wegedzieciak.pl

[eenia]

Nie było żadnych z tym problemów, od początku września Franek zaczął chodzić do przedszkola i chodził chętnie, jak był weekend to nawet płakał że nie idzie tego dnia do przedszkola. Potem któregoś dnia wrócił i powiedział że jakis chłopak go uderzył i że płakał, rzeczywiście doszło do jakiejś szarpaniny, ale pani mówiła, że nic groźnego, ot zdarza się między dziećmi, więc myślę że to nie tu jest problem. Potem od razu Franek się rozchorował i kilka dni nie poszedł, a później wyjechaliśmy na tydzień, więc miał przerwę ok 10 dniową. No i nagle problem, nie chce iść, wczoraj namawialiśmy, przekonywaliśmy, w końcu przekupiliśmy , no i poszedł. Mówił później, że było fajnie i był zadowolony. Myślałam, że kryzys przełamany ale nie, dziś to samo, z tym, że dziś już nie przekupywaliśmy, no i masakra- nie pójdzie. Tzn. Jaro zawiózł go, panie go wzięły na salę, ale strasznie płakał i krzyczał, Jarek zadzwonił do mnie że go weźmie z powrotem...
No i nie wiem co robić, jak się zachować, jak go przekonać, żeby nie miał schizki itp. Poradźcie.

[martka]

niech Kaja z nim pogada

[vlada]

eenia ma ten sam problem, z tym że Antek jak na razie nie został jeszcze sam. Chodziliśmy w sierpniu przez kilka dni i wtedy bardzo mu się przedszkole podobało. Później wyjechaliśmy na miesiąc i po przyjeździe nie chce słyszeć o przedszkolu.
Odprowadzam go ja i próbuję wyjść na kilkanaście minut, ale nie spuszcza mnie z oka, nie chce bawić się z dziećmi. Siedzi cały czas przy mnie i najchętniej jeszcze trzymałby mnie za rękę. Powoli dochodzę do przekonania, że chyba to jeszcze nie pora na niego. Nie mam teraz ciśnienia, bo nie idę do pracy z wiadomych względów, więc chyba sobie odpuszczę. Zresztą pani która jest Antka opiekunką powiedziała, że on jest bardzo do mnie przywiązany i że jeśli do końca tygodnia się nie zaklimatyzuje, to nie ma co go na siłę zostawiać, bo później może już nigdy do przedszkola nie chcieć chodzić. Sama już nie wiem.

[eenia]

vlada, u nas jest inaczej, bo Franek bardzo chciał chodzić do przedszkola, nie jest tak związany ze mną, a raczej samodzielny, no i od początku chodził chętnie, teraz chyba przez te przerwę nagle nie chce.
Nie wiem co robić. Nie mam też ciśnienia, bo nie pracuję, ale wiem że przedszkole "dobrze mu robiło", nie nudził się w domu, miał kontakt z dziećmi czego mu brakuje, więc nie chciałabym odpuścić. No ale z drugiej strony przedszkole nie ma być karą, a atrakcją, więc jak rozwiązać te sytuacje? Teraz Jarek wyjeżdża znów na kilka dni i do końca tygodnia nie będzie miał kto wozić F do przedszkola,więc sprawa się odkłada bo następnego poniedziałku. Jak to rozpracować przez te kilka dni?

[pao]

eenia, pamiętaj, że dzieci w tym okresie często testują rodziców. skoro nie był w przedszkolu (jest możliwe,z ę choroba była forma ucieczki od niego, odreagowaniem). skoro jeszcze potem spędziliście fajnie czas na wyjeździe to teraz może być chęć testu czy jak nie będę chodził do przedszkola to znów mi tak fajnie czas zagospodarujecie.

najlepiej zapytajcie panie jak on sie zachowuje po waszym odjechaniu, bo często jest tak, że chwilę po tym jak rodzice znikną z pola wzroku dziecko zachowuje się normalnie i fajnie sie bawi. jeśli tak jest to nie macie sie co martwić bo to próba szantażu i tyle. jeśli jednak ma problemy z asymilacja to już jest kłopot, ale tego nie podejrzewam w tym przypadku (choć mogę się mylić)

co do samego wyjścia do przedszkola.
przede wszystkim bym pogadała by sie dowiedzieć powodów/pretekstów do niechodzenia. i na każdy bym poszukała argumentu.
potem odbierając z przedszkola pytała bym o fajne aspekty przedszkolnego życia, tak by opowiadając skupiał sie na tym co miłe: koledzy, zabawy, cokolwiek co lubi.

znając jego "ale" względem przedszkola łatwiej będzie ci zarówno znaleźć kontrę jak i pomóc coś pozmieniać (gabi miała jedno zastrzeżenie do przedszkola na początku: nie dostawała wody do picia. jak sie okazało, panie nie dostrzegły, ze gabrysia prosi o wodę a nie wrzeszczy o nią jak reszta i niestety ją pomijały. wystarczyło pogadać z paniami i "ale' zniknęło ).

no i konsekwentnie prowadzić do przedszkola, z uśmiechem i pozytywną atmosferą. jeśli sa histerie to ich nie zauważać, jeśli ich nie ma to po prostu z miłością i wsparciem, tak by wiedział, ze zdania nie zmienicie, ale może na was liczyć

jego zachowania będą tak długo jak długo wy będziecie sie zastanawiać i wahać

eenia, pamiętaj, że dzieci w tym okresie często testują rodziców. skoro nie był w przedszkolu (jest możliwe,z ę choroba była forma ucieczki od niego, odreagowaniem). skoro jeszcze potem spędziliście fajnie czas na wyjeździe to teraz może być chęć testu czy jak nie będę chodził do przedszkola to znów mi tak fajnie czas zagospodarujecie.

najlepiej zapytajcie panie jak on sie zachowuje po waszym odjechaniu, bo często jest tak, że chwilę po tym jak rodzice znikną z pola wzroku dziecko zachowuje się normalnie i fajnie sie bawi. jeśli tak jest to nie macie sie co martwić bo to próba szantażu i tyle. jeśli jednak ma problemy z asymilacja to już jest kłopot, ale tego nie podejrzewam w tym przypadku (choć mogę się mylić)

co do samego wyjścia do przedszkola.
przede wszystkim bym pogadała by sie dowiedzieć powodów/pretekstów do niechodzenia. i na każdy bym poszukała argumentu.
potem odbierając z przedszkola pytała bym o fajne aspekty przedszkolnego życia, tak by opowiadając skupiał sie na tym co miłe: koledzy, zabawy, cokolwiek co lubi.

znając jego "ale" względem przedszkola łatwiej będzie ci zarówno znaleźć kontrę jak i pomóc coś pozmieniać (gabi miała jedno zastrzeżenie do przedszkola na początku: nie dostawała wody do picia. jak sie okazało, panie nie dostrzegły, ze gabrysia prosi o wodę a nie wrzeszczy o nią jak reszta i niestety ją pomijały. wystarczyło pogadać z paniami i "ale' zniknęło ).

no i konsekwentnie prowadzić do przedszkola, z uśmiechem i pozytywną atmosferą. jeśli sa histerie to ich nie zauważać, jeśli ich nie ma to po prostu z miłością i wsparciem, tak by wiedział, ze zdania nie zmienicie, ale może na was liczyć

jego zachowania będą tak długo jak długo wy będziecie sie zastanawiać i wahać

[alcia]

[eenia]

[Ewa]

Pierwsze co mi przychodzi na myśl, to po prostu rozmowa z dzieckiem. Niech sam uzasadni dlaczego nie chce chodzić. Zawsze można wykorzystać tydzień nieobecności taty na umowę z dzieckiem: "Dobrze, nie musisz teraz chodzić przez tydzień, a później na tydzień pójdziesz. Zobaczysz czy ciekawszy był ten tydzień w domu, czy tydzień w przedszkolu i wtedy znowu porozmawiamy co o tym myślisz"

Pierwsze co mi przychodzi na myśl, to po prostu rozmowa z dzieckiem. Niech sam uzasadni dlaczego nie chce chodzić. Zawsze można wykorzystać tydzień nieobecności taty na umowę z dzieckiem: "Dobrze, nie musisz teraz chodzić przez tydzień, a później na tydzień pójdziesz. Zobaczysz czy ciekawszy był ten tydzień w domu, czy tydzień w przedszkolu i wtedy znowu porozmawiamy co o tym myślisz"

[kasienka]

Brdzo często jest tak, że jak dziecko ma przerwę w chodzeniu do przedszkola, to potem od nowa ciężko mu się zaaklimatyzować...Czasem tą przerwą jest weekend nawet, w oniedziałki jest najtrudniej z maluchami, ale w przypadku dłuższych przerw jest podobnie...Wszystko zalezy też od dziecka, ale Zuzia miała duże problemy z aklimatyzacją w przedszkolu i szczególnie o takich przerwach(też-chorobach) było od nowa cięzko...Dlatego lepiej przerw nie robić, jak nie trzeba

[pao]

Cytat:

Jak prowadzić do przedszkola z uśmiechem i w miłej atmosferze z dzieckiem które płacze że nie chce iść?

no to do łatwych zadań nie należy bo wymaga odcięcia emocjonalnego od tej sytuacji a gdy chodzi o nasze dzieci (i ogólnie osoby nam bliskie) to nie jest proste... jeśli masz zaufanie do opiekunek w przedszkolu to ja bym po prostu dała wrzaskunowi buziaka, powiedziała że go kocham i poszła tak jakby tego wrzasku w ogóle nie było. resztą niech się kobity zajmą (u nas w przedszkolu w gabrysińskiej grupie są fajne babki więc bym tak zrobiła)

niestety jeśli masz anse względem opiekunek to gorzej, bowiem od chwili gdy mały się znajduje w przedszkolu to one przejmują odpowiedzialność i powinny umieć sobie poradzić zarówno z wrzaskunem jak i uciekinierem...

nawiasem: przedszkole jest zabezpieczone na wypadek ucieczek?

Cytat:

Jak prowadzić do przedszkola z uśmiechem i w miłej atmosferze z dzieckiem które płacze że nie chce iść?

no to do łatwych zadań nie należy bo wymaga odcięcia emocjonalnego od tej sytuacji a gdy chodzi o nasze dzieci (i ogólnie osoby nam bliskie) to nie jest proste... jeśli masz zaufanie do opiekunek w przedszkolu to ja bym po prostu dała wrzaskunowi buziaka, powiedziała że go kocham i poszła tak jakby tego wrzasku w ogóle nie było. resztą niech się kobity zajmą (u nas w przedszkolu w gabrysińskiej grupie są fajne babki więc bym tak zrobiła)

niestety jeśli masz anse względem opiekunek to gorzej, bowiem od chwili gdy mały się znajduje w przedszkolu to one przejmują odpowiedzialność i powinny umieć sobie poradzić zarówno z wrzaskunem jak i uciekinierem...

nawiasem: przedszkole jest zabezpieczone na wypadek ucieczek?

[Humbak]

Eenia, takie zachowanie to standard, u natalii w przedszkolu mało które dziecię nie płakało że znów przedszkole - a czy my lubiliśmy wracać do szkoły po wakacjach?

[Lily]

A może faktycznie coś tam się działo niemiłego i stąd ta niechęć? Bo skoro na widok sali pełnej przedszkolaków płacze...
Ja znam przedszkole tylko z własnego doświadczenia i niestety u mnie skończyło się zabraniem mnie z powrotem do domu jak miałam 4 lata, wróciłam jako sześciolatka dopiero i wtedy był już horror, bo musiałam chodzić. Gdy miałam te 4 lata to pani przedszkolanka powiedziała, żeby mnie nie zabierali, bo ja się przyzwyczaję, że to tylko początki są takie trudne - może faktycznie tak by było. Więc może nie trzeba ulegać, tylko powoli przyzwyczajać. Syn mojego "szwagra" bardzo nie chciał chodzić do przedszkola, właściwie nigdy nie zaprzyjaźnił się z dziećmi, a aklimatyzowali go w ten sposób, że przez 2 tygodnie z nim mama chodziła i siedziała na sali, potem panie go przejęły i jakoś poszło, chodził chyba ze 2 lata.

[Humbak]

[Mala_Mi]

eenia, macie rzeczywiście trudną sytuację i trudno tu cokolwiek radzić. My mieliśmy podobne rozterki jeszcze kilka miesięcy temu. Na szczęście u nas wszystko rozwiązało się samo, ale wiem jak było trudne zastanawianie się, co zrobić, by nasza decyzja była z pożytkiem dla Jagódki.
Wydaje mi się, że ja bym odpuściła na jakiś czas. Być może dla Franka na przedszkole jest jeszcze po prostu za wcześnie. Może potrzebuje jeszcze miesiąc albo kilka.
Jestem zwolenniczką tego, by pozwolić dziecku dojrzeć do kolejnego etapu życia bez przyspieszania czegokolwiek, jeśil okoliczności na to pozwalają. U nas takie właśnie podejście dobrze się sprawdza.
Jagódka jest od Franka o kilka miesięcy starsza, a dopiero pod koniec tych wakacji dojrzała do samodzielności.
Przez cały ubiegły rok chodziliśmy z nią na zajęcia przygotowawcze dla przedszkolaków (dwa razy w tygodniu po godzinie, dzieci razem z rodzicami). Podobało jej się tam, ale zawsze chciała mieć mnie (albo tatę) na wyciągnięcie ręki, z dużą rezerwą podchodziła do wszelkich nowości, nie chciała zostać sama nawet na moment. I nagle w wakacje przyszedł jej czas, sama oświadczyła, że już jest duża i że może nawet zostawać sama (co oczywiście podchwyciliśmy, mówiąc, że sama to może jeszcze nie, ale z panią i panem w przedszkolu to na pewno ). Był to naprawdę zwrot o 180 stopni i nasza super ostrożna córka bez żadnych problemów zaczęła chodzić do przedszkola, zaaklimatyzowała się tam już od pierwszego dnia. Zostaje na cały dzień (czyli 6 godzin, bo tyle jest otwarte nasze przedszkole) i narzeka, że jest tam za krótko i nie zdąża sie nabawić .
Być może Franek też jeszcze potrzebuje troszkę czasu.
Życzę powodzenia i wytrwałości w dążeniu do celu, niezależnie od tego jaką decyzję podejmiecie.

[eenia]

Mala_Mi, to raczej kwestia tej przerwy, a nie braku gotowości bo Franek już nieraz biegł do zabawy ( w tym przedszkolu i w takim na godziny gdzie kilka razy był w Krakowie) nie oglądając się na nas.
Martwi mnie to, że my jednak dość często wyjeżdżamy i te przerwy ( choć nie tak długie najczęściej, ale także i takie) będą się zdarzały. Cały przyszły tydzień będziemy na miejscu i prawdopodobnie będziemy nalegać żeby chodził do przedszkola, ale już w kolejnym tygodniu nie będzie nas 3 dni, znów przerwa. Potem znów 2 dni będziemy i znów tydzień przerwy. Rany jak sobie to uświadomiłam, to już zupełnie nie wiem co robić... przecież jak się pomęczy,popłacze w przyszłym tygodniu, nawet jak troche przywyknie to znów przerwa. Co robić? Odpuścić przedszkole na cały miesiąc? Odpuscić zupełnie? Dodam, że Franek i tak ma trochę trudniej niż inne dzieci ( jeśli chodzi o zaadaptowanie się) bo chodzi tylko na 2,5 godziny dziennie, więc dzieci się zżywają ze sobą, a on zawsze będzie taki dochodzący.
Teraz to mam na prawdę kłopot

[alcia]

[vlada]

Jestem podobnego zdania co Mala_Mi

[Humbak]

[pao]

Cytat:

a czy my lubiliśmy wracać do szkoły po wakacjach?

ja uwielbiałam

Cytat:

bo chodzi tylko na 2,5 godziny dziennie,

tu może być przyczyna choćby częściowa. skoro przychodzi na część dnia to nie ma dość czasu by nawiązać przyjaźnie zatem może nie mieć do kogo wracać do przedszkola...

Cytat:

a czy my lubiliśmy wracać do szkoły po wakacjach?

ja uwielbiałam

Cytat:

bo chodzi tylko na 2,5 godziny dziennie,

tu może być przyczyna choćby częściowa. skoro przychodzi na część dnia to nie ma dość czasu by nawiązać przyjaźnie zatem może nie mieć do kogo wracać do przedszkola...

[frjals]

[majaja]

[Lily]

[eenia]

Co właściwie znaczy "gotowość" Waszym zdaniem?

ale wracając do mojego problemu:
Ja myślę, ze to nie kwestia tamtej szarpaniny, a tej przerwy którą miał. Teraz zachodzę w głowę co zrobić. Odpuścić cały październik ze względu na częste nasze wyjazdy i zacząć znów od listopada? Chyba nie ma sensu toczyć walki przez tydzień jeśli kolejny znów będzie wyjazdowy? Tylko czy po kolejnym miesiącu dzieci nie będą już tak ze sobą zżyte, ze nie bedą chciały się z nim bawić, bo będzie "nowy"?

[ań]

Ania D., zgadzam się całkowicie

eenia, myślę, że dziecko jest gotowe, kiedy rodzic to widzi. Trudno mi to określić, bo jak wspominałam, każde dziecko jest inne a ja jak dotąd mam tylko jedno. Ale chodzi mi o moment, w którym dziecko nie ma już takiej ochoty przebywać z mamą czy tatą a zdecydowanie lgnie do innych dzieci, kiedy widać, ze w domu go "nosi". No i dla mnie jest też ważne, aby dziecko potrafiło już na tyle mówić, by z łatwością się dogadać z dziećmi czy paniami w przedszkolu, a potem by mi wszystko opowiedzieć co się działo. Jag np. mówi ciągle, ale jeszcze wciąż brakuje Jej słów i jak się nie uczestniczyło w danej sytuacji to można nie zrozumieć o czym mówi.
Ważne jest tez to jak dziecko postrzega przedszkole. Jag Jag widziała bawiące się dzieci w przedszkolu na podwórku przed nasza kamienicą to była zachwycona i chciała tam oczywiście iść. Ale jak Jej wytłumaczyliśmy, ze do przedszkola chodzą raczej dzieci, których rodzice nie mogą się nimi zajmować cały dzień to zrozumiała o co chodzi i już nie chce tam iść. Dla mnie to sygnał, ze jeszcze Ja tam tak nie ciągnie, że my Jej narazie wystarczamy. I dobrze, bo dla mnie to wciąż pasjonujące przebywać z Nią całymi dniami (choć pracuję na zmianę z Jacem)

[eenia]

Franek zdecydowanie jest gotowy na przedszkole. Myślę, że idealny układ byłby taki, żeby chodził tam na ok 4 godziny dziennie. To nie za długo ani nie za krótko, dla nas. Generalnie jestem zdania, że jeśli nie ma absolutnej konieczności dziecko 3-4 letnie ( nie wspomnę o młodszych) nie powinno spędzać w przedszkolu czy z opiekunką całego niemal dnia. Przychylam się do tego co pisze Ania D., jednak jak już ań wspomniała każde dziecko jest inne. Moje dziecko wyraźnie nudzi się w domu, "nosi go" i bardzo pragnie towarzystwa innych dzieci, więc już sam dom mu nie wystarcza, stad pomysł na przedszkole. Poza tym mnie też jest to bardzo na rękę, bo gdy F jest w przedszkolu ( choćby i te 2,5 godziny bo na tyle chodzi) mam czas dla Mii, czego właściwie nigdy nie miałam do tej pory. No i szczerze mówiąc, to że sobie od niego "odpocznę" przez ten czas bardzo pozytywnie wpływa na to jaką jestem dla niego mamą, bo nie wiem czy Wy tego nie macie, ale ja często przeżywam "zmęczenie materiału" i taka przerwa daje mi oddech i dodatkową porcję cierpliwości. Także zyski z przedszkola w tym wymiarze jaki był i mam nadzieję będzie, są wszechstronne.