wegedzieciak.pl

[amudabi]

Mam takie pytanie, jakie macie doświadczenie wy rodzice i wasze dzieci jesli chodzi o metody wychowawcze w przedszkolach...ostatnio zjeżyło mnie postepowanie nowej pani wychowawczyni w przedszkolu mojej córki. Kalinka jak to dziecko wiadomo jest "żywa" energiczna, ale jest myślącą dziewczynka, rozsądną jak na swój wiek. Jakiś czas temu w zabawie pojawił sie problem "kary". Jednak z lalek ciagle była "odsyłana" do kąta. Zapytałam czemu tak, więc Kalinka oznajmiła ze wiesz mamo bo ona była niegrzeczna, u nas w przedszkolu jak ktoś jest nie grzeczny, jest sadzany za karę w kącie przy stoliku. Po czym ze łzami w oczach wypaliła :"mamo, ja tez tak siedziałam, było mi bardzo źle!"No i oczywiście dalej niczego nie mogłam się dowiedzieć bo dziecko zanosiło się od płaczu, a do histeryków nie nalezy, znaczy bardzo ja to dotkneło, do tego stopnia że nie chce chodzic juz do przedszkola. Byłam rozmawiałam z panią, i ona twardo obstaje przy ty ze kary sa potrzebne, i one- panie tak postępują. A co dziecko przeżywa to juz tych pan nie interesuje. Mnie to się w głowie nie mieści. Jeśli dziecko ma dobrze zorganizowany czas, nie rozrabia, nie ma potrzeby karania, a jezeli juz jakies sytuacje się zdarzają takie, to tylko rozmowy i tłumaczenie, i ewentualnie kontakt z rodzicem. Nt kar przeczytałam min.:
"Izolacja - to rodzaj kar zalecany przez Marię Montessori i stosunkowo często praktykowany w szkole. Jeśli dziecko przeszkadza w pracy i w zabawie kolegom lub nauczycielowi, usuwa się go z tej zabawy lub z danego zespołu, sadza na pewien czas oddzielnie itp. Ten rodzaj kar przede wszystkim, choć nie wyłącznie, nadaje się do stosowania w przedszkolach oraz niższych klasach szkoły podstawowej. Dodać należy, iż izolacja jest karą wymagającą ostrożności i subtelności wychowawcy, gdyż łatwo przybiera postać karykaturalną, znaną z najgorszych tradycji do kąta lub tzw. oślej ławki."
Poza tym uważam że to są małe dzieci, zbyt małe by je w ten sposó "trenować" uważam że granica tu jest zbyt delikatna i można zwyczajnie bardzo mocno skrzywdzić dziecko, doznaje ono uczucia wyalienowania, czuje się poza grupa i jest narażone na upokorzenie.
Uważam że to jest pomyłka wielka stosowanie takich kar w przedszkolu.
Dużo lepszą metodą wychowawczną jest stosowanie nagród, tak by dziecko kojarzyło że dobry gest czy uczynek jest nagradzany...ale ta pani nie była w stanie tego zrozumieć.
I powiem szczerze że mam problem, bo efekt jest taki że córka nie chce słyczec o przedszkolu.

[majaja]

[mimish]

U mojej corki tez sadzaja dzieci do oddzielnego stolika. Dzieje sie to po uprzednim upomnieniu, jesli brak poprawy ze strony dziecka. Moja corka nie traktuje tego jako kary, mowi ze dzieci musza od siebie odpoczac bo sprzeczaja sie np. o zabawke czy jedno uderzy drugie..chociaz wszystko zalezy od dziecka, sytuacji i od Pani przedszkolanki. Czasem rozdzielenie dzieci wydaje sie byc najlepszym sposobem. Warto zapytac czy w tym wypadku dziecku wyjasnia sie czemu zostaje odizolowane.

[excelencja]

Jestem mega przeciwniczką kar.
Im dłużej pracuję z dziećmi - nie żebym była jakąś weteranką- tym dokładniej widzę jak wielce są one - kary- krzywdzące i jak fałszywe jest ich działanie.
Sama nie stosuję. W pracy nigdy przenigdy. W domu też nie - aczkolwiek zdarza mi się zapędzić i zacząć grozić czymś tam, a potem muszę odkręcać

Zwłaszcza, że moje dziecko jest bardzo wyczulone na pojęcie kar i robienia 'czegoś za coś' i zawsze mnie przywołuje do porządku. W przedszkolu została ukarana raz - przez nie swoją panią- bo nadepnęła niechcący koleżance na rękę.
Miałam chęć ów panią udusić - niestety trafiły się jakieś dni wolne a potem pani i tak by nie skumała- zwłaszcza, że nie jest z tych kumatych.


Poza tym piszesz o nagrodach- a czym one się różnią od kar w zasadzie?

[mgo]

Sądzę, ze Maria Montessori nigdy nie chciała aby kary stały się sposobem rozwiązywania problemów. W tej pedagogice chodzi raczej o dialog i wsłuchanie się w to co mówi, czuje i myśli dziecko. Odizolowanie to raczej pozbycie się chwilowe problemu, a nie jego rozwiązanie.

[MartaJS]

Niezależnie od tego, czy coś się nazywa karą, czy izolacją, czy popiera kary, czy nie, czy metodę zaleca Maria Montessori, czy super niania, czy ktokolwiek inny, jeśli dziecko zanosi się od płaczu i nie chce iść do przedszkola, to coś zostało tu zrobione nie tak. Zresztą tak jak zacytowałaś:

Cytat:

izolacja jest karą wymagającą ostrożności i subtelności wychowawcy, gdyż łatwo przybiera postać karykaturalną, znaną z najgorszych tradycji do kąta lub tzw. oślej ławki

Paniom chyba tej ostrożności i subtelności zabrakło, jeśli skutek jest taki jak opisujesz.

[Humbak]

w montessori nie ma kar i nagród i tak jak excelencja jestem im przeciwna. Ale mniejsza tu o filozofie, istotne jest to, co zrobiły wychowawczynie.

[amudabi]

[żuk]

excelencja, a w jaki sposób sprawiasz, żeby Twoja córka nie robiła rzeczy, których nie chcesz/są niewłaściwe/niebezpieczne/cokolwiek ? jedynie prosisz i tłumaczysz? czy każde konsekwencje jakiegoś zachowania są klasyfikowane jako kara/nagroda, czy np naturalna konsekwencja jest ok? czy w ogóle występuje u Was takie coś jak 'jeśli Ty cośtam to ja cośtam'?
edit:
a co z sytuacjami jak np w pierwszym poście hxxp://www.chusty.info/forum/showthread.php/36980-Naturalna-konsekwencja-zachowania-v.-szanta%C5%BC-kara-zemsta]tego wątku? to już szantaż i kara czy jeszcze nie?

[excelencja]

[żuk]

excelencja, dziękuję Ci. rozjaśniło mi się, choć kij i marchewka dą rzeczywiście głęboko zakorzenione, o ile kija mi łatwiej wyplenić, to z marchewką /coś za coś' chyba będzie gorzej. a od kiedy można uznawać że dziecko 'kuma', tzn jest w stanie ogarnąć że to co się teraz dzieje jest konsekwencją jego wcześniejszego zachowania? tzn od jakiego wieku? czy nie przejmować się wiekiem tylko już od niemowlęctwa późniejszego robić swoje?

[MartaJS]

Tu jest fajnie o pochwałach napisane
hxxp://www.akademiaeugeniusza.eu/index.php?page=centrum_wiedzy#niechwal

[Poli]

[Anja]

amudabi, cytujesz Montessori, czy zatem Wasze przedszkole jest montessoriańskie (przynajmniej z nazwy)?
Maria Montessori, pisząc o izolacji, nie nazywała tego karą, bo sama była bardzo karom i nagrodom bardzo przeciwna (polecam "Domy dziecięce"). Chodziło jej o wyciszenie dziecka. Dlatego należy to zrobić delikatnie, wykorzystać ten czas do rozmowy, a nie posadzić z pianą na ustach. To nie jest kara. Jeśli tak to dziecko odbiera, to zostało to źle "przeprowadzone".
Bardzo fajnie na jakims warsztacie (o karach, dlaczego nie) tłumaczyły tą izolację rewelacyjne nauczycielki montessoriańskie Magdalena Kania i Joanna Szymańska: to ochrona grupy, a nie zemsta na biednym niczego nierozumiejącym dziecku. Ale mówimy o sytuacji, kiedy dziecko z jakichś powodów nieustannie zakłóca pracę grupy (z grupą jest inaczej niż w domu 1:1).

Ciekawe, co Ci powiedzą panie na indywidualnej konsultacji? Jaki jest cel takiej kary, skoro dziecko tak to przeżywa, nie poprawia swojego zachowania (a tego chcą, nie?) i zraża się do przedszkola? No i pedagog stosujący słowo "grzeczny" nie jest myślacym nauczycielem. No rozumiem, że może się raz wyrwać ale nie jako regularna ocena zachowania dziecka.

A tak w ogóle, to marzą mi się przedszkola, gdzie wychowawcy zaliczyli porządne szkolenie NVC. Mało chyba takich w Polsce. Stąd te wszystkie głupie kary, bo posadzić przy stoliku jest najłatwiej.

[zorro]

W "moim" przedszkolu (wg pedagogiki R.Steinera) dzieci, które robią coś szkodliwego dla grupy i nie reagują na uwagi (na przykład bicie innych dzieci) siadają obok "cioci". To sposób przerwania szkodliwego dla innych zachowania. Innego systemu kar się nie stosuje. W domu zdarzało się, że posyłałam syna do pokoju "na wyciszenie".

[semoilna]

Poli, o niechwaleniu dowiedzialam sie z tego bloga hxxp://wswieciezyrafy.blogspot.de/2011/11/dlaczego-nie-skoro-zdaniem-wiekszosci.html
Nie bede tlumaczyc tego, co juz swietnie zostalo opisane dlatego odsylam Cie do tej stronki.

[jagodzianka]

Cytat:

wyzwala hormony związane z przyjemnością, od których dzieci uzależniają się (za Juulem), a to oznacza, ze w dłuższej perspektywie dzieci będą robić to, co chcą dorośli. Przyznacie, że to niebezpieczny kierunek;

Fajnie by było.

[MartaJS]

Tak naprawdę chyba wszystko zależy od tego, co chcemy uzyskać w wychowaniu, co jest celem.
Jeśli celem jest posłuszeństwo, rzeczywiście najlepsze rezultaty mogą mieć metody behawioralne, oparte tradycyjnie na nagrodach i karach, przy czym nawet w szkoleniu psów coraz rzadziej stosuje się kary, a coraz częściej nagrody. Tyle że tak jak tu już chyba napisano, zarówno kara, jak i nagroda ma dwie strony. Bo wygląda to tak:
- wzmocnienie pozytywne (nagroda) - dajemy coś fajnego żeby wzmocnić dane zachowanie
- wzmocnienie negatywne (nagroda przez zabranie kary) - zabieramy coś przykrego żeby wzmocnić zachowanie
- wygaszenie pozytywne (kara) - dajemy coś przykrego żeby wygasić zachowanie
- wygaszenie negatywne (kara przez zabranie nagrody) - zabieramy coś fajnego żeby wygasić zachowanie
I to są rzeczy które działają. Dziecko/pies/kura/koń/pracownik/mąż staje się posłuszny. I nie ma się co oburzać na porównania, bo to są uniwersalne metody.
Tylko pytanie, czy faktycznie o to chodzi.

O metodach behawioralnych jest świetna książka Karen Pryor
hxxp://www.gandalf.com.pl/b/najpierw-wytresuj-kurczaka/
Myślę że warto przeczytać niezależnie od tego co się myśli o takich metodach. Na pewno są jedną z alternatyw dla tradycyjnych wrzasków i klapsów.

Myślę, że o negatywnych stronach chwalenia i nagradzania piszą przede wszystkim zwolennicy tych dróg wychowania, które prowadzą do człowieka niekoniecznie posłusznego, ale przede wszystkim wolnego i wewnątrzsterownego...

[majaja]

[polena]

Słuchajcie, wyciągnęłam ten stary temat bo jestem po tej drugiej stronie...Prowadzę zajęcia dodatkowe w przedszkolu. Spotykamy się z dziećmi 2 razy w tygodniu po 30 minut. Większość moich grup jest do okiełznania (ciekawe zajęcia, dużo różnych aktywności itp). Nigdy nie byłam zwolenniczką systemu kara-nagroda, wolałabym, żeby dzieciaki lubiły zajęcia po prostu, nie dla naklejki na koniec. No ale sęk w tym, że są nauczone czegoś innego... A co ja mogę zmienić spotykając się z nimi na te pół godziny? Poza tym jest jedna grupa, która po prostu sprawia mi problem. 20 dzieci, z czego połowa chłopaków i ciągłe szturchanie, wygłupy. Stosuję 5 minut na krzesełku, ale nie chcę, żeby traciły zajęcia bo niektórych musiałabym wysyłać tam na każdej lekcji No a w dodatku na nich działa tylko ich Pani, która np. zabrania im zabawy przez najbliższy kwadrans po moich zajęciach (mają siedzieć cicho na dywanie), nie dostają podwieczorku, obiecanego lizaka itp. I wtedy jest jak makiem zasiał.

I co ja mam teraz? Sfrustrowałam się dzisiaj bo wszystkie rozmowy, że jest mi przykro, że nie podoba mi się itd są nic nie warte w obliczu kary, którą jest dla nich brak podwieczorku.

Zdecydowanie taka grupa to co innego niż sytuacja 1:1 z dzieckiem. Grupa rządzi się swoimi prawami. I szczerze mówiąc nie wiem jak to zmienić.

[Humbak]

polena, dzieci są grzeczne, gdy są zainteresowane. Kiedy wchodzi się z zewnątrz na zajęcia zawsze jest ciężej bo ciężko wymagać by nagle cała grupa w tym czasie chciała dokładnie tego co chcesz ty. I kluczyk tkwi w tym jak sprawić żeby to co ty chcesz stało się ich chceniem, jak to zamienić. Każdy prowadzący ma inne klucze na to, bo inne są rzeczy, których uczy.
Bywa też, że ktoś ogólnie sprawia kłopoty, wtedy też i na twoich zajęciach jest bardzo prawdopodobne, że tak bedzie.

[Anja]

No tak, ale tu widać, że polena ma rózne grupy, jak sama pisała, z większością idzie dobrze, tylko ta jedna... Poza tym, 20 malych osób to za dużo, samo to generuje kłopoty, ale takie mamy realia.

[Humbak]

[polena]

Humbak, dzięki za stronkę, na pewno przejrzę

Anja, no właśnie. W innych moich grupach jest ok, wiadomo raz większe skupienie raz mniejsze ale panuję nad sytuacją Natomiast w tej konkretnej... 20 dzieciaków i tu nie chodzi o to, że nie są zainteresowane bo są nawet za bardzo. Np wybieram ochotnika do jakiejś zabawy i nagle one wszystkie skaczą, wstają, "ja, ja, bo ona była z zeszłym tygodniu!" itd, robi się CHAOS i wszystko mi się wali jak domek z kart. Że nie wspomnę o kilku konkretnch ancymonkach, którzy się nawalają obok i dopiero jak któregoś odsadzę za karę to robi się względnie ok. No i tu się pojawia kwestia. Jak nie karać? Podczas gdy część dzieci mówi, że nic nie słyszy bo chłopaki są za głośno.

Mówi się, że jak nie ma dyscypliny to wina nauczyciela. Ale kurde, no

[MartaJS]

Zdaje się, że exce prowadzi zajęcia z przedszkolakami bez kar i nagród. Może jeszcze się odezwie.