wegedzieciak.pl

[dżo]

Od dłuższego czasu zastanawiam się nad opcją "bez przedszkola" dla Tymona. Nie podoba mi się jak to określam "życie na komendę", czyli jedzenie, spanie, rysowanie itp na zawołanie.

Wiem, że dzieci większości forumowiczów chodzą do przedszkoli, ale może znalazłoby się kilka osób, których dzieci nie uczestniczą w życiu tych placówek i zechcieliby się podzielić swoimi spostrzeżeniami, doświadczeniami. Próbowałam znaleźć cokolwiek w internecie, ale do niczego nie dotarłam.

Zależy mi na wypowiedziach rodziców, którzy wiek przedszkolny spędzali lub spędzają razem.
Ponieważ tematy wątków często zbaczają i trudno później wyłapać konkrety proszę nie pisać o zaletach chodzenia do placówek oświatowych .

[biechna]

Ja, jak wiesz, mam podobne dylematy, wklejam kilka artykułów, Ty je zapewne znasz, ale może kogoś zainteresują, część może bardziej nt. edukacji domowej, ale właściwie pisząc o ed, wciąż pozostajemy w temacie:
hxxp://wiadomosci.wp.pl/kat,9811,title,Przedszkole-poczatek-wszystkich-problemow,wid,6684751,wiadomosc.html?ticaid=1ea2b]Przedszkole. Początek wszystkich problemów.
hxxp://www.egodziecka.pl/W-podroze-zabieramy-ze-soba-matematyke-angielski-i-scrabble-czyli-edukacja-domowa-wywiad.html]Wywiad nt. ED
hxxp://www.wysokieobcasy.pl/wysokie-obcasy/1,125928,11439917,Polska_Akademia_Dzieci____Maluchy_trzeba_inspirowac_.html?startsz=x&as=1]Maluchy trzeba inspirować, a nie prowadzić za rękę

[ań]

dżo, u nas Jagoda w sumie chodziła jak miała 3 lata, przez pół roku, ale że Lew chorował to postanowiłam Ją wpisać. Poszła jak miała 6 lat. Lew teraz się nie dostał więc pójdzie też dopiero na ostatni rok. Mimo wszystko trochę mi żal, że z rówieśnikami się nie pobawi

[excelencja]

W każdym razie nie uważam, żeby brak przedszkola był krzywdą dla dziecka, zwłaszcza jeśli ma szansę z kimś się kumplować w swoim wieku. (bardziej dla matki :PPP)

so - wish you luck

no chyba, że ktoś ma fajna przedszkole, jeśli je sobie otworzy sam chyba... jako i szkołę.
Homeschooling to jest to, co mi się marzzzyyyyy

[kofi]

dżo mnie się też średnio podoba, ale ja nie chodziłam i potem tak sobie nawiązywałam kontakty z dziećmi. Ciężko mi było, chociaż nie wiem, czy to przez brak przedszkola.
Moje dzieci chodziły - Igor nawet do żłobka i całkiem chętnie, aż byłam rozczarowana, że tak nie płaczą... . Daniel, który do 3,5 roku był w domu z nianią strasznie potrzebował towarzystwa, mimo, że chodziliśmy na zajęcia muzyczne raz w tygodniu, spotykałam się ze znajomymi z dziećmi, itp. I myślę, że potrzebował takiego uporządkowanego życia, jak w przedszkolu. Nie zawsze to takie zuo jak nam się wydaje... Mimo, że chorował okropnie przez 3 pierwsze lata - może niezbyt ciężko, ale często, myślę, że to było dobre doświadczenie. Tyle, że jego przedszkole było naprawdę bardzo fajne.

[mimish]

Ja bylam w domu z bardzo kreatywna mama do 6 urodzin. Zerowka byla dla mnie dramatem a cala szkola podstawowa nuda. Kombinowalam jak moglam zeby zostawac w domu (przez spora czesc roku bylismy na wsi). W szkole sredniej bylo lepiej a prawdziwa milosc do nauki w szkolnych murach odkrylam na studiach.
Pobyt w domu byl najcudowniejsza szkola a te nastepne byly nudne i niesprawiedliwe. Chyba do tej pory jestem wrogiem szkoly.
Minus....bardzo ciezko bylo mi nauczyc sie pewnej systematycznosci co odbilo sie na pierwszym roku studiow i w pierwszej pracy.
Postanowilam wyslac moje dzieci do szkoly ale do fajnej i tylko na czesc dnia. Misia zaczela przedszkole po drugich urodzinach, trzy razy w tygodniu, od 9do 12. Po trzecich urodzinach bedzie chodzic codziennie od 8:30 do 12. Za kazdym razem rozmawiam z opiekujaca sie mym dzieckiem pania na tematy wychowawcze i programowe. Przez co wiele szkol odpadlo u nas na wstepie. dżo, przeciez w Wawie jest kilka fajnych placowek, bez zycia na komende.

[śliwka]

dżo, też się nad tym zastanawiam. Moich jest dwójka, więc mają swoje towarzystwo chociaż też bardzo lubią spotykać się z innymi dziećmi. Dla mnie też problemem jest żywienie dzieci w przedszkolach. Zależy mi na tym, żeby jadły wegańsko i zdrowo, bo przecież spędzałyby w przedszkolu większość dnia. A trudno znaleźć takie przedszkole, które to umożliwia i do tego w miarę tanie, bo musimy płacić podwójnie.
Może razem coś wykombinujemy? Może będziemy spotykać się częściej? Może jakaś wspólna domowa edukacja? Do mnie zapraszam w każdej chwili (oczywiście jak dzieci wyzdrowieją).

[biechna]

dżo, jeśli chodzi o przedszkolne "życie na komendę", to są przedszkola, w których tego nie ma, np. jest opcja odpoczynku, ale kto nie chce, może iść się pobawić, posłuchać bajki itp., jedzenie jest wystawione na stolikach tak, by dzieci mogły podejść i gdy zgłodnieją same/z pomocą opiekunek robią sobie posiłek, tylko wyjścia na dwór nie są dobrowolne, ale generalnie po prostu w tym roku już kilkukrotnie słyszałam o fajnych placówkach, najczęściej w/w rozwiązania dot. placówek montessoriańskich, ale nie wiem, czy to reguła.
W Wawie jest prężnie działająca grupa rodziców, którzy wybrali ED i myślę, że spokojnie mogłabyś się podczepić do nich, spotykać często, dołączać do wspólnych wycieczek itp., by Tymon miał dużo kontaktu z ludźmi, a i przy okazji nie musiałabyś sama wciąż czuć się odpowiedzialna za, hm.. "edukację", wymyślanie ciekawych atrakcji, zabaw itp.
Ja dość późno dołączyłam do przedszkola, nie miałam problemu z nawiązywaniem kontaktu z dziećmi, ale nie znałam wielu piosenek, zabaw, tyle, że nie był to problem dla mnie, szybko załapałam. A prawda jest taka, że moje życie towarzyskie toczyło się głównie poza szkołą z dziećmi z innych klas/szkół, więc też nie trafia do mnie argument za rzekomym nie wiem jak wspaniałym uspołecznieniem w szkole. Ja się uspołeczniłam na podwórku i największe przyjaźnie też zawierałam poza szkołą.
Wg mnie jednak szkoła wyrabia nawyki, które potem przydają się, gdy zaczyna się studia, pracę. Choć też nie jestem pewna, czy osoby, które nie zaznały takiego masowego nauczania, w ogóle chcą i wybierają pracę w korporacji czy ogólnie taki "główny nurt".
A. Ja o szkole, a miało być o przedszkolu.
A zatem: z drugiej strony czytałam i natykałam się na informacje, że dzieci z super przedszkoli miały trudności adaptacyjne w szkole. Nauczone już innego życia w grupie pod opieką dorosłych, niełatwo odnajdywały się w "państwowym systemie".
Ale mimo wszystko nie jestem zwolenniczką urabiania maluchów od 3 r.ż., a w paru placówkach dokładnie tak określano spędzanie tam czasu z dziećmi.
Dlatego myślę, że jeśli przedszkole, to prowadzone przez fajnych, mądrych ludzi, szanujących dzieci po prostu. I nie rozróżniam tu na "państwowe" i "prywatne" czy prowadzone koniecznie w jakimś nurcie pedagogicznym, bo wszędzie można znaleźć i dziadostwo i perełki.
W moim mieście będę miała możliwość znalezienia synkowi dobrego miejsca, tak sądzę, a jeśli nie, to są tu też homeschoolerzy. Jeśli się jednak wyprowadzimy do dziury, to nim gdziekolwiek postanie noga mojego dziecka, dobrze wybadam miejsce. Żeby małego nie "urabiano"

[Kat...]

Moje dziecko i do żłobka i do przedszkola chodzi więc własnego doświadczenia do tego wątku nie dołożę. Wpadłam pokibicować tym, którzy się nad tym poważnie zastanawiają ale też zauważyć jedną rzecz. Piszesz george

[dżo]

Wiele zależy od dziecka, jego predyspozycji. Po zlocie utwierdziłam się się w tym jak Tymon źle znosi grupę i jak od niej ucieka (dosłownie). Gdy jest z jednym dzieckiem sam na sam świetnie nawiązuje kontakt i potrafi angażować się w narzuconą zabawę.
Stąd moje dylematy i wątpliwości na temat przedszkola, gdzie grupy nie da się uniknąć i gdzie jednostka musi dostosować się do większości.

Chodziłam do żłobka i do przedszko
la, śmiem twierdzić, że nie pomogło mi to w nabyciu umiejętności nawiązywania kontaktów i bliższych relacji (mam z tym spory kłopot), choć możliwe, że przyczyna tkwi gdzieś indziej.

Mamy niedaleko nas wegańskie przedszkole oparte na zasadach porozumienia bez przemocy i tylko je biorę pod uwagę gdybym się jednak zdecydowała. Ale wszystko zależy od Tymona i jego potrzeb, jeśli będzie gotowy i chętny to rozważam 3 godziny zajęć codziennie.

[amanitka]

dżo, ja posłałam noego do obowiązkowej zerówki. sprowadziliśmy się do nowego miejsca na wsi, mieliśmy mnóstwo rzeczy do ogarnięcia i trójkę małych dzieci. przedszkole z początku wydawało się spoko. z czasem okazało się, że to totalna porażka. odliczam dni i godziny do końca czerwca. zapisałam już syna do sawickich i będę edukować moje dzieci domowo.
podzielić się więc doświadczeniami będę mogła dopiero za jakiś czas. sporo jednak czytałam na temat ed w polsce oraz poznawałam opinie ludzi, którzy edukują dzieci domowo i nie pamiętam żeby był ktoś, kto spórbował ed i był niezadowolony z wyboru. wg mnie najważniejszą rzeczą na poziomie przedszkolnym jest zapewnienie dziecku towarzystwa. wy mieszkacie w warszawie, więc z pewnością macie pod dostatkiem ciekawych miejsc oraz znajomych z dziećmi, z którymi tymon może mile spędzić czas.
wg mnie posyłanie dziecka do placówki, by miał kontakty towarzyskie to wielka ściema. to tylko początek wdrażania jednostki w system. bo jakże naturalne dla człowieka jest przebywanie z grupą osób jednolitych wiekowo przez kilka godzin dziennie przez pięć dni w tygodniu? w przypadku noego, jego przedszkolne znajomości z dziećmi z grupy są płytkie. dużo więcej wydaje się wspominać chlopców z innych grup. może są starsi i bardziej dla niego interesujący, a może jest po prostu znudzony narzuconym towarzystwem.

[biechna]

[MartaJS]

Moja znajoma, matka 6 dzieci, żadnego z nich nie posłała do przedszkola. Mogła sobie na to pozwolić, bo i tak siedziała w domu z młodszymi Dzieciaki są naprawdę fajne i nic im nie brakuje.

Edukacja domowa też mnie kręci z drugiej strony - przedszkole mam 5 minut od domu...

[rosa]

moi chłopcy poszli do przedszkola mając: Szym 4 lata, Fra 4,5 i uważam że dla nich to było ok. no i dla mnie, bo ja potrzebuję odpoczynku od dzieci
ziemek w tym roku do przedszkola nie idzie, nawet nie brałam tego pod uwagę, możemy się spotykać żeby chłopaki się ze soba pobawili

[Poli]

Chcialabym miec wybor i zastanawiac sie ,czy poslac moje dziecko do przeczkola obecnie robie wszystko aby odroczyc w czasie pójście lili do zlobka, nie wiem na ile mi sie uda, jesli znajda mi prace z zatrudniaka bede musiala poslac do zlobka

Z moim synem siedzialam w domu do 3 rz i poszedl do przedszkola, nie zaluje , lubil tam chodzic , nie mial problemow adaptacyjnych , ale filip jest bardzo otwartym dzieckiem i kontaktowym, to pewnie dlatego.
Sama siedząc z dzieckiem w domu do 6rz pewnie balabym sie ze nie jestem w stanie zapewnic mu takiego kontaktu z innymi dziecmi , roznorodnosci zajec itd. pomimo ze jestem z wyksztalcenia pedagogiem to nie czuje sie na silach. I chyba takze jestem za leniwa na to

Dziewczyny trzymam za Was kciuki

[Agnieszka]

Moje dziecko poszło do przedszkola nie mając 3 lat była to i koniecznośc (kasa), i jej potrzeba (wcześniej czas z opiekunką, która czytała jej, bawiła się z dzieckiem, jeździła, łaziła, wychodziła na podwórko itp). Kontakty przedszkolne utrzymujemy do dziś (były 3 placówki). Obecnie prócz szkoły jest i podwórko, dzieci znajomych (na podwórko wyłaziła sama jako przedszkolak ale mamy zamknięty teren i widzę z okna, z innymi rodzicami wzajemnie zwracamy uwagę na dzieci).
Zgodzę się, że nie każde dziecko w wieku 3 lat gotowe na placówkę tego typu (niezależnie jaka jest, jak pisała george, krótkie opcje pobytowe też warte rozważenia). Domowej edukacji nie wiem czy bym podołała. Uważam, że odmiennośc jedzeniowiowa choc utrudnia pewnie sytuacje istotna (nie będę dziecka całe życie prowadzic za rękę, będzie żyło w większości wśród jedzących tradycyjnie, o różnych poglądach, kiedyś sama dokona wyborów w różnych kwestiach), kontakty społeczne uczą i są potrzebne a atrakcji jakie zapewniały placówki: przedstawienia, udziały w festiwalach, występy chóru itp domowo poza moim zasięgiem - mam tu na myśli udział jako uczestnik a nie widz. Może też nie jestem typem rodzica który podporządkuje całe życie pod dziecko, potrzebuje przestrzeni dla siebie - oczywiście jest to moje zdanie i nie ma konieczności zgadzania się z nim.

dżo i innym myślącym o edukacji domowej (niezależnie od wieku potomstwa) mocno kibicuję.

[gosia_w]

U nas przez pierwszy rok w przedszkolu były 2 godziny dziennie, potem stopniowo ilość zwiększana (do 4,5). W pierwszym roku częste infekcje, więc sporo siedzenia w domu, bez gorączki wychodziłyśmy na dwór i okazywało się, że kompletnie nie ma się z kim bawić, zostały same maluchy, bo dzieci w wieku K i starsze były w przedszkolu. No i było ciągle "mamo pobaw się ze mną".
Myślę, że inna jest sytuacja mam jedynaków, a inna większej liczby dzieci. W rodzinach z większą liczbą dzieci jest lepsza możliwość rozwoju umiejętności społecznych, nawet bez chodzenia do przedszkola, są stałe kontakty nie tylko z dorosłymi.

[biechna]

[Lily]

Z tego artykułu hxxp://www.eduinfo.pl/art/przedszkola-dla-kazdego-dziecka-w-sejmie/5262/7 wynika, że w Polsce 35% dzieci nie chodzi do przedszkoli, a na terenach wiejskich niemal połowa. W Warszawie być może odsetek chodzących jest większy - niewielkie bezrobocie, więcej placówek tego typu. Tak więc nie jest tak, że każde dziecko chodzi czy musi/powinno chodzić. Myślę też, że nie dla każdego taki tryb "wychowawczy" jest dobry. Ja byłam dość szczęśliwym dzieckiem, dopóki mnie nie posłali do przedszkola, to była jedna wielka trauma, do dziś żałuję, że nie była to zerówka szkolna (gdzie zajęcia wyglądały zupełnie inaczej). Nie tylko mi to nie pomogło w nawiązywaniu kontaktów, lecz wręcz zaszkodziło ze względu na ostracyzm społeczny (miałam tylko jedną koleżankę, która została od mnie skutecznie odstraszona przez wychowawczynię).
Tak więc jestem za tym, żeby, jeśli dziecko się nie odnajdzie w takim miejscu, a są inne możliwości, dać mu czas, aż być może dojrzeje. Nie sądzę, żeby maluch, który ma normalne kontakty w domu czy przysłowiowej piaskownicy, stał się jakoś upośledzony społecznie.

[dżo]

Z Waszych wpisów wynika, że największym "problemem" w opcji bez przedszkola jest brak zabawy i kontaktu z rówieśnikami.
Jeśli da się to zorganizować to przedszkole nie jest w zasadzie konieczne.

[bodi]

dżo, ja Ci mogę odpisać bo jak jeszcze mieszkaliśmy w Warszawie spotykałam się z homeschoolersami tamtejszymi (Jagódka była wtedy w wieku przedszkolnym). Jest forum na gazecie nazywające się bodajże "bez przedszkola". czy jakoś podobnie, po prostu zapisałam się tam i umawiałam z ludźmi np w Łazienkach, na wymianę poglądów i pomysłów tudzież uspołecznianie dziecioków
teraz nie mam czasu szukać linka ale mam nadzieję, że znajdziesz
jest też forum edukacji domowej, są ludzie z dziećmi w różnym wieku.
hxxp://airbot.net/forum/index.php?action=vtopic&forum=6
i
hxxp://www.edukacja.domowa.pl/

[Tanpopo]

[Martuś]

A ja mam tylko taką uwagę, że przy podejmowaniu jakichkolwiek decyzji nie warto przedkładać bezpośrednio swoich doświadczeń na dziecko - gdym ja miała po swojej przedszkolnej traumie decydować o moim dziecku i nie posyłać go do przedszkola, zrobiłabym mu, nie wiedząc o tym, dużą krzywdę, bo przedszkole ma na niego zbawienny wpływ, Jaś je uwielbia, niesamowicie rozwinęła mu się tam mowa i umiejętności społeczne. Ludzie są różni (również rodzice i dzieci), na pewno nie każde dziecko lubi przedszkole, moje tak, ja zaś swojego nie lubiłam. Jednak moje przedszkole było niefajne, jego jest fajne, przedszkola są różne, nie warto demonizować tej instytucji, szczególnie na bazie własnych doświadczeń przedszkolnych z lat '80 czy wcześniejszych. Poza tym, o ile rozumiem argumenty za nauczaniem w domu dzieci w wieku szkolnym, to moim zdaniem argumentacja ta nie ma odniesienia do instytucji przedszkolnych (mówię oczywiście o sensownych przedszkolach prowadzonych przez ludzi z podejściem do dzieci, nie przeczę, że takie koszmarne nie zdarzają się, ale w dzisiejszych czasach w dużym mieście istnieje na szczęście wybór) - tam nie ma wtłaczania w żadne ramy, sadzania dzieci na siłę w ławkach, zmuszania do nauki nudnych i nieprzydatnych rzeczy, 'urabiania' dzieci itp., jest za to duży szacunek dla indywidualności dziecka przy jednoczesnej nauce życia w grupie różnych osób i wzajemnego szacunku, a także rozbudzanie ciekawości świata i przekazywanie różnorodnej wiedzy w przystępny sposób. Jeśli ktoś jest w stanie (materialnie, emocjonalnie, umiejętnościowo) zapewnić to wszystko dziecku w alternatywny sposób, bez udziału przedszkola, to super, ale niefajne jest demonizowanie przy tym 'mainstreamu przedszkolnego' i opowiadanie o krzywdach emocjonalnych, jakich dzieci masowo tam doznają.

[koko]

Również źle wspominam przedszkole, miałam wrażenie, że i dzieci i dorośli, których tam spotykałam, byli bardziej infantylni, niż ci spoza przedszkola. Dodatkowo takie atrakcje, jak spanie na leżakach plażowych na zawołanie, wyjścia do toalety przy otwartych drzwiach, a nawet bicie (pewnie teraz już się to nie zdarza) sprawiały, że do przedszkola chodziłam wyłącznie z przymusu.
Kiedyś dzieci chowały się wyłącznie w domach (na wsiach jest tak do tej pory), w wielkopokoleniowych rodzinach. Jakoś ludzie nie wyrastali na aspołecznych i nieumiejących odnaleźć się w większej grupie.
Opcja z paroma godzinami dziennie dla Tymona faktycznie może być najlepszym rozwiązaniem. Nie każdy dzieciak musi być duszą towarzystwa i miłośnikiem gier i zabaw grupowych.

[sunny]

Ja nie chodziłam do przedszkola, średnio się tam odnalazłam, z powodów, o których pisała koko nie chciałam spać w dzień i najchętniej siedziałabym u dyrektorki i z nią gadała rówieśnicy mnie aż tak nie interesowali.
Moja mama była w ciąży z siostrą i planowała być jeszcze trochę w domu, to ja też byłam z nimi w domu. Woziła mnie natomiast do tzw. przedszkola muzycznego, czyli na rytmikę do ogniska muzycznego - w tamtych czasach było trudno o jakieś zajęcia dla dzieci. Miałam tam kontakt z rówieśnikami. W zerówce i szkole zaaklimatyzowałam się potem dobrze. Moja siostra chodziła do przedszkola i wydaje mi się być bardziej towarzyska niż ja, ale to chyba nie ma znaczenia, bo mój mąż też chodził do przedszkola a jest domatorem Mama uczyła mnie czytać, liczyć, etc. z nauką nigdy nie miałam problemów.