wegedzieciak.pl

[malina]

W maju Zuzia zostanie starszą siostrą - a ja mam masę wątpliwości z tym związanych.Co zrobić by nie czuła się odrzucona,by była jak najmniej zazdrosna itd.Teraz cała moja rodzina(gdzie jest jedynym maluchem) rozpieszcza ją do granic możliwości.Czy trudno jest pogodzić wychowanie maluchów z taką różnicą wieku,tak aby żaden z nich nie był zaniedbany??Na początku będę mogła liczyć na pomoc rodziców,którzy na pewno będą zabierać Zu na różne wyprawy itd które uwielbia wiec pewnie mocno tego nie odczuje ale jeśli wyjedziemy z kraju będę zdana tylko na siebie.
Bedę wdzieczna za wszelkie rady,sugestie,a także za to jak opowiecie jak to wyglada u Was!

[Ewa]

U nas różnica wieku jest dokładnie 3 lata. Wszyscy wiecznie ostrzegali mnie przed zazdrością ze strony Gabryśka, aż mnie to powoli zaczynało wkurzać. Nawet jak Nati się już urodził i mówiłam, że Gabryś nie jest zazdrosny o brata, to i tak słyszałam "poczekaj, niedługo będzie" . Najlepiej w ogóle się nie nastawiać na taki scenariusz, bo z dziećmi bywa różnie. Możliwe, że Gabryś przeszedł swoją fazę zazdrości, gdy pojawiły się u nas dziewczynki. Jednak na Nataniela reagował super. Zresztą w ogóle po urodzeniu brata "otworzył się" bardzo na młodsze dzieci. Żadna osoba z wózkiem nie mogła koło nas przejść spokojnie, bo z każdą małą dzidzią musiał się przywitać, pogadać trochę do niej, więc jedynym minusem młodszego rodzeństwa było znaczne wydłużenie spacerów . Za to zazdrość jest od samego początku ze strony... Nataniela. Na to jakoś nikt się nigdy nie nastawia, a to jest u nas problem. Nati jest potwornie zazdrosny o wszystko: o to, że rozmawiam z Gabrysiem, że z nim w coś gram, że on się mnie przytulił, ba, nawet, że do mnie za blisko podszedł. Tak, więc nie zawsze musi być tak "książkowo", bo tak piszą i mówią. U nas odwrotnie
Sama również sobie świetnie poradzisz. Ja zostałam z nimi sama, gdy Nati miał 3 miesiące. Nikt nigdy nie zabierał nigdzie Gabryśka, jedynie na samym początku bywała czasem moja ciocia i trochę się z nim pobawiła, gdy ja jeszcze nie bardzo kumałam rzeczywistość. Od nowego roku jestem z nimi wyłącznie sama, z dala od rodziny i naprawdę da się to wszystko poukładać.

U nas różnica wieku jest dokładnie 3 lata. Wszyscy wiecznie ostrzegali mnie przed zazdrością ze strony Gabryśka, aż mnie to powoli zaczynało wkurzać. Nawet jak Nati się już urodził i mówiłam, że Gabryś nie jest zazdrosny o brata, to i tak słyszałam "poczekaj, niedługo będzie" . Najlepiej w ogóle się nie nastawiać na taki scenariusz, bo z dziećmi bywa różnie. Możliwe, że Gabryś przeszedł swoją fazę zazdrości, gdy pojawiły się u nas dziewczynki. Jednak na Nataniela reagował super. Zresztą w ogóle po urodzeniu brata "otworzył się" bardzo na młodsze dzieci. Żadna osoba z wózkiem nie mogła koło nas przejść spokojnie, bo z każdą małą dzidzią musiał się przywitać, pogadać trochę do niej, więc jedynym minusem młodszego rodzeństwa było znaczne wydłużenie spacerów . Za to zazdrość jest od samego początku ze strony... Nataniela. Na to jakoś nikt się nigdy nie nastawia, a to jest u nas problem. Nati jest potwornie zazdrosny o wszystko: o to, że rozmawiam z Gabrysiem, że z nim w coś gram, że on się mnie przytulił, ba, nawet, że do mnie za blisko podszedł. Tak, więc nie zawsze musi być tak "książkowo", bo tak piszą i mówią. U nas odwrotnie
Sama również sobie świetnie poradzisz. Ja zostałam z nimi sama, gdy Nati miał 3 miesiące. Nikt nigdy nie zabierał nigdzie Gabryśka, jedynie na samym początku bywała czasem moja ciocia i trochę się z nim pobawiła, gdy ja jeszcze nie bardzo kumałam rzeczywistość. Od nowego roku jestem z nimi wyłącznie sama, z dala od rodziny i naprawdę da się to wszystko poukładać.

[malina]

[alcia]

[bajaderka]

A między Jagodą a Basią trzy lata i jeden miesiąc....u nas było tak, że Jagoda była dwa tygodnie przed porodem u moich rodziców...jak przyjechała to Basia była już w domu...pamiętam jak zobaczyła mnie pierwszy raz po porodzie...mamo, a gdzie masz brzuch? była trochu zdziwiona, a gdy zobaczyła Basię to nie wiedziała o co chodzi, chociaż tłumaczyliśmy jej wszystko dokładnie jak to będzie z małą dzidzią...
Jagódka bardzo mi pomaga przy Basi, całuje, głaszcze, przytula...ale też są sytuacje gdy jest zazdrosna, potrafi wrzeszczeć, krzyczeć wniebogłosy o żle założoną skarpetkę...takich sytuacji wcześniej nie było...dla mnie najgorsze jest to, że z tego stresu zaczyna się drapać...ja karmię Basię a ona nagle, przerywając czytanie, zabawę mówi...mamo, patrz...i zaczyna drapać rączkę
mi bardzo pomogli w tych pierwszych trzech miesiącach rodzice, w sumie spędziła z nimi 1,5 miesiąca...i to tak daleko od nas...jutro wraca znad morza...dziadkowie wykończeni mam nadzieję, że teraz już będzie tylko lepiej...z mężem ustaliliśmy, że Jagódka pójdzie na zajęcia taneczne, bo bardzo lubi ruch...może to i zapraszanie do domu innych dzieci dobrze na nią podziała...zobaczymy
malina, dasz radę początki może są trudne...ale jak zobaczysz jak się do siebie uśmiechają to miód na serduszko

[Capricorn]

Ja mam jedną przerwę dużą (5 lat) i jedna maleńką (1 rok 8 miesięcy). Z mojej perspektywy łatwiejsza jest ta maleńka przerwa. Kacper, najstarsze moje dziecko, przez pięć lat był jedynym dzieckiem w rodzinie mojej i męża też. Dużo czasu poświęciłam na przygotowanie go na rodzeństwo, i w pierwszym etapie odniosłam sukces - Kacper był bardzo dumnym starszym bratem, asystował przy kąpieli, karmieniach, zmianie pieluszki, na spacerach pchał wózek, itd. Ale w pewnym momencie dotarło do niego, że bat zawsze będzie za mały na towarzysza zabaw.

Z posyłaniem dzieci do babć, cioć, itp. trzeba uważać, bo dziecko może wpaść na pomysł, że "teraz mają nowe dziecko, to mnie już nie chcą". Ale trzylatkowi da się na pewno wytłumaczyć, że rodzice go kochają, i że wróci do domu po atrakcjach u dziadków.

[Capricorn]

Aha, i jeszcze z cyklu porad praktycznych:

- dla starszego rodzeństwa przygotowywałam mały prezent "od maluszka" - coś w stylu: dziękuję, ze jesteś moim starszym bratem
- w pierwszych tygodniach maluszek naprawde sporo śpi, czas między karmieniami można spędzać ze starszakiem,
- karmiąc piersią można jednocześnie czytać starszakowi,
- warto zaopatrzyć się w kilka fajnych bajek na dvd dla starszaka na wypadek kryzysów,
- zachęcać, ale nie zmuszać do relacji - u nas sprawdzało się np. leżenie starszaka obok maluszka, i porównywanie wielkości dłoni, stóp, itp. Kacper lubił dostać maluszka na ręce. Pamiętam, jaki był dumny, gdy Olka czy Wojtek zasypiali, gdy im śpiewał.
- uważać na to, aby starszakowi w żaden sposób nie zasugerować, że jest mniej ważny od malucha. U nas to wyglądało tak, że np. po urodzeniu Olki Wojtek przychodził do nas spać, co mu się wcześniej w zasadzie nie zdarzało.
- łatwiej jest, gdy każde dziecko ma regularnie czas na wyłączność z mamą / tatą.

[martka]

[malina]

[kamma]

malina, ja myślę, że niepotrzebnie się martwisz. Bardziej prawdopodobne od zazdrości jest to, że Twoja córka bardzo się przejmie nową sytuacją i nową rolą starszej siostry. A skoro jesteś tak wyczulona na wszelkie przejawy niesprawiedliwego traktowania (dzieci przez Ciebie), to jestem pewna, że takich zachowań przejawiać nie będziesz.
U nas na razie dzieci sztuk jedna, ale jak znajdę dobrą pracę, to będziemy się starać o drugie. To wtedy Ci opowiem, jak to u nas z tą zazdrością

[martka]

[alcia]

[pao]

Cytat:

"poczekaj, niedługo będzie"

też takie teksty słyszę... niewątpliwie gabryśka jest egocentrycznym dzieckiem (i to do wszelkich granic) ale w relacji z ulą przybrała wizerunek dobrej, starszej siostry i dzięki temu choć ula jest w centrum, to gabi zaraz przejmuje pałeczkę bo wszyscy ją chwalą że taka dzielna, mądra i pomocna...

Cytat:

"poczekaj, niedługo będzie"

też takie teksty słyszę... niewątpliwie gabryśka jest egocentrycznym dzieckiem (i to do wszelkich granic) ale w relacji z ulą przybrała wizerunek dobrej, starszej siostry i dzięki temu choć ula jest w centrum, to gabi zaraz przejmuje pałeczkę bo wszyscy ją chwalą że taka dzielna, mądra i pomocna...

[ań]

[pao]

Cytat:

spryciara, a co

w końcu węża mam w domu nieco pomogłam jej w ukierunkowaniu

Cytat:

spryciara, a co

w końcu węża mam w domu nieco pomogłam jej w ukierunkowaniu

[k.leee]

U mnie jest prawie 10 lat różnicy co nie oznacza, że Kuba nie przechodził różnych stanów emocjonalnych związanych z narodzinami dziecka. Chciał, nie chciał rodzeństwo, później chciał tylko brata, a ma siostrę. Jak Milenka była w brzuszku to przytulaliśmy się do brzuszka, rozmawialiśmy z dzieckiem. Kuba był też na wizytach u gina i oglądał dziecko na usg. To duże przeżycie i zbliża, był też przy porodzie (oprócz 10 finałowych minut gdzie był w drugim pokoju). Staraliśmy się Kubę włączać w różne działania tak, żeby był blisko dziecka.
Wczoraj np ponieważ robiliśmy porządki w piwnicy, Kuba sam zaoferował się, że da jeść Milence, wykąpie ,ubierze i położy spać. Czyta też książeczki Milce przed spaniem. Oczywiście Zuzia mogła by robić coś na miarę swoich możliwości. Jak Ania poświęcała czas małej to ja starałem się na ile to możliwe spędzać czas z Kubą.
Bardziej zazdrosny czułem się chyba ja choć oczywiście potrafiłem to zracjonalizować , jednak odsunięcie na kilku płaszczyznach nie było dla mnie lekkie. Ale to inny temat...

[ań]