wegedzieciak.pl

[Humbak]

[ań]

[Karolina]

Tez mam nadzieję przekabacić moją mamę i teściową. Obie są niezłym na wege materiałem. Już ja im na starość zorganizuję dietę;)

[Humbak]

Moja mama na całe żarcie wegetariańskie się przekabaca i nawet robi je super smacznie, tylko na niejedzenie mięsa się nie da

[bajka]

[Humbak]

[qqewer46]

[Karolina]

Melduję, ze moja mama powiedziała, że mięso będzie jadła sporadycznie i rezygnuje z nabiału ( zmieniło jej się podejście do tych produktów po oczyszczaniu watroby )

[Kilmeny]

A ja się wstydziłam. Bo czemu miałam mówić o mojej niechęci do mięsa, skoro z nią walczyłam? Uważałam, że to jest nienormalne, że w przypadku dorosłych wegetarianizm jest kontrowersyjny, a w moim wieku to już w ogóle trzeba jeść mięso... I nie miał mnie kto wyprowadzić z błędu, gdybym parę lat temu natknęła się na WD czy inną skarbnicę wiedzy... Gdybać to sobie mogę. Chodzi o to, że nie chciałam mówić o tym. Na pytanie, co lubię z grilla zmyślałam jakieś mięso, jeśli chodzi o Wigilię, kłamałam, że spróbowałam wszystkich potraw (czyli rybnych też). To nie był jakiś świadomy wybór, po prostu pewnego dnia przełknięcie kawałka mięsa było męczarnią. A że nie umiałam tego wytłumaczyć w najmniejszym stopniu, to wolałam nie mówić. Gdyby tak ktoś z moich znajomych był wege... Znaczy teraz to jest koleżanka, ale jej nie lubię, więc w sumie to się nie liczy.

[Agnieszka]

Kilmeny: nie klasyfikuję ludzi po tym co jedzą i wielu moich bliskich znajomych nie jest wege.
w rozmowie z tatą dowiedziałam się, że jako nastolatek miał epizod wege (i wylądował w szpitalu, moje jada ale sceptyk jest) - może mimo wszystko rodzinna przypadłość
moje dziecko wychowuję po swojemu, jeśli zmieni dietę i tak nie przestanę jej kochać

ja mówię otwarcie i zawsze tak było, nie każdy rozumie ale teraz to łatwiej, inne czasy........... no stara baba jestem

[k.leee]

[Kilmeny]

[kasienka]

k.leee, kurcze, dla mnie to przykra postawa, nie rozumiem jej...Ale to nie moja sprawa, może tak jest wygodniej.

[dynia]

[renka]

Ja bylam kiedys wege faszystka.
Z perspektywy czasu widze, ze bardzo to bylo uposledzajace i ograniczajace.
Poza tym przekonalam sie, ze wartosc czlowieka nie idzie w parze z tym co zjada.
Poza tym bardzo denerwuja mnie wszelkie przejawy sekciarskosci, co niestety wielu wegetarian/wegan wykazuje. Na tym forum takze doskonale to widac niejednokrotnie..

Takie sa moje odczucia

Ja jestem wegetarianka dlugoletnia i jakos przestaly mnie sie marzyc wegetarianskie wioski czy tez weganskie wioski, zycie wylacznie wsrod wege/wegan spolecznosci etc.

Poza tym zauwazylam wieksza tolerancje u siebie odnosnie wielu spraw, ktore wczesniej - co tu duzo sie rozpisywac - wlasnie ograniczaly moje kontakty z ludzmi (np. rodzaj sluchanej muzyki, sposob ubierania sie).

Mimo pewnych trudnosci nie zwiazanych z wegetarianizmem calkiem dobrze mnie sie zyje w tej spolecznosci, ktora mnie otacza obecnie (choc nie ukrywam, ze jezeli chodzi o mieszkanie z moimi rodzicami to przeskadza mi zapach smazonego czy gotowanego miesa).

Zaczynajac wegetarianizm w szkole podstawowej nigdy nie czulam sie na out sidze, mimo, iz moi najblizsi znajomi/przyjaciele jadali mieso i czesto bylam jedyna wegetarianka w moim owczesnym towarzystwie.

Nigdy mnie to nie ograniczalo (przynajmniej jezeli chodzi o zawieranie znajomosci), nawet wowczas, gdy bylam radykalna w swoich dzialaniach poprzez aktywne uczestnictwo w roznych ogranizacjach czy tez wszelakich dzialaniach prozwierzacych.

Ja popuscilam ograniczenia w sferze wege, bo coraz trudniej mnie sie z nimi zylo, za to pojawily sie ograniczenia w innych sferach.
Pojawienie sie dzieci w moim zyciu to juz w ogole dla mnie wielka nauka dokonywania wyborow, ktore wczesniej bylyby zupelnie nie do przyjecia przez mnie.
Ale staram sie az tak gleboko nie analizowac wszystkiego, bo meczy mnie ciagle utrudnianie sobie i tak dosyc nielatwego zycia.
Moze stalam sie bardziej wygodnicka, ale nie czuje sie z tym zle.


Ale oczywiscie kazdy ma prawo do wyboru swoich ograniczen, bo dla mnie np. wegefaszyzm jest po prostu zamykaniem sie w wege klatce

[Kilmeny]

Jak mogę sobie tak pogadać np. WD, to już sprawa inaczej wygląda. Widzę, że u innych również nie zawsze otoczenie akceptuje wegetarianizm. Ba, bywa dużo gorzej niż u mnie! A jednak sobie radzicie. Jakoś tak milej i łatwiej .

A co do wegefaszystów, jak już napisałam nie mam zamiaru rezygnować z rozmową w drodze ze szkoły z koleżanką, która nie wyobraża sobie wegetarianizmu, bo jej tata jest rzeźnikiem (czy z podobnymi osobami). Może w tej właśnie chwili je na obiad schabowego albo rosół, ale nie przypominam sobie sytuacji, kiedy poprosiłam ją pomoc, a ona zawiodła.

[karmelowa_mumi]

[bodi]

a ja chyba rozumiem k.lee choć wege-faszystką bym sie nie nazwała.

Jeśli czytaliście "Żywoty zwierząt" Coetze, to jest tam opowiadanie o starszej pani profesor która przyjeżdża do syna i jego mięsożernej rodziny z wizytą; bohaterka opowiadania jest wegetarianką, bardzo empatycznie odczuwającą i postrzegającą obecność produktów zwierzęcych wokół niej. Patrząc na skórzany fotel myśli o Auschwitz i abażurach z ludzkiej skóry. To sprawia jej wręcz fizyczny ból. Kiedyś być moze nie wiedziałabym o co jej chodzi, uważała takie zahcowanie za przesadę, ale dziś po prostu je rozumiem. Zmieniłam się i też czuję ten ból.

Jeśli jestem wegetarianką z powodów etycznych (nazywanych niekiedy ideologicznymi ), to znaczy że uważam zabijanie zwierząt w imię ludzkiej wygody i przyjemności za zło.

Czym ma być tolerancja wobec zła? Gdzie są jej granice?

Wśród moich znajomych jest wiele osób jedzących mięso, tutaj w UK nie znam ani jednego wegetarianina (oprócz znajomości z wd). Utrzymuję z nimi relację ponieważ to jak jedzą nie jest jedynym wyznacznikiem który ich definiuje (moja najbliższa tutaj przyjaciółka je mięso, ale ma bardzo eko poglądy na świat i bliskie mi rozumienie tego czym jest rodzicielstwo i wychowywanie dzieci, mamy o czym rozmawiać choć dzieli nas dieta).

Każdy człowiek ma wiele wymiarów, nikt nie jest tylko dobry ani tylko zły. To konkretne czyny sa takie (choć nawet je często trudno oceniać w kategoriach czarne - białe).

Mogę moich znajomych lubić i cenić, uważać ich za wartościowych ludzi, ale nadal uważam że jedzenie przez nich mięsa jest złem.

Jedyna moja na to recepta: "nienawidź grzechu, kochaj grzesznika"


Renka, pisałaś o tym że kiedyś oceniałaś ludzi wg tego czy jedzą mięso, jakiej słuchają muzyki i jak się ubierają. Jeśli nie-jedzenie mięsa jezt wyborem etycznym, to jego waga jest zupełnie inna niż estetyczny / społeczny wybór dotyczący stylu życia, muzyki, stroju etc.

[renka]

[Alispo]

[bodi]

renka, to co napisałam nie miało byc personalnym atakiem na Ciebie, mam nadzieję że tak tego nie odebrałaś.

Chciałam wyrazić to jak ja czuję w tym temacie. w realnym życiu też zdatrzyło mi sie kupić skórzane buty Jagodzie z braku dostępu do innych. Niestety, jeśli jedyny nieskórzany model jest dla niej niewygodny, kupię jej takie w których będzie mogła chodzić. Jeśli zaszłaby taka potrzeba na pewno podaabym niewege lek Jagodzie, jeli nie byloby wegan/cruelty free odpowiednika.

Życie jest pełne nie-czarno-białych wyborów.

alispo, dzięki za zrozumienie

[Kilmeny]

[tęczówka]

bodi, ,mądrze prawisz

[renka]

[dynia]