wegedzieciak.pl

[Marcela]

Niestety, nie mam aż tyle mleka. Piersi i tak mam zmasakrowane, nie dam rady przetrzymać tylko na mleku. A mała chudnie....

[malina]

Cytat:

A mała chudnie....

Ona chudnie czy po prostu mniej przybiera i w związku z tym spada na siatce centylowej??W tym drugim wypadku nie ma co sie martwić,w pierwszym tak.

[Marcela]

Mniej więcej od miesiąca waga praktycznie stoi na 8100g. Widzę po brzuszku, po nóżkach, że są coraz chudsze. Widać nawet na buzi. Mała rośnie, ale też nie za wiele.

[ewatara]

Ja mam z jedzeniem podobny problem... ale co do moich sztuczek do podania jednak czegoś, to czasem pod nosek podsuwam słoiczek z czymś słodkim, ona otwiera buźkę i daję jej to co ma na obiadek, i tak kilkakrotnie, - zmysł smaku da się trochę oszukać zmysłem zapachu dlatego często u nas działa. czasem daję jej jakąś odrobinkę na łyżeczkę tego słodkiego owocka i je chętniej, nad główką trzymam jakąś książeczkę i samo patrzenie na nią powoduje, że mała otwiera buzię... a co do tych leków nie wiem czy możesz mieszać, bo jeśli tak i nie ma przeciwwskazań, to może podaj na początek coś słodkiego np deserku 2 łyżeczki, a trzecią syropek z deserkiem i w nagrodę znów deserek- jeśli jeszcze będzie chcieć. u mnie to też ciągłe teatrzyki z tym jedzeniem, ale trochę działa to co opisałam powyżej.
powodzenia

[dort]

Marclea może poszukaj jakiegoś innego lekarza, u mnie Oskarek też nie przybierał na wadze i jak zmieniliśmy lekarza okazało się, że to alergia, ktora jest skutkiem zagrzybienia candida

ja mysle że oszukiwanie dziecka lub kuszenie go na słodkie nie jest zbyt dobrym sposobem, tak jak pisaly dziewczyny wcześniej, z tym słodkim smakiem trzeba ostrożnie, bo dziecko może się przyzwyczaic i potem nic innego nie bedzie chcialo jesc

jedzienie powinno sie dziecku kojarzyc z czyms przyjemnym, a nie z grą "znowu udało im się mnie oszukać"

[Marcela]

dort, ja myślę podobnie. A candidę to i owszem mamy, jesteśmy w trakcie leczenia preparatami Sanum. Zostało nam jeszcze kilka dni (z zaordynowanych 20dni kuracji). Myślisz, że to leczenie jest przyczyną szczerej nienawiści do jedzenia? Nie widzę jakiejś spektakularnej poprawy w objawach candidy, obawiam się, że te 20 dni może nie wystarczyć, aż się boję myśleć co ja pocznę jeśli leczenie trzeba będzie przedłużyć.
Lekarza właśnie zmieniliśmy, ale i tak odnoszę wrażenie, że większośc pediatrów ma taki pogląd na sprawę jak moja rodzina - czyli: "posłodzić troszkę trzeba, dzieci lubią słodkie...". To jest dla mnie nie do przyjęcia.

Znalazłam jeszcze książkę w księgarni internetowej: "Każde dziecko może nauczyć się jeść właściwie" (autorzy:A. Zahn, H.Morgenroth). Warto kupić? Może ktoś czytał i mi doradzi?

[Malroy]

nie doradzę, ale jak kupisz daj znać czy warto - u mnie też sytaucja nie wygląda różowo.

nie doradzę, ale jak kupisz daj znać czy warto - u mnie też sytaucja nie wygląda różowo.

[alcia]

[Lily]

[Marcela]

Dla mnie oczywiste, ale dla większości lekarzy cukier nie ma nic wspólnego z zagrzybianiem organizmu. (Spotkałam tylko jednego lekarza, który widział taki związek.)

[dort]

ale na początku leczenia candidy waga sie nie zmienia, a jezeli juz to częściej sie chudnie niz tyje,

osobiscie wydaje mi sie, ze 20dni to zdecydowanie za malo, my jestesmy na diecie od poczatku roku i jeszcze nie konczymy leczenia

[Marcela]

dort, nie załamuj mnie... . Dlaczego tak długo? Jeśli przyjdzie nam przedłużyć leczenie, to zbankrutuję chyba, nie mówiąc już o niechęci do jedzenia mojego dziecka. No nic tylko się załamać

[ewatara]

[rosa]

Marcela horror, bardzo dobrze rozumiem twój niepokój, ja bałam się strasznie, czasem moje dziecko również nie jadło nic prawie cały dzień.
ja słodziłam kaszę, ale niespecjalnie to pomagało.
miałam taki koszyczek z różnymi badziewiami, stawiałam przed dzieciakiem i dopóki nie wyrzuciło wszystkiego to udawało mi się trochę jedzenia wcisnąc. karmienie było moim koszmarem
Szymon był maxniejadkiem, zaczął jeść z apetytem i nie wybrzydzać w wieku około 9 lat
a Franek jako małe dziecko lubił jeśc, przestał lubić w wieku 4 lat i tak trwa do dzisiaj. jest kilka potraw które zje więc koszmarna monotonia kulinarna w moim domu panuje.

nie znam się na candidach, ale jak nie mozna słodzić to raczej nie próbuj bo efekt wcale nie musi być zadowalający.

a życie z niejadkiem jest masakryczne i tylko rodzice niejadków wiedzą jaki to stres, ja próbowałam mnóstwa sposobów, część pewnie uważanych tutaj za niewłaściwe

mam nadzieję, że po tym leczeniu się u was poprawi i że Twoja córeczka zacznie jeść.

[alcia]

[Ewa]

Zgadzam się całkowicie z Alcią. Podstawową zasadą przy niejadku jest całkowite odstawienie słodkości (w jedzeniu i piciu), a Ty robisz odwrotnie. Przy Gabryśku nie miałam nigdy problemów z jedzeniem, przy Natim i owszem. Nie znałam tego wcześniej i początek rozszerzania diety był koszmarem. Przy miseczce z jedzonkiem potrafiliśmy płakać oboje. Jednak w tej chwili Nati je prawie wszystko (co najwyżej nie w każdej formie), a naprawdę nigdy nie uciekałam się do metod zabawek przy jedzeniu, nigdy za dzieckiem nie biegałam z talerzem, nie karmiłam przy telewizorze (widywałam już takie metody). Inna sprawa, że chyba przy drugim dziecku potrafiłam bardziej wyluzować. Gdy nie zjadł posiłku, to trudno, zgłodnieje i zje następny.

Zgadzam się całkowicie z Alcią. Podstawową zasadą przy niejadku jest całkowite odstawienie słodkości (w jedzeniu i piciu), a Ty robisz odwrotnie. Przy Gabryśku nie miałam nigdy problemów z jedzeniem, przy Natim i owszem. Nie znałam tego wcześniej i początek rozszerzania diety był koszmarem. Przy miseczce z jedzonkiem potrafiliśmy płakać oboje. Jednak w tej chwili Nati je prawie wszystko (co najwyżej nie w każdej formie), a naprawdę nigdy nie uciekałam się do metod zabawek przy jedzeniu, nigdy za dzieckiem nie biegałam z talerzem, nie karmiłam przy telewizorze (widywałam już takie metody). Inna sprawa, że chyba przy drugim dziecku potrafiłam bardziej wyluzować. Gdy nie zjadł posiłku, to trudno, zgłodnieje i zje następny.

[rosa]

alcia, ewa zazdroszczę wam takiej pewności siebie

[puszczyk]

[Marcela]

[alcia]

Cytat:

To już za długo trwa.

Marcela, przykro mi, że masz takie problemy. Musi Ci być bardzo ciężko...
Nie jestem specjalistą w dziedzinie niejadków i nie umiem Ci pomóc (przynajmniej przez internet)...
chciałam tylko zwrócić uwagę na to, że stosowanie się do rad ewatary może spowodować, że będzie jeszcze gorzej.

Ja i moja siostra byłyśmy takimi niejadkami. Rodzice wiecznie odstawiali przy nas cyrki, byśmy cokolwiek zjadły, łącznie z karmieniem nas przez sen Jak dorosłyśmy do wprowadzenia terroru, to już się zaczął prawdziwy koszmar z tym jedzeniem. Przez to dopiero jako osoba dorosła polubiłam jedzenie. Całe dzieciństwo wyrzucałyśmy z siostrą jedzenie, gdy tylko ktoś odwrócił głowę. Na prawdę czasem lepiej odpuścić... Dziecko nie zagłodzi się na śmierć. Moja córa też miała kilka etapów, kiedy była mniej chętna do jedzenia i na każdy posiłek było "nie". Byłam bliska metod z odwracaniem uwagi, ale nie przynosiły żadnego skutku, poza wciśnięciem w dziecko kolejnej porcji jedzenia.. i gryzło mnie to strasznie, bo nie chciałam tak robić. Zacisnęłam zęby, na każde "nie" odpowiadałam OK i od tej pory nie było problemów. Odpuściłam sobie przekonywanie, gotowanie pod nią tego, co bardziej by jej "siadło".. Nie chciała, to prawie nie jadła przez 2 tygodnie. A potem rzucała się na jedzenie jak wściekła, w każdym posiłku dokładki, między posiłkami dodatkowe podjadanie, smakowało wszystko co przygotowałam.. I tak np. przez kolejne pół roku, do następnej fazy na "nie".
Już się nie przejmuję takimi etapami większej niechęci do jedzenia. Jak podejdzie się do nich z luzem, przechodzą szybko. Jak bym zmuszała, musiałabym robić to już non stop, a na to siły i ochoty nie mam. Moja siostra za to ma, i jej 3-letnie dziecko karmione było do 2 roku życia na leżąco (bo wtedy można było wlewać mu prosto do gardła, i nie wypluwał), do tej pory pije z butelki ze smoczkiem, przy każdym posiłku marudzenie, jest jedynym dzieckiem w przedszkolu, które nie potrafi jeść samodzielnie (ku zdziwieniu jego mamy), nie weźmie do ręki nawet kanapki, owoca, wypluwa rzeczy, które mu się nie spodobają, nie jest kompletnie zainteresowany samodzielnym jedzeniem... i co najgorsze - jego rodzice nadal praktykują takie metody, jak podstawianie mu pod nos kanapki z serem, kiedy już otworzy buzię, to szybka podmianka i w buzi ląduje inna - z wędliną. To samo przy obiadach.
Jak ktoś ma ochotę na takie zabawy, to proszę bardzo.. ale nie polecam.

[Marcela]

Alciu, ja się z Tobą zgadzam całkowicie. Dzięki, że mi to wszystko napisałaś, chyba było mi to potrzebne. Zamówiłam przez internet książkę "Każde dziecko może jeść właściwie" i nastrajam się optymistycznie, ze jednak to minie. No w każdym razie "schizowania" na punkcie jedzenia koniec,zobaczymy co będzie dalej.

[Lily]

Marcela, ja Ci głównie współczuję tej presji ze strony rodziny, to chyba jest najbardziej niekorzystne. Bo że dziecko w końcu zacznie jeść to jestem pewna.

[Marcela]

[alcia]

[Lily]