wegedzieciak.pl

[tomek]

Poruszając się w sieci już od paru lat odnoszę wrażenie, że nasila się zjawisko, które można nazwać internetowym ekshibicjonizmem. Na publicznych stronach, gdzie każdy człowiek może wejść, ludzie piszą o sobie, rodzinie, często różnych problemach, a nawet sprawach intymnych, publikują również zdjęcia swoje i najbliższych. Mam tu na myśli oczywiście fora dyskusyjne, albumy (np. picassa) i blogi.
Co o tym sądzicie? Jak daleko sami posuwacie się w sieciowym obnażaniu? Gdzie widzicie tę granicę? Czy nie przeszkadza wam to, że całkowicie obcy ludzie mogą czytać to co piszecie?

[Malroy]

ciekawe czemy akurat teraz taki wątek?

Moim zdaniem każdy niech pokazuje, czy opisuje co tylko chce, ważne jest to, aby przy tym obnażaniu nie krzywdzić innych i w razie czego, pisząc o nich, mieć świadomość, że oni wiedzą co się o nich pisze.

(nauczony doświadczeniem ja)

Ciekawi mnie co jest według Was powodem takiego obnażania się, lub co jest celem.

ciekawe czemy akurat teraz taki wątek?

Moim zdaniem każdy niech pokazuje, czy opisuje co tylko chce, ważne jest to, aby przy tym obnażaniu nie krzywdzić innych i w razie czego, pisząc o nich, mieć świadomość, że oni wiedzą co się o nich pisze.

(nauczony doświadczeniem ja)

Ciekawi mnie co jest według Was powodem takiego obnażania się, lub co jest celem.

[Ewa]

Każdy człowiek ma czasem potrzebę wygadania się. Niekiedy łatwiej jest to zrobić zupełnie obcej osobie, do tego nie musząc patrzeć prosto w oczy. Korzyść też taka, że osoba zupełnie postronna może doradzić nam coś zupełnie obiektywnie, nie znając nas i osób z nami związanych. Czasem z bliskimi trudno jest porozmawiać. Ja się o tym przekonałam w zeszłym roku. Nie miałam z kim rozmawiać o swoim mężu, bo każdy z mojego otoczenia był z nim jakoś związany i każdemu trudno było o tym mówić. A wieczorkiem na GG zawsze ktoś na mnie czekał z wegedzieciaka i mogłam wtedy pisać. Komuś, kto nie znał W. było łatwiej słuchać. Kilka osób mi wtedy naprawdę bardzo pomogło i uważam, że nie ma nic złego w uzewnętrznianiu się osobom postronnym. Czasem właśnie ta "obcość" pomaga.

Każdy człowiek ma czasem potrzebę wygadania się. Niekiedy łatwiej jest to zrobić zupełnie obcej osobie, do tego nie musząc patrzeć prosto w oczy. Korzyść też taka, że osoba zupełnie postronna może doradzić nam coś zupełnie obiektywnie, nie znając nas i osób z nami związanych. Czasem z bliskimi trudno jest porozmawiać. Ja się o tym przekonałam w zeszłym roku. Nie miałam z kim rozmawiać o swoim mężu, bo każdy z mojego otoczenia był z nim jakoś związany i każdemu trudno było o tym mówić. A wieczorkiem na GG zawsze ktoś na mnie czekał z wegedzieciaka i mogłam wtedy pisać. Komuś, kto nie znał W. było łatwiej słuchać. Kilka osób mi wtedy naprawdę bardzo pomogło i uważam, że nie ma nic złego w uzewnętrznianiu się osobom postronnym. Czasem właśnie ta "obcość" pomaga.

[Capricorn]

"ekshibicjonizm internetowy" może mieć wiele powodów. Jednym z nich (i chyba najpotężniejszym) jest samotność w realu. Coraz mniej mamy czasu dla przyjaciół, a oni dla nas. Człowiek jest jednak istotą społeczną, potrzebuje kontaktów towarzyskich, w tym wirtualnych. Internet daje przy okazji (bardzo złudne) poczucie anonimowości.

Drugi powód - zaspokajanie potrzeby próżności. Chodzi mi np. o wątki, gdzie ludzie chwalą się domami czy mieszkaniami, autami, itp.

Ja nie mam i nie będę mieć żadnych albumów na picassie, zdjęcia dzieci pokazuję wyłącznie na jednym forum zamkniętym (no, dla was czasem robię wyjątek ). Zdaję sobie sprawę, że latwo mnie zidentyfikować (w sensie: równie łatwo jak kogokolwiek innego), piszę tylko to, z czego nie muszę się wycofywać.

Na innym forum otwartym jest dziewczyna, która podaje lokalizację, miejsce pracy swoje, i męża, itd - do błyskawicznej identyfikacji. I zakłada wątki o nadużywaniu alkoholu przez męża, próbach samobójczych brata, o ciężkich relacjach z koleżankami z pracy...

[Tobayashi]

Tak, Ewo, ale rozmawiałaś intymnie przez gg, kiedy potrzebowałaś przyjaciela. A tu bardziej chodzi o upublicznianie swoich prywatnych spraw. JA mam w tej kwestii granice, opory, ekshibicjonistką nie jestem. Czasem podziwiam ludzi za ich szczerość czy może otwartość, powiedzenie na forum czegoś, czego ja bym nigdy nie powiedziała. Każdy czyni jak mu w duszy gra.

Capricorn - Ciebie podziwiałam za odwagę mówienia o swoim domu rodzinnym...

[Humbak]

Piszę o wszystkim czego się nie wstydzę, nawet jeśli są to prywatne uczucia i myśli. Piszę również o bliskich, jeśli ich nie obrażam tym co napisałam. Nie widzę w tym nic złego.

[Capricorn]

[Tobayashi]

Capricorn - to własnie miałam na myśli oczywiście, Twoich rodziców. Zamawiam książkę

[Capricorn]

[Lily]

Różnie to bywa, ale generalnie anonimowość sprzyja zwierzeniom, na które ludzie nie odważyliby się wobec osoby znajomej... i to chyba dobrze, że jest gdzie spuścić trochę pary. Czasem to wstęp do rozmowy z kimś "bardziej prawdziwym".
Ja osobiście zazwyczaj wyrażam się dość oględnie, pomijam różnorakie szczegóły. Na tym forum czuję się też dosyć rodzinnie...

[Tobayashi]

No właśnie - forum jest dość rodzinne Może to dobrze, że każdy może je czytać - dobre wzory trzeba propagować. Ja niedawno na górze mojego postu napisałam "Cieszę się, ze tu jestescie" - ja właśnie przerabiam samotne siedzenie w domu z dzieckiem, w obcym mi mieście, i dlatego cieszę się, że tu jesteście.

[Karolina]

[frjals]

[Lily]

[Tobayashi]

Karolina, frjals, Lily:

[rosa]

[Tobayashi]

Rosa, a jednak tu jesteś Co Cię tu przyciąga?

[rosa]

chyba to, że ludzie starają się szanować poglądy innych; poruszają ciekawe tematy;
nie wszystkie czytam bo nie mam czasu, te o ciąży i maluszkach mnie nie dotyczą, więc je najczęściej omijam
myślę, że jak będę miała więcej czasu to też założę album, uważam, że to fajny pomysł

[alcia]

[dynia]

[Jagula]

Zastanawiałam sie jakiś czas temu nad tym zagadnieniem i powiem Wam ,że bardzo dużo czasu upłynęło nim umieściłam na pewnym forum zdjęcie swoje a potem mojego dziecka.Tu nie chodzi tylko o kwestię zaufania do pozostałych forumowiczów ale do ludzi z zewnątrz.Ta refleksja naszła mnie w związku z bezpieczeństwem dziecka...
Kolejna kwestia to moje bezpieczeństwo Mogę to ująć w żartobliwy sposób ale żyjemy w dziwnych czasach i kto wie kiedy i przez kogo moje wypowiedzi mogą zostać "zanalizowane" i odpowiednio wykorzystane
A potrzeba uczestniczenia w wirtualnych społecznościach? To kompensacja osamotnienia w realu i poszukiwanie bratnich dusz...realizacja własnych zainteresowań. Z mężem korzystamy z jednego kompa a uczestniczymy w życiach innych forów Na szczęście nie dopadła nas jeszcze taka potrzeba uzewnętrzniania żeby pisać blogi
Osobiście wolę formę pisaną bo jestem wielkim raptusem i potem żałuję ,że coś zabrzmiało nie tak jak chciałam albo nie zdołałam wykorzystać wszystkich lub odpowiednich argumentów...a jeśli ktoś nie zrozumiał moich emotek to trudno- realu tez często robię głupie miny

[Cytrynka]

Staram się być ostrożna z "obnażaniem się" w necie. Zdjęcia właściwie umieszczam tylko na jednym prywatnym forum. Mąż ma album w picassa, dostepny dla tych, którym podamy linka.
Co do moich wypowiedzi, czasem potrzebuję rady jak rozwiązać jakiś osobisty problem i wiele razy pomoc otrzymałam. Niestety, wielokrotnie w moich wypowiedziach doszukiwano się drugiego dna, np. wtedy kiedy nie wiedziałam jak rozwiązać sprawę diety i szczepień między mną i mężem. Na kropkowcu jedna z forumek pokusiła się nawet o stwierdzenie, że sypiam z wrogiem. Teraz staram się pisać ostrożnie, nie chcę, by ktoś wyraził krzywdzącą mnie i moich bliskich opinię.

[Agnieszka]

Ekshibicjonizm - może faktycznie tak bywa, wszystko zależy od ludzi i sytuacji.

Dzięki innej stronie wegetariańskiej szukając wege rodziców poznałam wielu ludzi. Nasze znajomości przeniosły się w real i mam wielu fajnych znajomych bliższych i dalszych. Mimo wszystko preferuję kontakt realny i telefoniczny (choć różne bywa nie zawsze działają mi telefony i nie lubię esemesów) choć wirtualnie też się komunikujemy.

Forum wd jest mi bardzo bliskie (na innych praktycznie nie bywam, no chyba że szukam jakichś informacji lub wiedzy/porady z określonej dziedziny) i jeśli mam odmienne poglądy jestem szanowana, interesują mnie poruszane tematy, wiele nauczyłam się. Trochę osób znam realnie albo wirtualnie bliżej i są to znajomości dla mnie ważne. Niestety nie ma zbyt wiele czasu na kontakty (prowadzę monotonne życie) wiec moja potrzebę kontaktu z ludźmi net w jakimś stopniu zaspakaja.
Co do zdjęć ja nie mam albumu choć lubię patrzeć na zdjęcia innych. Opory przed założeniem mam (ale to już moje niepokoje) dodatkowo komputerowy cienias ze mnie i jestem posiadaczem lustrzanki.

Frjals: jesteś fajną i pozytywną osobą.

Rosa: nie ma ideałów a ja b cieszę się, że mogłam poznać realnie.

[pao]

tylko pojawia się kwestia granicy, bo to dla jednej osoby będzie zwykłą rozmową ze znajomymi dla innej może być już ekshibicjonizmem...

tylko pojawia się kwestia granicy, bo to dla jednej osoby będzie zwykłą rozmową ze znajomymi dla innej może być już ekshibicjonizmem...

[majaja]

Zdjęć nie zamieszczam, przyznaję, że mam lekką obsesję na punkcie psycholi różnych. Kontakt wolę realny, jakbym pisać umiała tobym pisarką została, a tak to tylko cyferki dodaję . Zresztą, mam wrazenie że gdy chcę wyrazić coś pozytywnego to jest to odnierane wprost przeciwnie, ja generalnie nie lubię się wywnętrzać, i jest masa rzeczy, których nawet przyjaciele nie wiedzą. Mnie też ekshibicjonizm czasami męczy, mimo że wiem że to kwestia indywidualnego odbioru.