaż w wymiarze indywidualnym taki skutek jest osiągalny), lecz przede wszystkim uzyskanie odporności całej populacji przed szerzeniem się wybranych chorób zakaźnych. Warunkiem uzyskania odporności populacji jest prowadzenie szczepień na masową skalę w celu uzyskania wysokiego stopnia uodpornienia (np. w przypadku odry zapewnia to uodpornienie powyżej 98% wszystkich osób). Przy tak wysokim stopniu uodpornienia populacji drobnoustroje chorobotwórcze nie mogą się szerzyć ze względu na sporadyczne występowanie osób podatnych na zakażenie (nieszczepionych lub u których szczepienie nie wywołało odporności poszczepiennej). Dobrym przykładem skuteczności tego typu działań jest wykorzenienie w skali światowej szczególnie ciężkiej choroby, jaką była ospa prawdziwa (co następnie pozwoliło zaprzestać wykonywania szczepień ochronnych). Bliski jest także moment wykorzenienia zakażeń wirusem polio - obecnie Polska, jak też Europa są wolne od wywołanego przez niego nagminnego porażenia dziecięcego. W dalszej przyszłości planowane jest wykorzenienie wirusa odry. Fakt występowania odczynów poszczepiennych, w tym również szczególnie ciężkich powikłań neurologicznych, jest znany i opisywany w publikacjach naukowych. Powikłania te występują jednak znacznie częściej w przypadku osób, które uległy zachorowaniu, niż u osób poddanych uodpornieniu. W związku z powszechnością wykonywania szczepień należy się liczyć z tym, że negatywne skutki zdrowotne związane z powikłaniami poszczepiennymi mogą przeważać nad skutkami związanymi ze sporadycznie już obecnie występującymi zachorowaniami. Podobne zjawisko obserwowano w czasie epidemii ospy prawdziwej we Wrocławiu w 1963 roku, kiedy to przy masowej akcji szczepień przeciwko ospie więcej osób zmarło wskutek powikłań poszczepiennych niż w wyniku zachorowań na ospę prawdziwą. Należy pamiętać, że zaniechanie wówczas masowych szczepień ochronnych skutkowałoby szerzeniem się epidemii i wysoką liczbą zgonów. Powołany przez WHO w 1999 r. Światowy Komitet Doradczy ds. Bezpieczeństwa Szczepień prowadzi niezależną ocenę bezpieczeństwa szczepień. W Polsce od 1996 r. prowadzi się monitorowanie niepożądanych odczynów poszczepiennych (NOP). Klasyfikacja miejscowych i ogólnych NOP opracowana została na podstawie zaleceń WHO. Na podstawie tej analizy w latach 1996-2000 odnotowano tylko 2 ciężkie NOP, które uznano za poważne. Najczęściej, jeżeli występują niepożądane odczyny poszczepienne, to mają one lekki i przemijający charakter, są to odczyny miejscowe, ból w miejscu wstrzyknięcia, zaczerwienienia, obrzęk. Istnienia możliwości wystąpienia niepożądanej reakcji u szczepionej osoby jest świadom każdy lekarz wykonujący szczepienia. Informacje na temat najczęstszych reakcji ubocznych związanych ze stosowaniem szczepionki zawierają dołączone do niej materiały informacyjne. Dostępne są również doniesienia naukowe na temat sporadycznie występujących, szczególnie ciężkich powikłań poszczepiennych, w tym wymienionych w interpelacji, publikowane w miarodajnych czasopismach medycznych. Doniesienia te o charakterze kazuistycznym w istocie, mogą nie być znane ogółowi lekarzy wykonujących szczepienia. Ponadto informuję, że szczepionki używane w ramach szczepień obowiązkowych przechodzą przed dopuszczeniem do obrotu rygorystyczne badania kliniczne, oceniające ich skuteczność i bezpieczeństwo stosowania. Wyniki tych badań są również podstawową przesłanką dla dopuszczenia szczepionek do obrotu w Polsce. Wszystkie dzieci zgłaszające się do szczepień obowiązkowych są poddawane lekarskim badaniom kwalifikującym w celu ustalenia ewentualnych czasowych lub stałych przeciwwskazań zdrowotnych do przeprowadzenia szczepienia. Dzieci z takimi przeciwwskazaniami, u których istnieje zwiększone ryzyko powikłań poszczepiennych, są zwolnione z obowiązku poddawania się szczepieniom ochronnym lub wykonanie obowiązku szczepień jest u nich odraczane do czasu ustania przeciwwskazań zdrowotnych. Mogą być jednak poddawane szczepieniom ochronnym w ramach szczepień zalecanych na zasadzie dobrowolności, np. z użyciem szczepionek specjalnie dla nich dobranych. W przypadkach wątpliwości lekarzy kwalifikujących do szczepień w ramach podstawowej opieki zdrowotnej dzieci mogą być konsultowane i szczepione w poradniach konsultacyjnych ds. szczepień, które znajdują się w każdym województwie. Zgodnie z § 15 rozporządzenia Ministra Zdrowia z dnia 19 grudnia 2002 roku w sprawie wykazu obowiązkowych szczepień ochronnych oraz zasad przeprowadzania i dokumentacji szczepień (Dz. U. Nr 237, poz. 2018) o fakcie uchylania się od poddania się obowiązkowym szczepieniom ochronnym świadczeniodawcy wykonujący szczepienia informują właściwego państwowego powiatowego inspektora sanitarnego. Zadaniem organów Państwowej Inspekcji Sanitarnej jest wyegzekwowanie od opiekunów dzieci na drodze administracyjnej wykonania obowiązku poddania dzieci szczepieniom w przewidzianym prawem zakresie oraz występowanie o ukaranie osób uchylających się. Trudno jest w tej sytuacji mówić o próbach zastraszenia, szantażu lub szykanowania opiekunów dzieci uchylających się od realizacji ustawowego obowiązku ze strony państwowych powiatowych inspektorów sanitarnych, chociaż tak mogą być odbierane przez niektórych obywateli ustawowe, władcze uprawnienia organów publicznych. Reasumując, chciałbym podkreślić, że nie znajduję merytorycznego uzasadnienia dla inicjatywy ustawodawczej mającej na celu zmianę istniejącego stanu prawnego w odniesieniu do szczepień obowiązkowych. Z wyrazami szacunku Podsekretarz stanu Janusz Opolski Warszawa, dnia 29 grudnia 2004 r.

[pepper]

[puszczyk]

sebusel, no to niezła perełkę znalazłeś. No proszę, nie spodziewałam się tego po posłance Pusz.

[kasienka]

Odpowiedź przeczytam później...

Głosowałam na nią

[ Dodano: 2007-08-30, 15:38 ]
Uch, nóż mi się w kieszeni otworzył po przeczytaniu tego tekstu...

A z posłanką Pusz to można by się skontaktować w tej sprawie, choć to była interpelacja sprzed 3 lat...Ona chyba nie jest teraz posłanką, tylko jest w sejmiku wojewódzkim?

[pao]

odpowiedź załamująca. podejście resorty NIEzdrowia tym bardziej...
ehhh

odpowiedź załamująca. podejście resorty NIEzdrowia tym bardziej...
ehhh

[Lily]

[Marcela]

No nie wolno

[Tobayashi]

A ja mam gdzieś takie chore ministerstwo zdrowia. Me dziecko pozostanie nieszczepione.