wegedzieciak.pl

[kamma]

Co mnie smuci, to to, że Filip chce jeść mięso mimo że mu nie smakuje.
Ale papierosy też na początku nie smakują, a jednak dzieciaki palą, żeby się nie wyróżniać.

[pepper]

Dziękuję wszystkim za udział w wątku, jeśli o mnie chodzi, to nie mam problemów z akceptacją wyboru Filipa. Kiedyś nie jadł, teraz je, kiedyś może znowu nie będzie jadł mięsa. Podobnie (może to zabrzmi okrutnie) zaakceptowałem próbowanie papierosów. Powiedziałem mu: chcesz palić to pal, ale wiedz, że ja nie mogę od tego uwolnić się od 20 lat. A inni jeszcze dłużej. Ten wątek założyłem, bo raczej grono nasze szczyci się przeważającą ilością dzieci młodszych, które nie chodzą jeszcze nawet same do szkoły.

Ja starałem się wraz z adriane wychowywać go w duchu poszanowania życia, właściwego odżywiania, sposobu myślenia, pewnych zachowań. Ale nie tylko rodzice wychowują dzieci, robi to też szkoła, dziadkowie, koledzy. Ludzie w wieku "przedtrądzikowym" zaczynają próbować rzeczy do tej pory nieznanych. Byłbym głupcem, gdybym na takie próby reagował zakazami. W takim wieku? He, he.

Nikt nie jest doskonały, a mnie dotyczy to w bardzo dużym stopniu, popełniłem w życiu sporo błędów, również wychowawczych. Oboje (jako rodzice) byliśmy w pewnym etapie może za bardzo skupieni na młodszych dzieciach, a odstęp między pieluchami wynosił ok. 10 lat, więc najstarszy miał więcej do czynienia z kolegami, niż z domem pachnącym mlekiem z cycka. Jak adriane napisała - kiedyś Filip doceniał swoją inność, ale potem zaczęła mu ona doskwierać. Był w klasie jedynym wegetarianinem, tym, który jest nieszczepiony i niefluoryzowany i jedynym, który na komunię nie dostał roweru, zegarka, plejstejszyn, nic. No nie wpadliśmy na ten pomysł, jak również na kilka innych. Wtedy nie było jeszcze wątku rebiego o sukience komunijnej

W czerwcu 2007 Filip poleciał do Irlandii i zaczął poznawać to emigracyjne bagienko i jego wątpliwe walory a ja chciałem go jak najszybciej odesłać do matki. Mimo, że widziałem jego przyszłość tutaj w czarnych barwach, bo wiedziałem już w co się wpakowałem, to posłuchałem stanowczych perswazji swojej żony oraz rad znanego wam kleee. On to przypomniał mi, że już w dawnych czasach chłopak w pewnym wieku wychodził spod ciepłych skrzydełek mamy i trafiał w twarde łapy ojca. I dlatego Filip pozostał w Irlandii i został zapisany do szkoły, gdzie znów jest jedyny (Polak) w klasie. W ramach walki ze swoją kolejną innością zaczął uczyć się angielskiego szybciej niż ja zdążę powiedzieć "ciastko z kremem". Żeby się zbytnio nie odróżniać od reszty klasy, przyniósł na lekcję gotowania mięso i zrobił bun-burgera, po czym go zjadł. Nie smakował mu. Ale wiem, że już wcześniej poznał inne, nowe smaki. Do niego będzie należał wybór - co jeść i co lubię.

Ja jestem jedynym wege wśród moich znajomych tu w Kellsie i nigdy się z tym nie kryłem. Teraz Filip ma okazję przyglądać się i przysłuchiwać, jak rozmawiam z ludźmi na ten temat. Dziś na przykład przybiłem naszego współlokatora sześciocalowymi gwoździami do futryny i podpalając go żywym ogniem wydusiłem z niego, że kota ani psa by nie zjadł, ale nie wie dlaczego je świnie i krowy. Innego, który twierdził, że mięso daje siłę położyłem na rękę na naszym kuchennym stole. Powtarzam tu wszystkim, że powinni jeść owoce (witaminy, szkorbut i inna ślepota), które pracowicie układam na półkach w supermarkecie, a nie tylko żłopać piwo po dniu na budowie. Więc Filip dostaje co drugi dzień sałatkę owocową i z coraz większą chęcią ją zjada. No i rozmawiamy też o różnych sprawach (a o seksie już rozmawialiście ze swoimi dziećmi?). Różnymi partyzanckimi sposobami staram się nadrobić to, co straciłem.

Dlatego - rodzice - bądźcie czujni, póki nie jest za późno!

[Lily]

Fajnie to napisałeś pepper

[honey]

ee ja o sexie z moim siedmioletnim synem juz nie musze rozmawiac...
on sam mi niedawno oznajmil , ze wie co to jest sex.....
pewnie ktos go w szkole uswiadomil na przerwie...

powiedzial.... mamo ja wiem co to jest..... i przespelowal po literze, bo nawet mu glupio bylo slowo wymowic S.E.X.
...two naked people...

[pepper]

Jemu było głupio wymówić SEX, a Tobie nie jest głupio napisać PRZESPELOWAĆ? He, he, też już tak mówię

[k.leee]

O.K.... to przeze mnie zaczął jeść mięso

[pepper]

[Capricorn]

[alcia]

[Capricorn]

[gosiabebe]

[ań]

myślę, że jeśli seks nie jest w domu tematem tabu to wszystko będzie naturalniej.

[pepper]

Nasza rozmowa była raczej krótka:
- Filip wiesz wszystko o seksie?
- No
- Na pewno?
- No
- Może mi coś powiesz?
- Nie

[rebTewje]

a tobie po co ta wiedza, dziadku?

[pao]

nie pamięta jak to było

nie pamięta jak to było

[pepper]

[Wicia]

[Humbak]

[pao]

my wczoraj byłyśmy na przedszkolnym ognichu. jako jedyne z owocami zamiast kiełbasy... panie głupio sie czuły i przynajmniej bułkę z ziarnami dla gabi wynalazły, zaś dzieci z tęsknotą w oczach patrzyły na nasze śliwki...

my wczoraj byłyśmy na przedszkolnym ognichu. jako jedyne z owocami zamiast kiełbasy... panie głupio sie czuły i przynajmniej bułkę z ziarnami dla gabi wynalazły, zaś dzieci z tęsknotą w oczach patrzyły na nasze śliwki...

[Cytrynka]

Trudno jest być innym. Ja zawsze byłam inna, zawsze pod prąd, taka czarna owca. Nie miałam przyjaciół, właściwie koleżanek też nie miałam. Może Filip boi się tej inności, nie chce stać na uboczu.
Wiecie czego ja się boję, że mi dzieci kiedyś zarzucą obłudę. No bo mięso jest w domu i jak chcą je zjeść, to mówię im, że wolę, aby go nie jadły, ale jeśli zjedzą, nie będę się gniewać. Boję się, że będą miał żal, że im nie zabraniałam (zakładając, że będą wege).

[Ania D.]

Trudno być czasem wege. Jest mi przykro, jak rodzina (troszkę dalsza) tylko nas nie zaprasza. Dla mnie nie byłobym problemem, gdyby dla nas były tylko ziemniaki i surówka, zresztą zawsze coś ze sobą bierzemy do jedzenia. Zależy mi na wspólnym byciu. Czuję się tak, jakbyśmy byli wykluczeni. Zresztą czasem widzę, że sa osoby, które się źle czują przy mnie, jak jedzą coś, czego ja nie jadam. od razu pojawia się tłumaczenie, że to tylko trochę, czasem... Nie da się ukryć, jesteśmy inni mimo tego, że nigdy się z tym nie afiszujemy, nie dajemy dobrych rad, nie patrzymy z wyrzutem na inne talerze. Jest to dla mnie przykre, ale nie wyobrażam sobie, byśmy mogli zmienić swoje nawyki jedzeniowe. Nastolatkowi jest jeszcze trudniej, zwłaszcza w nowym środowisku.

[ań]

ja osobiście nie rozumiem tego zakłopotania, gdy chce się zaprosić, ale się nie zaprasza bo nie wiadomo co ugotować... przecież wystarczy zapytać co można przygotować, czy to aż tak trudne?? Przecież wege też jedzą rzeczy z grilla, tyle że nie jest to mięso.

my co jakiś czas chodzimy na obiady do babci Jacka, Ona jest starej daty, wiadomo, do tego nie jest jakimś asem w kuchni, więc zawsze jak nas zaprasza to się pyta co mogła by zrobić, albo wynajduje jakieś wege specjały w sklepie, przecież teraz prawie w każdym można coś sojowego kupić...

[pao]

tu wiele zależy od rodziny właśnie... rodzina to ludzie a nie jedzenie. ja nie miałam takich kłopotów, zawsze rodzina starała sie bym coś dla siebie miała. duża w tym zasługa mojej mamy która zawsze stawała w mojej obronie i nikt nawet nie próbował mi dokuczać.

ze strony taty rodzina jest tylko papierkowa, ale ze strony mamy to Rodzina jak należy. niby tylko we trzy jesteśmy (Icia, mama i ja) ale każda na każda może liczyć. ten wzór przebił sie przez skorupę mojego taty (zasługa w tym gabryski) i mojego męża. zatem choć każde z nas jest inne jest dobrze. niewege akceptują nasze normy i zasady, my szanujemy ich i to jak jemy nie stanowi najmniejszego problemu.

mój mąż ostatnio od siostry usłyszał ze kiedyś był normalny, normalnie jadł i do normalnej rodziny należał. stwierdził w odpowiedzi, że woli te nienormalną. z domu nie wyniósł ciepła i miłości bo tego nie było, znalazł to tutaj (chwali teściową na każdym kroku ).

zatem pytanie o rodzinę jest specyficzne, bo jest rodzina z nazwy i jest rodzina z emocji. ta z emocji choćby była odmienna, miała sprzeciwy jest tą która jest nam bardzo potrzebna. ta z nazwy... cóż, czasem zapominam ze istnieje

ja jako nastolatka zawsze byłam inna. odbiegałam od normy chyba w każdym względzie poza zapędami do buntu i sprzeciwu mnie ta odmienność nie przeszkadzała w wieku nastoletnim, bolesna była dla mnie jak miałam 5 czy 10 lat. wtedy była trudna, ale czułam ze robię jak należy i co należy zatem płakałam w poduszkę i gadałam do aniołów.

nigdy nie stałam sie podobna do rówieśników mimo ze był czas, że sie starałam. wyszło na to, że trzeba zaakceptować własną odmienność i tyle. niemniej rozumiem tych, którzy starają sie dopasować. zresztą chyba każde dziecko w pewnym momencie próbuje "przetestować" wartości rodziców. jeśli były słuszne, wcześniej czy później wrócą do nich najwyżej modyfikując w jakimś stopniu

tu wiele zależy od rodziny właśnie... rodzina to ludzie a nie jedzenie. ja nie miałam takich kłopotów, zawsze rodzina starała sie bym coś dla siebie miała. duża w tym zasługa mojej mamy która zawsze stawała w mojej obronie i nikt nawet nie próbował mi dokuczać.

ze strony taty rodzina jest tylko papierkowa, ale ze strony mamy to Rodzina jak należy. niby tylko we trzy jesteśmy (Icia, mama i ja) ale każda na każda może liczyć. ten wzór przebił sie przez skorupę mojego taty (zasługa w tym gabryski) i mojego męża. zatem choć każde z nas jest inne jest dobrze. niewege akceptują nasze normy i zasady, my szanujemy ich i to jak jemy nie stanowi najmniejszego problemu.

mój mąż ostatnio od siostry usłyszał ze kiedyś był normalny, normalnie jadł i do normalnej rodziny należał. stwierdził w odpowiedzi, że woli te nienormalną. z domu nie wyniósł ciepła i miłości bo tego nie było, znalazł to tutaj (chwali teściową na każdym kroku ).

zatem pytanie o rodzinę jest specyficzne, bo jest rodzina z nazwy i jest rodzina z emocji. ta z emocji choćby była odmienna, miała sprzeciwy jest tą która jest nam bardzo potrzebna. ta z nazwy... cóż, czasem zapominam ze istnieje

ja jako nastolatka zawsze byłam inna. odbiegałam od normy chyba w każdym względzie poza zapędami do buntu i sprzeciwu mnie ta odmienność nie przeszkadzała w wieku nastoletnim, bolesna była dla mnie jak miałam 5 czy 10 lat. wtedy była trudna, ale czułam ze robię jak należy i co należy zatem płakałam w poduszkę i gadałam do aniołów.

nigdy nie stałam sie podobna do rówieśników mimo ze był czas, że sie starałam. wyszło na to, że trzeba zaakceptować własną odmienność i tyle. niemniej rozumiem tych, którzy starają sie dopasować. zresztą chyba każde dziecko w pewnym momencie próbuje "przetestować" wartości rodziców. jeśli były słuszne, wcześniej czy później wrócą do nich najwyżej modyfikując w jakimś stopniu

[ań]

Chęć przystosowania się Filipa jest tym bardziej zrozumiała, ze to kolejna zmiana w Jego życiu- najpierw mieszkał w Otwocku (które dużym miastem nie jest i napewno trudniej być innym) potem w Zabrzu a teraz do i Irlandii- wszystko pewnie działo się szybko i tyle zmian naraz w tak delikatnym wieku...trzeba zrozumieć, przeczekać, przecież teraz kształtuje się Jego osobowość. Myślę, że w końcu wybierze całkiem świadomie i będzie z tym szczęśliwy

[pao]

Cytat:

zawsze rodzina starała sie bym coś dla siebie miała.

małe sprostowanie: zawsze się starała o ile nie zapomnieli jak byłam na weselu u wa-wskiej familii to dopiero jak mnie zobaczyli to przypomnieli sobie że nie jem mięsa
niemniej poznosili mi wszystkie soki, wody niegazowane ciasta i owoce jakie były na przyjęciu

Cytat:

zawsze rodzina starała sie bym coś dla siebie miała.

małe sprostowanie: zawsze się starała o ile nie zapomnieli jak byłam na weselu u wa-wskiej familii to dopiero jak mnie zobaczyli to przypomnieli sobie że nie jem mięsa
niemniej poznosili mi wszystkie soki, wody niegazowane ciasta i owoce jakie były na przyjęciu