wegedzieciak.pl

[kamma]

Ciekawa jestem, czy lubicie się grzebać w ziemi? Moja mama już nieraz proponowała mi jednorazowe rękawiczki, żeby sobie rąk nie pobrudzić, ale ja uwielbiam bezpośredni kontakt z ziemią! Wtedy naprawdę czuję, że coś jej daję.
Aha, i jeszcze kilka słów o sadzeniu małych roślinek... To też uwielbiam, o wiele bardziej niż sianie To jak opieka nad dzieciątkami. Codziennie podlewam każdą roślinkę osobno, wyrywam chwasty...

[PiPpi]

oj to mogę ten temat pociągnąc...gleba..ziemia..mój trygram społeczny( jeśli Icing jest Ci znany )
ale grzebanie się w glebie szok, moja koleżanka w młodości dokonała czegoś, o czym marzę, mianowicie rozebrała się i przykryła ziemia, glebą muuszę to kiedyś zrobić, kiedyś na muzykoterapii inna koleżanka robiła taką wizualizację zapadania się w glebie jak w dobrym, miękkim ciele Matki Ziemi..rewelka
ciekawe, ze mamy te same odczucia do opieki małymi roślinnymi istotkami również

[ Dodano: 2008-05-18, 20:05 ]
bardzo tęsknię za takim organoleptycznym kontaktem z gleba kiedy jestem tu, we wro, ale w tej chwili jestem na wichurze swej rodzinnej i nie omieszkam zanurzyć łapek czy stopaczy w warstwie gleby, myslałam dotąd, że to jakies zboczenie

[agus]

Oj tak! Wychowana na wsi, z ziemi czerpię moc i równowagę życiową. Nic tak nie przywraca człowieka do pionu jak praca w ogrodzie. Tęsknię za tym uczuciem mieszkając w mieście i mając pracę oderwaną od rzeczywistości, nie związaną bezpośrednio z walką o przetrwanie...

Kiedy jestem w Polsce, po przywitaniu z dziadkami i zwierzakami idę zawsze na pole przywitać ziemię. Może to brzmi głupio, ale dla mnie jest bardzo ważne, uklęknąć, rozetrzeć w dłoniach parę grudek, poczuć znów ten zapach, ciepło, wilgoć. Gdybym się nie wstydziła, że mnie ktoś zobaczy, ucałowałabym tę moją ziemię jak to robił papież.

Takie mam dziwne w dzisiejszych czasach sentymenty...

[yolin]

ja sie wychowalam w malym miasteczku w parku wielkopolskim i mysle dokladnie tak jak Ty
Agus, ..... " Oj tak! Wychowana na wsi, z ziemi czerpię moc i równowagę życiową. Nic tak nie przywraca człowieka do pionu jak praca w ogrodzie. Tęsknię za tym uczuciem mieszkając w mieście i mając pracę oderwaną od rzeczywistości, nie związaną bezpośrednio z walką o przetrwanie..."
ja nawet w myslach rozmawiam z cala zywa przyroda dookola mnie

[kamma]

[kofi]

A ja się wychowałam w mieście w dodatku moja mama miała zwsze wstręt do wsi, rolnictwa, nawet ogródka, nawet kwiatków w doniczkach. Babcia (też z miasta) się tym zajmowała.
A od dziecka lubiłam grzebać w ziemi, jak jakaś działka była (babcia z drugiej strony) zawsze chciałam coś na niej robić.
Szczególnie na wiosnę nie mogę się doczekać, kiedy zacznę grzebać w ziemi, a wiosna późno do nas przychodzi. Tylko niestety mam za mało czasu i za mało siły.

[scambojohny]

oj tak grzebac w ziemi to lubie,zresztá cale dnie to robie.
kumpel kiedys rozebral sie do naga i wskoczyl do bagna "ponuplac sie" i to bylo cos -15 minut nuplal sie jak dzik jakis.
ja sie jakos nieodwazylem

[koko]

To polecam szamański rytuał zakopywania się w ziemi

[Capricorn]

[koko]

To za jakiś miesiąc zgłoszę się do Ciebie w sprawie rytuału zwalczającego stonkę ziemniaczaną

[Capricorn]

[koko]

Ja mam taki rytuał na stonkę - codziennie w pole z wiaderkiem i strząsanie z listków. Upierdliwe i nie do końca skuteczne, ale lepsze niż nic .

[Amanii]

[yolin]

[PiPpi]

W brudzie tkwi nasze szczęście

Cierpisz na depresje lub czujesz się po prostu przygnębiony? Pogrzeb trochę w ziemi! Żyjące w glebie bakterie mogą oddziaływać na nasz nastrój.

Badacze z Universiti of Bristol i University College London odkryli dziwną zależność: chorzy na raka pacjenci, którzy zostali zakażeni nieszkodliwymi dla zdrowia bakteriami z gatunku Mycobacterium waccae, odczuli wyraźną poprawę nastroju, dzięki czemu o wiele lepiej niż inni znosili chorobę. Takie przyjazne bakterie nie trudno jest podłapać, żyją bowiem w glebie i mamy z nimi styczność na co dzień. Oczywiście pod warunkiem że nie boimy się brudu.
W jaki sposób bakteria może sterować tka skomplikowanym organizmem jak człowiek? Otóż jej działanie ogranicza się do popchnięcia pierwszej kostki domina: bakteria aktywuje w mózgu grupę neuronów produkujących serotoninę , zwaną hormonem szczęścia. Jej niski poziom jest jedną z głównych przyczyn depresji. Potem wszystko toczy się samo: mózg wytwarza hormon, a my to szczęście zaczynamy odczuwać na własnej skórze.
Aby przekonać się, czy rzeczywiście bakteria potrafi nas uszczęśliwić, zespół naukowców pod wodzą Christophera Lowry`ego z Uniwersity of Bristol przeprowadził eksperyment na myszach. Gryzonie umieszczona w rozkosznie zabłoconym terrarium, a następnie porównano poziom serotoniny w ich mózgach: przed kontaktem z ziemią i po nim. Okazało się że, mysz brudna to mysz szczęśliwa. Analizy wykazały u ubłoconych gryzoni wyższy poziom serotoniny w obszarach mózgu odpowiedzialnych za regulacje nastroju. Przełożyło się to na ich zachowanie - były one w widoczny sposób weselsze, jak po zażyciu leków antydepresyjnych.
Teraz przed brytyjskimi naukowcami stoi zadanie potwierdzenia antydepresyjnego oddziaływania Mycobacterium waccae na ludzi. Dalsze badania powinny w identyfikacji związków chemicznych wydzielanych przez dobroczynne bakterie. Być może w niedalekiej przyszłości podobne związki uda się zsyntetyzować i wprowadzić do aptek jako leki antydepresyjne.

Aleksandra Kowalczyk

ze stronki

hxxp://www.abczdrowia.most.org.pl/glowna.htm

[pomarańczka]

To teraz rozumiem tych,którzy się nie myją Moja mama uwielbia''grzebać''w ziemi to jest jej pasja w ziemi są też mikroorganizmy może i w tym tkwi taki pociąg

To teraz rozumiem tych,którzy się nie myją Moja mama uwielbia''grzebać''w ziemi to jest jej pasja w ziemi są też mikroorganizmy może i w tym tkwi taki pociąg

[Alispo]

moze to pociąg za B12?

[pomarańczka]

Marchewka zjedzona prosto z ziemi istna pychota!

Marchewka zjedzona prosto z ziemi istna pychota!

[kofi]

[pomarańczka]

[slaw_mir]

"Jeżeli chcesz być szczesliwa(y) jeden dzień - upij się. Jeżeli chcesz być szcześliwa(y) przez rok - ożen się. Jeżeli chcesz być szcześliwa(y) całe życie - załóż sobie ogród" (chińska mądrość ludowa)

[marcyha]

Choroba, poryczałam się od tego posta agus... Chyba mi już hormony do łba uderzają ... Też kocham kontakt z ziemią, jakoś czuję się wtedy cząstką świata, wszechświata, czerpię siłę od ziemi kiedy zanurzam w niej łapska... Ale w ciąży boję się toxo i bez rękawiczek ani rusz!
Mam kawałek ziemi, którą powoli próbuję zagospodarować. Nie wiem jak będzie, bo z finansami krucho, ale zrobię wszystko, żeby nie musieć jej sprzedawać. Ta ziemia to takie moje szczęście, punkt docelowy...
W sprawie terapeutycznego wpływu kontaktu z ziemią – moja siostra mieszka w stolycy, jest sama, coraz gorzej się czuje, bo samotność w jej przypadku to już choroba. Cierpi nie tylko psychicznie, ostatnio na tym tle (tak mi się wydaje, że na tym tle) rozwinęło się u niej zapalenie przełyku i kłopoty z żołądkiem... Dla niej największym szczęściem jest uprawianie tej mojej ziemi. Każdy dzień spędzony na pielęgnowaniu naszych rachitycznych pomidorków to dla niej zastrzyk energii i optymizmu. Ona tego nie mówi, ale to widać – po prostu prawie unosi się nad grządkami ze szczęścia .

[kofi]

Marcyha a Ty nie jesteś odporna na toxo?

[marcyha]

Właśnie nie mam przeciwciał. Ponieważ w domu grasuje banda kotów, w kuwetach pół życia grzebię, a i pogryziona czy podrapana byłam dziesiątki razy przez dzikie kotki łapane do sterylki – to nawet mi wydaje się dziwne... Ostatnio czytałam w ulotce o zoonozach, że z ciężarnych, u których wykryto zakażenie toxo tylko 19% miało kontakt z kotem. Ja staram się uważać przede wszystkim na ziemię właśnie, na mycie warzyw, owoców, a mięsożernym zawsze odradzam jedzenie w ciąży surowego mięsa.