wegedzieciak.pl

[theloudestsound]

Od września będę mogła mówić o sobie 'tegoroczna maturzystka', jednak póki co kompletnie nie wiem na jakie studia pójść, a może nie pójść wcale i co dalej zrobić ze swoim życiem. Oczywiście nie oczekuję, że któraś/któryś z Was da mi sprawdzoną receptę, ale fajnie byłoby poczytać o Waszych doświadczeniach, może mnie w jakiś sposób zainspirują i pomogą w podjęciu decyzji

[Kamyk]

theloudestsound, jesli od dziecinstwa nie marzysz o zawodzie, ktory mozna wykonywac tylko po okreslionych studiach: lekarz, prawnik, a po Twoim pytaniu domyslam sie, ze tak nie jest, to idz na studia zgodne z Twoja pasja, a nie pod dyktando mody, rodzicow, rynku pracy.
Czas studiow powinnien byc przyjamny, a i o rezultaty latwiej, gdy to co robimy jest dla nas przyjemne.
Konczylam miedzywydzialowe studia ochrony srodowiska, specjalizowalam sie w toksykologii zywnosci, a jestem... konsultantem zarzadzania przedsiebiorstwami i otwieram, zamykam, restrukturyzuje fabryki. Duza czesc moich znajomych wykonuje zawody niepowiazane z kierunkiem studiow. Na studiach warto nauczyc sie korzystac ze zrodel, materialow, myslec, wspolpracowac, nawiazac mnostwo kontaktow oraz przyjazni. Warto tez popracowac nad jezykami obcymi.
Moja rada idz tam, gdzie najlepiej bedziesz sie bawic. Zapisz sie na przyuczelnianie zajecia, ktore sie Tobie podobaja, w tym jazdy konnej, czy choru, jesli lubisz. Korzystaj z miedzynarodowych wymian, typu Erasmus. Juz po pierwszym roku staraj sie zalapac na praktyki do miedzynarodowych korporacji, wiem, wiem, wiele osob tu ich nie lubi, ale tam nie bedziesz parzyc kawy, dobrze Ci zaplaca i wiele sie nauczysz.

[Maple Leaf]

theloudestsound, ja chętnie opowiem o swoich doświadczeniach ze studiami, a mam ich niemało
Otóż ja zawsze myślałam, że studia to jest świętość i jak nie dostanę się na żaden uniwersytet, to od razu koniec życia, klepanie biedy i wstyd dla rodziny. Troszkę wynika to z tego, że moi rodzice nie mieli szansy, by studiować, bo bardzo wcześnie urodził im się mój brat. Wychowali się w erze PRL-u, gdzie studiowanie było czymś na prawdę prestiżowym i zapewniały dostatnie życie. Tak więc poniekąd przekazali mi ten sposób myślenia. Po maturze dostałam się na wymarzone studia w wymarzonym mieście i gdyby nie pewne wydarzenia w moim życiu, to pewnie dzisiaj byłabym już wykształconym czlowiekiem. Ale zrezygnowałam po roku, potem jeszcze zmieniałam kierunek dwa razy, ale to nigdy nie było w 100% to, co mi odpowiada.
Jednak dzięki tym dośwadczeniom zmieniło mi się nieco spojrzenie na ten temat. Uważam, że w dzisiejszych czasach- gdzie za przeproszeniem byle kto, z byle jaką wiedzą i "stanem umysłu"- każdy może "coś" studiować. Odnoszę czasem takie wrażenie, że już nawet nie jest ważne, co się studiuje i gdzie, byle by na koniec dostać papierek. Z mojego doświadczenia (a studiowałam na dwóch różnych uczelniach, w sumie w trzech różnych miastach) wynika też, że obecnie uczelnie idą raczej na ilość studentów niż na ich jakość, przy czym wykładowcy burzą się, że muszą ludzi na zajęciach douczać podstawowych rzeczy. Gdybym w Twoim wieku miała taką wiedzę, co dziś to raczej nie zdecydowałabym się na studia, ale na jakieś szkoły techniczne, przygotowujące do zawodu (bo akurat w tym kierunku na pewno chcę iść). Myślę, że jeśli planujesz karierę naukową, to jak najbardziej jest to droga dla Ciebie. No albo masz konkretny pomysł na życie zawodowe i studia są niezbędne w osiągnięciu tego celu. Bo ja na przykład przejechałam się też na tym, że sądziłam, że sobie postudiuję, zdobędę wykształcenie, złapię pracę w zawodzie i jakoś to będzie. Tyle, że mi akurat ciężko jest być dobrym w czymś, co mnie kompletnie nie interesuje. I na dzień dzisiejszy wiem na pewno, że bez studiów można żyć, rodzina z tego powodu nie wydziedzicza ani niewyklucza, można znaleźć pracę, a nawet być szczęśliwszym i dalej się rozwijać intelektualnie, tyle że we własnym zakresie

Wybacz ten przydługi wywód, taki mi się jakoś rozwinęło

[Fatty]

Ja akurat w takiej sytuacji, że gdybym wtedy wiedziała to, co wiem teraz na studia bym nie szła Żałuję tylko wydanych pieniędzy, samych studiów niet, bo jednak fajnych ludzi poznałam, a ciekawe tresci wyniosłam, przemycane tak miedzy wykładami. Nie pracuję w zawodzie wyuczonym, bo przez zaniedbanie uczelni nie mam doń uprawnień Nie idż na Urz



Na coś do czego mam predyspozycje(niektórzy nazywaja to w tym przypadku odpornoscią psychiczna ale to chyba nie to) natrafiłam miesiac temu przypadkiem, zrobiłam jedno szkolenie na spróbę i pyk! To jest to W sobotę jadę kształcić się w czymś pokrewnym, ale cięższego kalibru Trza mieć oczyska i uszyska otwarte, spróbować tego i tamtego- a nuż coś zaskoczy

[nemain]

oooo temat mi bliski bom ja wieczna studentka z rozległymi zainteresowaniami
zaraz po maturze dostałam się na uw, potem zmieniałam kierunek 4 razy kończąc po drodze inne kursy/szkolenia/szkoły policealne żeby już jako dorosła osoba zdecydować się ostatecznie na powrót na uczelnie na kierunek, którego wcześniej spróbowałam. tyle, że tym razem świadomie, z przekonaniem i samozaparciem

myślę, że trzeba się uczyć tego co daje Ci zadowolenie i poczucie spełnienia. jednocześnie to chyba niemożliwe aby w wieku 19-20 lat wiedzieć co to jest. do tego trzeba popróbować wielu rzeczy, zobaczyć jak wykonywanie danego zawodu wygląda w praktyce, zebrać jakieś doświadczenie życiowe.

studia w moim przekonaniu dają niezbędne podstawy teoretyczne ale jednak praktyki nie zastąpi absolutnie nic. dlatego jeśli nie jesteś przekonana do tego co chciałabyś robić w życiu to może pomyśl o tym jak możesz sobie zapewnić ciekawe doświadczenia (staże, wolontariaty, wyjazdy zagraniczne etc). popularny na zachodzie rok przerwy między liceum a studiami nie jest w moim przekonaniu głupim pomysłem

[Fatty]

[ropuszka]

jeśli nie masz wymarzonych studiów, to rozważ może studium/szkołę policealną roczne lub dwuletnie, albo jakiś kurs albo i rok przerwy

[arahja]

Hm, ja bym ponownie jednak parła na ścisłe - było mi w sumie wsio rawno, co robić, mogłam wtedy jeszcze kierunkować się na poli, a poszłam na uniwerek i bawię się we freelancing. Lubię to, ale i tak funduję sobie wieczny konflikt "mieć czy być".

[Kat...]

Ja też zawsze miałam takie poczucie, że muszę iść na studia, że to naturalna kolej rzeczy po liceum. Moi rodzice są po studiach i zawsze jakoś w naszym domu to było totalnie oczywiste.
Poszłam na kierunek taki se bo się nigdzie indzie nie dostałam i na całe szczęście zaszłam w ciążę i studia musiałam opuścić (tu nie ma opcji zaocznej a zajęcia są 8-20 więc po dziekance i tak nie miałam co zrobić z dzieckiem) bo teraz byłaby kicha. Miałabym frustrującą, nudną pracę pewnie. Albo żadną. Potem zrobiłam kury masażu ale też jakoś się nie mogłam przemóc do tego żeby masować, bałam się, że komuś krzywdę zrobię zbyt małą wiedzą.
Teraz się zastanawiałam nad swoim życiem i razem z doradcą zawodowym doszłyśmy do wniosku, że najlepsza dla mnie będzie szkoła policealna. Teraz jest na rynku straszna nadprodukcja absolwentów, dla których nie ma pracy. A specjalistów, robotników brakuje.
theloudestsound, ja bym Cię chciała gorąco zachęcić do spotkania z doradcą zawodowym. Byłabyś w stanie ustalić w jakich zawodach byś się odnalazła, a w jakich na pewno nie. Mogłabyś porobić testy żeby wiedzieć chociaż w jakim kierunku warto iść.

[Salamandra*75]

ja zawsze chciałam iść na ogrodnictwo,ale nie miałam biologii w średniej szkole i mnie nie przyjęli ;-(poszłam na geografię,ale teraz bym na pewno nie wybrała tego kierunku.
Myślę,że gdybym miała wybierać dziś, napisałabym na kartce w jakim zawodzie widzę się w przyszłości,co lubię robić jakie mam predyspozycje do danego zawodu,taki psychotest.Wtedy łatwiej podjąć decyzję.
powodzenia pozdrawiam

[panikanka]

ja z tą mądrością, którą mam teraz (ekhem ) zrobiłabym sobie rok przerwy po LO. Studia nie uciekną, a tobie może wyklaruje się czym chcesz się w przyszłości zarobkowo zajmować
Mój nieprzemyślany licencjat robiłam 5 lat, bo się jakoś męczyłam tam i nie dawałam rady. Potrzebowałam roku dziekanki (wykorzystałam go na pracę w hiszpanii zupełnie niezwiązaną z tematem, za to przepięknie związaną ze słońcem, morzem i hiszpańskojęzycznymi adoratorami ) No i potem rok kiblowałam Licencjat z filozofii nie przydał mi się kompletnie do niczego, bo teraz robię w meblach. No może oprócz oczywiście bandy wspaniałych kolorowych ludzi jakich tam poznałam A dopiero teraz dojrzała we mnie myśl kim chcę być jak będę duża i wybieram się na studia już zaoczne, które planowo skończę jako trzydziestolatka

[theloudestsound]

Jedyną moją małą pasją, którą do tej pory odkryłam jest gotowanie, jednak zagadnienia na studiach gastronomicznych z pewnością kłóciłyby się z moimi poglądami (weganizm..), poza tym nawet lubię uczyć się języków obcych, więc myślałam o filologii pytanie tylko, czy brnąć dalej we francuski (uczę się od 3 lat) czy wypróbować czegoś nowego, myślę że jeśli już postanowię, że wybieram się na studia potraktuję je bardziej jako poszerzenie horyzontów, niż klucz do znalezienia przyszłej pracy, poza tym lubię czytać książki, oglądam sporo filmów, więc może filmoznawstwo, lub coś związanego z literaturą, zastanawiałam się również nad studiami związanymi z ochroną przyrody ale myślę, że byłoby mi ciężko się dostać *na maturze zdaję rozszerozny polski, angielski i podstawowy francuski) och ciężki wybór..
Fatty można wiedzieć na co natrafiłaś?
Kat Wiesz może jak mogę się dowiedzieć gdzie w mojej okolicy ktoś taki przyjmuje?

Wielkie dzięki za tak duży odzew

[Fatty]

theloudestsound, związane z branżą pogrzebową, ale jakby mnie ktoś wcześniej pytał, to w życiu bym nie pomyślała, że się w tym odnajdę

Jak się nadarza okazja, trza spróbować- natchnienia nieraz się dostaje

[Kat...]

[Kamyk]

theloudestsound, skoro gotowanie Cie kreci to moze Zywienie Czlowieka. To prawda z wieloma rzeczami sie nie zgodzisz, ale na studiach wlasnie o to tez chodzi by poszerzyc horyzonty, nauczyc sie dyskutowac, potrafic kreatywnie zarzadzac konfliktem, a czasami i nauczyc sie odpuszczac, wiedzac swoje
Ja zrezygnowalam ze studiow na Weterynari o ktorej marzyalam od 4 latka, ze wzgledu na wyczytane w przewodniku po kierunkach, ze maja zajecia w rzezni - i troszke szkodac, ze to mnie zrazilo, taka jest rzeczywistosc i czasami trzeba przejsc przez ciezki semestr, pokonac przyslowiowa gore by dotrzec do wymarzonego zawodu.
Ja w przeciwienstwie do wiekszosci nie radzialaby Tobie robienia przerwy. Wyksztalcenie wyzsze jest pozadane, nie wazne jaki kierunek. Duza czesc pracodowacow jednak wymaga papierka ukonczenia studiow. Nie da Ci ono przewagi w konkurencji na rynku pracy, ale zapewni, ze nie zostanie Twoje CV odrzucone w przedbigach.
Poza tym studiowanie to najlepsza proba, czy to jest to. I nie warto konczyc studiow, tylko dlatego, ze je zaczelismy. Po drugim roku zwykle mozna miec dosc jasne spojrzenie co nam studia dadza i jesli to nie to to lepiej od razu probowac, gdzie indziej.
Jesli lubisz gotowac i np. chcialabys miec w przyszlosci swoja restauracje/ciec wege to moze znalezc liste najlepszych szefow wege w Polsce/na swiecie i sprobowac sie dostac do nich na staz? Czasami zadziwiajace jest jak malo osob odwaza sie na taki krok. Napisz do paru, opisz swoja pasje i dlaczego bys sie chciala uczyc wlasnie z nimi.
Na ochronie srodowiska bedziesz miala mnostwo przedmiotow scislych: fizyka, chemia, biochemia, a poza tym techniczynych jak geologia, infrastruktura, prawdopodobnie bedziecie sie uczyc jak projektowac oczyszczalnie, zbiorniki drobnej retencji itd. Jestes pewna, ze to Twoja bajka?
Co do jezykow obcych to otwieraja one znacznie wiecej drzwi niz wyzsze wyksztalcenie. Wiec tu polozylabym duzy nacisk.

[nemain]

dietetyka jest bardzo ciekawym i pożądanym wykształceniem. myślę, że jako weganka dietetyk nie narzekałabyś na brak klientów w przyszłości bo wege różnej maści szukają fachowych porad od ludzi, którym nie będą musieli się tłumaczyć dlaczego wybrali właśnie taką dietę.

poza tym jeśli lubisz języki obce to może właśnie wyjazd za granicę w celu nauki i języka i zbierania doświadczeń. mam znajomą, która kiedyś wyjechała na cypr jako pokojówka a po pracy uczyła się tam języka. ostatecznie zdecydowała się wrócić tu i iść na turystykę

jest jeszcze opcja poszukania studiów za granicą - wiele zagranicznych uczelni oferuje ciekawe stypendia a skoro znasz już język to masz sprawę ułatwioną. i wybór kierunków Ci się znacznie poszerza

[renka]

Ja po maturze uparlam sie, zeby zdawac na biologie, bo wowczas moim marzeniem byly podroze i krecenie filmow przyrodniczych. Stwierdzilam zatem, ze dobrze sie do tego przygotowac merytorycznie Nie dostalam sie, na szczescie zabraklo mi kilku punktow (zreszta ze mnie scislowiec zaden).
Mialam zatem przymusowy rok wolny, ktory sobie chwale. Znalazlam bardzo fajna prace, ktora nieco wowczas mnie zepsula, bo bedac nie przygotowana mentalnie zarabialam wowczas spora kase, z ktora nie mialam pomyslu co robic i ja rozpieprzalam na lewo i prawo.
Nie do konca pamietam, co mnie podkusilo, zeby rok pozniej zdawac na bibliotekoznawstwo, ale chyba przemykalo mi przez mysl, ze edytorstwo by bylo fajnym zajeciem. Dostalam sie (tam zreszta chyba nie da sie nie dostac). Pod koniec studiow juz bylam ukierunkowana i wiedzialam, co chce robic, gdzie pracowac. I gdy dostalam rownolegle oferty pracy zarowno w wydawnictwie, jak i w bibliotece to wybralam to drugie, czego zupelnie nie zaluje, bo lubie swoja prace i sprawia mi ona duza frajde.

[aga40]

filologie francuska odradzam jak zdajesz na podstwowym. no, chyba, ze na filologie od podstaw. ja skonczylam specjalnosc tlumaczeniowa i dzis do niczego to mi nie sluzy.

[theloudestsound]

nemain niestety na dietetykę wymagana jest matura z biologi i/lub z chemii, więc odpada, a szkoda, bo to dość ciekawy kierunek (to samo z resztą tyczy się Żywienia Człowieka)
renka gdzie studiowałaś bibliotekoznawstwo, mogłabyś powiedzieć coś więcej o tym kierunku?
Kamyk to zupełnie nie moja bajka, dzięki

[ropuszka]

theloudestsound, a nie można zmienić deklaracji maturalnej we wrześniu?
wpiszesz sobie biologię i się po prostu nauczysz jej w rok.
u mnie w klasie kilka osób tak zrobiło: poszli na kurs przygotowujący do matury rozszerzonej w rok i udało im się

[theloudestsound]

ropuszka nie składałam jeszcze deklaracji maturalnej, to się robi bodajże w październiku (wstępnie) a potem w grudniu już oficjalnie, muszę się nad tym poważnie zastanowić, szczególnie, że z tego co się zorientowałam wystarczyłaby mi matura zdana na poziomie podstawowym

[ropuszka]

theloudestsound, a tym roku jak piszecie matury: albo rozszerzoną albo podstawową czy podstawową a potem rozszerzoną ?

[theloudestsound]

ropuszka przedmioty dodatkowe można zdawać na poziomie podstawowym albo rozszerzonym (z tego co wyczytałam)

[oszum]

[olgasza]

theloudestsound, przed wyborem kierunku sprawdziłabym program studiów, przedmioty obowiązkowe i fakultatywne, opinie o wykładowcach (są grupy i fora danych kierunków), możliwości wyjazdu na stypendia za granicę i w ogóle możliwości stypendialne, zasięgnęłabym języka u ludzi, którzy już studiują albo skończyli studia. Myślę, że to może dać jakiś obraz

Ja sama chciałam iść na indologię (głos serca), ale skończyłam bohemistykę (głos rozsądku), którą zresztą co roku chciałam rzucać i w międzyczasie zrobiłam sobie rok przerwy (na podróż do Indii jednak), po czym musiałam rok powtarzać, bo w międzyczasie zmienił się program I chyba w sumie obroniłam się tylko dlatego, że miałam świadomość, jak bardzo zależy na tym moim rodzicom, dla mnie to było mało istotne...
Teraz pracuję częściowo zgodnie z wykształceniem (tłumaczę) i nie żałuję tych 7 lat, ale sam system studiów w Polsce uważam za nieżyciowy i mało rozwijający.

Skorzystaj z konsultacji doradcy zawodowego, szlifuj angielski (bo francuski może i ładny, ale jednak niszowy), korzystaj z opcji wolontariatu lub praktyk i chuchaj na swoje pasje - może staną się twoją shadow career

I jeszcze wykład Jobsa, ot tak: hxxp://www.youtube.com/watch?v=ogKQjHOVyzA