wegedzieciak.pl

[DagaM]

[Ewa]

Mi już też brakuje cierpliwości i pomysłów o co chodzi. Gabryś zupełnie nie odbiera ostatnio tego, co się do niego mówi. Tłumaczenia wszelkie są jak grochem o ścianę. Ostatnia mania- nożyczki. Obcina/wycina wszystko, poczynając od włosów, na dziurze w nowym tapczanie skończywszy. Dziś robił wycinanki, wystarczyło, że wyszłam na trochę z kuchni, a już latał z nożyczkami po kuchni i kombinował co się da przeciąć Najgorsze jest to, że nie odbiera co się do niego mówi. Bajka ostatnio miała okazję się przekonać. Mówię coś do niego, patrzy, niby słucha, kiwa głową, pytam co mówiłam - nie wie. Proszę o zrobienie czegoś, wychodzi, pytam po chwili, o co go prosiłam - nie wie. I tak ostatnio ze wszystkim. Właściwie cokolwiek bym do niego nie powiedziała, niby słucha, ale nie odbiera. Ostatnio zauważyłam, że on jakby słowa odbierał jedynie na poziomie podświadomości, ale świadomie nie wie, co się do niego powiedziało. Czasem po chwili podświadomość mu podpowie, ale świadomie nie potrafi powtórzyć prostego polecenia. Nie wiem już co robić i jak z nim postępować. Z jednej strony cieszę się, że mam ostatnie 4 dni tyle dzieci, bo czuję, że Gabryś potrzebuje więcej czasu z mojej strony, z drugiej mam ochotę przestać się odzywać, do czasu aż zechce słuchać i reagować na innych. Stał się ostatnio bardzo niemiły i opryskliwy dla innych dzieci. Do mnie potrafi odzywać się bardzo niegrzecznie. Nic go ostatnio nie interesuje, wszystko jest nudne, wszystko jakby "za karę". Niczym się nie umie zająć, zabawić. Chociaż jak dziś za brak reakcji na moje słowa popołudniowy czas spędzałam wyłącznie z Natanielem, to on w międzyczasie w swoim pokoju ułożył dwa pudełka puzzli i jeden obrazek w układance mozaikowej. Czyli zająć się umie, skupić też, ale właściwie wyłącznie jak jest sam. Inne dziecko w pobliżu, to tylko bieganina, rzucanie lub kopanie zabawek, trzaskanie drzwiami, piski i hałasy

Mi już też brakuje cierpliwości i pomysłów o co chodzi. Gabryś zupełnie nie odbiera ostatnio tego, co się do niego mówi. Tłumaczenia wszelkie są jak grochem o ścianę. Ostatnia mania- nożyczki. Obcina/wycina wszystko, poczynając od włosów, na dziurze w nowym tapczanie skończywszy. Dziś robił wycinanki, wystarczyło, że wyszłam na trochę z kuchni, a już latał z nożyczkami po kuchni i kombinował co się da przeciąć Najgorsze jest to, że nie odbiera co się do niego mówi. Bajka ostatnio miała okazję się przekonać. Mówię coś do niego, patrzy, niby słucha, kiwa głową, pytam co mówiłam - nie wie. Proszę o zrobienie czegoś, wychodzi, pytam po chwili, o co go prosiłam - nie wie. I tak ostatnio ze wszystkim. Właściwie cokolwiek bym do niego nie powiedziała, niby słucha, ale nie odbiera. Ostatnio zauważyłam, że on jakby słowa odbierał jedynie na poziomie podświadomości, ale świadomie nie wie, co się do niego powiedziało. Czasem po chwili podświadomość mu podpowie, ale świadomie nie potrafi powtórzyć prostego polecenia. Nie wiem już co robić i jak z nim postępować. Z jednej strony cieszę się, że mam ostatnie 4 dni tyle dzieci, bo czuję, że Gabryś potrzebuje więcej czasu z mojej strony, z drugiej mam ochotę przestać się odzywać, do czasu aż zechce słuchać i reagować na innych. Stał się ostatnio bardzo niemiły i opryskliwy dla innych dzieci. Do mnie potrafi odzywać się bardzo niegrzecznie. Nic go ostatnio nie interesuje, wszystko jest nudne, wszystko jakby "za karę". Niczym się nie umie zająć, zabawić. Chociaż jak dziś za brak reakcji na moje słowa popołudniowy czas spędzałam wyłącznie z Natanielem, to on w międzyczasie w swoim pokoju ułożył dwa pudełka puzzli i jeden obrazek w układance mozaikowej. Czyli zająć się umie, skupić też, ale właściwie wyłącznie jak jest sam. Inne dziecko w pobliżu, to tylko bieganina, rzucanie lub kopanie zabawek, trzaskanie drzwiami, piski i hałasy

[Malinetshka]

Pao, a czy to przypadkiem nie jest forma kleptomanii? Pytam, bo sama w podobnym do Gabi wieku otarłam się o to.. Nie wiem dlaczego, nie miałam tego typu wzorców ani też powodów, żeby kraść, a jednak zdarzyło mi się parę drobnych rzeczy zwędzić.. Taki pamiętam u siebie okres. Zastanawiam się czy to nie jest tak, że niektóre dzieci po prostu muszą przez to przejść, żeby czegoś zasmakować. Mną później targało ogromne poczucie winy. Do tego stopnia, że w wielkim napięciu wewnętrznym, zwierzyłam się mamie ze swojego występku. Na szczęście mamę mam mądrą Podeszła do tego spokojnie i razem ze mną "uknuła" zwrócenie skradzionej zabawki, tak, żeby posiadacz nic nie zauważył Myślę, że to było wystarczające dla mnie, nie potrzebowałam ostrzejszego zmierzenia się z konsekwencjami. Wystarczyło mi to, co się we mnie potem gotowało Nie wiem jak Gabi o tym mówi, co się w niej dzieje po tej sytuacji.., ale tak się zastanawiam czy to jest jakoś do wytłumaczenia w psychologii, że niektórzy przez taki czas muszą przejść.. A może od strony duchowej można by to jakoś lepiej "rozrysować"...

[kamma]

pao, jeżeli Gabi nie odczuwa wyrzutów sumienia, to na Twoim miejscu skłoniłabym ją do zwrotu skradzionej rzeczy i przyznania się do winy właścicielowi/ekspedientowi. Będzie to dla niej trudna lekcja, ale może właśnie dzięki temu zrozumie, że kraść nie warto i nieładnie.
Myślę, że w jej systemie etycznym kradzież nie funkcjonuje jako czynność niemoralna. Skłaniając ją do zwrotu przedmiotu pokażesz jej, że Ty nie akceptujesz kradzieży, a Twój wzorzec jest przecież dla niej bardzo ważny.
Jeszcze przypominam sobie taką przypowieść, której morałem było "kradzione nie tuczy", ale niestety nie pamiętam, gdzie ją czytałam. Chodziło o to, że syn ukradł bogatemu ziemianinowi wołu i chciał go zjeść. Ojciec, dowiedziawszy się o pochodzeniu wołu, poszedł do właściciela i zapłacił za zwierzę. Potem wszyscy razem spożyli kolację, w czasie której syn był bardzo zdenerwowany i cały czas nasłuchiwał, czy nie nadchodzą straże, które go wytropią. Tymczasem ojciec spożył kolację w spokoju, a następnie powiedział synowi o odkupieniu wołu i o tym, że spokój w czasie jedzenia jest ważniejszy niż zaoszczędzenie paru groszy.

[dynia]

[pao]

zatem tak, wybaczcie ale część posta wykasuję bowiem już wiem jak to rozwiązać.

kamma, twój pomysł był pierwszym który mi przyszedł do głowy, ale niewykonalny, bo to było na zakupach w niemczech. ale mam inny ale by się powiódł ważne by nikt nie wiedział o tym. zatem ci którzy przeczytali niech zapomną


a co do śmieci... też myślałam, ze to mamy z głowy, ale jak widać tu jeszcze nie mam pomysłu jak to załatwić. ale wszystko w swoim czasie

zatem tak, wybaczcie ale część posta wykasuję bowiem już wiem jak to rozwiązać.

kamma, twój pomysł był pierwszym który mi przyszedł do głowy, ale niewykonalny, bo to było na zakupach w niemczech. ale mam inny ale by się powiódł ważne by nikt nie wiedział o tym. zatem ci którzy przeczytali niech zapomną


a co do śmieci... też myślałam, ze to mamy z głowy, ale jak widać tu jeszcze nie mam pomysłu jak to załatwić. ale wszystko w swoim czasie

[dynia]

Co do tych śmieci to nie wiem może to silna potrzeba natychmiastowo zaspokojonego apetytu ,która bierze górę nad zdrowym rozsądkiem...

Nie wiem tak mi się nasunęło ,jak oglądałąm kiedyś program o dzieciach z zaburzeniami łaknienia,ktore przechodzily terapie pod okiem psychologów ...kurcze może to trzeba by skonsutować z jakimś specjalistą,nie wiem jak czujesz w tej materii ale ja bym chyba zaryzykowała poszukanie chociażby takiego...

[pao]

oki, dziewczyny. wielkie dzięki za wszelkie uwagi

co do charakteru: ano gabi jest krętacz i to niemały... no ale na charakterze właśnie oprę metodę: jako, że gabi bardzo dba o swój wizerunek i to jak jest postrzegana jest dla niej bardzo ważne (nawet zbyt ważne...) to po prostu umówię się z nią: ja przemilczę sprawę (ale konsekwencje poniesie: dziś miałyśmy iść razem do kina ale gabi nie poszła i inne tam takie) i nie przekażę nikomu dalej co zrobiła, ale ona ma więcej tego nie zrobić. myślę, że ma to spore szanse powodzenia, bo czego by nie mówić gabi jest słowna i nawet jak pozamyla to w ważnych sprawach woli prawdę powiedzieć


a co do śmieci... to jej łakomstwo jest straszne i dotyczy niemal wyłącznie słodyczy owoców itp. ale z drugiej strony ja kiedyś tez tak miałam (choć śmieci nie wyjadałam, u mnie się skończyło na wyjadaniu z talerza do końca nie zostawiając nic innym) zatem i tu z czasem znajdziemy metodę

oki, dziewczyny. wielkie dzięki za wszelkie uwagi

co do charakteru: ano gabi jest krętacz i to niemały... no ale na charakterze właśnie oprę metodę: jako, że gabi bardzo dba o swój wizerunek i to jak jest postrzegana jest dla niej bardzo ważne (nawet zbyt ważne...) to po prostu umówię się z nią: ja przemilczę sprawę (ale konsekwencje poniesie: dziś miałyśmy iść razem do kina ale gabi nie poszła i inne tam takie) i nie przekażę nikomu dalej co zrobiła, ale ona ma więcej tego nie zrobić. myślę, że ma to spore szanse powodzenia, bo czego by nie mówić gabi jest słowna i nawet jak pozamyla to w ważnych sprawach woli prawdę powiedzieć


a co do śmieci... to jej łakomstwo jest straszne i dotyczy niemal wyłącznie słodyczy owoców itp. ale z drugiej strony ja kiedyś tez tak miałam (choć śmieci nie wyjadałam, u mnie się skończyło na wyjadaniu z talerza do końca nie zostawiając nic innym) zatem i tu z czasem znajdziemy metodę

[ewatara]

[dynia]

[YolaW]

[Manu]

taaa, brak cierpliwosci do klakow to tez problem, i nikt nie ma czasu by psa wyczesywac regularnie. i do meza, ze kladzie dziecka zabawki na brudnej podlodze. brudnej bo nie mam cierpliwosci by posprzatac. wole juz o tym do Was popisac niz to zrobic - no skoro mam ta chwilke wolna od Polciaka.

[pao]

Cytat:

brak cierpliwosci do klakow to tez problem

ja miałam brak cierpliwości do kłaków, swoich... no ale mam to z głowy (dosłownie;) )

hxxp://img396.imageshack.us/img396/9274/dsc04638to1.jpg

Cytat:

brak cierpliwosci do klakow to tez problem

ja miałam brak cierpliwości do kłaków, swoich... no ale mam to z głowy (dosłownie;) )

hxxp://img396.imageshack.us/img396/9274/dsc04638to1.jpg

[dynia]

[kamma]

[Manu]

mi same wypadaja, i dobrze, nie bedzie widac ze siwieje z braku cierpliwosci

[topcia]

[ajanna]

Pao wg medycyny chińskiej, jeśli po jedzeniu mamy ochotę na słodkie, tzn. że posiłek nie był zrównoważony - ale to pewnie wiesz . a tak na zdrowy rozsądek (nie wiem jak ją karmisz), ale może słodycze stały się dla niej owocem zakazanym, bo ich nie dostaje? poza tym jest w takim wieku, że rozumie, jakie ilości słodyczy jedzą jej rówieśnicy i pewnie nie raz widziała ich reklamy (słodyczy, nie rówieśników). ja miałam problemy z jedzeniem słodyczy z Weroniką, kiedy poszła do przedszkola - była uczulona na cukier, a oczywiście słodzikami nie chciałam jej faszerować . musiałam się sporo nagłowić, żeby zapewnić jej zdrowe słodycze, na dodatek atrakcyjne nie tylko smakowo, ale i wizualnie.

Ewa, ta książka "Jak mówić, żeby dzieci słuchały...", rzeczywiście może być wielką pomocą i jeszcze "Rozwój psychologiczny dziecka" 3 autorów anglojęzycznych, których teraz nie pamiętam, ale była o niej mowa na forum w innym wątku.

[majaja]

[pao]

Cytat:

Pao wg medycyny chińskiej, jeśli po jedzeniu mamy ochotę na słodkie, tzn. że posiłek nie był zrównoważony - ale to pewnie wiesz

pewnie lepiej by było gdyby to było po posiłkach ale tu chodzi o zwykłe łakomstwo jak nie widzi to jet dobrze, jak widzi to wyżera i tyle

Cytat:

może słodycze stały się dla niej owocem zakazanym, bo ich nie dostaje?

taka opcję tez przerabialiśmy, ale nawet gdy miała swobodny dostęp było to samo...

samo wyżeranie i łakomstwo jakoś spokojniej znieść, ale dobija mnie to wyżeranie śmieci... na przykład gumy do żucia (innych nie zjada na szczęście) wygląda to tak, jakby wiedziała co o tym sądzę, była przekonana że uważam to za złe i na pewno jej nie kupię więc wyjadała jak znajdzie... ech... dzieci i ich "logika"...

Cytat:

Pao wg medycyny chińskiej, jeśli po jedzeniu mamy ochotę na słodkie, tzn. że posiłek nie był zrównoważony - ale to pewnie wiesz

pewnie lepiej by było gdyby to było po posiłkach ale tu chodzi o zwykłe łakomstwo jak nie widzi to jet dobrze, jak widzi to wyżera i tyle

Cytat:

może słodycze stały się dla niej owocem zakazanym, bo ich nie dostaje?

taka opcję tez przerabialiśmy, ale nawet gdy miała swobodny dostęp było to samo...

samo wyżeranie i łakomstwo jakoś spokojniej znieść, ale dobija mnie to wyżeranie śmieci... na przykład gumy do żucia (innych nie zjada na szczęście) wygląda to tak, jakby wiedziała co o tym sądzę, była przekonana że uważam to za złe i na pewno jej nie kupię więc wyjadała jak znajdzie... ech... dzieci i ich "logika"...

[Ewa]

[Karolina]

Ewa moim zdaniem Gabryś staje się powoli mężczyzną;) Ostatnio znów czytam "Kobiety są z Wenus Mężczyżni są z Marsa. Powinna to być lektura obowiązkowa dla nastolatek;) Niestety często nie rozumiemy zachowań przeciwnej płci, a oni mają zupełni inny język.
U facetów - jaskinia do której się oddalają - Gabryś może powoli zaczyna wchodzic w ten etap. A my kobiety możemy tylko się zamknąć i czekac na powrót;) Warto o tym poczytać bo to na prawdę rewelacyjna ksiązka ( choć mnie odrażała zawsze okładka i tytuł;). Bardzo pomaga wybaczać i rozumieć. Mama zawsze pozostaje mamą ale w pewnym momencie męskie geny zaczynają się ujawniać;)

[topcia]

Ewa,
może na prv

[kamma]

[Ewa]