wegedzieciak.pl

[go.]

[ana138]

no właśnie, ja też się spotykam. trochę zaczęliśmy teraz chodzić do kumpli Marcela na "bawienie się" i normalnie czasem jestem przerażona. kiedyś u sąsiadów, syn sie bawił czyms tam i przez przypadek mnie uderzył. oczywiście stary do bicia. próbowałam go powstrzymać, że to był wypadek, że nie chciał. a gdzie tam!! dostał i to tak mocno. A mi głupio było, że dzieciak przeze mnie oberwał.
no i włąśnie te porady też mnie dobijaja - dziecko musi dostawac w dupę, bo będzie niegrzeczne, nie daj sobie wejść na głowę itp....

[jagodzianka]

[ana138]

he he
własnie jakos tak otrzeźwiająco to na mnie działa, jak on do mnie - mama, przestań.
ja byłam wczoraj na chwilę na urodzinach u kumpeli i nawet drina walnęłam (mleko nasciągane wcześniej) ale się wyluuuuzowałam

[Kat...]

[Albertyna]

Na szczęscie rzadko się spotykam.
"Sposób na odpieluchowanie..." fantastyczny.

[Illea]

Rany, aż tyle ludzi wciaż bije dzieci?! Osłabia mnie to Ja na szczęście nie mam w pobliżu takich osób, ale ja mieszkam na zadupiu, więc rzadko widuję inne dzieci i opiekunów. Za to zastraszanie na porządku dziennym wszędzie. Matko jakie to przykre.
A na wydzieranie najlepszy jest mój syn, który trzęsącym się głosem mówi: nie lubię jak mi tak robisz, przykro mi jak do mnie tak mówisz, chyba będę płakał. Jak kubeł zimnej wody normalnie. Już coraz rzadziej krzyczę, a jak mam znów chęć to mi się jego mina przypomni i od razu mi się odechciewa.

[AzjaB]

Ja jak mam occhotę wrzasnąć na męża to przypominam sobie sąsiadkę, którą niemal codziennie muszę słuchać... Niestety ona nie na chłopa, a na dwulatka klnie i wrzeszczy. Uświadamiam sobie jakie to żenujące...

A ja mam dość fochów przy ubieraniu. Kiedy tylko próbuję ją ubrać jest wrzask, płacz aż nieraz się zanosi. Nic nie pomaga - śpiewanie, rozśmieszanie, zabawki, melodyjki, itd. W konsekwencji do 14 chodzi w piżamce, a przebieram ją dopiero jak wychodzimy. Ja oczywiście spocona, zmęczona "walką", dziecko też zapłakane... Wstyd mi u lekarza, u znajomych bo zwykłe ubranie kurtki urasta do poziomu dramatu i ogromnej krzywdy, o czapce nie wspomnę. Totalna porażka.

[żuk]

[Humbak]

[biechna]

AzjaB, może ma nadwrażliwość zmysłową, a nawet jeśli nie, to naprawdę jest maleńka, wiele dzieci długo nie lubi ubierania/rozbierania i nie ma to nic wspólnego z jakąkolwiek porażką Rozumiem, że Ci z tym ciężko, szczególnie, że krępuje Cię to przy innych ludziach, ale to naprawdę NIE jest porażka. Może ułatwiłoby Ci życie dobieranie "najszybciej zakładalnych" ubrań- pajace, gruby kombinezon na całe ciało itp.?

Dawno tu nie zaglądałam. Mój płaczek wyrósł na tak radosne i otwarte, pogodne dziecko, że nazywam go Cieszkiem. Co nie zmienia w sumie faktu, że wciąż czasem mam dość. Ale zdecydowanie wiek 1+ ogarniam dużo lepiej, niż niemowlę

[AzjaB]

[squamish]

[koko]

Humbak, nie wiem, co bierzesz/palisz, ale jak znowu będę mieć noworodka/niemowlę w domu, to też to chcę! Skąd masz tyle cierpliwości? Z doświadczenia, czy już taka jesteś?
AzjaB, to, że córa płacze i nie uspokaja się po twoim przytulaniu to nie znaczy, że ją krzywdzisz!!! Mój młody był jednym wielkim rykiem przez pierwsze miesiące życia. Nie dało się go uspokoić NICZYM. U nas było i tak, że ryczał bez powodu (bądź ja nie widziałam tego powodu). Dziewczyny - wydaje mi się - dobrze piszą o tej wrażliwości sensorycznej. U nas po prostu z tego wyrósł, teraz jest absolutnie innym dzieckiem. Myślę sobie, że jeśli małej taki ryk ma ulżyć (jakkolwiek to brzmi, chodzi mi o to, że rozładuje żal, złość, zmęczenie), to niech się wyryczy i nie znaczy to, że ma wtedy gdzieś twoje noszenie i przytulanie.

[nemain]

AzjaB pamiętam taki okres w życiu Igora kiedy za chińskie cudy nie chciał dać się ubrać tylko jakoś trudno mi przypomnieć sobie ile wtedy miał. Przez chwilę walczyłam, to znaczy próbowałam ubrać bo zimno, bo się może przeziębić etc... a w koncu odpuściłam totalnie. Było na zasadzie: " chcesz spodnie? nie" ok, chodź bez spodni, "chcesz koszulke? nie" ok, chodź bez koszulki (pokazywał nie ruchem głowy). po jakimś czasie udało się go ubrać gdy sam mógł wybrać sobie ciuchy (pokazywałam dwie koszulki i pytałam którą chce założyć)

Odebrałam to wtedy jako próbę samodecydowania o sobie wyrażoną właśnie przez to co ma na sobie. Kiedy odpuściłam młody się uspokoił... ludzie, którzy nas odwiedzali dziwili się, że mam małego naturystę

wtedy też pierwszy raz zetknęłam się z koncepcją porozumienia bez przemocy - polecam! pomaga w takich trudnych sytuacjach

[faf]

[quote="AzjaB"][quote="żuk"]

[żuk]

[ana138]

faf jakas ty madra i jak ładnie piszesz
faktycznie trzeba uważać, co się pisze, bo niektórzy są bardzo wrażliwi, szczególnie młode mamy.
Azja ubieraj ją w jakiś kombinezon albo wkładaj w śpiwór.
o, a jeszcze mi się przypomniało, kumpela miała podobny problem z córą, to jej zrobiła ponczo na drutach. obłędne było, ciepłe, a nie było problemu z rękawami.

[AzjaB]

faf powiem krótko, łał... Podoba mi się to co mówisz i ma to sens. No i dziękuję za ciepłe słowa. W ogóle, Dziewczyny dziękuję za słowa otuchy...

[Humbak]

[AzjaB]

Humbak jesteś moją inspiracją. Zazdraszczam, podziwiam, uczę się.

[alekso]

Jak to możliwe, że dopiero teraz trafiłam na ten wątek na forum zalogowałam się na forum chyba niedługo po urodzeniu synka i potem zapomniałam o forum i swoim życiu przed dzieckiem. Teraz jak przeczytałam Wasze komentarze to myślę, że każda matka powinna tutaj wejść i poczytać... bo jest mi lepiej nie zdążyłam się jeszcze wyżalić, a już jest mi lepiej dziękuję do tej pory bałam się, że tylko mnie przytrafia się wrzeszczące dziecko, że tylko ja nie umiem się nim odpowiednio zająć bo inne dzieci nie płaczą... izolowałam się, bo wstydziłam się swojej nieporadności, a teraz wiem, że mogę tutaj Wam się wyżalić i powiedzieć, że ja też mam dość to naprawdę cudowne uczucie

[monika7]

No mnie tez lepiej po przeczytaniu kilkunastu wątków....mam 2 dziecko Cypriana ur. 20 wezesnia 2013 r i wczoraj skonczył 5 tyg. 2 pierwsze tyg. nie były takie złe - płakł ale i spal. natomiast teraz od 2 tyg. to sie tak drze ze szok. mało jem, spie i tylko rece . czasami wozek odciaza ale szału nie ma. czsami da w miare sie w nocy przespac choc 2, 3 godzinki co biore juz za luksus....w dzien jest czasami masakra....mecza go gazy a wieczorami lub nad ranem jest jazda....kazdego dnia pocieszam sie ze do przodu....ale psycha siada.....wiec wiem o czym mówicie.....na kolki stosowałam juz chyba wszystko....marze o tym zeby nie płakał.....a własciwie nie darł sie bo juz warjuje......psycha siada. mama mi duzo pomaga inaczej psychiatryk z niewyspania i myslenia by mnie czekal....szok!!!!!!!!

[ulcia-p]

...i ja też mam czasem dość...i chociaż przy trzecim dziecku podchodzę do wszystkiego bardziej spokojnie, to jednak wielki łobuziak jakim jest moja 3 latka i mały "wrzeszczykij " nawet świętego potrafią wykończyć.Czasem trzeba odłożyć małego do łóżeczka i iść na chwilę do łazienki obmyć twarz zimną wodą żeby się uspokoić i żeby nerwy odeszły...

[milka]