wegedzieciak.pl

[Malroy]

Ciekawi mnie co myślicie o osobach, które odebrały sobie życie, szczegółnie o ludziach młodych. Czy uważacie, że samobójstwo można uzasadnić. Czy istnieją powody, dla których dalsze życie nie ma sensu?

Ciekawi mnie co myślicie o osobach, które odebrały sobie życie, szczegółnie o ludziach młodych. Czy uważacie, że samobójstwo można uzasadnić. Czy istnieją powody, dla których dalsze życie nie ma sensu?

[alcia]

Uzasadnić zawsze można, ale...
Wiem, że to choroba na ogół popycha do samobójstwa, mimo to nie jestem w stanie zrozumieć takich osób. Osoby młode już prędzej - są po prostu bardziej egocentryczne i stać je na taki egocentryzm, jeśli nie mają jeszcze własnej rodziny (choć jak o rodzicach pomyślę...). Ale osoby starsze, zwłaszcza mające już własne dzieci, są wg mnie potwornie okrutne. Nie rozumiem, jak można tak bardzo skupiać się na własnym cierpieniu, by nie zważać zupełnie na cierpienie innych. Z jednej strony staram się takie osoby zrozumieć, wyobrazić sobie co musiały czuć, jak bardzo musiały być nieszczęśliwe.. A z drugiej gardzę ich tchórzostwem, w niektórych przypadkach rozbraja mnie ich głupota. I żal mi ich bliskich.
Dla mnie to bardzo ciężki temat, wywołuje we mnie sporo emocji. I sama z chęcią poczytam Wasze opinie.

[Malinetshka]

Wydaje mi się, że w tym działaniu nie ma żadnej logiki czy też głosu sumienia... To jest po prostu depresja, której nie da się przełożyć nikomu, kto jej nie liznął... To jest zaciemnienie wszystkiego, łącznie z tym co dobre. Tu się nie myśli, czy ktoś ucierpi, bo samemu cierpi się tak, iż wydaje się, że już bardziej nie można. Nie da się tego porównać z bólem fizycznym czy zwykłym podłamaniem. To skrajny stan umysłu, w którym kompletnie nie jest się sobą.. Wielu rzeczy się po prostu (już) nie widzi i (już) nie czuje... Prawdopodobnie.. Tylko tak to potrafię zrozumieć.

[alcia]

[Lily]

[pao]

najwięcej osób mówi, pisze, próbuje samobójstwa by zwrócić na siebie uwagę, by wykrzyczeć że istnieją i niestety w ten sposób tworzą sobie swoją metodę na życie.

pośród tych ludzi sa tez jednak i tacy, którzy rzeczywiście mają problemy i nagle dowiadujemy się o ich śmierci.

ci okrzyczani samobójcy nie chcą umierać, ci milczący po prostu nie maja już innych pomysłów by trzymać się życia.

obie ścieżki nie prowadza do nikąd: ten kto chce by inni go przy życiu trzymali i tak od dawna nie żyje, ten który milczy nie ma szansy na pomoc od innych, gdyż o problemie (a raczej o jego skali) nie wiedzą.

samobójców nie oceniam: po pierwsze nie potrafię po drugie nie chcę. pewnym jest, że tej drogi nikomu nie polecam.

najwięcej osób mówi, pisze, próbuje samobójstwa by zwrócić na siebie uwagę, by wykrzyczeć że istnieją i niestety w ten sposób tworzą sobie swoją metodę na życie.

pośród tych ludzi sa tez jednak i tacy, którzy rzeczywiście mają problemy i nagle dowiadujemy się o ich śmierci.

ci okrzyczani samobójcy nie chcą umierać, ci milczący po prostu nie maja już innych pomysłów by trzymać się życia.

obie ścieżki nie prowadza do nikąd: ten kto chce by inni go przy życiu trzymali i tak od dawna nie żyje, ten który milczy nie ma szansy na pomoc od innych, gdyż o problemie (a raczej o jego skali) nie wiedzą.

samobójców nie oceniam: po pierwsze nie potrafię po drugie nie chcę. pewnym jest, że tej drogi nikomu nie polecam.

[Lily]

Poza tym dodam jeszcze jedno: kto miałby pomagać osobie w głębokiej depresji, jeśli ona nie może lub nie chce nikomu o tym mówić? A nawet jeśli mówi, to nikt nie chce słuchać. Czasem znajdzie się ktoś, kto sam przeszedł przez piekło i chce pomóc, ale ludzie w większości o swoim piekle nie chcą pamiętać.
Poza tym osób depresyjnych się nie lubi, co widać też na tym forum. Zostają określone jako "marudne", "zawsze na nie" itp.

[Malinetshka]

Ja też otarłam się o stany depresyjne i choć o samobójstwie ani przez chwilę nie pomyślałam to jednak wiem co to znaczy, gdy się nie chce żyć.. Taki stan umysłu po prostu - bez czynów unicestwiających. Bardzo bolesny letarg.
Właśnie mi się, Alciu, wydaje, że depresja może zaburzyć całkowicie zdolność myślenia. Może, ale nie musi. Ty akurat przechodziłaś to tak a nie inaczej..
Można mieć świadomość tego, że bliscy nadal są, ale przy tym mieć kompletnie zaburzoną świadomość uczuć do nich oraz ich uczuć do nas. Ważności tych bliskich również. To może przestać w ogóle mieć jakiekolwiek znaczenie. Tak jakby ktoś powyłączał pewne przyciski w nas.. a włączył inne, zaciemniające.
Nie znaczy to, że usprawiedliwiam samobójstwo.. Staram się tylko zrozumieć stan umysłu jaki można osiągnąć i który to stan może popchnąć kogoś do unicestwienia swojego istnienia. To okropna karma, podobnie jak morderstwo..

[alcia]

[eenia]

Hmm, a ja rozumiem tych ludzi i nie uważam ich za tchórzy.... Uważam, że człowiek powinien mieć prawo do dysponowania swoim życiem i nawet je zakończyć. Żal mi oczywiście bliskich którzy cierpią, ale myślę że cierpienie tego, kto życie sobie odbiera jest wielokrotnie większe.
Mnie samej myśl o tym żeby zakończyć swoje życie towarzyszyła niezmiennie kilka lat, nie zrobiłam tego, bo nie starczyło mi odwagi ( dlatego nie uważam, że samobójstwo jest tchórzostwem- wręcz przeciwnie) i chociaż myśl ta od roku mnie już nie nachodzi, wcale nie uważam że -na szczęście tego nie zrobiłam-.
Rozumiem, że zwłaszcza ludzie wierzący nie mogą zrozumieć samobójców, ja ( zdaje mi się ) potrafię. Uważam za największe okrucieństwo odebranie komuś prawa do zakończenia swojego życia, kiedy życie jest da niego piekłem nie do wytrzymania.

[kasienka]

[Malinetshka]

Szybko piszę kolejnego posta, bo właśnie wyświetliła mi się liczba postów: 666

[alcia]

[eenia]

Wiem Ala, że Tobie szczególnie trudno jest zrozumieć takie zachowanie, jesteś z drugiej strony, ja nie mam takich doświadczeń jak Ty, niemniej uważam tak jak napisałam.

[rosa]

[alcia]

[Malroy]

Przedwczoraj zabił się kolega, młody, dwadzieścia parę lat, można powiedzieć artysta, wydał swoją książkę, miał swoje wydawnictwo, bogatych rodziców, opiekującą się rodzinę, znajomych, przyjaciół. Kiedyś był w szpitalu psychiatrycznym, po tym jak rzuciła go dziewczyna, było to dawno temu, ale mocno to przeżył - wyszedł, niby było dobrze, miał swój świat jak każdy artysta, dziwny, dla większości nie zrozumiały.
Parę dni przed, zadzwonił do mnie poprosił o zwykłą życiową przysługę, nic w jego wypowiedzi nie wskazywało na to co zrobi kilka dni później. No i stało się. Sms od jego brata, "Szymon odebrał sobie życie", sms wysłany do kilkudziesięciu osób jednocześnie, tylu miał znajomych.
Smutne, ja nie potrafię zrozumieć tak totalnej czerni, która odetnie wszelką nadzieję i jedynym światłem będzie wyjście poza ciało. Żal mi jego najbliższych, żal mi tego co mógł jeszcze osiągnąć, żal straconej szansy.

Możecie go zobaczyć na kręconej w zimie reklamówce do jego książki -- > hxxp://youtube.com/watch?v=3eKoAoGODRQ

Przedwczoraj zabił się kolega, młody, dwadzieścia parę lat, można powiedzieć artysta, wydał swoją książkę, miał swoje wydawnictwo, bogatych rodziców, opiekującą się rodzinę, znajomych, przyjaciół. Kiedyś był w szpitalu psychiatrycznym, po tym jak rzuciła go dziewczyna, było to dawno temu, ale mocno to przeżył - wyszedł, niby było dobrze, miał swój świat jak każdy artysta, dziwny, dla większości nie zrozumiały.
Parę dni przed, zadzwonił do mnie poprosił o zwykłą życiową przysługę, nic w jego wypowiedzi nie wskazywało na to co zrobi kilka dni później. No i stało się. Sms od jego brata, "Szymon odebrał sobie życie", sms wysłany do kilkudziesięciu osób jednocześnie, tylu miał znajomych.
Smutne, ja nie potrafię zrozumieć tak totalnej czerni, która odetnie wszelką nadzieję i jedynym światłem będzie wyjście poza ciało. Żal mi jego najbliższych, żal mi tego co mógł jeszcze osiągnąć, żal straconej szansy.

Możecie go zobaczyć na kręconej w zimie reklamówce do jego książki -- > hxxp://youtube.com/watch?v=3eKoAoGODRQ

[frjals]

Jest mnóstwo powodów, żeby odebrać sobie życie...
Jeżeli nigdy nie miało sie takiej depresji to się tego nie zrozumie, może się wydawać, że to tchórzostwo, okrucieństwo itp., ale człowiek nie myśli wtedy normalnie.
Poza tym licytowanie kto cierpi więcej nie ma sensu, moje cierpienie dla mnie jest największe.
Wiem jak czuje się ktoś kto chce popełnić samobójstwo, i powiem wam, że to było wspaniałe uczucie. Tak, to było odkrycie światła w ciemności, to była świadomość, że oto za chwilę przestanę cierpieć, że będę wolna! Jakbym dusiła się i nagle zaczerpnęła tchu!
Miejcie litość w osądzaniu samobójców, to jest wytwór chorego umysłu i chorej duszy, naprawdę wtedy się nie myśli o tym, że inni tu zostaną i będą cierpieć, to można uprawiać w lżejszym stanie. Poza tym co to za powód do życia?
Robak smutku toczy bardzo głęboko i nieprzerwanie, nie dziwi mnie, że można nic nie zauważyć wcześniej.

[pao]

znam jednak przykłady osób które popełniając samobójstwo chciały nim ukarać tych pozostających przy życiu...

niemniej każdy przypadek jest inny i nie można wrzucać wszystkich do jednego wora.

znam jednak przykłady osób które popełniając samobójstwo chciały nim ukarać tych pozostających przy życiu...

niemniej każdy przypadek jest inny i nie można wrzucać wszystkich do jednego wora.

[eenia]

[honey]

a czy osoby myslace o samobojstwie...jezeli mozna tak skategoryzowac...
to generalnie ludzie prowadzacy jakies czynne zycie duchowe...czy raczej nawet nie myslace o tym... nie zastanawiajace sie co bedzie pozniej...?? pytam osob ktore sie wypowiadaly w tym temacie i maja jakies' odczucia 'w tej sprawie

Ja osobiscie nigdy o tym nie myslalam...moze dlatego, ze zycie z jednej strony potraktowalo mnie brutalnie....a z drugiej strony szybko znalazlam kogos kto mnie pokochal i wyszlam za maz jako dzieciak... pozbylam sie syndromu niekochanego brzydkiego kaczatka ...znalazlam bratnia dusze i przyjaciela....
i chociaz praktycznie jestem nadal zdana na siebie ..bo teraz po latach jestem obarczona dwojka dzieci...w domu...sama bez pomocy od nikogo...maz non stop pracuje...jezdzi... zawituje tylko raz na tydzien do domu... to jednak czuje ze on jest ze mna...
i jeszcze inne pytanie...?
dlaczego osoby ktore mysla przez dlugi czas o samobojstwie rodza dzieci....kiedy wiedza ze chca je opuscic ..zostawic ..
czy tutaj po prostu nie mozna oczekiwac zadnej logiki...
a co myslicie o leczeniu takich osob ? czy nie lepiej przetrzymywac je na leczeniu zamknietym i faszerowaniu ludzi tabletkami dopoki sa w stanie mysli samobojczych...
az do momentu wyzdrowienia...? czy woogole takie leczenie dziala...czy tylko 'zamula..' na jakis czas tok myslenia samobojcy...
a pozniej mysli i tak wracaja...
bo chec wyzdrowienia musi pochodzi od danej osoby...musi sie obudzic nieprzymuszona wola do zycia..

[zojka3]

[dżo]

nie znam się na psychologii i być moze w pewnych kwestiach jestem zbyt zasadnicza, ale uważam, ze na takie stany depresyjne i samobójcze myśli najlepsze jest czasochłonne zajęcie,
najwięcej niepotrzebnych mysli przychodzi do głowy wówczas, gdy człowiek ma za duzo wolnego czasu na rozmyslania,
próba zmotywowania się do działania i wypełnianie dnia przeróżną pracą to wg mnie najlepsze lekarstwo, a robić mozna przeciez mnóstwo rzeczy, pomijajac swoje pasje, zainteresowania, można przeciez pomagać innym bardziej potrzebującym jako wolontariat itd, najważniejszy jest ten pierwszy krok,

[Capricorn]

jak zaznaczam średnio w co dziesiatym poście, pracuję z młodzieżą. Zdarzają się cyklicznie pozorowane próby samobójcze, z góry nastawione na fiasko, taki sposób na zwrócenie na siebie uwagi.

Ale mieliśmy też bardzo skuteczny przypadek samobójstwa rok temu. Powody do dziś nieznane. ciężka sprawa.

Może to taki ostateczny krzyk rozpaczy?

[Karolina]

Frjals ja się z Tobą zgadzam w 100%