wegedzieciak.pl

[Karolina]

Ciekawi mnie co zapamiętaliście z wczesnego dzieciństwa, jak daleko sięga Wasza pamieć?

[magdusia]

mam takich wiele,jeszcze z głębokiego wózka,np jak się jakaś 'ciocia' nachyliła nad wózkiem i zaczęła swoje''tititi''.Dla mnie to było straszne przeżycie,rozpłakałam się.
Jak jechałam mostem w wózku i na niego patrzyłam.
No i ze spacerówki.
Teraz jak przejeżdżam przez Orunię(tam mieszkałam do 4 roku życia)to patrzę na nią z rozrzewnieniem ,bo często widzę ją oczyma niemowlęcia.

[bajka]

...leżę na dużym kuchennym stole,w starym mieszkaniu mojej babci i babcia mnie przewija Powaga. Czyli bardzo wczesne dzieciństwo.Pytałam babcię i mamę o szczegóły z tego mieszkania- zgadzało się wszystko. Pamietam też w tym samym domu, balkon babci sąsiadów, a na nim kota

[gosiabebe]

moje jest trochę dziwne: jest tata , dziadek i mama która trzymie mnie na ręku przy starym targu w T.G ja płaczę i dziadek pokazuje mi palec ( a raczej to co po nim zostało ) który stracił w wypadku w kopalni ( był górnikiem) ja przestaję płakać.Nie wiem ile miałam ,ale dziadek zmarł jak miałam niecałe dwa lata.

[Kreestal]

Pamiętam mój pierwszy sen: podchodzę do okna, widzę czyste, błękitne niebo, na którym po chwili pojawia się wielka czarna plama, kształtem przypominająca nietoperza ... to coś, wyglądało jak żywcem wyjęte z testu Rorschacha.

[Ewa]

Moje łóżeczko stało na werandzie przy drzwiach do pokoju babci, drzwi obok prowadziły do pokoju rodziców. Rano babcia często otwierała swoje drzwi i wyciągała mnie bezpośrednio z łóżeczka. Ponieważ mój ojciec kiepsko żył z teściową, był zawsze na nią o to zły. Pamiętam poranek, moje bardzo cichutkie pukanie i świadomość w tamtej chwili, że muszę pukać cicho, żeby tato nie usłyszał. Babcia mnie wzięła, a później była oczywiście awantura. Pamiętam, że miałam wtedy na sobie śpioszki, więc raczej mała jeszcze byłam.

Moje łóżeczko stało na werandzie przy drzwiach do pokoju babci, drzwi obok prowadziły do pokoju rodziców. Rano babcia często otwierała swoje drzwi i wyciągała mnie bezpośrednio z łóżeczka. Ponieważ mój ojciec kiepsko żył z teściową, był zawsze na nią o to zły. Pamiętam poranek, moje bardzo cichutkie pukanie i świadomość w tamtej chwili, że muszę pukać cicho, żeby tato nie usłyszał. Babcia mnie wzięła, a później była oczywiście awantura. Pamiętam, że miałam wtedy na sobie śpioszki, więc raczej mała jeszcze byłam.

[ań]

pamiętam jak leże w swoim łóżeczku, i pamiętam jak jadę w wózku głębokim, pozatym ma bardzo dużo wspomnień różnych z dzieciństwa, z bardzo wczesnego dzieciństwa

[Christa]

Ja niestety niewiele pamietam z tak wczesnego dziecinstwa. Pierwsze wspomnienie mam z ok. 2-3 lat. Bylam u babci na wsi i idac tylem, wpadlam do miski z woda. Teraz tak mysle, ze moze bylam jednak mlodsza? No bo skoro szlam tylem, to moze jeszcze raczkowalam? Zaraz wysle smsa do rodzicow i spytam.

[Lily]

Ciekawe, co na to kamma Mnie na studiach generalnie mówili, że tak wczesnych wspomnień nikt nie ma - że to się tylko tak wydaje, bo znamy to z opowieści i zasugerowaliśmy sobie, że to pamiętamy.
Ja niby pamiętam jak pielęgniarka przychodziła do mnie na zastrzyki (miałam chyba 4 miesiące), ale sądząc po lokalizacji mebli nie mogło to być tak, jak mi się zdawało. Pierwsze świadome wspomnienia to jak ojciec przyniósł pieska w kieszeni (chyba ze 3 lata miałam), potem płacz, że nie chcę chodzić do przedszkola, samo przedszkole, w którym nic nie jadłam i nie piłam (4 lata), no i jak ojciec mi miśka przyniósł na 4 urodziny.
Pao pewnie powie, że możemy wszystko pamiętać, nawet z innych wcieleń, więc czemu nie z niemowlęctwa

[pao]

Cytat:

że tak wczesnych wspomnień nikt nie ma - że to się tylko tak wydaje, bo znamy to z opowieści i zasugerowaliśmy sobie, że to pamiętamy

taka teoria jest wygodna no i często prawdziwa, jednak nie zawsze. dam przykład czegoś czego nie da sie uzasadnić choć nie o moim dzieciństwie mówi

miałam sen: mój biały puchaty kot (nie mam takiego w rzeczywistości) gdzieś mi uciekł i szukałam go. weszłam za nim do mieszkania (aktualnie jest tam od lat apteka) a tam pokój, łóżeczko, dziecko, jakaś kobieta przy kuchni. kobieta karmi kota, dziecko się budzi itp. taki codzienny widoczek. kobieta mówiła do dziecka po imieniu a dziecko imieniem Agnieszka uspokajało się. (nie pamiętam teraz szczegółów snu poza ścianą na której stało łóżeczko)

gdy sie obudziłam pomyślałam o mojej przyjaciółce, Agnieszce zatem opowiedziałam jej ten sen a ta wielkie oczy mnie za rękę w autobus sadza przed mamą i każe opowiadać. no to opowiadam a mamie Agnieszki oczy rosną ze zdziwienia.

gdy skończyłam dowiedziałam się ze po narodzinach Agnieszki mama zamieszkała tam z nią u kogoś z rodziny (ojca nie było). mieszkały tam pierwsze kilka miesięcy (chyba mniej niż pół roku) i w domu był kot (nie tak biały jak ten ze snu ale tez jasną miał sierść). opis wnętrza był dokładnie taki jak mama Agnieszki pamiętała. nie podejrzewała nas jednak o jakiś wkręt, bo sama Agnieszka tylko wiedziała ze mieszkała w tamtym miejscu, jednak nie pamięta nic z tego okresu więc nie mogła mi nic opowiedzieć. zdjęć też nie miały.

jak widać można pamiętać wczesne dzieciństwo nie tylko swoje obawiam się że na psychologii nie rozpatruje sie takich przypadków

co do tematu:
bardzo podoba mi sie podtytuł


a moje osobiste wspomnienia? sporo ich choć nie wiem które najwcześniejsze. czasem sie gubię z tym co pamiętam a co było mi opowiedziane, niemniej do tych opowiedzianych potrafiłam potem dotrzeć wspomnieniami. niespecjalnie zwracam uwagę na przeszłość, korzystam z niej wtedy, gdy jest potrzeba

Cytat:

że tak wczesnych wspomnień nikt nie ma - że to się tylko tak wydaje, bo znamy to z opowieści i zasugerowaliśmy sobie, że to pamiętamy

taka teoria jest wygodna no i często prawdziwa, jednak nie zawsze. dam przykład czegoś czego nie da sie uzasadnić choć nie o moim dzieciństwie mówi

miałam sen: mój biały puchaty kot (nie mam takiego w rzeczywistości) gdzieś mi uciekł i szukałam go. weszłam za nim do mieszkania (aktualnie jest tam od lat apteka) a tam pokój, łóżeczko, dziecko, jakaś kobieta przy kuchni. kobieta karmi kota, dziecko się budzi itp. taki codzienny widoczek. kobieta mówiła do dziecka po imieniu a dziecko imieniem Agnieszka uspokajało się. (nie pamiętam teraz szczegółów snu poza ścianą na której stało łóżeczko)

gdy sie obudziłam pomyślałam o mojej przyjaciółce, Agnieszce zatem opowiedziałam jej ten sen a ta wielkie oczy mnie za rękę w autobus sadza przed mamą i każe opowiadać. no to opowiadam a mamie Agnieszki oczy rosną ze zdziwienia.

gdy skończyłam dowiedziałam się ze po narodzinach Agnieszki mama zamieszkała tam z nią u kogoś z rodziny (ojca nie było). mieszkały tam pierwsze kilka miesięcy (chyba mniej niż pół roku) i w domu był kot (nie tak biały jak ten ze snu ale tez jasną miał sierść). opis wnętrza był dokładnie taki jak mama Agnieszki pamiętała. nie podejrzewała nas jednak o jakiś wkręt, bo sama Agnieszka tylko wiedziała ze mieszkała w tamtym miejscu, jednak nie pamięta nic z tego okresu więc nie mogła mi nic opowiedzieć. zdjęć też nie miały.

jak widać można pamiętać wczesne dzieciństwo nie tylko swoje obawiam się że na psychologii nie rozpatruje sie takich przypadków

co do tematu:
bardzo podoba mi sie podtytuł


a moje osobiste wspomnienia? sporo ich choć nie wiem które najwcześniejsze. czasem sie gubię z tym co pamiętam a co było mi opowiedziane, niemniej do tych opowiedzianych potrafiłam potem dotrzeć wspomnieniami. niespecjalnie zwracam uwagę na przeszłość, korzystam z niej wtedy, gdy jest potrzeba

[kamma]

[pao]

hmmmm... chyba przyjdzie mi potwierdzić to co napisała kamma, pierwsze wspomnienia są bardziej wrażeniowe niemniej z czasem można je ująć w słowa. choć jakby ich nie ujmować to pozostaje wrażenie nieprecyzyjnego przekazu. jak bowiem rzetelnie przekazać emocje?

hmmmm... chyba przyjdzie mi potwierdzić to co napisała kamma, pierwsze wspomnienia są bardziej wrażeniowe niemniej z czasem można je ująć w słowa. choć jakby ich nie ujmować to pozostaje wrażenie nieprecyzyjnego przekazu. jak bowiem rzetelnie przekazać emocje?

[Karolina]

Moje wspomnienie to obraz i emocje.

[Lily]

[magdusia]

i moje wspomnienia to obrazy.

[ Dodano: 2007-12-03, 17:36 ]

[Malroy]

niezłą macie pamięć, ja nie pamiętam nic poniżej przedszkola

niezłą macie pamięć, ja nie pamiętam nic poniżej przedszkola

[pao]

rekord ze wspomnień tego życia, to mój przyjaciel podczas medytacji przypomniał sobie jak mama po raz pierwszy wzięła go na ręce. pamięta tylko wrażenie i nijak nie umiał tego opisać (nic dziwnego zresztą) niemniej przepięknie lśnił gdy o tym mówił

to musiało być piękne przeżycie: zarówno samo przytulenie jak i potem przypomnienie sobie o tym

rekord ze wspomnień tego życia, to mój przyjaciel podczas medytacji przypomniał sobie jak mama po raz pierwszy wzięła go na ręce. pamięta tylko wrażenie i nijak nie umiał tego opisać (nic dziwnego zresztą) niemniej przepięknie lśnił gdy o tym mówił

to musiało być piękne przeżycie: zarówno samo przytulenie jak i potem przypomnienie sobie o tym

[agus]

A ja zauważyłam ze smutkiem, że przez ostatnie bardzo ciężkie przeżycia zaczęły mi zanikać wspomnienia... Z trudem wygrzebuję coś w pamięci, jakbym zapomniała kim jestem, kim byłam przez ostatnie 30 lat...

Za to dzięki swojemu mężowi znam niektóre z naszych wcześniejszych wspólnych wcieleń. Bardzo ciekawe, nie tylko o nas, ale i o czasach, w których żyliśmy. To nie zawsze znajdzie się w książkach.

[Flippi]

A ja pamiętam, jak mama w łazience zapinała mi żółte frotowe śpioszki. Nie umiałam jeszcze dobrze stać, trzeba było mnie podtrzymywać, więc na pewno miałam mniej niż rok.

[Jadzia]

moja zmarła praCiocia...miałam wtedy 3 lata,pamiętam jak leżała w trumnie, z kim tam byłam, w którym to było pokoju(potem byłam w tym domu jedynie kilka razy). Pytałam Mamt czy faktycznie miała taką chustkę na włosach, czy taki był układ trumny itd...potwierdziła, ale nie pamięta czy mnie tam Babcia(bo z nią tam byłam) zabrała. Uważam, że to jest rzeczywiste wspomnienie.

Moje wspomnienia są generalnie bardzo obrazkowe i emocjonalne. Nie pamiętam słów tak dokładnie jak obrazów i tego co wtedy odczuwałam, co myślałam, jak czuła sie moja psychika

[badba]

moje wspomnienie to ze szpitala (miałam wtedy ok 4 lat). pamiętam jak ojciec przewoził mnie taksówką z jednego szpitala do drugiego. pamiętam ten szary kocyk którym byłam opatulona. aż dziw bierze że to pamiętam. rodzice strasznie się dziwili że to pamiętam. byłam przecież bardzo chora, (wg lekarzy w szpitalu 1- umierająca- dlatego ojciec przewoził mnie taksówką a nie karetką, wypisał mnie na własne żądanie).

[biechna]

Ja pamiętam jak zaczęłam stawiać pierwsze kroki.
Niestety, pamiętam to z innego domu niż ten, w którym rzeczywiście zaczęłam chodzić
Te pierwsze świadome są raczej smutne, byłam bardzo zazdrosna o młodszego brata i dużo krzywdy chciałam mu robić

[va]

pamiętam sytuację, gdy leżałam w łóżeczku i zrobiłam siku w pieluszkę, natychmiast zaczęłam wołać mamę, ale ona była zajęta otwieraniem drzwi sąsiadce, przyszła do mnie po dłuższej chwili; najwyraźniejsze było to, że dokładnie wiedziałam, co mówię, ona przez długą chwilę nie miała pojęcia, o co mi chodzi, co mnie bardzo irytowało. stanowi to dla mnie dowód, że dzieci wiedzą, co mówią

nie potrafiłam wtedy jeszcze nawet siadać, co się zgadza, że mogłam mieć gdzieś pół roku, wtedy łóżeczko stało w tamtym miejsu, które pamiętam, poświadczone jest to wspomnieniami politycznymi mojej babci, bo miały one jakiś związek z przemeblowaniem


ze spacerówki pamiętam, jak mnie babcia wiozła przejściem podziemnym pod jezdnią, a ja sobie wydumałam, że istnieją dwa światy, ten przed zjazdem i ten po. jakoś nie zarejestrowałam faktu wyjechania na powierznię.

[ań]

va, mistrz

[maga]