wegedzieciak.pl

Karolina · Wysłany: 2007-10-04, 09:39 **Obgryzanie paznokci**

Stała się rzecz straszna, Tymek zaczął obgryzać paznokcie. Straszna bo sama to robiłam w dzieciństwie. U mnie to był winik nerwicy i wiąże się to z niefajnymi wpomnieniami. Tylko ja zaczęłam w wieku 5 lat a Tymek ma dopiero dwa. Ciągle trzyma palce w buzi, wiadomo upominanie nic nie daje tylko jeszcze bardziej stresuje dziecko. Pytałam się pediatry ale ona powiedział, ze to jes nawyk i nic się nie da z tym zrobić. Tak bardzo chciałam uchronić go od takich emocji i chyba się nie udało...
Czy powinnam pójść do psychologa, moze doprowadziłam go do nerwicy?

Lily · Wysłany: 2007-10-04, 10:52

Karolina, czytałam, że obgryzanie może być związane z niedoborem minerałów, dziecko w ten sposób próbuje uzupełniać. Mój niemąż stale obgryza, ale chyba nie jest z nim źle pod innymi względami - przeciwnie, to ja jestem znerwicowana

Nie obwiniaj się. I nie rób z tego wielkiej sprawy, to strasznie męczące, gdy ktoś ciągle zwraca dziecku uwagę, żeby nie obgryzało (chyba że tak nie robisz to się zamykam:)).

Karolina · Wysłany: 2007-10-04, 13:23

Staram się własnie nic nie mówić, bo wiem z własnego przykładu, ze to nie działa. Tymek zrobił sobie z tego zabawę, ogląda te pazurki, pokazuje, mówi, że skórka mu odstaje...

pao · Wysłany: 2007-10-04, 20:19

my ten horror mamy za sobą... gdy się zaczęło ustaliliśmy wspólnie, że gdy przy obcinaniu paznokci będą poobgryzane to te paluszki zakleimy plasterkiem by nie korciło. (plaster cienki bez opatrunku) zadziałało szybko, bo nie chciałaby dzieci w przedszkolu widziały ją z takimi plasterkami.
zasada prosta: zaklejamy tylko te paluszki które były obgryzione (wpierw wszystkie potem stopniowo coraz mniej) i tylko na jeden dzień

to wystarczyło.

ważne by czynić to konsekwentnie i bez wyjątków

olgasza · Wysłany: 2007-10-04, 21:35

ech, czy przypadkiem troche nie przesadzacie z tym, ze to taka "straszna rzecz" i "horror"?
Zgadzam sie, ze troche nieestetyczne i moze swiadczyc o nerwicy, ale przeciez nie musi. Nie demonizowalabym tego obgryzania, robi to w koncu mnostwo ludzi i chyba nie jest to powod, zeby od razu chodzic do psychologa...
Mowie z wlasnego doswiadczenia, obgryzam od niepamietnych czasow i wcale sie tego nie wstydze, zle mi z tym nie jest, a jesli komus to przeszkadza, to raczej jego problem, nie moj :roll:

pao · Wysłany: 2007-10-04, 22:36

dla wielu rodzin jest to horror... myśmy przeszli to stosunkowo łagodnie.

wole by gabi pazurów nie obgryzała z wielu powodów ale stresować dziecka nie zamierzam z tego powodu.

Karolina · Wysłany: 2007-10-05, 22:57

Dla mnie to horror, bo za obgryzanie byłam bita i karana. W lecie chodziłam w zimowych rękawiczkach. Do tej pory nie potrafię się opanować, to nie jest przyjemne. Bardzo mi to przeszkadza a poza tym wstydzę się wyglądu moich dłoni.
Moim zdaniem to jest samookaleczanie, łagodna forma ale jednak.

olgasza · Wysłany: 2007-10-06, 09:12

Karolina, przykro mi , ze masz takie smutne doswiadczenia zwiazane z obgryzaniem :-(

Mysle, ze najlepsze co mozesz zrobic, to nie przeniesc tego stresu na Tymka i nie dac mu odczuc, ze to jest dla ciebie wielki problem. Lagodnie odwracac jego uwage, sprobowac go zajac jakimis manualnymi czynnosciami, ktore uniemozliwia obgryzanie, wiecej przytulac, bo ja wiem... Moze wymyslic jakas bajeczke, ktorej bohaterami beda poszczegolne paluszki?On jest nadal w fazie, ze poznaje wlasne cialo, a palce sa o tyle dobre, ze sa nablizej. Wiele dzieci radzi sobie z emocjami poprzez ssanie kciuka, nie rozstawanie sie z jakims ulubionym pluszakiem czy kocykiem, czy chocby przez namietne jedzenie slodyczy. Dorosli zreszta tak samo - tylko formy samouspakajania sa inne - alkohol, papierosy, sex, itp. "Kazdy z nas jest neurotykiem" :lol:

, i prawie kazdy walczy z jakims swoim wewnetrznym potworem..
Potraktuj to jako faze rozwoju, z ktorej sie wyrasta, w koncu ma dopiero 2 lata! A jesli za kilka lat nadal bedzie obgryzal i sam dojdzie do tego, ze mu to przeszkadza ( bo bola go obgryzione do krwi skorki albo bo inne dzieci sie z niego smieja), to wtedy mozna pomyslec o jakichs sposobach eliminacji, np, z tymi plasterkami jak u pao.

Lily · Wysłany: 2007-10-06, 10:10

rodzynka · Gość

i jak- poradziliscie sobie z obgryzaniem?

moj maly tez zaczal obgryzac...bylo to zwiazane z napieta atmosfera w domu.
o ile mi wiadomo obgryzanie paznokci wiaze sie ze stresem, napieciem
teorii o niedoborze mineralow nie slyszalam nigdy
to co nam pomoglo to to zapewnienie dziecku wiecej uwagi, wiecej czasu na zabawe, rozmowe, bajeczki etc...
na razie mamy spokoj
mam nadzieje, ze maly nie bedzie obgryzal cale zycie, bo z czasem rzeczywiscie to przechodzi w nawyk

wiem ze przy dwojce dzieci to moze nie byc latwe (ale moze i to byc przyczyna-mam na mysli pojawienie sie mlodszego rodzenstwa i co sie z tym wiaze mniej czasu spedzanego z rodzicem)

Karolina · Wysłany: 2007-11-03, 13:52

U nas bez zmian, Tymek nadal obgryza. Staram się panować nad sobą i napominać go. Najgorzej jest przy czytaniu ksiażeczek, wszelkich radościach. Po prostu nie radzi sobie z emocjami. Ogólnie Tymek jest bardzo grzecznym dzieckiem, nie mamy problemów na spacerach, w sklepie, wszyscy się dziwią. Po prostu spokojny wrażliwiec. Niestety oboje z mężem jesteśmy ten sam typ przewrażliwionych...

rodzynka · Wysłany: 2007-11-04, 17:17

Karolina · Wysłany: 2007-11-04, 21:39

Właśnie nie wiem jak dziecko może odreagować? Opowiadanie czegoś wystarczy?

rodzynka · Wysłany: 2007-11-05, 01:28

opowiadanie też, tłumaczenie tego co sie stało i dlaczego, włączenie w to gestów (czyli pokazanie jak wielki brzuch miał wilk po zdjedzeniu Cz.Kapturka i jak myśliwy mu rozkrajał ten brzuch i jak dziewczynka z babcią z niego wyskoczyły...)

U dzieci ruch jest naturalną potrzebą i łatwo to wykorzystać. To właśnie ruch u dzieci pozwala w większym stopniu odreagowac napiecie niż słowa, np
ćwiczenia muzyczno-rytmiczne (np. słuchanie i przedstawianie muzyki, zabawa z instrumentami, gimnastyka przy muzyce lub bez etc)
rysowanie, lepienie plasteliny
zabawa (począwszy od rwania papieru i np. robienia z niego papierowych kul, do teatrzyków kukiełkowych)
temat morze

no i najważniejsze poszukanie przyczyny- czyli kiedy mały zaczął gryźć i dlaczego?
i próba rozwązania sytuacji

kasienka · Wysłany: 2009-06-30, 13:22

Odświeżam temat, niestety...Emil jest fanem obgryzania pazurków

U rąk mu się kończę, to przechodzi na te od stóp

Wydaje mi się, że to jest sposób na uspokajanie się, nigdy nie ssał smoczka, ani palca, to znalazł sobie to. Ale może on ma naprawdę jakąs nerwicę? W nocy kiepsko śpi...

nie wiem, co robić. Czy zaklejać mu plastrem? On jest chyba na to za mały, o wstydzie nie ma mowy, bo chyba to poskutkowało u pao...A plaster szybko zedrze...

Zastanawiam się czy to po prostu samo nie minie..

Karolina, byłabym wdzięczna, gdybyś napisała, jak u Was teraz jest, po kilku latach w sumie...

sylv · Wysłany: 2009-06-30, 13:30

ja przestałam w wieku 14 lat dopiero... i to też przez kilka następnych lat różnie z tym bywało. nie poamagało NIC: ani wstyd (a moim zdaniem, wręcz taki emocjonalny wjazd potęguje obgryzanie, jeżeli jest objawem stresu!), ani zaklejanie, ani gorzkie płyny do smarowania, ani malowanie, ani obietnice profesjonalnego manicure

tyle że u mnie to był ewidentnie objaw nerwicy, z perspektywy czasu widzę.

kasienka · Wysłany: 2009-06-30, 14:22

A, kupiłam mu ten lakier gorzki, nic nie pomogło... :roll: