wegedzieciak.pl

[gzyra]

Niedawno miałem przyjemność odpowiedzieć na kilka pytań dla potrzeb strony Green Way'a. Wyszedł spory wywiad zatytułowany hxxp://greenway.pl/pl/nowosci/artykuly/empatia-kreatywny_weganizm]"Empatia - kreatywny weganizm". Mówię o tym jak i dlaczego powstała Empatia, jakie są jej cele, czym są prawa zwierząt, kim są ludzie działający w Empatii, co daje największą satysfakcję w działaniu, jakie są plany stowarzyszenia i jaka jest rola mediów w zmianie świadomości ludzi, a przez to losu zwierząt. W rozmowie jest sporo wątków osobistych - poszukiwanie źródeł własnego aktywizmu, rodzina, ulubione potrawy, codzienna praktyka weganizmu i stosunek otoczenia. Fragmenty na zachętę:

Cytat:

Weganizm jest jedną z rzeczy, która mnie definiuje. Nie jest to tylko styl życia w takim sensie, w jakim jest nim na przykład zamiłowanie do podróży czy domatorstwo. To praktyka życia obejmująca wiele jego dziedzin, wynikająca z nadrzędnej idei, którą uważa się za słuszną. To wyraz pewnego sposobu rozumienia świata i swojego miejsca w nim. I nie jest to ani stacja końcowa ani też coś, co jest dogmatem i nie podlega dyskusji. Przeciwnie, im więcej krytyki wytrzyma, tym silniejsza się okaże. Bronię się rękami i nogami, żeby nie popaść w paraliżujące samozadowolenie z powodu weganizmu. Jest tyle okazji, żeby wciąż nad sobą pracować. Nikt nie jest idealny.

Cytat:

Nie ma jednego uniwersalnego sposobu dotarcia do innych i przekonania ich, ale są pewne ogólne zasady, które moim zdaniem pomagają. Przekaz musi być podany w możliwie precyzyjny sposób, nie powinien zawierać ukrytych podtekstów, żadnych dopisków drobnym drukiem na marginesie, które zmieniałyby podstępnie główną treść. Ten, który chce coś konkretnego przekazać innym, nie powinien stosować pojemnych eufemizmów w rodzaju „bądź wege”, które mają nieokreśloną treść. Nie jest dobrze dawać do zrozumienia swoim zachowaniem, treścią lub formą przekazu, że ma się coś do ukrycia. Bardzo podejrzane jest mówienie wyłącznie o zaletach idei i praktyki, którą chce się zainteresować innych, zamiast mówienia o tym, jaka jest naprawdę. Nie chodzi o to, żeby podkreślać wady, ale żeby ich nie przemilczać. Jeśli ludzie mają przyjąć weganizm, który miewa słabe punkty, muszą go poznać wraz z tymi punktami, a nie dowiedzieć się o nich później i czuć się oszukanym i zmanipulowanym. Natarczywość, agresja, przemoc – to wszystko jest moim zdaniem wykluczone, bo wzbudza reakcje obronne. Tak więc weganizmu nie należy ukrywać i czekać z nim na lepsze czasy, ale też nie powinien stać się zaklęciem, którego intencją jest zaczarować świat tak, żeby stał się idealny, tak słodki jak w broszurach niektórych związków wyznaniowych, gdy mówią o raju lub w niektórych reklamach. Weganizm nie jest czarodziejską różdżką. Jest piękną i ideą, smaczną, zdrową i proekologiczną praktyką, ale nie jest drogą do jakiegokolwiek raju.

Cały wywiad do przeczytania hxxp://greenway.pl/pl/nowosci/artykuly/empatia-kreatywny_weganizm]w tym miejscu. Zapraszam do lektury. :--)