wegedzieciak.pl

[Jagula]

[jaskrawa]

exce, rozumiem Twój pogląd i bardzo bym chciała móc myśleć tak samo , ale jest inny, przyziemny problem - ciężko znaleźć faceta wegetarianina (o weganinie nie wspomnę)
gdy rozstałam się z moim poprzednim facetem, weganinem, byłam załamana! bo gdzie ja takiego drugiego znajdę? dzielącego moje przekonania religijne, poglądy na życie, etykę i tak dalej. zaczęłam po kilku miesiącach szukać, nawet korespondowałam z kilkoma przez net, ale to były jakieś świry niestety i poza wegetarianizmem nic nas nie łączyło. pomyślałam sobie, że nie będę na siłę szukać, że nie tędy droga. i pojawił się mój obecny chłop, niestety nie-wege. ale poza tym wszystko z nim w porządku. ma odmienny pogląd na mięso. a mianowicie taki, że człowiek jest wszystkożerny i może jeść mięso jeśli jest na tyle zdolny, by je sobie zorganizować. że natura jest okrutna przecież. że od lwa nikt nie wymaga etyki. i tak dalej, nie chce mi się rozwijać, bo są to poglądy z którymi się nie zgadzam, ale na poziomie intelektualnym rozumiem je. wielokrotnie dyskutowaliśmy na ten temat i muszę przyznać, że jego poglądy są przemyślane. to nie jest taki zwykły pacan, co bez refleksji zażera się kotletem. poza dietą łączy nas prawie wszystko - poczucie humoru, sposób na spędzanie wolnego czasu, podobne ulubione miejsca wakacyjne, ogólne podejście do codziennych spraw, dobrze nam razem po prostu. wyszłam z założenia, że nie ma ludzi i związków idealnych (a w kilku związkach byłam i zawsze coś w końcu wyłaziło) i TRUDNO. może to zgniły kompromis, nie wiem. ale nie żałuję, że z nim jestem. mamy kochane dziecko, wspólne sprawy, plany, dobrze się ze sobą czujemy. wegetarianizm jest kwestią sporną, fakt. ale może dzięki niemu właśnie jest jakiś ferment

[bronka]

[alken87]

mój mięsożer kupił sobie dzis jajka z wolnego chowu. co prawda płakał 10 minut przed regałem że za tę cenę to on mógłby mieć 3 razy tyle trójek, ale kupił i wcale go nie namawiałam. no i zrobił sobie dziś sam wege obiad

[majaja]

[go.]

[nemain]

To i ja wrzucę 3 grosze. Jak poznałam M ja byłam wege od paru ładnych lat, on zamiłowany mięsożerca. Jeden z tych co to mówi, że zieleniną nie sposób się najeść
Wzieliśmy ślub - w tym czasie na wegetarianizm przeszedł już mój tata i moja siostra, pan młody nadal był mięsolubny. Jako prezent ślubny dostaliśmy m.in. wspólny wyjazd na kurs organizowany przez fundację Art of Living (hxxp://www.artofliving.pl) - po tym kursie mój M przestał jeść mięso, rzucił palenie

rodzina się pyta jak ja go skłoniłam, zdeklarowane miesoluba, do rzucenia smalcu. A ja właściwie nie zrobiłam nic poza pokazaniem mu, że można inaczej. Kiedyś wszyscy się ze mnie śmiali, że jestem dziwna. Dziś mój M jak widzi w sklepie kogoś kupującego mięso głośno mówi "patrz, je trupa" strasznie mnie osobiście to bawi, zwłaszcza jak sobie przypomnę jak mnie kiedyś do kotletów przekonywali ale jestem z niego dumna

Teraz jesteśmy wegerodziną i Igor też jest wege od początku. Miałam w M wsparcie w ciąży i teraz przy żywieniu młodego dzielnie odpieramy ataki babć z cielęcinką

Myślę, że wegetarianizm nie jest wytyczną co do związku. Jeśli nawzajem się szanujecie i dajecie sobie prawo do własnych opinii to wszystko jest ok. Wydaje mi się też, że wiele osób potrzebuje właśnie czasu aby się obyć z wegetarianizmem, sporo wiedzy (ale przekazanej przez kogoś innego niż najbliższa rodzina) na temat tego jak traktowane są zwierzęta, jak jedzenie wpływa na życie etc. aby spróbować.

[owca]

Mi nie przeszkadzał partner nie-wege do czasu... Zdałam sobie sprawę, że gdybym chciała zamieszkać z kimś, to jednak wolałabym, aby nie jadł zwierząt. Stało się. Postawiłam ultimatum, na zasadzie rezygnacji z "jednego produktu spożywczego" - dokładnie tak to ujęłam wtedy. Moje zdziwienie było olbrzymie, bo usłyszałam, że "da się zrobić". I dało - teraz jesteśmy już 2 lata po ślubie a mąż mięsa nie je od 6 lat:-) Jednak mi było "łatwiej" przekonać, ponieważ sam od kilku lat interesował się jogą.