wegedzieciak.pl

[sylv]

[hans]

[sylv]

[hans]

[YolaW]

Martuś podpisuję się pod Twoją wypowiedzią.
Wogóle dla mnie flaga czy godło to tylko symbole, ojczyzna to dla mnie właśnie kultura, ludzie, tradycja, zwyczaje itp., które czy chcemy tego, czy nie kształtują nas i częściowo na pewno jesteśmy kim jesteśmy właśnie min. dzięki krajowi, w którym żyjemy. Przecież bylibyśmy zupełnie inni wychowując się np. w Arabii Saudyjskiej.
Dodatkowo ksztaltuje nas rodzina, przyjeciele i my sami , ale nie kształtujemy się tylko i wyłącznie sami. Nie jesteśmy bezludną wyspą i na takiej nie żyjemy. Jestesmy osadzeni w jakiejś tam rzeczywistości przecież, a jest ona troche inna w każdym kraju.
Dodam jeszcze, że wkurza mnie często, że Polacy tak źle sami o sobie jako o narodzie mówią (widać to np. na różnych forach). Może gdybyśmy trochę inaczej traktowali naszą ojczyznę, tworzylibyśmy lepszy wizerunek Polaków i sami wierzyli, że jesteśmy całkiem ok.

[Martuś]

[hans]

Żeby nie było że z kontekstu wyrwałem...

[Malinetshka]

Misz-masz nam się zrobił... i dobrze, bo takim misz-maszem przecież jesteśmy

Jak czytam Wasze wypowiedzi to i w kawałkach tych, z których zdaniem pozornie się nie zgadzam odnajduję części tego jak ja to czuję i myślę. A zatem, przenikamy się wzajemnie. I choć niektóre opinie są skrajnie różne to czasem mam wrażenie, że mówimy o tym samym, tylko innymi słowami i stąd wrażenie, że o czym innym mówimy...

Trochę się zgadzam, iż...

[Martuś]

[Asłan]

Żyjemy w popieprzonym świecie (a jeszcze bardziej kraju),gdzie wysyła się żołnierzy na wojnę na drugi koniec świata w imię patriotyzmu i walki ze ZŁEM (czyt.bliżej nieokreślonym,i o to chodzi,terroryzmem).Później ci żołnierze zabijają bogu ducha winnych cywili,a patriotyczny minister wciska nam że takie są koszty tej krucjaty...

Dzieci ginące w bezsensownej akcji zbrojnej (jakim mimo wszystko było powstanie warszawskie),nazywa się bohaterami,choć gdyby działo się to dzisiaj,większość organizacji humanitarnych działających na rzecz praw dzieci,takie działanie by potępiło...Do tego zamiast solidarności międzyludzkiej,tolerancji dla inności (religijnej,obyczajowej,ogólnie kulturowej) snuje się katastroficzne wizje zalania naszej części świata przez Muzułmanów,którzy już niedługo przejmą włądzę i spalą katolickie kościoły,zamkną radio maryja i jeszcze zaczną meczety budować!

W szkołach (ale wiemy,że także już w przedszkolach) uczy się dzieci miłości do ojczyzny (a bardziej chyba do władzy i symboli ją prezentujących).Wiadomo,takimi ludźmi łatwiej jest później sterować...

Taki patriotyzm często doprowadza do zachowań nacjonalistycznych a nawet szowinistycznych,czego najlepszym przykładem jest całe to popaprane towarzystwo z Romkiem i jego tatą Maciejem na czele.. (może ktoś pamięta z historii postać Jędrzeja Giertycha,endeka z krwi i kości,potomka ww. oraz patrona młodzieżaków wszechpolaków)
Tak modne ostatnimi czasy wychowanie patriotyczne...Dziękuję,postoję.
I będę obstawał przy koncepcji prof Zolla-zamiast patriotyzmu, uczmy nasze dzieci postaw obywatelskich,i to już od przedszkola.Zamiast państwa,kochaj ludzi wśród których żyjesz.

Amen.

[Malinetshka]

[Martuś]

[tomek]

Nie jestem patriotą i nie czuję się Polakiem, gdyż nie mam poczucia przynależności do zbiorowości jaką jest naród. Cóż mam wspólnego z rzeźnikiem z mojej miejscowości?, z żołnierzem, który strzela do cywilów w Afganistanie?, czy z Giertychem? Język?, mieszkanie w tym samym państwie?, historię? Jak dla mnie to za mało. By mieć poczucie przynależności do większej zbiorowości ludzkiej niezbędne są wspólne wartości, zbliżony styl życia. Poza tym pojecie narodu funkcjonuje dopiero od XVIII wieku i stało się od tamtej pory źródłem wielu nieszczęść dla ludzkości, że wspomnę choćby wojny, czy krwawe nacjonalistyczne reżimy.

Ojczyzną jest dla mnie miejsce zamieszkania i okolice, w promieniu mniej więcej takim, by można było rano wyjść z domu i wrócić na pieszo przed zmrokiem. Czuję silną więź emocjonalną zwłaszcza z okoliczną przyrodą.

Ojczyzna i patriotyzm w wydaniu państwowym, to domena prawicowych środowisk politycznych, które na własne potrzeby zawłaszczają wydarzenia historyczne. Dobrym przykładem jest wspomniane już tutaj Powstanie Warszawskie, w którym uczestniczyły bardzo róźne grupy, od anarchistów po nacjonalistów. Mieli często odrębne motywacje, ale jednego wroga. Jedni walczyli po prostu o wolność, inni o niepodległe państwo. W dzieciństwie czytałem z wypiekami na twarzy książki Kamińskiego i sądzę, że przesadą jest stwierdzenie, że nastoletnią młodzież ktoś zachęcał do udziału w powstaniu. Było często dokładnie odwrotnie, rodzice często byli przeciw, a najmłodsi parli do walki zbrojnej i nie mogli się doczekać godziny W.
Gdy dzisiaj obserwuję jak rządzący tym krajem politycy oddają hołd powstańcom, a jednocześnie bez zmrużenia okiem wysyłają żołnierzy do Iraku czy Afganistanu, to robi mi się niedobrze. Jest to typowe skrajnie nacjonalistyczne, szowinistyczne myślenie: "nasi powstańcy to bohaterowie, ale w Iraku i Afganistanie, to terroryści".

Oburza mnie to co się dzieje w szkołach, ta cała bogoojczyźniana propaganda, urabianie dzieci od maleńka, że Polak=katolik. Pozostaje mieć nadzieję, że ta fala rychło przeminie, a młodzież też się obudzi i organizacje typu Inicjatywa Uczniowska będą zwiększać swoją aktywność i staną się ważnym podmiotem walki o szkołę wolną od indoktrynacji.

[pao]

a mnie tak właśnie nasuneło sie rozwinięcie tematu:

każdą ojczyznę trzeba kochać i szanować



bo przecież tylko od nas zależy gdzie i jak postawimy mentalne granice...

a mnie tak właśnie nasuneło sie rozwinięcie tematu:

każdą ojczyznę trzeba kochać i szanować



bo przecież tylko od nas zależy gdzie i jak postawimy mentalne granice...

[YolaW]

[Lily]

[Martuś]

A ja nie tylko z przyrodą, ale z całym moim niezwykłym ukochanym miastem, i dlatego bardzo teraz cierpię na 'emigracji' (chociaż jestem niby tylko dwadzieścia parę km dalej...)

[sylv]

[rebTewje]

fajny topik, przelecialem po lbach bo na razie nie mam mozliwosci przeczytania dokladnie. przeczytam sobie na dniach, a tymczasem...

Nie jestem Polakiem, tu się tylko urodziłem
A że mówię tym językiem to kwestia wychowania
Świat i ziemia to ojczyzna bez nakazów w formie granic
Jakikolwiek patriotyzm to zawracanie głowy
Ojczyzna jest tam gdzie po prostu będzie dobrze
Tak powiedział Cyceron i ja chyba mu uwierzę
Ile urojonych zboczeń niosą wszelkie formy prawne
Hymny, flagi, instytucje, deklaracje bez znaczenia

[majaja]

[tomek]

[Kjójik]

Ja czuje sie bardziej Europejka..zeby nie powiedziec kosmopolitanka(brzmi troche dziwnie)niz Pola..i uwazam, ze tylko dlatego, ze urodzilismy sie w tym a nie innym miejscu mamy je szanowac i uwazac za 'swoja' ojczyzne..caly świat nalezy do ludzi i to my powinnismy sobie wybierac miejsce na ziemi gdzie chcemy zapuscic korzenie i zestarzec sie -tak uwazam nieststy z winy ludzi potrzebne sa wizy paszporty itd.bo to ludzie ustalili granice i podzielili Ziemie..na dzien dzisiejszy mieszkam w Anglii podoba mi sie tu ..warunki bytowe sa OK ..ale za pare lat planujemy wyjechac do Hiszpanii bo to zawsze bylo moim marzeniem..wiec nie przywiazuje sie szczegolnie do miejsc w ktorych mieszkam owszem mam do nich sentyment..i lezka w oku mi sie zakreci kiedy bede wyjezdzac..ale przeciez zawsze moge tam wrocic..poza tym tam jest moja ojczyzna gdzie jest serce moje...czyli osoby mi bliskie

[PiPpi]

to ja sie podpisuje pod cytatem reba , dziękuję

[biechna]

Przez ostatnich kilka tygodni rozmawialiśmy z mężem o patriotyzmie - co to w zasadzie jest, co o tym myślimy, jak chcemy wychować Stanisława. Po wczorajszej katastrofie lotniczej temat znowu jest świeży, przyszłam podzielić się paroma przemyśleniami, znalazłam ten wątek przejrzałam i uznałam, że patriotyzm można naprawdę skrajnie odmiennie postrzegać, teraz dziwnie mi z nim wyskakiwać, gdy bywa mylony z nacjonalizmem albo z identyfikowaniem się na ten przykład z panem Giertychem, ale niech tam, napiszę.
Napiszę pobieżnie, mając świadomość, że będę źle zrozumiana
Otóż od jakiegoś czasu odkrywałam, że brakuje mi wszczepionych we mnie patriotycznych uczuć i powoli sama zaczęłam w siebie ów patriotyzm wlewać, chodzi mi o zdrową dumę narodową (choć to akurat źle się kojarzy), o zadowolenie z bycia Polką, o ochotę do angażowania się w przekształcanie rzeczywistości na lepszą - w kraju, w którym żyję. Tym bardziej staje się to dla mnie ważne, że wychowuję człowieka i nie chcę, by wyniósł z domu lekceważący stosunek do Polski albo umiejętność krytykowania i zrzędzenia na "ten głupi kraj", zamiast działania ku ogólnemu dobru.
Początkowo trudno mi było się przekonać do idei patriotyzmu, ale sporo o tym rozmawiałam, myślałam, i uznałam wreszcie, że tak, że kocham nasz kraj, język, nasze ziemie, że porusza mnie nasza historia. Zaraz ktoś zapewne zapyta, czy porusza mnie historia innych narodów albo dzieci ginących w Afryce - tak, porusza. A jednak historia Polski to historia moich dziadków, pradziadków, prababć, ich sióstr, córek i synów; ginęli w Oświęcimiu, wychodzili z Oświęcimia, stawiali gdzieś piękne dworki, uczyli potajemnie polskiej literatury. I ma to dla mnie znaczenie, stało mi się bliskie, także dzięki książce, którą napisała siostra mojej babci, Zofia.
Wychodzi na to, że ja, która nie miałam z patriotyzmem nic wspólnego, która na długo wyemigrowałam i bałam się powrotu "do tej dziczy", czuję teraz zgoła inne rzeczy i że mój dom to dom patriotów. I nie oznacza to domu Polaków-katolików, Polaków nietolerancyjnych czy zapyziałych bubków, choć wielu uważa, że Polak patriota to Polak katolik, inni, że patriotyzm wymaga zamknięcia czy nietolerancji - przykłady stereotypów można by mnożyć. Ot, wiedza, pamięć, szacunek, poczucie przynależności do jakiegoś kawałka ziemi, korzenie zapuszczone głęboko w to, jak historię kraju czy narodu kształtowali moi przodkowie.
Rok temu żałowałam, że nie udało mi się załatwić dla Stasia obywatelstwa brytyjskiego, a dzisiaj nie przeszkadza mi to, że jest tylko Polakiem, bo nie myślę już tego tylko - i tą oto radosną nowiną się dzielę
Problem podręczników mnie na razie nie dotyczy. Ale oceniając źle Powstanie Warszawskie będę zapewne miała kłopoty z nauczeniem dziecka historii. I na dodatek będę ryzykowała posądzenie o brak uczuć patriotycznych

[puszczyk]