wegedzieciak.pl

[pepper]

Chyba panowie nie biorący udziału przy porodzie to z reguły wyjątkowi twardziele albo zwykłe mięczaki.

[Lily]

[kasienka]

Ja nie chciałam, żeby Marcin wędrował w dolne rejony jak już będę rodzić i niby tak się umawialiśmy, choć nie jakoś stanowczo...no i jak położna powiedziała, że widać główkę, to oczywiście tatuś zaraz udał się ową główkę zobaczyć Ale chyba jakaś szczególna trauma nie została, pewnie to zależy od osoby...Ja sama nie chciałabym tego widzieć np., niektóre kobiety chcą zobaczyć w lusterku itp, ja wolę nie widzieć siebie w tym momencie...Ale jeśli dla M. to nie był problem, to ok, choć teraz też racze wolałabym, żeby sie tam nie ładował w czasie ostatnich skurczy...

Dla mnie było baardzo ważne, że był wtedy ze mną, czułam się o wiele pewniej, podawał mi wodę i masował plecy...Wtedy chodzilismy do szkoły rodzenia, więc jakoś czułam, że się choć troche tematem porodu interesuje...Teraz przed długi czas starałam się nie naciskać, ale w końcu przymusiłam do przeczytania trzech rozdziałów książki...Jakiegoś szczególnego zainteresowania nie widzę, ja mam pewnie teraz wygórowane oczekiwania...z tamtego porodu mam dość dobre wspomnienia ale parę rzeczy chciałabym zmienić i może za dużo wymagam...

W każdym razie, nawet gdyby pobyt Marcina na sali porodowej ograniczał się do obecności i trzymania za rękę, to i tak dla mnie jest ogromnie ważne i ciężko mi sobie wyobrazić, by mogło być inaczej.

A gdyby M.nie chciał być przy porodzie, o myślę, że rozmawialibyśmy o tym, jakbym czuła, że to faktycznie dla niego problem to nie naciskałabym. Poprosiłabym pewnie mamę albo przyjaciółkę(choć szczerze mówiąc to jedną, no, max dwie bym widziała ewentualnie na tym stanowisku) albo poszła radzić sobie sama Nie chciałabym zmuszać faceta do tego.

[Lily]

[kasienka]

Ja też oglądałam filmy, widziałam zdjęcia w książkach. Z resztą Marcin mówił, że gdyby nie to, że widział na filmie kilka porodów i jak to w rzeczywistości wygląda(bo ciężko to sobie wyobrazić tak-o) to mogłoby być kiepsko Ale siebie bym wolała nie widzieć.

[Lily]

Ja mam taką niechęć do cielesności w ogóle, a do takich naturalistycznych fragmentów w szczególności, że nie chciałabym na pewno...

[kamma]

Myślę, że wspólny poród i przygotowania do niego bardzo zbliżają parę, a to ważne, bo gdy pojawia się maleństwo, mama chcąc nie chcąc jest nim bardziej zaabsorbowana niż partnerem.
Bardzo mi smutno, że byłam sama w czasie cesarki.

[Capricorn]

Z tym "obrzydzeniem seksualnym" to dla mnie żaden argument, sorry. Przecież gdyby którakolwiek Pani twierdziłam, że nabrała seksualnego obrzydzenia do Pana, bo podejrzała jak on siusia (czyli ujrzała nieseksualną funkcje organu płciowego), to nikt by tego nie traktował jako uszkodzenie psychiczne.

Pan kocha Panią, Pan chce mieć dziecko z Panią, ale jest zbyt delikatny / ma zbyt wysokie poczucie estetyki, aby jej towarzyszyć w porodzie?

Rozumiem, że może się tak zdarzyć, że Pani sobie nie życzy męża przy porodzie, bo się krępuje. Wtedy Pana na siłę przyciągac nie nalezy. Ale jeśli Pani daje Panu do zrozumienia, że będzie go potrzebowała, to wycofanie się, bo "będzie nieelegancko", "zemdleję" itp, jet po prostu nie na miejscu.

Każda Pani powinna Panu uświadomić, ze zanim zacznie się poród musi ona przejść przez etap rozwierania się szyjki macicy, że ten etap potrafi być długi, średnio przyjemny, a jednocześnie nie wymaga stałej obecności personelu. Pan jest potrzebny po to, żeby potrzymać za rękę, służyć jako wieszak, gdy Pani spaceruje, i ma mocny skurcz, albo do snucia opowieści o ostatnich / następnych wakacjach. No i do informowania personelu, że z Panią dzieje się coś niepokojącego. Ma być wsparciem.

nie znam Panów, którzy podczas parcia ustawiają się obok położnej, bo tam nie są potrzebni. Ale nie uważam, że należy im zabronić "tam" zaglądać - chce, niech patrzy w końcu to Natura.

Po tym, co piszecie, jeszcze bardziej doceniam fakt, iż mój bardzo niedoskonały mąż towarzyszył mi dwukrotnie od momentu wejścia do szpitala do chwili, gdy powiedziałam "no jedź wreszcie do domu" Przecinał pępowinę, szedł z dzieciątkiem na ważenie, mierzenie i badanie, po czym mi je przynosił i zachwycał się, jak taki maluszek łapczywie pije mleczko. A też niby taki twardziel

Pewnie to jest tak, że jak jakiś Pan towarzyszy Pani podczas narodzin dziecka, to trudniej jest mu po prostu spić się z kolegami do nieprzytomności "z radości". Bo takie zostanie tatusiem ma chyba nieco inny wymiar, wymusza odpowiedzialność. Co nie oznacza, ze tatusiowie nie odbierający porodów nie są odpowiedzialni. Ale startują z innego poziomu.

[Lily]

[kasienka]

Plusem tego, że facet jest przy porodzie jest też fakt, że niektórym się wydaje, że kobieta idzie do szpitala z brzuchem a wychodzi z dzieckiem. A reszta jak na filmie, trochę postęka i już...Dobrze, jak zobaczą jaki to wysiłek i ból...Potem myślę, że łatwiej im wyręczać nas w niektórych obowiązkach domowych i rozumieją dlaczego ona nie powinna może kucać żeby wyjąć jego gacie z pralki tydzień po porodzie

Ale jestem za opcją, że nie można zmuszać...Ani mężczyzny do uczestnictwa w porodzie, ani kobiety do przyjęcia tej asysty, gdyby wyraźnie sobie tego nie życzyła...

Przedwczoraj gadałam z kumpelą, która pół roku rodziła drugi raz. Przy pierwszym porodzie był mąż. Przy drugim nie-w szpitalu była jakaś bakteria, wpuszczali tylko rodzące...Ale ona się z tego cieszyła. Bo stwierdziła, że za pierwszym razem to on siedział i nóżka mu chodziła, bo długo to trwało(4,5 h od początku laska szybko rodzi...) A ją to wkurzało, bo oczekiwała, że jakoś się nią zajmie, poda wody, obetrze twarz itp...Za drugim razem już nie miała ochoty na jego obecność. Mówiła, że skupiła się na sobie i tym co się dzieje, nikt jej nie rozpraszał, nie nawiedzały ją myśli w stylu"teraz mógłby mi podać wodę, a teraz coś tam". Jak będzie jeszcze rodzić to raczej tez bez męża. Poza tym, niektórzy twierdzą, że kobiety zawsze rodziły z kobietami, że facet na sali porodowej to obcy element, że to nie jest miejsce dla niego Ja tak nie myślę, bo czasy się zmieniły i relacje społeczno związkowe też...Ale nie wszyscy muszą...

[pao]

Cytat:

wyjątkowi twardziele albo zwykłe mięczaki.

jak dla mnie to to samo

a co do naturalności:
jak poznałam bartka to byliśmy kompletnie odmienni. dla mnie to co naturalne po prostu istnieje i tyle, dla niego wiele naturalnych rzeczy było obrzydliwych. czasem jak mu coś proponowałam to był oburzony... właściwie w prawie każdej sytuacji wychodziły takie różnice.

jednak przez te lata bartek się zmienił, przyjął inne spojrzenie i tez stara się iść w zgodzie z naturą. teraz myślimy podobnie, zatem tym razem do porodu podszedł w inny sposób. nie było to już obrzydliwe, niestosowne czy jakiekolwiek, ale po prostu naturalne

to jak patrzymy na naturalność, cielesność i tego typu aspekty bardzo wpływa na nasze podejście do porodu chociażby. zresztą jest to bardzo mocno widoczne

Cytat:

wyjątkowi twardziele albo zwykłe mięczaki.

jak dla mnie to to samo

a co do naturalności:
jak poznałam bartka to byliśmy kompletnie odmienni. dla mnie to co naturalne po prostu istnieje i tyle, dla niego wiele naturalnych rzeczy było obrzydliwych. czasem jak mu coś proponowałam to był oburzony... właściwie w prawie każdej sytuacji wychodziły takie różnice.

jednak przez te lata bartek się zmienił, przyjął inne spojrzenie i tez stara się iść w zgodzie z naturą. teraz myślimy podobnie, zatem tym razem do porodu podszedł w inny sposób. nie było to już obrzydliwe, niestosowne czy jakiekolwiek, ale po prostu naturalne

to jak patrzymy na naturalność, cielesność i tego typu aspekty bardzo wpływa na nasze podejście do porodu chociażby. zresztą jest to bardzo mocno widoczne

[Asłan]

Nie znam statystyk,ale myślę,że i tak mniejszość par rodzi wspólnie.Szpitale nie zachęcają do tego,wprowadzając idiotyczne opłaty za "porody rodzinne" (nieraz kilkaset złotych).Do tego dochodzi brak edukacji (jestem ciekawy czy w kościołach na naukach przedmałżeńskich księża o tym nauczają... )
Ogólnie też nie jestem zwolennikiem przymusu w tym przypadku,choć pewnie paru kozakom taka lekcja pokory wobec kobiety i życia by się przydała.

[DagaM]

[Capricorn]

[marcyha]

Mój mąż z początku nie chciał, mówił, że od wieków kobiety rodziły same itp. Teściowa utwierdzała go w przekonaniu, że nie powinien rodzić ze mną (biedny synek, do czego ja go chcę zmusić, ojejej!) Zaciągnęłam go na szkołę rodzenia siłą. Od razu "wciągnął się" i był bardzo aktywnym słuchaczem. A jego pytania najczęściej dotyczyły zgonów przy porodzie i takich tam Wyjaśniłam mu, że chcę by był przy mnie i pomagał mi. W momencie parcia może sobie wyjść. I tak się umówiliśmy. Podczas porodu Maciek jednak tak się zaangażował, że został do końca, zrobił mi sporo dość kontrowersyjnych fotek , podawał wodę w przerwach między skurczami partymi, przecinał pępowinę, obfotografował Misiaczkę podczas badania, ważenia (mówił, że chce mieć dowód, gdyby coś źle zrobili i uszkodzili dziecko ). Maciek jest zadowolony z tego, że był ze mną, chociaż, jak mówi, patrzenie na moje cierpienie było dla niego przeżyciem dramatycznym. Uważa, że tatusiowie, którzy zamiast być z żoną, siedzą z kumplami i "opijają" potomka - są żałośni i nie zdają sobie sprawy z wagi zdarzenia, jakim jest poród, przyjście na świat nowego człowieka.
A jeśli chodzi o "te widoki" - rodziłam w wodzie - niewiele widać

[pao]

ja o "widokach" nawet nie myślałam. ot normalna sprawa i tyle...

a ze bartek ratownik i niejedno widział to tym bardziej przez myśl mi nie przeszło.

raczej obawiałam się, że zacznie mnie pouczać co mam robić, lub będzie opieprzał lekarzy że mnie boli. na szczęście obie wersje nie zaistniały bo bym go osobiście wywaliła

ja o "widokach" nawet nie myślałam. ot normalna sprawa i tyle...

a ze bartek ratownik i niejedno widział to tym bardziej przez myśl mi nie przeszło.

raczej obawiałam się, że zacznie mnie pouczać co mam robić, lub będzie opieprzał lekarzy że mnie boli. na szczęście obie wersje nie zaistniały bo bym go osobiście wywaliła

[Capricorn]

[hans]

Ja oczywiście witałem naszą córcię osobiście i nie wyobrażam sobie inaczej
Azja dostała całe wsparcie jakie byłem w stanie jej dać, przez kilka dni potem to czułem

[pao]

Cytat:

przez kilka dni potem to czułem

bartek nadal chodzi do tyłu a jutro do pracy zatem tez nie odpocznie biedaczek...

niemniej bardziej sie martwi czy ja sobie poradzę. no ale to przemilczałam, w końcu chciał być miły

Cytat:

przez kilka dni potem to czułem

bartek nadal chodzi do tyłu a jutro do pracy zatem tez nie odpocznie biedaczek...

niemniej bardziej sie martwi czy ja sobie poradzę. no ale to przemilczałam, w końcu chciał być miły

[Malinetshka]

[Lily]

Tylko że czasem ten brzuch pojawia się "przypadkiem", albo dlatego, że to kobieta chce mieć dziecko, a dla faceta to zbędny, nie dający spać balast...
Ale też myślę, że jak się chce z kimś być na serio to trzeba brać pod uwagę wszelkie aspekty, w tym rzyganie, biegunki i porody... takie życie.

[Malinetshka]

[rosa]

czasem bywa na odwrót, mój kolega bardzo chciał być przy narodzinach swojego synka, ale jego małżonka była kategorycznie na nie, i nie dała się przekonać. chciała być sama

my rodziliśmy razem

gosiabebe naprawdę jesteś bardzo dzielna, może przy następnym Twój facet się przełamie

[malina]

xyz

[Cytrynka]

My za każdym razem "rodziliśmy razem". Kiedy rodziłam Julcię byłam wystraszona (obcy kraj, nieznajomość języka) i obecność P. bardzo mi się przydała. Dwa kolejne porody nie były dla mojego męża tak atrakcyjne jak pierwszy, ale był przy mnie jak go potrzebowałam (jak nie potrzebowałam czytał książkę). Za drugim i trzecim razem przeciął pępowinę, za pierwszym razem kręcił film.
Z tego co wiem nadal jestem dla niego atrakcyjna, chyba, że włożę spodnie moro, które uwielbiam a on nie cierpi