wegedzieciak.pl

[Kasumi]

Być może był już podobny wątek, ale nie dokopałam się, więc pomyślałam, że założę. Jak zmieniły się, jeśli w ogóle, Wasze relacje z matkami, kiedy byłyście w ciąży?
Pytam, bo sama mam niełatwe stosunki rodzinne – na pozór wszystko wygląda wspaniale, żadnej przemocy fizycznej, wykształceni rodzice, wykształcone dzieci, a chłód taki, tyle blokad emocjonalnych, że nawet mam problem ze złożeniem świątecznych/urodzinowych życzeń. Wstydzę się być sobą przy moich rodzicach i cały czas nie czuję się dorosła 
Odkąd wyszłam za mąż, a było to jakieś 5 lat temu, mama stale wywierała naciski, abym zaszła w ciążę, mówiąc, że „muszę mieć dziecko”. Ja czekałam, ile mi było trzeba (czyli do teraz). Kiedy poinformowałam rodziców, że jestem w ciąży, mama najpierw okropnie płakała (pewnie ze wzruszenia, ale nie było to dla mnie łatwe…), a teraz dzwoni często i próbuje pytać, co u mnie, ale nijak jej to nie wychodzi, więc słyszę pytania typu: „no i jak tam w twoich sprawach”. Zupełnie tak, jakby ciąża była powodem do wstydu…Czy któraś z Was też tak może miała? Chcę, aby moja ciąża była pełna radości, a jest dziwnym tematem tabu…

[bodi]

u mnie było tak że kiedy zaszłam w ciążę moja relacja z mamą stała się dla mnie ważna, zaczęłam się nad nią zastanawiać, analizować, dążyć do poprawienia tego, co mnie w niej uwierało.

[majaja]

Miałam złudzenia, że dziecko poprawi moje relacje z matką, ale nic z tego, że coś zrozumiem, ale nic z tego, co więcej zdarzyło jej się w początkowym okresie mocno parę razy mi dokopać. Odpuściłam sobie, nasze relacje są formalnie poprawne i nic poza tym.

[alcia]

[YolaW]

Moja mama jest bardzo dobra dla mnie, ale w naszych relacjach jest sporo rys sprzed lat kiedy mieliśmy sajgon z ojcem, nerwicę i inne trudne momenty. Mama wtedy nie miała głowy do poważnych rozmów z nastolatką, dużo krzyczała i zakazywała...(choć wiem, że było jej bardzo trudno i była bardzo dzielna, tylko ją wszystko przerosło)...do dziś borykam się z tym co wtedy przezyłam...Ona powoli doszła do siebie jak ojciec dał nam już spokój, ja poszłam na studia, ale wiele rzeczy, zachowań zostało we mnie...
Mama teraz kiedy jestem w ciąży dużo mi pomaga (jutro tapetuje pokoje z moim T), jest kochana, pyta co u mnie, odwiedza...to ja mam jakąś blokadę, nie potrafię się otworzyć. Ciężko mi z tym, bo czasami powiem jej za dużo o tym o co mam żal i ona wtedy płacze i jej przykro...no i tak obie płaczemy...trudne to wszystko...Mam nadzieję, że jakoś uporam się z sobą...
Za to ciąża bardzo polepszyła i zacieśniła moje relacje z siostrą

[PiPpi]

oj ciężki temat...u mnie relacje z mamą były/są tak ciężkie , ze nawet nie zaczynałam pisać w wątkach rodzinnych...na początku ciąży z płaczem ale jednak zdałam sobie sprawę, ze nie mam co liczyć na wsparcie ze strony mamy bo bardzo potrzebowałam, marzyłam o kimś, kobiecie przez duże K, która wprowadzi mnie w tajniki dawania życia...uświadomienie sobie, że nie może być tą kobietą moja mam już na początku ciąży było dobrym pomysłem, dzięki temu zaczęłam czerpać z innych źródeł-szkoła rodzenia, inne kobiety, internet,
każdy trymestr ciąży to kolejny wyraźny SEN obrazujący relację z mama, z którego budziłam się w kałuży łez z łomoczącym sercem. niesamowite były te sny, w pierwszym byłam ofiarą jej przemocy fizycznej, tak jak w rzeczywistości, biła mnie kawałkiem drewna, w drugim to ona była poszkodowana, wyzywałam ją, tak też było w kłótniach, ostatni sen to jatka,,,stoimy nagie i okładamy się batami, z zaciśniętymi zębami, która dłużej wytrzyma, w końcu jesteśmy równe sobie, tak samo możemy się ranić...
ciąża to czas mego wzmocnienia intuicji, Kasumi, życzę Ci umiejętnego czerpania z tego , co przyniesie ten czas

[Kasumi]

Dzięki, dziewczyny za wypowiedzi. Miło czytać, że można się "odpępnić" (piękne słowo ) i że nie jestem sama w swoim trudzie
Miło też było poczytać o pozytywnych relacjach, także tych zaleczonych i dopracowanych przez obie strony - to napawa optymizmem.
Magda Stępień, niesamowite miałaś sny! Ja niestety nie pamiętam, że śnię, a jeśli już - to są to właśnie tego typu symboliczne obrazy. W temacie mamy jestem chyba zablokowana. Trudno mi to ruszyć, bo emocji pod tym co niemiara i to niełatwych ale spróbuję stanąć na własnych nogach i dorosnąć w ciąży. Już chyba czas, prawda?

[Jovi]

Nawet sobie nie zdawałam sprawy, jak wiele osób ma podobne problemy...

U mnie to nie wygląda aż tak źle, ale myślę, że jedną z przyczyn jest to, że mieszkam daleko od rodziców i nie bardzo mają możliwość się wtrącać. Nie ukrywam, że relacje nasze uległy znacznej poprawie po naszym wyjeździe za granicę.

Jako DDA zawsze miałam jakieś tam kompleksy z tym związane i na dodatek tak jak alcia strasznie chciałam, żeby mój ojciec miał o mnie dobre zdanie. Niestety moja siostra była zawsze faworyzowana i ja strasznie cierpiałam. Nie było rzeczy, którą robiłam dobrze - zawsze mogłam przecież lepiej.

W pewnym jednak momencie odpuściłam sobie i jak na ironię losu sytuacja znacznie się poprawiła. Po przeczytaniu paru książek i spotkaniu wspaniałyvh ludzi, postanowiłam im wybaczyć i nie winić za to, że są takimi jacy są. Wiem, że pewnych rzeczy nie zmienię i akceptuję ten stan. Kocham moich rodziców i wiem, że oni kochają mnie na swój sposób. W miarę możliwości są pomocni i szanują moje decyzje oraz szanują mnie. Nie powiem, że droga była prosta, ale warto było.

Widzę też niewielkie zmianyu w moich rodzicach - tak jak kiedyś byli przekonani, że zawsze mają rację, tak teraz czasem są w stanie zrozumieć, że czasy się zmieniły i mogą mieć "nieaktualne dane"

Co do relacji z mamą podczas ciąży, to nie jest źle, chociaż też nie o wszystkim mogę porozmawiać, bo u nas w domu nie mówiło się o "tych sprawach". Na szczęście codziennie w pracy spotykam panie w ciąży lub z dziećmi, więc mogę podpytać Chociaż to nie to samo...ale zawsze coś

[Salamandra*75]

Ja mam super mame, musze to publicznie przyznac.Wychowała nas sama, bo ojciec zmarł jak miałam 7 lat a siostra5.Nie było nam łatwo,i wiele razy sie nasze poglady wykluczłay, ale odkad mieszkam 350km od domu jest dobrze.Kiedy zaszłam w ciaze mama sie ucieszyła, czesto do niej dzwonilam i radzilam sie w wielu sprawach,zawsze spokojna i opanowana wyjasniala i rozwiewała watpliwosci.Ale musze przyznac, ze duzo musiałam poswiecic przymknac oko na wiele spraw i po prostu odpuscic,zamiast sie pienic i złoscic jak mamy inne zdanie.Pomogło bardzo.Polecam i mysle ze wtedy łatwiej o porozumienie z rodzicami.

[Lily]

[stokrotki]

Ja nie miałam takiego problemu . Moja mama jest niesamowita ( nie wiem skąd ona to bierze , zawsze miałam z nią fantastyczne relacje , ona potrafiła docenić mnie a ja ją . Była(jest) dla mnie mamą , przyjaciólką , koleżanką - wszystkim !!! U mnie w domu też nie było fajnie , ojczym był nadentym dupkiem przy którym nic nie wolno było mówić , robić , itd.... no ale to już przeszłość o której staramy sie zapomnieć ..
Jak zaszłam w ciąze mama oszalała i myślę że nasze stosunki jeszcze bardziej się zaciśniły .... chociaż czasami mam wrażenie że jak dzwoni do nas to pyta tylko o wnuczusie a nie co u nas

[Kasumi]