wegedzieciak.pl

[Tobayashi]

[daria]

[Tobayashi]

To ja to muszę przemyśleć, bo nadal nie wiem

[ Dodano: 2008-08-22, 14:50 ]
Ok, po prostu nie włączyłam sobie dźwięku

[Malati]

[daria]

[Kamm]

[Lily]

[zojka3]

[Karolina]

Moim zdaniem ciąża i macierzyństwo może być naprawdę terapią. Oczywiście terapią nie jest, jesli ważniejsze jest wcześniejsze kupno mieszkania, LCD, wyposażenia agd. Tragedią staje się brak pieniędzy na najnowszy wózek za 2tys, brak kasy na ubrania w h&m i bucików BARTEK. Bo większość dzisiejszych związków własnie w ten sposób rozumuje. "Nie stać nas na dziecko". Dziecko staje czarną dziurą która połyka coraz to nowsze gadżety. Dziecko staje się przeszkodą w edukacji, dziecko staje się przeszkodą w wolności, dziecko staje się przeszkodą w imprezowaniu, konsumowaniu. w podejmowaniu pracy. Na dziecko jest zawsze czas...
Przeżycie ciązy, zmiana trybu życia, wspólne przeżycie porodu i oglądanie noworodka dają parom coś, czego w żaden inny sposób nie doświadczą. Jeśli ludzie są świadomi a przynajmniej nie są psychopatami mogą odnależć w narodzinach potomka wielki SENS RODZINY.
Ludzie po prostu uważają, że odpowiedzialność to antykoncepcja hormonalna i zachodzenie w ciąże ok trzydziestki, kiedy wszystko się już ma.
Mówisz, Tobayashi, że uogólniam, nie wiem ile masz lat, ale w moim pokoleniu - 83 i młodsi, znam tylko jedną dziewczynę z dzieckiem. Wszystkie moje koleżanki są typowymi studentkami i absolwentkami. Jak to nazwać - dziewczynkami, które nie maja zamiaru dorosnać a faceci chłopakami. Tyle tylko, że zabawki zamienili na puszki piwa a place zabaw na puby.
Młode pokolenie jest zinfantylizowane. Piotruś Pan i Calineczka. Dla nich priorytetem nie jest tworzenie rodziny i "siedzenie" w domu z niemowlakiem. To jest kryzys "rodziny".

[Kitten]

Unikam z zasady dyskusji z osobami, które uważają, ze ich racja jest jedyna i najmojsza i że znają uniwersalną receptę na wszelkie problemy ;p

Ale Twoja postawa, Karolina, po prostu mnie zniesmacza. Potwornie uogólniasz - tak się składa, że ciuszki H&M nie są konieczne (sama takich nie noszę ;P). Ale trzeba mieć na mieszkanie, na opłaty, na wyżywienie i ubranie dziecka, potem trzeba mu kupić komputer, książki, zabrać na basen... Ja nieodpowiedzialnością nazywam decydowanie się na dzieci, gdy nie ma się grosza przy duszy, więc się liczy na pomoc społeczną i rodziców (na samym moim podwórku - z pół tuzina takich przypadków).

Uważam, że to wspaniale, że są osoby, które widzą swój sens życia w rodzinie, i tam go realizują. Ale wrzucanie tych, co mają inny pomysł na życie, do jednego worka, i nazywanie ich gorszymi i niedojrzałymi, jest niesprawiedliwe i krzywdzące.

[Lily]

[Kitten]

Lily, ale takie poczucie winy jest bez sensu... Każdy ma inne pragnienia, inne priorytety. I to jest wspaniałe :]. W dniu, gdy zacznie powszechnie obowiązywać jedyny słuszny światopogląd/model rodziny/whatever, wsadzam tyłek w rakietę & lecę na Marsa

[Kamm]

[majaja]

[Tobayashi]

Tak przy okazji, właśnie koleżanka mi podesłała:
hxxp://pl.youtube.com/watch?v=2XDmimpyhRA

[stokrotki]

no tak tylko ze te panie maja po conajmniej 2 nianie jak dlamnie to nie zaciewkwy przyklad "super mamy "która potrafi pogodzic i kariere i macierzynstwo .....

[Tobayashi]

To taka ładna reklama macierzyństwa, co nie? Nic tylko zostawać mamuśką
Wrzuciłam jako ciekawostkę.

Karolinawypowiadasz się stanowczo. A ja pamiętam, że kiedyś nie wypowiadałaś się tak entuzjastycznie o wczesnym rodzicielstwie. Znalazłam taką Twoją wypowiedź:

Cytat:

Wysłany: 2007-10-11, 20:34 (...) Z tym siedzeniem w domu to może jest tak: jeśli zaszło się w ciążę w momencie, gdy się skończyło studia, pracowało - wtedy jest to pewien rodzaj wakacji. A dla kogoś kto tak na pawdę nie poznał do końca smaku życia takie siedzenie wo domu to męka. Zaszłam w ciąże na drugim roku, potem te studia takie łatane, druga ciąża, koniec studiów. Minęło prawie 3 lata siedzenia w domku i już nie wytrzymuję psychicznie. Szczerze mam dość i wiem, że moje dzieci bardzo by zyskały gdybym mogła na 3 godziny dziennie isć na zajęcia.

A ja mam 38 lat, urodziłam dziecko w wieku 36.

[Agnieszka]

Podobnie jak: Tobayashi rodziłam po 30
mam gdzie mieszkać a po macierzyńskim i części wychowawczego miałam gdzie wrócić do pracy
przed pojawieniem się dziecka pobawiłam się, pojeździłam i rezygnacja z takiego wolnego stylu życia nie była dla mnie problemem
ciuchów z HM nie lubię a Bartki (Ada nie doświadczyła) nie są dla mnie szczytem marzeń

[majaja]

Miałam się powymądrząć, ale jutro kumpela przywozi mi swoje dziecko i mi sie nie chce, bo trza się wyspać. w każdym razie jest stare mądre przysłowie, Gdy Bieda wchodzi drzwiami to Miłość ucieka oknem. osobiście uważam, że pieniądze szczęścia nie dają, ale ich brak tym bardziej.
Ponadto: w tym roku stuknie nam 7 lat lat małżeństwa i trzy dni później 9 lat bycia parą, ja tam jestem zadowolona i nie jest to moja zasługa, bo ja ciągle ma schizy. Zdarzało mi się dostać histerii tylko dlatego, że ktoś sie przy mnie kłócił. Nie wiem co jest najważniejze, pewnie wszystko po trochu: lojalność, poczucie humoru, dystans do siebie i przekoanienie o własnej niedoskonałości. Dla mnie związek czasami jest spotkaniem z Innym, czasami bezpieczną Przystanią, a czasami punktem wyjścia. Czekam aż mojemu ukochanemu hipochondrykowi stuknie 49 lat i datę śmierci znowu przełoży, mam nadzieję że znowu o 20 lat.

[Capricorn]

a ja się zdecydowałam na macierzyństwo dość wczesne (23), i do tego świadomie wielokrotne starannie pilnując, aby zapewnić dzieciom standard upper-middle class Nie decydowałabym się na dziecko, gdybym nie miała ku temu mozliwości finansowych.

Z h&m mamy spinki do włosów, skrzydełka wróżki, majtki ze spidermanem Lubię, gdy moje dzieci ubrane są zgodnie z ich własnymi preferencjami (uraz po donaszaniu ciuchów po przeróżnych pociotkach), lubię pokazywać im okolice dalsze i bliższe, nad morze,w góry, do parków dinozaurów, na festiwale archeologiczne i do przyjaciół jeździmy autem 20-letnim.

[Tobayashi]

Skoro się tak tłumaczymy, czemu mamy dzieci, to ja powiem, że zdecydowałam sie tak późno przede wszystkim dlatego, żeby dojrzeć i pozałatwiać swoje sprawy (jezdem DDA, czyli Dumne Dziecko Alkoholika ) i dopiero wtedy, kiedy mój małżonek dostał lepszą pracę. Jest to uzasadnione biologicznie. Jak nie ma warunków, to zwierzęta w naturze też się nie rozmnażają. U niektórych gatunków ptaków samica nie pozwala na kopulację, aż kandydat na ojca nie zbuduje gniazda, czyli dopiero kiedy rodzina ma gdzie mieszkać

[stokrotki]

Ja tez urodzilam Zosie jak mialam 23 lata i byl to zaplanowane , czy przemyslane nie wiem .... wychodzilam z zalozenia ze pierwsze dziecko to owoc milosci dwojga ludzi , nad drugim juz trzeba sie zastanowic koniec kropka . Chcialam byc "mloda" mama , tak czulam i tak sie stalo . Kazdy wie kiedy jest jego pora , jak ma wygladac jego "plan zyciowy" . Jedni zaczynaja od studiow , kariery zawodowej , inny od dzieci .... takie zycie kazdy robi jak chce i to jest w tym piekne . Ja na studia planuje isc po 30-tce jak Zosia pojdzie do pierwszej klasy (bedziemy razem sie uczyc ) , wyjazdy , imprezy , itd . hmm jeszcze nigdy nie czulam dyskonfortu ze mam dziecko w takich sytuacjach ......

[honey]

Chcialam cos napisac ..hehe jako kobitka z 15sto letnim starzem malzenskim..
ale zrezygnowalam...
Jedno wiem napewno ..gdzie jest szacunek i milosci...i checi ...to i pieniadze przychodza... tyle ze zawsze wystarczy.. i dzieci sa... i sa szczesliwe...

[Kamm]

[zojka3]

to nie jest brak konsekwencji. Jest dokładnie tak jak majaja napisała, czasami przechodzisz taką granice w tej swojej walce, że nie pozostaje nic innego jak ten stan zaakceptować. Nie wiem gdzie tu sprzeczność?
A nerwy? Wiem, że zaraz mi wkleisz jak się wyraziłam, że mnie denerwuje jak.....ble ble ale tak naprawdę szkoda mi się "tak strasznie" przejmować wszystkim co się tu pisze...choć bardzo sobie cenię różne punkty widzenia, można się wiele nauczyć.