wegedzieciak.pl

[jaskrawa]

[jagodzianka]

jaskrawa, ja nie wiem. Jest to dla mnie mega zagadką. F nie jest jakiś zasiasamosia, często jak nie potrafi sobie poradzić/boi się to prosi żeby mu pomóc. Bardziej obstawiam, że po prostu wszędzie jest coś co ich interesuje i nie chcą tego przerywać. Może nie myślą w stylu: po stole poskakać mogę później, teraz jest ładna pogoda to warto pójść na spacer. A przy powrocie nie myśli: w tym śmietniku byłem już 50 razy, jutro też jest dzień i pewnie dalej będzie tu stał więc mogę iść łaskawie do chaty.

[kitteh]

[Humbak]

kitteh, fajne, z tym że ja po tym widzę ogromną wrzawę, śmiech i przekomarzanie się kto łyknął a kto nie

[ekoludek]

Ja również poszukuję innych narzędzi niż kary i nagrody, bardzo bliska jest mi komunikacja empatyczna (ktoś już wspominał m.in. o blogu hxxp://wswieciezyrafy.blogspot.com/), gdy moje dzieci się złoszczą, płaczą, smucą staram się pamiętać, że "czuję bo potrzebuję" i próbuję odnaleźć ich niezaspokojoną potrzebę... to często bardzo pomaga.

W przedszkolu też nie stosujemy kar, od niedawna odchodzimy również od nagród - szukamy naturalnych "motywatorów" do działania i raczej się udaje, oczywiście zdarzają się czasem trudne sytuacje, gdzie łapiemy się ostatniej deski ratunku i prosimy dziecko, aby usiadło na chwilę na krzesełku i przemyślało daną sytuację... Dzieci bardzo fajne działają, jak są otoczone empatią, jak słyszymy ich potrzeby - i wcale nie musimy ich zaspokoić - ważne by je usłyszeć

Dzisiaj dwóch chłopców kłóciło się o zabawkę, jeden i drugi chciał w tym samym czasie bawić się kolejką...
ja: F. widzę, że bardzo chcesz się bawić teraz tą kolejką?
F: Tak
ja: A Ty I. też się chcesz bawić kolejka, którą ma F.?
I: Tak
ja: F. widzisz. I. też bardzo chciałby się bawić kolejką. Czy jesteś gotowy mu ją dać?
F: nie
ja: I. widzisz F. nie jest teraz gotowy by dać Ci się pobawić kolejką. Czy masz jakiś pomysł co zrobić?
I: poczekam
ja: F., I. zaproponował, że poczeka na kolejkę. Kiedy będziesz gotowy aby dać I. zabawkę?
F: za pół godziny
ja: I. czy odpowiada Ci takie rozwiązanie? Poczekasz pół godziny?
I: tak

Po 5 min. I. bawił się kolejką razem z F. Obaj chłopcy zadowoleni. Jeden i drugi został usłyszany. Taka sytuacja z życia przedszkola, jakich wiele

[jaskrawa]

Co myślicie o nagrodach za dobre zachowanie w postaci uśmiechniętych buziek przyklejanych gdzieś tam? Oczywiście, jeśli dziecko mimo iluś tam upomnień i tłumaczeń konsekwentnie zachowuje się źle, dostaje smutną buźkę. Taki "system" ma przedszkole, do którego ma iść młoda.
Mnie się to wydaje trochę bez sensu i nie sądzę, by to działało, ale lepsze te buźki niż jakieś realne kary... Co myślicie? Ktoś się spotkał z tym? może to jednak trochę działa?

[dżo]

[koko]

jaskrawa, jak ja chodziłam do przedszkola, to stawiali kropki. Czerwona, niebieska, czarna. Dzieci miały to centralnie w dupie

[kamma]

jaskrawa, to jeszcze zależy, CO jest nagradzane. Absolutnie nie można nagradzać np. odstąpienia od "złego zachowania", nie można nagradzać za "niezrobienie czegoś złego", bo potem dzieciaki się wycwaniają: "daj mi uśmieszek, albo go uderzę"
Na pewno nie należy też nagradzać dzieci za zachowania typowe dla ich etapu rozwojowego, za zabawę itp. Chyba, że jest to obszar wybitnie problematyczny, a nagroda ma wartość terapeutyczną, motywacyjną itp. Ale takich nagród nie należy przyznawać wszystkim dzieciom w grupie, bo dla innych byłoby to po prostu szkodliwe.
Ja jestem za stosowaniem takich nagród tylko w sytuacjach, gdy inne rzeczy z jakichś powodów nie działają. Jeśli np. dziecko pomaga pani w klasie, to nagrodą dla niego powinien być uśmiech pani oraz słowa podziękowania. Jest to bezpośrednio powiązane z czynnością dziecka.
Irma chodziła do zerówki, w której na koniec dnia dzieci dostawały czerwone (lub czarne) serduszka, z których w domu miały robić własne kompozycje. Były to nagrody za całokształt zachowania danego dnia. Przeważnie wszystkie dzieci dostawały na odchodnym po czerwonym serduszku. Jednak jeśli ktoś się tego dnia szczególnie "naraził", wówczas dostawał czarne, w połączeniu z wyjaśnieniem oraz propozycją na przyszłość. Fajny był ten system, bardzo się dobrze sprawdzał. Ale kluczową była tu postać wychowawczyni - anioła Konsekwencje poszczególnych zachowań były stosowane doraźnie i natychmiastowo, dlatego też czarne serduszka pojawiały się naprawdę rzadko. Ta babeczka miałą swoje sposoby na każde dziecko

[Salamandra*75]

ekoludek
fajne podejście oby w każdym przedszkolu tak było

[maga]

Ja jestem przeciwna takiemu systemowi. Mam zdanie podobne do dżo - to uczy dzieci wykonywania danej czynności nie dla niej samej tylko dla nagrody. Mam przykład w swoim otoczeniu - dziewczynka z rodziny była (i jest) nagradzana za podstawowe rzeczy typu zjedzenie posiłku, zrobienie siku na nocniku. Z nocnikiem była niezła jazda, bo 3 letnie dziecko robiło w majtki i tylko w momencie, gdy mu się przypomniało, że może dostać żelka, siadało na nocnik. Potrafiło tak się na tym nocniku załatwić (na raty), że wyłudzało po kilka żelków. Tak samo było z jedzeniem - zjedz kotleta, dostaniesz nagrodę. W momencie gdy nie było możliwości nagrody, dziecko robiło karczemną awanturę, bo czuło się oszukane. Tak się w tym zapętlili, że dziecko ma zaburzenia na tle jedzeniowym. Tak samo z zachowaniem - "dzisiaj byłam miła, więc zasłużyłam na nagrodę". dziecko ma 8 lat i jest rozwalone psychicznie... Ja wiem, to jest bardzo skrajny przypadek, ale myślę, że to tak właśnie działa...
My nie nagradzamy, nie karzemy. Staramy się pokazywać konsekwencje danych działań. Naklejka na pewno nie jest konsekwencją danego zachowania....

[jaskrawa]

Dzięki Wam.
Mam nadzieję, że jeśli już muszą przyznawać te buźki, to robią to jakoś sensownie i jest to element zabawy, a nie nagroda tylko za to, że dzieć był "grzeczny". No ale zobaczymy.

koko, o tym samym pomyślałam, tyle że o ile buźki uśmiechnięte może mają jakiś tam sens, to te nieuśmiechnięte będą miały w dupie . "bo co z tego, że dostałem taką buźkę? poza tym krzywdy żadnej nie zaznałem, więc niech tam se żonglują buźkami, co mnie to "