wegedzieciak.pl

[an]

hxxp://zatonski.pl/?p=1786]hxxp://zatonski.pl/?p=1786

Cytat:

Autyzm i szczepienia. Raz na zawsze. Opublikowany przez Maciej Zatoński dnia lis 9, 2011 w Medycyna, Nauka Ponieważ ignoranci, którzy twierdzą, że nie warto szczepić siebie i dzieci, bo to może „wywołać autyzm” są od dłuższego czasu traktowani przez naukowców jako niedouczeni, prymitywni pseudonaukowcy, o tyle ciągle znajdują oni poklask wśród przeciętnych obywateli. Człowiek nie znający medycyny (a wbrew temu co się nam wdaje, nie każdy z nas zna się na medycynie najlepiej) łatwo doszuka się nieistniejących związków w swoich obserwacjach. Fakt szczepienia populacji ludzkiej w wieku, w którym rozpoznaje się zwykle autyzm dla wielu jest wystarczającym „dowodem” na przyczynowy związek szczepień z tą chorobą. Od lat staram się nauczyć moich czytelników podstaw naukowego myślenia. Jedną z powtarzanych przeze mnie do znudzenia tez jest to, że nie można zabierać się do udowadniania nieistnienia związku między różnymi rzeczami. Nie można więc także wykazać, że szczepienia nie mają wpływu na autyzm. Należałoby raczej udowodnić, że szczepienia mają związek przyczynowy z tą chorobą – ale takiego nie wykazano. Dla naukowca coś nie jest prawdziwe, dopóki się nie wykaże, że jest odwrotnie. Niestety dla krzykaczy, ignorantów i oszustów już niekoniecznie – oni rzucają sobie dowolną tezę („szczepionki powodują autyzm”) i każą udowodnić, że tak nie jest. Widocznie z jakichś powodów nie potrafią zrozumieć, że jest to niemożliwe. Pisałem o tym wielokrotnie. Naukowiec potrafi! Jak wykazać, że autyzm nie ma związku ze szczepieniami, skoro dowodzenie tak postawionej tezy jest niemożliwe? Otóż jaki pisałem ponad pół roku temu (Autyzm. Prawda czy fałsz? – punkt 9) wystarczy udowodnić coś innego. Na przykład wykazać, że istnieją cechy typowe dla autyzmu u ludzi jeszcze przed rozpoczęciem szczepień. Wprawdzie szczepimy dzieci zaraz po urodzeniu… ale mamy jeszcze okres życia płodowego! Po opublikowanym przeze mnie tekście (o tym, że można jakoś wykazać, że autyzm zaczyna się przed rozpoczęciem szczepień) jedna pani od chorób dziecięcych (tytuł ma profesorski, więc z grzeczności pominę personalia) nawała mnie idiotą i wytknęła mój brak zrozumienia problemu autyzm i szczepień. Zadzwoniła nawet do mnie, aby zwyzywać mnie przez telefon. Powiedziała też, że zachęcając rodziców do szczepienia swoich pociech... przybliżam je do śmierci. No cóż. Oczekuję teraz telefonu z przeprosinami... Otóż ukazało się badanie, która wykazało, że... autyzm zaczyna się już w życiu płodowym, gdy dziecko jest w łonie matki. Naukowcy odkryli, że w korze przedczołowej chłopców z autyzmem znajduje się o ponad 60% więcej komórek mózgowych niż u osób dzieci bez autyzmu. Dlaczego sprawdzano akurat ten obszar mózgu? Bo wiemy, że odpowiada on za emocje, komunikację, zdolności językowe i socjalne. Jak widać nadmiar komórek w mózgu też ma swoje skutki uboczne. Zespół Erica Courchesne'a odkrył też inne prawidłowości w mózgach dzieci z autyzmem: są zwykle o prawie 1/5 cięższe niż mózgi pozostałych dzieci (to mniej niż wynikałoby to ze zwiększonej liczby neuronów; przy wzroście liczby neuronów o wspomniane 60%, waga mózgu powinna zwiększyć się o około 30%). Jak widać jeszcze sporo przed nami do zbadania w tej kwestii. Drugim powodem dla badania kory przedczołowej jest prosty fakt - komórki w tej części mózgu powstają wyłącznie w życiu płodowym. Z tego wynika, że zaburzenia funkcjonowania i anatomii mózgu u osób z autyzmem są problemem wrodzonym, a nie nabytym. Wyniki ukazały się ze wtorkowym (8 listopada 2011) wydaniu JAMA. Szanowna Pani Profesor! I co teraz? Szanowni rodzice! Szczepcie swoje dzieci. To ratuje im życie.

Ma ktoś ochotę skomentować na blogu?

(ps nie mam już siły na edycję krzaczków dzisiaj)

[kamma]

Odważne badania... Potwierdzają moją hipotezę. Sama myślałam, że w okresie płodowym musi być coś widoczne. Dzięki za artykuł

[puszczyk]

...to nie wyklucza tego, że przyczyną coraz większej ilości przypadków autyzmu są czynniki środowiskowe (tylko 10% tłumaczy się podłożem genetycznym) .

[puszczyk]

Podsumowując - szczepienia mogą być, ale nie muszą jednym z czynników wywołujących autyzm. I tyle.

[neoaferatu]

Naukowcy i lekarze zajmujący się dziećmi chorującymi na autyzm, zauważyli, że wywoływany jest on przez szczepionki częściej u tych dzieci, u których krewni mają słabszy system immunologiczny i np. w rodzinie były zachorowania na choroby autoimmunologiczne. I tak w tych rodzinach krewni dzieci, u których szczepionki wywołały autyzm, chorują na takie choroby jak stwardnienie rozsiane, Hashimoto i inne autoimmunologiczne. A zatem słabszy układ odpornościowy predestynuje do większego prawdopodobieństwa wywołania u dziecka autyzmu poprzez wstrzyknięcie szczepionki.
Ale to że ktoś ma słabszy układ immunologiczny, nie oznacza jeszcze że koniecznie musi zachorować na autyzm. Jeżeli nie będzie wciąż szczepiony to nie zachoruje. Nie ma genów odpowiedzialnych za autyzm. Autyzm to choroba środowiskowa wywoływana przez czynniki zewnętrzne. Ze strony organizmu czynnikiem ryzyka jest słabszy układ odpornościowy.
Dlatego dawniej autyzm był nieprawdopodobnie rzadką chorobą, a psychiatrzy często latami nie widzieli takich przypadków. Obecnie trwa epidemia autyzmu. Ten lawinowy wzrost zachorowań na autyzm jednoznacznie wskazuje na podłoże środowiskowe tej choroby. Na środowiskowy charakter tej choroby wskazuje także czterokrotnie większa zapadalność chłopców na tę chorobę niż dziewczynek. Chłopcy mają słabsze biologicznie organizmy, dlatego gorzej radzą sobie z toksynami, zatruciami, niedotlenieniem i podobnymi uszkadzającymi czynnikami zewnętrznymi.

[malina]

[maga]

[neoaferatu]

Maga, mam stały kontakt ze starszą panią psychiatrą na emeryturze, która jednak wciąż pracuje w poradni psychiatrycznej. Powiedziała mi, że kiedy zaczynała swoją praktykę dzieci z autyzmem były niesłychaną rzadkością, a jej wykładowcy mówili o nich jak o niezwykle rzadkich przypadkach. W miarę upływu lat dzieci z objawami, które określa się jako autystyczne pojawiały się w jej gabinecie coraz częściej. Obecnie ( w roku 2011) co powiedziała do mnie z niewymownym smutkiem co drugie dziecko diagnozowane w jej gabinecie ma autyzm. Czy owa pani psychiatra w latach 60tych i 70tych masowo ignorowała dzieci chore na autyzm? Oczywiście nie! Znała te przypadki - miała je omawiane na studiach, ale w owych latach takie objawy u dzieci były rzadkością, teraz są nagminne. Epidemia autyzmu rozwija się lawinowo.
Co do rozpowszechnianej przez niektóre osoby hipotezy, że kiedyś dzieci z zachowaniami autystycznymi były przeoczane bądź diagnozowane jako inne przypadki. Jest to bardzo wygodne tłumaczenie dla osób, które za wszelką cenę chcą nam wmówić, że żadnych licznych zachorowań na autyzm nie ma, że autyzm zawsze dotyczył co setnego czy co sześćdziesiątego dziecka, tylko lekarze nie potrafili tego dokładnie określić. Tylko że to bezsensowne tłumaczenie, bo we wszystkich starszych podręcznikach dzieci z objawami autyzmu są określane jako bardzo rzadkie przypadki, a nie nagminnie występujące. Poza tym jeżeli nawet byłyby inne określenia na objawy autyzmu to same objawy byłyby rażąco podobne.

[ Dodano: 2011-11-25, 20:54 ]
Ja sama nie mam 20 lat - w czasach kiedy byłam studentką i urodziłam swoją pierwszą córkę - rzadko słyszało się o dzieciach chorych na autyzm, a pamięć mam dobrą. Teraz to powszechne schorzenie.

[ Dodano: 2011-11-25, 20:58 ]
I jeszcze jedno - w populacjach, gdzie nie ma szczepień - autyzm nie występuje lub jest niesłychanie rzadki.

[TomaszOzdowski]

Dołożę do tego tematu mały kamyczek od siebie. Od kilku ładnych lat mam możliwość zlecania analizy pierwiastkowej włosa i to co ostatnio zauważyłem, w szczególności u dzieci, które są podejrzane o zachowania autystyczne (a kilka analiz takim dzieciom już robiłem) to zwiększona ilość zatrucia metalami ciężkimi - najczęściej są to właśnie glin (aluminium) oraz rtęć. Wniosek jaki osobiście z tego wyciągam jest taki, że usilne wmawianie braku powiązania między rtęcią a autyzmem jest co najwyżej dobrą ściemą. A twierdzenie, że rtęć ze szczepionek nie ma żadnego wpływu na rozwój dzieci po prostu kłamstwem. Tym bardziej, że część szczepionekk z thiomersalem jest podawana w drugiej dobie życia, kiedy noworodek nie ma jeszcze żadnej bariery krew - mózg. Tak więc osobiście całkowicie zgadzam się z neoaferatu, że obecny wysyp autyzmu w głównej mierze ma swoje podłoże w czynnikach środowiskowych.

A jak się to ma do pierwszego artykułu? Moim zdaniem badania te nie mogą stanowić dowodu na brak powiązań rtęci ze szczepień z autyzmem. Niech mnie ktoś kto dobrze zna angielski sprawdzi, ale z tego co się doczytałem w tekście źródłowym podanym przez autora tego artykułu, badania te zostały przeprowadzone na 7 dzieciach z autyzmem i 6 dzieciach z grupy kontrolnej (tylko czy albo aż?!?) i to w dodatku u dzieci w przedziale wiekowym 2 - 16 lat.
Dodatkowo zostały przeprowadzone przez patologów, czyli (jeśli dobrze rozumiem) zbadano ilość neuronów i wagę mózgu u nieżyjących dzieci. Robiono to po ich śmierci a nie w okresie prenatalnym.

Gdyby wykazali na przynajmniej kilkudziesięciu przypadkach że w dzieci, które w okresie prenatalnym miały wspomniane objawy (zwiększoną ilość neuronów oraz cięższy mózg) i tylko u nich w późniejszym czasie stwierdzono autyzm - wtedy takie badania mogły by stanowić niepodważalny dowód na to że autyzm mają dzieci zanim się urodzą.

A na koniec dodam, choć to nie do końca jest o autyzmie, że istnieją badania statystyczne które dowodzą, iż dzieci nieszczepione są zdrowsze od szczepionych. hxxp://zdrowieikondycja.blogspot.com/2012/02/szczepienia-dowod-ostateczny.html] Tutaj przeczytacie artykuł na ten temat

[dorota_1988]

To ja dorzucę tym razem coś z drugiej strony: w zalinkowanym artykule autor opisuje kilka badań których wyniki mogą wskazywać na związek autyzmu u dzieci z otyłością, chorobami metabolicznymi i wiekiem ich rodziców.

hxxp://nicprostszego.natemat.pl/10315,wiemy-coraz-wiecej-o-przyczynach-autyzmu

Cytat:

Praca ta opisuje wyniki badań, w trakcie których sprawdzano czy tzw. choroby metaboliczne ciężarnych matek (czyli takie jak cukrzyca, nadciśnienie i otyłość) mają związek z występowaniem u ich dzieci autyzmu lub opóźnień w rozwoju (niekoniecznie wszystko na raz). Badanie było solidne, trwało niekrótko i dało wyniki, które powinny dać wielu z nas - a z właszcza młodym przyszłym matkom - wiele do myślenia. Okazało się bowiem, że szansa na wystąpienie u dziecka autyzmu lub innych problemów rozwojowych jest o 60% większa u matek otyłych w porównaniu z matkami nieotyłymi (otyłość była oceniana według wskaźnika BMI). Jeszcze gorzej przedstawiają się perspektywy dzieci, których matki dodatkowo cierpiały na cukrzycę lub nadciśnienie.

Cytat:

Na koniec należy dodać tu bardzo ważne ostrzeżenie: jeśli ktoś ma ochotę rzucić się na przyszłe mamy z wściekłym okrzykiem "to wszystko wasza wina", proszę się jeszcze wstrzymać. Po pierwsze, autyzm wywoływany jest przez wiele różnych czynników współdziałających razem. Stan zdrowia matki - często od niej zresztą przecież niezależny - jest tylko jednym z wielu, a i tu wcale nie jest powiedziane, że mama z większym BMI urodzi dziecię z autyzmem. Ale tatusiowie też nie są bez winy (na którą nie mają wpływu): w jednej z prac genetycznych autorzy pokazali bowiem, że zdecydowana większość mutacji, które mogą być (po części) odpowiedzialne za późniejsze problemy rozwojowe dzieci, dziedziczona jest w linii męskiej, czyli od ojca. I zależy bardzo od tego, w jakim wieku jest tata - bo im starszy, tym większa szansa na mutację. I tu, obok chorób cywilizacyjnych (nadciśnienia, cukrzycy itp.) kłania nam się, jako potencjalna przyczyna coraz większej liczby przypadków autyzmu, kolejna zmiana stylu życia, jaką obserwować mogliśmy przez ostatnie 20 lat - czyli coraz późniejsze decydowanie się na posiadanie dzieci. Innymi słowy, sami jesteśmy sobie winni.

[puszczyk]

[AneczkaK]

Jednak z tym "kiedyś nie było a dzisiaj jest" nie jest do końca tak pewne.
Pomijam rozwój medycyny który dzisiaj pozwala na wiele więcej niż kiedyś.
Dzisiaj chodzenie do lekarza z dzieckiem to coś normalnego. Widzisz że dziecko dziwnie się zachowuje - od razu umawiasz się na kupę badań, łazisz po dziesiątkach lekarzy.

Kolega mojego męża ma lekki autyzm. Zaatakował w szkole podstawowej koleżankę krzesłem tak że straciła przytomność. Jego zachowanie od wczesnych lat do dnia dzisiejszego jest mówiąc bardzo delikatnie "dziwne". Co zrobiono? Czy rodzice poszli z nim do lekarza? Nie. Przenieśli go do innej szkoły, zatuszowali sprawę. A chłopak o swojej chorobie dowiedział się parę lat temu jak jego ówczesna dziewczyna zagroziła że jak nie pójdzie do psychologa to go rzuci.
Kiedyś pójście do psychiatry było czymś strasznym i póki dziecko swoje zachowanie nie ograniczyło do gapienia się w ścianę i kiwania to nikt nie brał nawet uwagi by przypinać swojemu potomkowi plakietki "wariata".

Zrozumiałym jest że ta pani psycholog o której była mowa wcześniej praktycznie nie spotykała takiego przypadku - w końcu pojawiały się u niej głównie te dzieci których rodzice zostali zmuszeni do tego by posłać do niej swoje pociechy

Coraz powszechniejsza jest opinia że Einstein cierpiał na autyzm (hxxp://www.niepelnosprawni.pl/ledge/x/2419)

Kiedyś mówiono że dzieci są nieznośne, dziwne, zamknięte w sobie, lub "taki jest po prostu ich urok", "wioskowy głupek" , "to wina wychowania" ale mało kto (nawet często i psychiatrzy) jeśli mieli do czynienia z łagodna formą nie łączyli go z chorobą.

Tak samo jest z tarczycą. Przed wybuchem w Czarnobylu problem chorób tarczycy prawie nie istniał. Wypadek (chociaż na pewno się przyczynił do problemu u wielu osób) nie jest tak bardzo odpowiedzialny za tą falę "zachorowań". Kiedyś po prostu nawet lekarze wielokrotnie nie interpretowali problemów z rozwojem, wagą i charakterem z tarczycą. Moja babcia opowiadała o córce znajomej którą wszystkie koleżanki podziwiały że "nieważne ile zje to i tak jest pięknie szczupła" ale jednocześnie była z charakteru nie do zniesienia (co interpretowano jako właśnie efekt jej urody - "gwiazdorzyła"na każdym kroku). Jak umarła w wieku 30kilku lat i mąż zażądał sekcji zwłok okazało się że z mózgu ma galaretę, o tarczycy szkoda mówić. Moja mama też miała chorą tarczycę - poszła się zbadać po wybuchu. Gruczoł był ogromny, na pewno nie rósł od 4 miesięcy.


Dlatego jestem bardzo przeciwna podawaniu "kiedyś nie było a dzisiaj jest" jako poważny argument w dyskusji na jakolwiek temat.

[puszczyk]

Z drugiej strony jest cała masa świadectw rodziców, że pierwsze objawy autyzmu pojawiły się tuż po szczepieniu. Nie wiem czy wiecie, że w tym roku we Włoszech sąd przyznał odszkodowanie od państwa rodzicom dziecka z autyzmem poszczepiennym. Jak znajdę to wrzucę link.

[dorota_1988]

[MartaJS]

[dorota_1988]

[MartaJS]

[puszczyk]

[AneczkaK]

dorota_1988 - biznes is biznes.
Podziwiam cię jeśli wierzysz że obcy człowiek mieszkający na innym kontynencie który nawet nie wie gdzie jest polska wybierze twoje dziecko niż pieniądze.

A aspartam to rzecz przerażająca i jest najlepszym dowodem na to jak bardzo nie obchodzisz naukowców ani ty ani twoje dzieci. Czytałam o całej grupie dzieci która tym świństwem zatruła się na przyjęciu. Rodzice bali się o zdrowie swoich dzieci, jak to cukier jest zły i do niczego go nie dodawali. Wszędzie był aspartam - w końcu nie ma skutków ubocznych. Było ciasto z aspartamem (aspartam w tabletkach do użytku w cukiernictwie możesz znaleźć nawet u nas), napoje z aspartamem. Dzieciaki trafiły na OIOM z krwawiącą wątrobą, wylewem krwi do mózgu - ogólnie na start wymiana kilku narządów. Przyszli panowie w garniturach i nie sprawdzając nawet wyników badań stwierdzili że maluchy zatruły się - niemytymi pomidorami z hamburgerów. Sprawa przycichła, nikogo prawda już nie obchodziła. Prawdziwe wyniki badań trafiły do szuflady i nikt na nie nie spojrzał. Tylko jakaś oszołomów co wszędzie doszukują się spisku.

Chociaż nie popadam w drugą paranoje. Gdyby całym złem na świecie były szczepionki to naprawdę byłoby wiele więcej dowodów. Swoim "zapominalstwem", wyimaginowaną wysypką" przesunęłam u mojej potomkini szczepienia o parę miesięcy aż uznałam że jest już bezpieczniej. Poza tym gdybym widziała że jest słabiusieńka, dziwnie reaguje na różne rzeczy, jest alergikiem to bym nie szczepiła. Ale jako że jest twardą sztuką którą nic nie jest w stanie ruszyć to nie widziałam przeciwwskazań - w końcu mają one też niewątpliwie swoje plusy.


Ale powiem jeszcze o jednej rzeczy którą znam z własnego doświadczenia sprzed niecałych 5 miesięcy.
Wszędzie tak przerażająco straszą rotowirusem. Pokazują go jakby w chwili zarażenia nim cały świat, dzieciństwo dziecka się kończyło (rodzice zabawki z pokoju, łóżeczko i zastępują go szpitalnym sprzętem - czego nie rozumiem bo jak się trafia z jego powodu do szpitala to góra na 2 tygodnie a nie na kilka lat czy nawet miesięcy ale mniejsza z tym), wystarczy ponoć przebywać w jednym pomieszczeniu z osobą chorą, wystarczy że odwróci twarz w twoją stronę a ty się zarazisz - rzecz jasna mnie to też ruszyło i gdyby nie to że nie mieliśmy w pierwszych miesiącach zbyt dużego kontaktu z dużą grupą ludzi, a pieniędzy brak to olałam to szczepienie. Tak czy inaczej parę dni po skończeniu przez Potomkinię 1,5 roku - ja - zaraziłam się rotowirusem. I to takim paskudnym. Siedziałam na kiblu i rzygałam do umywalki. W pewnym momencie nie widziałam nawet sensu wychodzenia z łazienki. Kaszlałam, pociłam się, trzęsłam - tak przez trzy dni. Naprawdę paskudnie. Ale moja pociecha nie widziała powodu by nie być ze mną. Nie dało się jej wyciągnąć z łóżka gdzie leżałam, torturowała mnie skacząc mi po brzuchu, przytulała się i dawała buzi - nie zgadzała się na ograniczenie kontaktu z mamą. Jedyne ograniczenie jakie zrobiliśmy - a raczej ona zrobiła to w tych dniach odstawiła się od cycka. Odechciało jej się po prostu (ale już wcześniej ograniczyliśmy się do 1 góra 2 karmień).
Pozostało bacznie ją obserwować, być przygotowanym na szybkie zareagowanie w przypadku pierwszych objawów i mieć przygotowaną odpowiedź oburzonej lekarki dlaczego dopuściliśmy tak małe dziecko do chorej osoby - ale NIC jej nie było. KOMPLETNIE NIC. Przez te 3 dni nawet nie kichnęła. Tak jak i przez następne dni (bo przecież rotowirus ma trochę czasu na inkubację).
I szlak trafił całą kampanię o tym jak to bardzo zaraźliwy, jak bardzo niebezpieczny jest ten wirus.

Teraz z każdej strony atakują nas reklamy ospy wietrznej. Nikt nie mówi że nie chronią w 100%. A ospa dla 99% dzieci które prawidłowo się rozwijają jest tylko kilkoma dniami dyskusji z mamą czy w to miejsce mogą się podrapać czy też nie. A potem spokój. Natomiast gdy zachoruje na to osoba dorosła która wcześniej nie chorowała (a jak nawet firmy farmaceutyczne mówią - szczepionka nie chroni w 100%) może w najlepszym wypadku zostać bezpłodna.

[jazgottt]

AneczkaK, uważam, że stres spowodowany brakiem kontaktu z mamą obniżyłby odporność u dziecka i biorąc pod uwagę, że zarażałaś wirusem raczej zanim wystąpiły objawy, to odganianie małej mogłoby zwiększyć szansę na infekcję, a nie zmniejszyć. Mama leczy i tyle:)

[AneczkaK]

No też tak uważam, ale lekarze zawsze wiedzą swoje i wiem że miałabym u nich wielkiego "minusa" za to że byłam tak nieodpowiedzialną matką
Tą historyjkę przytoczyłam tylko po to by zobrazować że firmy farmaceutyczne specjalnie straszą rodziców by na nich zarobić - dziecko zdrowe, z bezbłędną odpornością nie potrzebuję być faszerowane co godzinę chemią chroniącą 'przed katarem'

[neina]

[AneczkaK]

W najgorszym wypadku można umrzeć. To o bezpłodności było sarkazmem ale można mieć szczęście i nie będzie większych problemów ale ogólnie ta choroba dla dorosłych jest o wiele bardziej niebezpieczna niż dla dzieci.

[neina]

[puszczyk]