wegedzieciak.pl

biechna · **Pomogła:** 65 razy Dołączyła: 09 Cze 2007 Posty: 4587

joannasu, ja też spędziłam na razie większość mojego dorosłego życia za granicą, bo tuż po studiach wyjechałam z mężem do Szkocji (tu nigdy wcześniej nie pracowałam), a wróciliśmy do Polski 10 m-cy temu, już we trójkę, z synkiem.
Wróciliśmy, bo tęskniliśmy. Strach był wielki - o pracę, o znajomych (porozjeżdżała się większość po studiach, wrócili do swoich miejscowości/wyemigrowali), o to, że tu będzie trudniej "po naszemu" wychowywać Stacha. Ale jeszcze większa była tęsknota za rodziną i mieszkaniem naszym, i za poczuciem swojskości.
No i jesteśmy.
Polskę, faktycznie, będąc od niej daleko, wyidealizowaliśmy, ale mieliśmy tego świadomość, także nie ma jakiegoś wielkiego rozczarowania. Trudne jest szarpanie się z pieniędzmi, mam nadzieję, że wkrótce jakoś się nasza sytuacja ustabilizuje, ale na razie lekko nie jest, zawody mamy takie, że na początku kariery wiele się po prostu nie zarabia, trzeba sobie renomę wyrobić, nauczyć się jeszcze dużo. Ja nie pracowałam tu jeszcze w zawodzie, miałam dorywczą pracę dla Ministerstwa, ale to trwało 1,5 m-ca. Innej na razie nie znalazłam (ale i nie szukam na gwałt, tylko czegoś dorywczego, bo głównie chcę być z synkiem). Zdarzały się odmowy z uwagi na fryzurę (mam dredy) - wtedy bardziej tęskniłam za Szkocją.
Cieszę się, że wróciłam, ale cieszę się też, że mam otwarte drzwi i gdy tylko zechcę, mogę wrócić do UK i że na początek będzie praca (nie w zawodzie, znacznie poniżej moich możliwości, ale za ładne pieniądze) i mieszkanie (mam tam 3 kuzynostwa z rodzinami).
Wygoda materialna jest dla mnie ważna i jeśli za kilka lat nie osiągnę takiego poziomu, jaki chcę w życiu mieć, to kto wie, może jednak wyjedziemy. Ale już rozmyślamy o kupieniu domku w górach, w Polsce, więc pewnie tu będzie baza, dom . A tam ewentualnie ośrodek finansowy i regenerowanie sił po zmaganiu się z polską mentalnością, która mi często przeszkadza i nie pozwala czuć się swobodnie, nie mówiąc o tym, że przez taką a nie inną fryzurę odmawiano mi pracy.
Czasem tęsknię za Szkocją bardzo, czasem trochę, czasem wcale. Zniechęca mnie do niej pogoda, ale zdarza się i tak, jak dziś - całą noc (no, z 3 przerwami na karmienie) śnił mi się Edynburg i obudziłam się wypoczęta, zrelaksowana i wyluzowana 8-)

Moje miejsce to miejsce przy moich najbliższych, więc byle być tam, gdzie oni. Reszta w dużej mierze rozbija się o pieniądze i poziom otwartości społeczeństwa ;-)

maryczary · Dodano: 2010-01-23, 15:43

topcia · **Pomógł:** 11 razy Dołączył: 03 Mar 2008 Posty: 2993

Ślicznie piszecie.
My dla odmiany zastanawiamy się czy nie wyemigrować :-)

. Wspominałam już o tym w innych wątkach. Jeśli już, to myślimy o Szwajcarii.
ALe tak jak wyżej ktoś napisał-jeśli ma się ambitną pracę, umysłową to trudno zaczynać od początku a tam niechybnie tak właśnie by było. ALe mimo wszystko, z tego co czytam o tym kraju, wydaje mi się, że warto. Obawiam się tylko co będzie, jeśli się nie powiedzie? Wtedy tu trzeba będzie organizować bazę zawodową od początku. ALe w sumie dlaczego miałoby się nie powieźć ;-)

.
NO i sama przeprowadzka. NIecałe pół roku temu doświadczyliśmy tego przeprowadzając nasz dobytek zaledwie kilka kilometrów i lekko nie było.

Moze doczekam się wypowiedzi jakiegoś FOrumowicza /ki z tego kraju. :-)

Spooky82 · Dołączyła: 30 Lip 2009 Posty: 98 Skąd: Houston

honey · Wysłany: 2010-01-24, 20:31

chabanina? WTF?

Lily · Wysłany: 2010-01-24, 20:34

maryczary · Wysłany: 2010-01-25, 12:02

Dominika · Wysłany: 2010-01-25, 20:38

Ja tez sama czesto zastanawiam sie nad tym moim miejscem na ziemi. Mieszkam juz w czwartym kraju i jestem pewna, ze nie ostatnim niestety. Lubie moje obecne miejsce, mam juz wszystko ustawione, ale wiem, ze moze w kazdej chwili najsc mnie taki przymus przeniesienia sie.
Coz, latwiej mi przeniesc sie i zmienic wszystko niz tkwic i trwac... I to chyba nie jest dobre. Teraz martwie sie tylko o corke. Tu ma szkole, przyjaciol, zna juz jezyk. Moje wedrowki nie musza jej sie spodobac. Ech, gdyby nie to, dawno juz bym gdzies pojechala.

Tesknie czasem do DOMU, fizycznego , drewnianego, lub glinianego. Jestem pewna, ze go znajdziemy, lub zbudujemy. Moglaby to byc i Polska, jakas dzika Polska, lub Czechy. Choc we Wloszech tez bylo mi cudownie. Widac przed nami jeszcze dluga droga. :-D

majaja · Wysłany: 2010-01-25, 20:59

Spooky82 · Dołączyła: 30 Lip 2009 Posty: 98 Skąd: Houston

honey · Wysłany: 2010-01-25, 23:23

bylam kilka razy w Houston.. podobalo mi sie,,, do oceanu niedaleko..klimat mi odpowiadal..domy niedrogie i ladnie buduja z cegla tzw. tudors...
faktem jest ze hodowla krow to ich tradycja i tym sie szczyca.. ale znowu... wszystko zalezy gdzie sie mieszka...w jakiej okolicy..

Dominika · Wysłany: 2010-01-25, 23:29

W Holandii tez mi sie podobalo, dla wege dobrze, i dla roweromaniakow wysmienicie. Z innych dobrodziejstw nie musze korzystac :-D

Czasem mysle, ze tam moglabym pojechac, blizej do ojczyzny.

Z tym tematem trafilyscie w sedno moich przymyslen ostatnich.

topcia · **Pomógł:** 11 razy Dołączył: 03 Mar 2008 Posty: 2993

Dominika · Wysłany: 2010-01-25, 23:45

Wschodnia to chyba na koncu, zdazylabys sie ewakuowac :-D

topcia · **Pomógł:** 11 razy Dołączył: 03 Mar 2008 Posty: 2993

Dominika · Wysłany: 2010-01-25, 23:58

A, to lepiej nie w Holandii :-)

Ja bym tam pojechala, hmm, na jakis czas. Tak mi tu brak zaplecza rowerowego. I nie pada tyle...

Spooky82 · Dołączyła: 30 Lip 2009 Posty: 98 Skąd: Houston

adriane · Wysłany: 2010-01-26, 11:31

topcia · **Pomógł:** 11 razy Dołączył: 03 Mar 2008 Posty: 2993

NO dobrze. A jak POlacy są postrzegani w innych krajach? SPotkaliście się z objawami nietolerancji do przyjezdnych z "biedniejszego kraju"?

Spooky82 · Dołączyła: 30 Lip 2009 Posty: 98 Skąd: Houston

devil_doll · Wysłany: 2010-01-27, 11:56

najdziwniejszym zjawiskiem jest tzw Polonia

ktora w polsce byla 30 lat temu ale wie najlepiej co gdzie i jak :lol:

u mnie slowo poland jest mylone z Holland a potem wielka zaduma aaaaaaaa europa :lol:

Dominika · Wysłany: 2010-01-27, 21:17

Dwa dni temu byla audycja w radiowym bbc o polakach wlasnie w Anglii. I az sie zdziwilam, bo wszystkie opinie byly pozytywne, stwierdzil ktos fakt, ze po prostu zajmujemy miejsca pracy. Ot tyle. A chwalono nas za pracowitosc, otwartosc i nastawienie prorodzinne.

Wiem, ze Wlosi lubia Polakow (choc sie mnie pytali czy mamy np wode mineralna w butelkach i domy pietrowe :-D

, ale to byly reakcje po programie telewizyjnym o Polsce. Program byl o zyciu na wschodnich kresach Polski, nakrecony z dobre 20, a puszczony kilka lat temu...)

W Holandii maja czasem zarty (w Usa najbardziej zlosliwe) a obiegowa opinia to zlodzieje i pijacy... Co nie przeszkadza Holendrom lubic Polakow.

YolaW · Wysłany: 2010-01-27, 21:50

W Anglii chyba krążył taki kawał:
po czym poznać, że okradł cię Polak? Po tym, że wyjedzone są śmieci z kosza i masz zgwałconego psa. :shock:

Dominika · Wysłany: 2010-01-27, 22:09

Albo wpisal znajomy odkurzacz w google angielskie, bo szukal nowego i wyskoczyl dowcip, jak to jeden polak z odkurzaczem... A dowcip nie wzial sie od Polaka, tylko w "nagrodach Darwina" dawno juz byla ta historia.

Ja sie osobiscie nie spotkalam z jakas nietolerancja.

topcia · **Pomógł:** 11 razy Dołączył: 03 Mar 2008 Posty: 2993