wegedzieciak.pl

[lilias]

[Mikarin]

[go.]

[MartaJS]

Ja to sobie w ogóle nie wyobrażam, jak teściowa z mężem mogą trzymać front przeciwko żonie. Tzn. wyobrażam sobie o tyle, że to częsta sytuacja, ale moim zdaniem patologiczna, oznacza że coś jest nie tak w związku. Ja sobie nie wyobrażam występować z moim ojcem albo mamą przeciwko mężowi (choćby nie miał racji - wtedy bronię go "publicznie", a potem sami omawiamy temat).

Ale może ja dziwna jestem.

[Capricorn]

[Mikarin]

[Mikarin]

[majaja]

[Agnieszka]

majaja: pyry (chyba pieczone) z gzikiem a owy gzik jak mniemam to okrasa zrobiona z twarogu, śmietany i dodatków (wersje ma różne bo dodatki: cebula, szczypiorek...) - lubię Makłowicza i pamiętam z jakiegoś programu o kuchniach w PL i to chyba była wielkopolska.

[Capricorn]

gzik jest z wielkopolski twaróg na słono, szczypior, cebulka, rzodkiewka, śmietana.

[Agnieszka]

a gzik odmienia się? będzie gzika, jakoś mi nie pasuje

[Lily]

Gzik jest rodzaju męskiego wg mnie, ale może gdzieś ktoś mówi inaczej, niektórzy pomarańczę nazywają pomarańczem
O, tu występują 2 formy hxxp://f.kuchnia.o2.pl/temat.php?id_p=4781

[lilias]

[Capricorn]

gzik jest męski, ten gzik, nie ta gzika.

[Agnieszka]

Chyba mocno odeszliśmy od tematu. Gizk fajnie gdyby zagościł w dziale kulinarnym.
Mikarin: konsensu dzieciowego, przychylnego męża, teściowej co nie buntuje i poukładania wszystkiego wegańskiego

[Mikarin]

[Lily]

[MartaJS]

Nie mówi się gzika, tylko gzik. To jest poznańskie. Pyry z gzikiem, czyli z takim dość rzadkim twarożkiem, może być z cebulką, rzodkiewką itp. Może być też po prostu z solą i pieprzem. Ja lubię.
hxxp://pl.wikipedia.org/wiki/Gzik

[majaja]

[lilias]

dogadać się można zawsze, byle obie strony chciały i nie miały za dużo radzących czy podpuszczających w najbliższym otoczeniu bo to dla związku niezdrowe.

[Lily]

[rosa]

Mikarin, ja jestem weganka w wegetariańskiej rodzinie, (ziemek je masło i lodzika czasmi więc wegan do końca nie jest) jajek nie jem od 12 lat, a nabiału od prawie 6-ciu (no dobra w ciązy pogrzeszyłam sobie), nie konsultowałam tej decyzji z partnerem, dziećmi, ani tym bardziej z rodzicami czy tesciami z tym, ze u nas to ja gotuję, obiady są zawsze wegańskie, a resztę posiłków każdy sam sobie robi

[rosa]

[moony]

Miakrin, rozumiem Cię doskonale.
Dla wielu z Was może się to wydawać dziwne i nierealne, że mąż musi "wyrażać zgodę" na weganizm żony. Dla mnie jakoś nie. Moje doświadczenia nie są aż tak skrajne, ale też musiałam się nasłuchać. Na początku byłam wege, spoko, poprzednia wieloletnia dziewczyna też, da się przeżyć. Potem zaszłam w ciążę i zainteresowałam się weganizmem, usłyszałam, żeby mi nic do głowy nie strzeliło i żebym nie została weganką. Od tego momentu minęły prawie dwa lata, weganizowłam sobie, teraz od niemal 4 miesięcy jestem weganką. Wszyscy machnęli na to ręką, bo wiedzą , że jak się uprę, to nie ma siły No i trochę czasu minęło, więc zdołali się przyzwyczaić.
Teściową się nie przejmuję, bo jest daleko (nie każdy ma to szczęście). A mąż? Uważam, ze jesteśmy jednym zespołem, komórką na resztę życia i nie chcę, żeby coś pomiędzy nami powodowało konflikty. Faceci są inni niż my i niekoniecznie musza rozumieć nasze pobudki. Wydaje mi się, że podstawą jest wypracowanie jakiejś wspólnej płaszczyzny porozumienia.

Gdybym była w takiej sytuacji gotowałabym przez miesiąc sama, żeby pokazać, ze się da. I tak jak ja, drążyłabym skałę, aż by postawili na mnie krzyżyk


Każde z naszej trójki je inaczej. czasami jest ciężko, ale udaje mi się to pogodzić - bo to ja gotuję. Nie ma rzeczy niemożliwych.

Co ciekawe, moja teściowa pewnie wiele sobie o mnie myśli, ale nic nie mówi. Za to jestem atakowana przez ludzi, których znam od 17 lat

[moony]