wegedzieciak.pl

[Kashmiri]

[Agnieszka]

Nie mam możliwości zmiany szkoły chyba, że znów z dojazdem i/lub płatna. Jest jak jest zobaczymy co będzie dalej. Ada lubi dzieci, zżyła się z klasą i b podoba jej się, że większość dzieci podwórkowych chodzi do tej placówki (znajomi są od 0 do 6 klasy), uwielbia Panie: ze świetlicy, angielskiego i logopedę.
Wychowawcy face to face powiem swoje obserwacje i przemyślenia i zobaczymy (na forum klasy nie chce mi się już poruszać różnych kwestii)
Dobrym znakiem jest to, ze świętujący kolega zamiast cukierka podarował Adzie 3 mandarynki. Złym, że jedna z koleżanek (zdanie mamy) stwierdziła że jestem złośliwa i trudno ze mną rozmawiać (dodam, że nie rozmawiam indywidualnie a jedynie na zebraniach, na forum publicznym i nie jest to dyskusja lecz zgłoszenie, ze nie wszyscy jedzą wszystko a po dietowym przedszkolu jesteśmy przyzwyczajone do np przy urodzinach dania dziecku naklejek, bździągiewek itp).

[ Dodano: 2008-11-25, 20:43 ]
Ada już po swoich urodzinach (nie robiłyśmy klasowych), zamiast cukierków dzieci w klasie dostały gumki (dziewczynki z owadami a chłopcy z samochodami), Panie (wychowawczyni, w świetlicy i logopeda) też się załapały
chyba się podobało

[Kashmiri]

hej, jak tam nasze pierwszaki?
Jasmin już się całkiem zaadaptowała w szkole i trochę mała rozbójnica się z niej robi. Z panią mamy kontakt dobry choć bardzo sporadyczny. Nie wiem, co się dzieje w szkole, bo kiedy pytam moje dziecko, co robiło, to odpowiada "nie pamiętam", "nic", albo "fajnie było". Czy Wasze dzieci też tak nic nie mówią? Nie wiem, czy ona faktycznie już nie pamięta, co robiła, czy nie chce się tym ze mną dzielić? Może już jestem za stara i nie warto ze mną gadać... ale ona ma dopiero siedem lat, wtedy chyba się jeszcze rozmawia z rodzicami, nie?

Ale raport na koniec semestru ogólnie dobry. Jass sama teraz postanowiła pracować nad swoim pismem. Bo nauczyła się już szybko pisać, niestety bargrze jak przysłowiowa kura pazurem. Generalnie jest bardzo niestaranna i w Pl na pewno kazano by jej wszystkie zeszyty przepisać na czysto, a prac domowych pani pewnie w ogóle by nie przyjęła, tak są wymięte i niedbale nagryzmolone. I jestem niemal pewna, że to nie jest dysgrafia, jej się po prostu nie chce...:roll:

[Agnieszka]

My się dotarłyśmy klasowo i szkolnie. Do szkoły za specjalnie Ada nie lubi chodzić (poranne wstawanie, pospiech) ale lubi czas na świetlicy, dodatkowe zajęcia plastyczne. Pisanie nie należy do ulubionych czynności i staranna tu nie jest ale ja również bazgrolę więc nie jest to dla mnie najważniejsze. Prac domowych nadal dużo i jeszcze różne dodatkowe, które nauczycielka zadaje. W ocenie okresowej bdb popracować ma nad starannością i tempem pisania.
Oczywiście jest zapominalska czasem to zeszyt, czasem ćwiczenia czy książka.

[babaaga]

[kofi]

[Agnieszka]

Ja wróciłam do lektury Dolto "Zrozumieć dziecko" więc m.in odeszłam od pilnowania spakowanego plecaka zapomni to trudno, nie będę pilnować i przypominać całe życie. Podobnie jest z lekcjami (jak późno wracam to tylko pytam czy wszystko zrobiła) i ostatnio po powrocie ze szkoły słyszę "mamo zapomniałam zrobić rysunku ale wiesz co zanim Pani sprawdziła listę szybko zrobiłam"
Nie zmuszam do przepisywania jak brzydko napisze trudno (komentarze Pani podpisuję) ważne, że odrobiła, pamiętała.

[kofi]

Ja też raczej nie sprawdzam, ale jak czasem zajrzę włosy stają mi dęba.
D. sam stara się o wszystkim pamiętać i zwykle pamięta.
Muszę go tylko wieczorem gonić do pakowania się, wtedy czasem interwniuję, jak za długo to trwa.

[Kashmiri]

[frjals]

[Agnieszka]

na zajęciach plastycznych raz na jakiś czas dzieci wykonują wspólną pracę ale Pani pracuje w różnych technikach z różnymi materiałami jest ciekawie. W domu nie zawsze jest czas na manualne prace czasem manualne są te z Wesołej szkoły (wycinanie, lepienie, sklejanie......) Zazwyczaj raz w miesiącu chodzimy na warsztaty rodzinne z gliny (to już poza szkołą), czasem coś w domu robimy: kartki, lepienia (masa solna, plastelina)
W zeszłym semestrze Ada chodziła na kółko angielskiego ale teraz nie chciała więc odpuściłam.

Klasowo, szkolnie myślałam o zmianie placówki ale Ada nie chciała więc spasowałam, w końcu to jej szkoła, klasa i ona ma się tam czuć dobrze a lubi dzieciaki ze swojej klasy.

Ada np nie lubi czytanek, czasem podoba jej się jakaś to na pamięć zna ale książka z biblioteki szkolnej obowiązkowo co tydzień i sama tego pilnuje.

Natalia: nie wiem, każde dziecko inne ale Ada jak zgubiła np kartę biblioteczną to sama musiała iść do Pani i poprosić o wyrobienie nowej.
Ja początkowo zaglądałam w lekcje, pilnowałam spakowanego plecaka (oczywiście miałam rozmowy z wychowawczynią), przez pisanie Ada chodziła na zajęcia wyrównawcze. W tym semestrze już nie ma dla niej wyrównawczych, zapominalstwo bywa ale podpisuję wpisy (jak sama pamiętam żeby zerknąć w dzienniczek), śniadanie - tu pamięta o śniadaniówce ale kilka razy zapomniała np picia. Obecnie nie chce jeść kaszy jaglanej na śniadanie i też odpuszczam, odgrzewam zupę z dnia poprzedniego a jak nie mam już, to zjada płatki z mlekiem zbożowym z kartonu

[Kashmiri]

hmm, ja bym chciała nie sprawdzać prac domowych, ale to się nie bardzo da u nas. Pani oczekuje, że rodzice robią te prace z dziećmi i tak je konstruuje, że udział rodzica często jest niezbędny. Szczerze mówiąc wkurza mnie to, bo nie mam na to czasu i uważam, że praca domowa Jass to jej własna sprawa, ja już swoje odrobiłam. Jasmin też nie ma szans czegoś zapomnieć, bo jest specjalny dzienniczek (codziennie przynoszony do domu) w którym rodzic musi podpisać, że dziecko odrobiło pracę.

[Agnieszka]

u nas dzienniczek (zeszyt) to miejsce na informacje, uwagi Pań. Wchowawczyni czasem też w zeszycie lub ćwiczeniach wpisuje własne uwagi i trzeba je podpisać, nie zawsze zaglądam więc jak coś jest to Ada musi powiedzieć.
Dziś dyktando ze słuchu, zobaczymy jak pójdzie, nie chciała ćwiczyć ani w piątek ani w niedzielę wieczorem a reszta weekendu poza domem i nie zmuszałam, nie namawiałam i ciekawa jestem co będzie

[frjals]

My mieliśmy szczęście do pani, dopiero teraz to widzę. Jak ostatnio była chora i mieli lekcje z zastępstwami to W. przychodził wkurzony, że inni tacy niemili, krzyczą i nie rozumie o co im chodzi .

[kofi]

[frjals]

Zapisał się, razem z innymi dziećmi, pani mówi, że chce żeby się oswoiły z formą konkursu a na poważnie to w przyszłym roku. W sumie dobre podejście.
Pare razy mnie zaskoczył kiedy zrozumiał moje tłumaczenia .
Tyle że nie wyobrażam sobie mojej pomocy w matmie później, ja jestem kompletna noga, nad paroma zadaniami musiałam się mocno zastanowić, a jednego wcale nie zrozumiałam

[kofi]

Dobre, Daniel z kolei chciał wziąć udział w konkursie ekologicznym, ale u nich w szkole żadnego nie było.

[babaaga]

[kofi]

Ostatnio Danielik mój jakiś kryzys chyba przechodzi, bo wcale go nie wzrusza to bazgranie, od którego ja chyba osiwieję. W ogóle jakoś tak mało się przjemuje szkołą, jak odrobi lekcje to upycha szybko do tornistra zeszyty, żebym nie zajrzała przypadkiem .
Za to czyta już chyba za dużo powieści różnych, w drodze do szkoły, w drodze ze szkoły i w ogóle wszystko odwala byle jak, żeby móc wrócic do książki (którejś z 4, które aktualnie ma zaczęte). I mnie - bibliotekarkę, zaczyna to lekko wkurzać.
Przebąkuje, że chciałby chodzić do 4 klasy, tylko nie zna tabliczki mnożenia.

[frjals]

No wiesz, mojemu nie chce się czytać, mimo ze lubi książki i mnie, molicę książkową też to zaczyna wkurzać .
I tak fajnie, że odrabia lekcje, a że bazgrze... eee, tam .
Miałam kiedyś w podstawówce takiego kolegę, najlepsiejszy w klasie, no naprawdę wybitnie uzdolniony, też bazgrał i na narzekania nauczycielek mówił, że geniusze często mieli brzydkie pismo

[kofi]

No, niestety D. też się wycwanił i na moje narzekania odpowiada: "Sama mówiłaś: Nobody's perfect"
Ja wiem, że dziwnie brzmią takie narzekania, ale chciałabym, żeby on jednak przywiązywał wagę do estetyki i żeby starał się przykładać do obowiązków.

[Agnieszka]

kofi: jak patrzę na wypieszczone zeszyty koleżanek, to fajnie byłby gdyby Ada takie miała. Niestety nie ma, za to są: pozaginane rogi, krzywe literki, skreślenia..... Może z czasem zadba o estetykę, no przynajmniej mam taką nadzieję

[stabilo]

Zbliża się powoli nowy rok szkolny. Tamtegoroczne pierwszaki to już wprawieni uczniowie:).
Tymczasem nowi przygotowują się do pierwszych lekcji.
Dzieciaki z początku pełne radości, niecierpliwie oczekują pierwszych dni.Chcą założyć nowy plecak, rysować nowymi kredkami. Ale gdy minie pierwsza radość mogą pojawić się problemy. Dziecko nie radzi sobie z obowiązkami, chciałoby się bawić, a nie siedzieć w ławce i się uczyć. Zadania domowe tez zabierają mu czas zabawy.

Jak Wy wprawione mamy pierwszaków pomagałyście swoim dzieciom walczyć ze szkolnym stresem. W jaki sposób przyczynić się do szybszej adaptacji dziecka w szkole?

[ Dodano: 2009-08-28, 13:43 ]
Wasze dzieci idą pierwszy raz do szkoły.
Co zrobić aby szkoła nie była dla niech stresująca, aby dobrze się w niej czuły?
Jak wzbudzić w dziecku motywację, chęć do nauki?
Co zrobić aby dziecko czuło się w szkole ważne, doceniane?

Stwórzmy razem Dekalog pierwszoklasisty!

Zapraszam wszystkich do rozmowy.

[Ewa]

Czy ktoś ma pierwszoklasistę w tym roku? Mój poszedł dziś do szkoły i jak zobaczyłam jak się do tej szkoły zbierał i szedł, to dopiero dziś zaczęłam się martwić. Zerówka mnie jakoś nie ruszała (też do szkoły chodził), choć dała dużo do myślenia i bardziej zrozumiałam co chciała mi przekazać pani psycholog zanim Gabryś do zerówki poszedł. Dziś rano spodziewałam się zwyczajowego problemu ze wstawaniem, ubieraniem, jedzeniem, a tu nic z tego. Gabryś po lekkim dotknięciu ramienia zerwał się na nogi i zaczął ubierać. Musiałam go chwilę przytrzymać siłą, żeby się dobrze obudził i załapał, że najpierw to trzeba by się umyć i wypadałoby piżamę zdjąć O 7.20 był już gotowy do wyjścia, co mnie zaszokowało, bo zawsze były problemy, żeby o 7.45 z domu dało się wyjść. Męczył przez 20 minut czy już możemy do szkoły iść. Zaraz po wejściu do klasy czekała go przykra niespodzianka, bo jego najlepszy kolega, z którym miał razem siedzieć i z którym już wczoraj wybrali sobie ławkę dziś nagle stwierdził, że będzie siedział jednak z kimś innym, więc Gabryś usiadł sam w wybranej wczoraj ławce. Poradził sobie z sytuacją, choć wyglądał na zaskoczonego. Jednak mnie bardziej niepokoi fakt, jak on do tej szkoły się dziś zbierał. Wygląda na to, że pokłada ogromne nadzieje w pierwszej klasie i obawiam się, że te nadzieje nie zostaną spełnione. Zerówka była dla niego nudą i pewnie ma nadzieję, że ciekawie zacznie się w pierwszej. A program został obniżony pod 6-latków i w pewnym stopniu będzie to trochę rozszerzony program zerówkowy. Oczywiście mam cały czas na uwadze sugestię pani psycholog aby go w połowie pierwszej klasy przenieść do drugiej, ale mi się za bardzo ten pomysł nie podoba. Chwilami sama nie wiem.... po raz pierwszy od czasu gdy Gabryś zaczął chodzić do szkoły zaczynam się martwić

Czy ktoś ma pierwszoklasistę w tym roku? Mój poszedł dziś do szkoły i jak zobaczyłam jak się do tej szkoły zbierał i szedł, to dopiero dziś zaczęłam się martwić. Zerówka mnie jakoś nie ruszała (też do szkoły chodził), choć dała dużo do myślenia i bardziej zrozumiałam co chciała mi przekazać pani psycholog zanim Gabryś do zerówki poszedł. Dziś rano spodziewałam się zwyczajowego problemu ze wstawaniem, ubieraniem, jedzeniem, a tu nic z tego. Gabryś po lekkim dotknięciu ramienia zerwał się na nogi i zaczął ubierać. Musiałam go chwilę przytrzymać siłą, żeby się dobrze obudził i załapał, że najpierw to trzeba by się umyć i wypadałoby piżamę zdjąć O 7.20 był już gotowy do wyjścia, co mnie zaszokowało, bo zawsze były problemy, żeby o 7.45 z domu dało się wyjść. Męczył przez 20 minut czy już możemy do szkoły iść. Zaraz po wejściu do klasy czekała go przykra niespodzianka, bo jego najlepszy kolega, z którym miał razem siedzieć i z którym już wczoraj wybrali sobie ławkę dziś nagle stwierdził, że będzie siedział jednak z kimś innym, więc Gabryś usiadł sam w wybranej wczoraj ławce. Poradził sobie z sytuacją, choć wyglądał na zaskoczonego. Jednak mnie bardziej niepokoi fakt, jak on do tej szkoły się dziś zbierał. Wygląda na to, że pokłada ogromne nadzieje w pierwszej klasie i obawiam się, że te nadzieje nie zostaną spełnione. Zerówka była dla niego nudą i pewnie ma nadzieję, że ciekawie zacznie się w pierwszej. A program został obniżony pod 6-latków i w pewnym stopniu będzie to trochę rozszerzony program zerówkowy. Oczywiście mam cały czas na uwadze sugestię pani psycholog aby go w połowie pierwszej klasy przenieść do drugiej, ale mi się za bardzo ten pomysł nie podoba. Chwilami sama nie wiem.... po raz pierwszy od czasu gdy Gabryś zaczął chodzić do szkoły zaczynam się martwić

[kasienka]

Ewa, nie martw się tyle Gabryś się odnajdzie, nie robiłabym z tego halo, że będzie wyprzedzał nieco rówieśników. A jak faktycznie będzie mu się nudziło, to najwyżej razem podejmiecie decyzję, czy przenosicie się do drugiej, czy nie.Gabrys ma ten komfort, że w domu mam mamę, która się o niego bardzo troszczy i zapewnia mu rozrywki umysłowe i nie tylko, więc na pewno będzie się realizował nie tylko w szkole.

Zuzia dzis wstała o 6, więc była w szoku. Myślę, że jak pójdzie do szkoły w przyszłym roku, będę też to przezywac, dla niej zupełnie nowa sytuacja, dołączy do zgranego już zespołu, będzie musiała wstawać rano i kilka godzin w tej szkole spędzać, ale nie martwię się na zapas. Pamiętam, jak dwa lata temu przezywałam, co to będzie ze szkołą, jak ona sobie da radę w nowej grupie, wszystko nowe, wymagania itd, a skończyło się jak się skończyło, nauczaniem indywidualnym...

Morał z mojego mętnego wywodu miał być taki, żeby nie martwić się na zapas, tylko obserwować dziecko i wtedy reagować.