wegedzieciak.pl

[Christa]

Kochani,

nie wiem, jak u Was, ale ja po urodzeniu sie Maxa stalam sie strasznie zazdrosna. Mam wrazenie (choc wiem, ze to bezpodstawne, bo Rafal non stop mnie zapewnia, ze tak nie jest), ze jednak poszlam troche w odstawke i dla niego najwazniejszy jest teraz Max. Wiem, ze to pewnie normalne, jak sie ma tygodniowe Malenstwo, ktore by sie najchetniej samemu schrupalo, bo takie jest slodkie, ale jakos to mnie zaczyna denerwowac. Z jednej strony uwielbiam na nich patrzec i rozczula mnie widok meza wpatrzonego w swego synka jak w obrazek, a z drugiej tez bym chciala nadal byc tym obrazkiem...

Czy u Was duzo sie zmienilo po pojawieniu sie Dzieciaczka w Waszym zyciu i jesli tak, to co?

[mada]

hej Wiosenna Mamo:) a u nas było zgoła odwrotnie- to ja po jakimś czasie zorientowałam się, że ciut za dużo uwagi poświęcam mojemu maluchowi, a za mało Radziowi:) ale od razu postarałam się to nadrobić:)) A jeśli chodzi o relacje między nami, to na dłuższą metę rzeczywiście sporo się zmieniło- raczej na dobre na szczęście:) choć niedospana i zmęczona bywam strasznie marudna i czepiająca się drobnostek:((

[Christa]

Hej mada, ja tez zauwazylam, ze troche sie czepiam, ale moze to ma kazda mama (tzn. ze wydaje jej sie, ze sama zrobilaby cos lepiej ). A z drugiej strony mam w moim partnerze totalne oparcie i bez niego byloby mi strasznie ciezko. Autentycznie nigdy nie musze mu mowic, co ma byc zrobione, bo sam sie za wszystko bierze, jakby czytal w moich myslach .

[ań]

[Capricorn]

W poradnikach zazwyczaj piszą, że to tatuś czuje się odtrącony, gdy mama skupia swoją uwagę na dziecku

Spróbuj popatrzec na to z nieco innej strony - to fantastycznie, że tatuś tak wspaniale zajął się budowaniem swojej więzi z synem. Tatuś Pomocny i Opiekuńczy to dużo lepszy model niz Tatuś Bierny. Przecież opiekując się waszym synem, pozwala tobie odpocząć, spokojnie wziąć prysznic czy odespać - to też sposób na to, żeby pokazać Ci, jak bardzo Cię kocha.

[DagaM]

[kasienka]

Christa, pamiętaj, że przy porodzie wyleciało z Ciebie mnóstwo hormonów razem z łożyskiem...I pewnie to też jest przyczyną Twojego dziwnego samopoczucia trochę Ja np. ryczę bez przyczyny

Na pewno przy pierwszym dziecku trzeba przestawić całe życie trochę do góry nogami i to może być trudne. Ale na pewno z czasem się dotrzecie

Ja to bym chciała, żeby M.wokół mnie skakał i nie marudził, ale nie zawsze ma się co się chce Ale sporo robi w domu, więc nie jest źle. I rozczula mnie jak patrzę na niego i Emila, są tacy słodcy obaj, moi dwaj faceci...o jery, znowu ryczę, mówię Ci, to hormony

Czy pod relacje można podciągnąć seks? Bo właśnie się zastanawiałam kiedy można po porodzie, już nie pamiętam. Niby mówią że 6 tygodni, ale to chyba za długo

[taniulka]

[Jagula]

Christa- ja się wręcz obawiałam kiedy mąż sie zorientuje ,że nieodwracalnie spadł na drugą pozycję i będzie zazdrosny..a ja z kolei nie mogłam spokojnie patrzeć jak teściowa zajmuje sie małym (i dlaczego go to bawi....)
Z czasem wszystko sie unormowało

[agaw-d]

[Malroy]

[Capricorn]

[puszczyk]

[kasienka]

Nie wytrzymam 6 tygodni

[Malroy]

[martka]

[pao]

Cytat:

e, spokojnie można po 6 tygodniach, a jesli kobieta rodziła bez nacięcia, to i wcześniej.

nawet jak nacinana to wcześniej indywidualna sprawa

Cytat:

e, spokojnie można po 6 tygodniach, a jesli kobieta rodziła bez nacięcia, to i wcześniej.

nawet jak nacinana to wcześniej indywidualna sprawa

[bajka]

Ja się chyba wypowiadać w tym temacie nie powinnam, bo nasze relacje zmieniły sie na tyle, że się rozwodzimy ...ale to akurat głębszy problem... i nic więcej nie napiszę, bo ekshibicjonizm by się włączył

[Nova]

[kasienka]

[zojka3]

Podpisuję się pod słowami Kasieńki w całej rozciągłości.
Co prawda nie mam dzieci więc mogę się tak na suchara mądralować ale jeśli mąż schodzi na plan dalszy to gdzie tu partnerstwo i szacunek. Dziecko zorientuje się przecież w tych relacjach i jak ma tą drugoplanową osobę traktować "poważnie"?
No i dzieci wychowujemy dla ludzi a partner jest dla nas i (oby) na całe życie.

[pao]

Cytat:

Oczywiście, obowiązki dochodzą, nie ma co oczekiwać, że będzie tak samo jak przedtem, że tyle samo czasu będzie można sobie poświęcić...

szczególnie, że jeśli tymi obowiązkami strony się dzielą to dziecko może łączyć zamiast rozdzielać (bywa czasem i tak, ze mama jest zazdrosna o dziecko gdy tatuś się ładnie z obowiązków wywiązuje )

nas ewidentnie gabi złączyła. jestem przekonana, ze bez niej nasze dwa indywidua, mimo uczucia w końcu poszły by swoimi drogami.

po dziecku sporo sie zmienia, ale nie ma jednego kierunku. po prostu pojawiają sie inne okolicznosci i trzeba sie w nich odnaleźć ja sie odnajduje świetnie

Cytat:

Oczywiście, obowiązki dochodzą, nie ma co oczekiwać, że będzie tak samo jak przedtem, że tyle samo czasu będzie można sobie poświęcić...

szczególnie, że jeśli tymi obowiązkami strony się dzielą to dziecko może łączyć zamiast rozdzielać (bywa czasem i tak, ze mama jest zazdrosna o dziecko gdy tatuś się ładnie z obowiązków wywiązuje )

nas ewidentnie gabi złączyła. jestem przekonana, ze bez niej nasze dwa indywidua, mimo uczucia w końcu poszły by swoimi drogami.

po dziecku sporo sie zmienia, ale nie ma jednego kierunku. po prostu pojawiają sie inne okolicznosci i trzeba sie w nich odnaleźć ja sie odnajduje świetnie

[Humbak]

Pytanie jakie relacje hehe... u nas chyba nie ma relacji... narazie nam to nie przeszkadza, czujemy się po prostu zmęczeni... ale jak odpoczniemy to może o tym pomyślę...

Nie wyobrażam sobie że mąż mógłby być na drugim planie... nie wyobrażam sobie, żeby dzieci były na drugim planie... tak jak kiedyś już pisałam... moja rodzina jest jak moja ręka, każdy z paluszków równie ważny...
a że dzieci pójdą w świat? no, cóż taka kolej rzeczy. Ale cała rodzina jest dla mnie najwspanialsza, najukochańsza... to mi przypomina pytanie Natalii 'mamo, to teraz Kuba jest najważniejszy?' odpowiedziałam, że nie 'to teraz Kubie poświęcamy więcej czasu' ale ważni jesteśmy wszyscy

[DagaM]

[kamma]

DagaM, nie mogę się napatrzeć na Twoją Ninkę. Nie do wiary, że ma już 3 miesiące!
Wracając do tematu, u nas cała uwaga skupiła się na dziecku. Trochę chorowała, trzeba ją było dużo nosić. W zasadzie pierwsze trzy miesiące życia spędziła na rękach. Ale nie oddaliliśmy się od siebie. Uwielbialiśmy patrzeć na śpiącą Irmę, trzymając się za ręce, i myśląc, że teraz wreszcie jesteśmy w komplecie. Po prostu mieliśmy w tamtym czasie inne przyjemności
Muszę Wam jeszcze powiedzieć, że w pierwszym półroczu po urodzeniu Irmy zrobił się ze mnie jakiś cyborg! Karmiłam ją w nocy po 3 razy, przewijałam, odkładałam do łóżeczka. Budziłam się rano o 6 bez pomocy budzika i zabierałam się za prasowanie pieluch! Miałam mnóstwo energii. A M i Irma spali sobie słodko, a mi było miło na to popatrzeć. Nie czułam się wrzucona w te pieluchy i inne rodzicielskie obowiązki. Podejmowałam je z ochotą i nie miałam do M pretensji, że tylko ja się tym zajmuję. On natomiast kąpał Irmę, często również przewijał, bawił się z nią. Byliśmy jak jakiś zgrany mechanizm, ale to wszystko było zgodne z naszymi potrzebami jako osób oraz jako rodziny. Teraz sobie odbijamy