wegedzieciak.pl

[qetrab]

oj tam, oj tam... nie bulwersuj się taki żart

[MartaJS]

jaskrawa, ja mam takie samo zdanie jak Ty, ale rozumiem, że ktoś może mieć inne.

Cytat:

ostatnio pisałaś o tym, co ja robię per "takie metody" i że Ty ich nie stosujesz - pisałaś też dlaczego (bo wg Ciebie, z tego, co zrozumiałam są niepotrzebne i bez sensu - w skrócie ujmując). Więc mówiąc "zejdźcie z człowieka" wydajesz mi się nieco niekonsekwentna, bo ja, w tamtym poście, też nie prosiłam nikogo o wyrażenie zdania na temat moich "metod".

I ja nie wyrażałam zdania, tylko zapytałam, jak robisz, że dwuletnie dziecko postawione do kąta stoi w nim i nie zwiewa - bo trudno mi to sobie wyobrazić. I tyle. Nie krytykowałam Cię personalnie ani tego co robisz, użyłam sformułowania "takie metody" bez zamiaru oceniania ich, ale ponieważ to Cię uraziło, przeprosiłam i przepraszam jeszcze raz, bo widzę, że nadal jest problem, skoro po kilku tygodniach do tego wracasz. Napisałam też jak ja robię - na Twoją prośbę, w odpowiedzi na Twoje pytanie.

Tutaj gość zadał całkiem inne pytanie, nie znamy jego relacji z dzieckiem, nie znamy relacji z dziadkami, nie znamy okoliczności, nie wiemy czy wyjazd za parę lat byłby możliwy, nic w sumie nie wiemy. A zrobił się niemal klimat publicznego linczu

Też bym nie zostawiła dziecka w tym wieku na tak długo. Ale np. moja kuzynka wychowywała się z dziadkami, rodziców widywała w weekendy. Rodzice prowadzili na wsi knajpę, taką wiejską pijalnię piwa i nie chcieli, żeby dziecko wychowywało się w takim miejscu. Rozważyli za i przeciw i tak wybrali. Ktoś nie znający okoliczności też mógłby ich oceniać nieciekawie.

[ana138]

jaskrawa z tego, co pamiętam, dyskusja w dzieckach 2011 na temat kar była normalną, luźną rozmową, w której każdy wyraził swoje zdanie i tyle. natomiast tu padło za duzo niemiłych słów i atmosfera zrobiła się bardzo nieciekawa.
też bym nie zostawiła dziecka, (a jak ja to planowałam - młody do babci, a my na woodstock, do ostródy, do znajomych.....taaaaa....), ale rozumiem to, że ktoś ma inne zdanie.

[bajka]

Kurczę, a moja Gabi prawie 3 tygodnie u dziadków na wakacjach...i wracać nie chce

[Lily]

[bajka]

To prawda...Choć zdarzało się w jej wczesnym wieku z konieczności na kilka dni ją podrzucać do dziadków...Na pewno dzięki temu też ma z nimi fantastyczny kontakt...

[jaskrawa]

[Kamyk]

Skoro powstal nowy temat to i ja dorzuce swoje trzy grosze.
Wakacji bez dziecka sobie nie wyobrazam i mialam szczescie byc zawsze wszedzie z rodzicami zabierana. Urlop to czas, gdy jestesmy bardziej zrelaksowani mamy wiecej wolnego czasu i chce go spedzac z najblizszymi, z parnerem dopoki jestesmy we dwoje, z rodzina, jak nam przybedzie dzieci
Jako, ze dzieci maja zwykle wiecej wolnego niz rodzice to nie wykluczam, ze jesli beda chcialy beda tez zostawac same z dziadkami, jak beda w stanie taka decyzje podjac i miec swiadomosc konsekwencji, czyli pewnie gdzies kolo 4 roku zycia.
Co do usamodzielniania dzieci, przyklad z pierwszej reki. Ja do wieku 6 lat nie dalam sie zostawic mamie w kolejce, gdy ta chciala stanac w drugiej (czasy komuny, ktorych pewnie wiekszosc z Was nie pamieta ). Nigdy nie zgodzialam sie zostac u dziadkow, czy u cioci na wsi, nawet jako nastolatka, a opuscialam dom rodzinny i nigdy do niego nie wrocilam w wieku 16 lat. Dodam, ze do dzis swoja mame ubostwiam i sadze, ze nie ma na swiecie lepszej. Za to moj brat zostawal wszedzie, a siedzial na garnuszku rodzicow do wieku 28 lat

[Malati]

----

[Anja]

[neina]

czarna96, Fra jest teraz w PL, cenię sobie bardzo ten czas, choć dużo pracuję i nie są to dla mnie wakacje. Ale obydwoje - ja i F byliśmy na to gotowi, F nie narzeka, dobrze się bawi z babcią i resztą rodziny, ja też dojrzałam emocjonalnie do czasowej rozłąki. Ale jak był malutki to nawet jak byłam w pracy tęskniłam za nim okropnie, z wzajemnością. Wasze dzieci, moim zdaniem, są już w jak najbardziej odpowiednim wieku na wakacje z babcią/dziadkami, więc jakby co, to nie miej skrupułów
P.S. ja też się czaję na Indie od jakiegoś czasu, może się uda w przyszłym roku.

[thor66@op.pl]

5. Dzieci potrzebują od nas zaspokojenia przede wszystkim ich potrzeb emocjonalnych – miłości i bezpieczeństwa.

Jednym z najbardziej wymownych dowodów są statystyki szpitalne z USA, gdzie zaraz po II wojnie światowej umieralność niemowlaków pozostawionych na oddziałach szpitalnych bez rodziców sięgała 80-90%, pomimo braku konkretnych przyczyn, chorób oraz przy zapewnieniu im niezbędnego odżywiania. Po tych doświadczeniach, konsylium medyczne wraz z psychologami wprowadziło nakaz noszenia na rękach i przytulania niemowlaków, po którym ich umieralność spadła praktycznie do zera…


chyba znalazłem te badania:) można by coprawwda wyciągnąć wniosek że nie ma znaczenia kto nosi byle być noszonym ale dzieci na pewno takie nie są:)

ja to się boje bardziej że jak odbiorę mlodego po wakacjach to bdzie tak rozpieszczony że będe go musiał cały czas na rekach trzymać:)

[thor66@op.pl]

[Alispo]

No tak,nie masz dzieci-nie masz głosu,dawno sie ten argument na forum nie pojawiał

[neina]

Mam wrażenie, że thor pisał to z przymrużeniem oka, ale mogę się mylić

[thor66@op.pl]

Alispo, strasznie negatywnie jesteś nastawiona, nie pisałem że nie masz dziecka to nie masz głosu tylko na podstawie doświadczen mojej dziewczyny stwierdziłem że nie możesz mówić jak bedziesz się zachowywac i co robić jak już sie takowe pojawi

albo np moja koleżanka zazekała się na wszystkie świętości ze po 6 mc maciezynskiego wraca na 100% do pracy, bo nie wyobraża sobie tyle w domu siedzieć i to będąc już w ciązy, a zaraz będą 3 lata jak siedzi w domu

u faceów też sie to zmienia, nie tak bardzo jak u kobiet ale ja np nigdy nie myślałem że będę każde ziarenko oglądał 10 razy zanim mu podam:))

neina, masz dobre wrażenie:)

[koko]

[polena]

[qetrab]

[majaja]

[Albertyna]

[lilias]

[Malati]

Albertyna, ale o co ci chodzi? bo ja nie kumam?

[lilias]

mogę pisac na co ja zwróciłam uwagę, czyli na komunikację w stylu "ja chcę, ona musi" i na czułości typu "bękart". myślę, że ten właśnie tata jakoś niezdrowo rywalizuje z dzieckiem, ale oczywiście mogę się mylić i jest to tylko jakiś feler komunikacyjny.

[jaskrawa]

Ja też czasem mówię bękart . Oczywiście nie do dziecka, ale gdy rozmawiamy sami z chłopem, to tak ironicznie nazywamy młodą "tym bękartem". Np. pod nosem "kiedy ten bękart spać polezie" (gdy jest 23., a ona nie zdradza najmniejszych przejawów senności).
Mówimy też często o sobie nawzajem per konkubent/konkubina, mimo że ludzie mają raczej pejoratywne skojarzenia (mówią, że to jak z kroniki kryminalnej).
Po prostu trochę się nabijamy w ten sposób z tych społecznych "norm".