wegedzieciak.pl

[renka]

Mandy_bu, gdybym mnie stac bylo na opiekunke to chyba bym skorzystala z tego i wrocila do pracy...
Zwolenniczka zlobkow nie jestem, przedszkole to co innego. Dlatego zamierzam Ronke od wrzesnia poslac do przedszkola - wstepnie na kilka godzin, zeby sie zaklimatyzowala.
Nie wiem jeszcze co zrobie z Fionka... Bo wczoraj dzwonila do mnie kolezaznka z pracy i mnie sie zatesknilo za powrotem...
Wprawdzie mam jeszcze 1,5 roku platnego urlopu na Fionke, ale nie wiem co na to moj pracodawca, bo czyz atrakcyjna jest pracownica (szczegolnie, ze pracowala tylko przez pol roku), ktora 4 lata bedzie siedziec w domu z dziecmi?
Zrob to co czujesz - jezeli masz mozliwosc urlopu wychowawczego to zawsze mozesz wrocic do pracy i jak cos Ci nie bedzie pasowac to go poznej wykorzystac, jak zechcesz (nie pozniej niz Twoje najmlodsze dziecko skonczy 3 latka).

[topcia]

A ja mam takie pytanie-kiedy po raz pierwszy zostawiłyście swoje Dziecię pod opieką innej osoby? Nie mowię o wyjściu do sklepu. Mam na myśli wypad na kilka godzin.

[ag]

Ja zaczęłam od krótszych wyjść - na kontrolę do ginekologa (po porodzie), po 3 miesiącach zaczęłam wychodzić na aerobik. Dłuższych wyjść starałam się unikać bo karmiłam piersią i nie chciało mi się odciągać pokarmu.

Mandy_bu, postanowiłaś już co z powrotem do pracy? Trzymam kciuki, żeby wszystko się ułożyło jak najlepiej

[kociakocia]

topcia, ja jakoś nie potrafię jej zostawić, choć mam dziewczynę, która po pracy, wieczorami i nocą mogłaby zostawać na kilka h... ale to pewnie kwestia wiosny

[renka]

[topcia]

[mandy_bu]

ag, tak po wielu przemyśleniach w tą i z powrotem, stwierdziłam,że czekam do września/października, a wtedy zobaczymy. W niedzielę mój mały bąk kończy roczek i naprawdę nie wyobrażam sobie zostawienia go z kimś obcym. Moim zdaniem jest jeszcze za mały. To jest niesamowite,ale jak się okazało, że mnie chcą i mam możliwość zawodowego wyboru,wtedy ciśnienie na pracę "mi spadło" i wybieram dom i dobrze mi z tym.

[kociakocia]

[ag]

Super, że udało Ci się znaleźć takie rozwiązanie, z którym się dobrze czujesz. Najważniejsze to mieć możliwość wyboru

Ja też się teraz świetnie czuję, zajmując się Łukaszem i domem. Mam takie poczucie, że wszystko jest na swoim miejscu. Niby rozglądam się za jakąś pracą ale bez zbyt wielkiego zaangażowania. Też czekam na jesień, aż Łukasz pójdzie do przedszkola.

[zojka3]

[renka]

[Martuś]

Ja wróciłam na studia jak Jaś miał 6 tygodni i od tego czasu zostawał pod uniwerkiem z moją siostra na czas zajęć, czyli na 1,5 h na początku. Nie pamiętam, kiedy pierwszy raz wyszłam tak na 2-3 h, pewnie jak miał kilka miesięcy. Pokarmu nigdy nie odciągałam, zawsze go karmię przed wyjściem po prostu, a teraz jak je coś poza cycem to zawsze można go czymś dopchać jak mnie nie ma, ale chyba i tak nigdy jeszcze na dłużej niż 3,5 h to Jasia nie zostawiłam. Zostawiam go zawsze z moją siostra albo mamą, bo tylko do nich mam pełne zaufanie w kwestii opieki najwyższej jakości. Jaś nigdy nie miał z tym problemu, uwielbia z nimi zostawać i ma zwykle lepszy humor niż będąc tylko ze mną Chciałabym wychodzić częściej, ale nie mam czasu i ze wzgl na to, gdzie mieszkam, ciężko to zorganizować.

[elenka]

Ja jak pisałam w innym wątku jak Krzyś miał 4 miesiące został z tatą na cały dzień i kawałek nocy. Do tej pory zdarzyło się to już kilkanaście razy, zawsze jak jadę robić zdjęcia, ale też zostaje z dziadkami u których się dobrze czuje na kilka godzin jak chcemy coś załatwić albo pojechać do kina.
Ja sama mam wielką potrzebę "wychodnego" raz na tydzień aby odpocząć, odetchnąć od domu.

[zojka3]

[alcia]

[zojka3]

alcia, ja na początku byłam bardzo rozerwana, bo nie miałam ochoty się 100% "poświęcać" dla dziecka. Był moment, że zatraciłam siebie (i jeszcze do końca nie odzyskałam chyba) ale potem stwierdziłam, że nie można być dobrą matką wlaśnie robiąc coś czego się do końca nie chce. A więc poświęcić całej siebie dla dziecka.
Strasznie kalinę kocham ale nie umiem być dla niej przez 24 godziny i robić wszystko tylko dla niej.
dzięki

[kociakocia]

[alcia]

Wiesz, ja miałam trochę inne podejście, tzn. maleńkie dziecko angażowało mnie całkowicie, byłam nim zachwycona, zajmowaniem się itp i nie czułam potrzeby od tego uciekać. Ale wraz ze wzrostem samodzielności dzieciaka i możliwości zostawienia go z tatusiem, wzrastała też moja potrzeba powrotu do życia pozarodzinnego. Nie dzieje się to nigdy kosztem dzieci, nie ma w tym nic złego i wszyscy są zadowoleni Jak nie wyjdę gdzieś na dłużej raz na jakiś czas, to ja zwyczajnie zaczynam świrować i nikt na tym dobrze nie wychodzi (zwłaszcza mąż), bo alcia przeistacza się w potworną francę i chodzi jak bomba zegarowa także mąż już dawno zrozumiał, że swoją porcję rozrywki muszę mieć, bo inaczej źle się dzieje

[DagaM]

kociakocia, wow, gratuluję rejsu! Naprawdę niezły pomysł!!!

[kociakocia]

DagaM, marze by poleżeć na leżaku, słuchać szumu fal i mieć wszystko w dupie, relax, relax...

[DagaM]

doskonale jestem w stanie pojąć Twoją potrzebę, oh yes!!!!

[kociakocia]

niechże sie tylko wreszcie zrobi chociaz 10C, tata w dom- mama na rower , wreszie spełnie życzenia mego męża, bym sobie częściej wychodziła z chałupy

[Malati]

Dziewczyny szcześliwa mama to szczęśliwe dziecko,więc nie miejcie wyrzutów sumienia kiedy robicie coś tylko dla siebie.Całowite poświęcenie się tylko dziecku nie jest według mnie normalne i nie prowadzi do niczego dobrego.Dziecko w miare jak dorasta powinno widziec ze jego rodzice maja zainteresowania.pasje przyjaciół itp to ważne dla dzieciaka rozwoju.Ja tez staram sie ile tylko sie da wyszarpywac tego czasu dla siebie,marze o tym aby pójść do pracy ale na dzien dzisiejszy to niewykonalne.

[kociakocia]

[elenka]

U mnie to samo, nigdy nie czułam się wyrodna z tego powodu, zawsze zostawiam Krzysia w dobrych rękach i jak już robię coś sama poza domem, to staram się nie myśleć, co tam u niego.
I oprócz wyjść do pracy, to udało mi się kilka plenerów zdjęciowych zaliczyc i pobytów w ciemni albo chociaż rejsu po ciuchlandach. Czasami wystarczy gorąco czekolada wypita w ulubionej knajpie.
Mam podobnie jak alcia jak zbyt długo nie mam czasu dla siebie, to J. już sam sugeruje, że może gdzieś pójdę, bo najczęściej na nim się moja frustracja odbija