wegedzieciak.pl

[renka]

Odkad pojawila sie Fiona, to Ronja za latwo nie ma, bo w koncu przestala byc jako jedyna w centrum uwagi. Roznie to manifestowala, ale teraz po prostu nie umiem sobie czasami z nia poradzic. Jakies trzy tyg. temu zrobila mi pierwsza akcje uliczna,bo chciala, zebym ja wziela na rece, a ja probowalam jej wytlumaczyc, ze jej na rece nie wezme i w zamian moge ja posadzic na wozku Fiony (tak jak zreszta zawsze robilysmy). Rozhisteryzowala sie i zaczela sie pokladac na chodniku. Pozniej kilkakrotnie znow jej sie zdarzalo robic takie sceny.

Za pierwszym razem stalysmy chyba z 15 minut, a ona non stop plakala. Probowalam z nia rozmawiac i zachecac do dalszego spaceru. Probowalam tez nie reagowac. Bez skutku, Pozniej zaczelam isc, bo bo juz sie troche wkurzylam, wiec ona ociagajac sie dreptala za mna histeryzujac. Tak doszlysmy do kaczki (a szlysmy zaledwie jakies 20 metrow w bardzo zolwim tempie), tam sie troche uspokoila, po czym znow to samo i w koncu dala sie namowic na pojscie na poczte (co zreszta bylo celem podrozy)po ulotki ze swinkami. Dalszy etap spaceru byl juz przyjemniejszy w towarzystwie swinek.
Ale pozniej - nie na kazdym spacerze (cale szczescie) - bardzo podobne akcje.

I co tu zrobic w takich sytuacjach?

[Ania D.]

Ja nie reaguję na takie histerie. Wiem, że jeśli się ugnę, to potem już za każdym razem wymuszanie się pojawi i to jeszcze w mocniejszej formie. U mnie podobnie było z braniem na ręce. Nie brałam, bo byłam w ciąży. Na początku był krzyk, potem się przyzwyczaił i już nawet nie próbował mnie namawiać (ale każego, kto szedł z nami na spacerze też próbował przekonać). Mieliśmy też historię z żołnierzykiem (był dołączony do jakiejś gazety), kosztował b. dużo. Pawełek go zaobaczył i koniecznie chciał, żebym go kupiła. Powiedziałam, że jest za drogi. Histeria była przez całą drogę do domu. Zawsze wcześniej mówię, że dziś np. kupimy coś. Nie ma też zwyczaju, że dziecko zawsze ma coś kupowane na spacerze, to są sporadyczne przypadki. To jest taki wiek, że dziecko zaczyna próbować na ile może sobie pozwolić. Jeśli zobaczy, że jego zachowanie przynosi efekty (rodzic się godzi na coś, żeby dziecko nie krzyczało czy płakało), to potem za każdym razem histeria będzie większa.

[Capricorn]

1 rok 10 miesięcy to dość "młody" wiek. Dziecko moze chcieć na ręce, bo ma focha, ale może też chcieć na ręce, bo jest zwyczajnie zmęczone. Jak się ma obok maluszka, to naturalne jest, że to starsze jest "duże".
Pewnie, że nie można dopuścić do tego, żeby rządził histeryk, bo to do nikąd nie zaprowadzi. Ale też należy pamietać o tym, że dziecko dość długo uczy się panowania nad emocjami - w sensie kontrolowania ich wpływu na otoczenie.

Rozumiem, renka, że jest Ci ciężko, ale chyba nie masz wyjścia i musisz spokojnie przeczekać ten etap rozwoju córki. I na wszelki wypadek, jeśli to możliwe, nie oddalać się z wóżkiem i dwiema dziewczynkami zbyt daleko.

A masz możliwość zabierania na spacer tylko starszej? Może ona potrzebuje więcej Twojej uwagi?

[gosiabebe]

[Ania D.]

Capri, dziecko może być zmęczone, ale myślę, że matka odróżnia zmęczenie od prób wymuszania. U nas tak było, że Pawełek chciał, by go brać na ręce zaraz po wyjściu z domu.
Patrzę czasem na dzieci, które zupełnie inaczej zachowują się przy jednym członku rodziny, a zupełni inaczej przy drugim. Potrafią być aniołkami, a przy innych są stale jakies naciski, wymuszanie pewnych zachowań, krzyki i płacze. Dzieci uczą się błyskawicznie na co sobie mogą przy kim pozwolić.

[Capricorn]

Aniu, ja nie mówię, ze matka nie odróżnia. Ale wiem, że zmęczone dzieci potrafią urządzić niezłe jazdy.

A co do różnych zachowań przy różnych osobach to też dla mnie nie nowość, widzę, co moja córka potrafi zrobić z dziadkiem dwoma mrugnięciami i chrząknięciem

[alcia]

[pao]

ja zauważyłam prostą zależność: dziecko niewyspane, śpiące nie w swoich porach itp = histeria i fochy... wystarczyło pilnować odpowiednich pór na spanie i nie było kłopotu

ja na histerie nie reagowałam i gabi szybko to minęło. zauważyła, ze to nie jest skuteczna metoda

a co do rodzeństwa: też to przechodzę. warto zadbać o czas tylko dla starszej, tak by miała mamę wyłącznie dla siebie. dobrze więc z jednej strony pamiętaj by mieć ciepło i wyrozumiałość oraz zadbać o dziecko gdy jest dobrze, z drugiej jednak nie daj sie wciągać w żadne przepychanki i płacze bo to sie zapętli no i postaraj sie zorientować co jest przyczyną, bo jeśli zmęczenie to można z tego szybko wybrnąć

ja zauważyłam prostą zależność: dziecko niewyspane, śpiące nie w swoich porach itp = histeria i fochy... wystarczyło pilnować odpowiednich pór na spanie i nie było kłopotu

ja na histerie nie reagowałam i gabi szybko to minęło. zauważyła, ze to nie jest skuteczna metoda

a co do rodzeństwa: też to przechodzę. warto zadbać o czas tylko dla starszej, tak by miała mamę wyłącznie dla siebie. dobrze więc z jednej strony pamiętaj by mieć ciepło i wyrozumiałość oraz zadbać o dziecko gdy jest dobrze, z drugiej jednak nie daj sie wciągać w żadne przepychanki i płacze bo to sie zapętli no i postaraj sie zorientować co jest przyczyną, bo jeśli zmęczenie to można z tego szybko wybrnąć

[kamma]

[gosiabebe]

[Ania D.]

Czasem się śmiałam, jak moja siostra, która uwielbia Pawełka i uważa go za aniołka, zobaczyła go w wieczornej akcji, jak był zmęczony. Robiła ogromne oczy i trudno było jej wytłumaczyć, że zmęczone dziecko zmienia się nie do poznania.

[majaja]

[renka]

Tu zmeczenie raczej w gre nie wchodzi. Ja uwazam, ze male dzieci powinny mieć w miare możliwości staly harmonogram dnia i tego staram się trzymac. Na spacery o tej porze roku wybieram się srednio miedzy godz. 11-13 (zalezy jak uda mi się wygrzebac z dwojka dzieci, co czasami latwe nie jest), a Ronja zasypia mi ok. godz. 14. I te akcje, o których mowa, zdarzaly się przewaznie od razu po wyjsciu z domu.

[ań]

renka, nie masz lekko z tymi rodzicami...szkoda, ze tak reagują bo to Ci znacznie utrudnia sprawę Ale rzeczywiście-jest to normalny etap i trzeba go przeczekać z pomocą żelaznych zasad i pokładów cierpliwości. Dobrze wychodzić z takich akcji niestandardowymi pomysłami, ale wiem, że czasem nic kompletnie nie wpada do głowy. najlepszy w te klocki jest mój mąż, On ma normalnie dar.
Tak więc w swojej głowie odpuść Rońce, bo to całkiem normalna sprawa, do tego chce być w centrum uwagi bo pojawiła się siostra.
Podziwiam Cię, bo jesteś sama z Nimi i jakoś musisz dawać radę, ja wymiękam psychicznie jak Jag robi za dużo scen jednego dnia i pomaga mi izolacja. Choć najczęściej jestem wtedy z Nią sama i np ide do drugiego pokoju posprzątać wtedy, to mnie świetnie odstresowuje. Fajnie, gdybyś i Ty miała możliwość się tak odciąć,czy to w ogóle jest możliwe?

[kamma]

[Karolina]

[renka]

Ja mam przepukline i lekarz kazal mi jak najmiej dzwigac w miare mozliwosci. Wiadomo, ze przy malym dziecku nie da sie uniknac noszenia go na rekach, ale staram sie bardziej przytulac Ronke lub sadzac ja na kolanach - i tego staram sie jej nauczyc, ze mama po prostu nie moze jej czesto nosic na rekach, bo ona bardzo sie szybko przyzwyczaja, szczegolnie, ze dziadkowie nie szczedza jej brania na rece.

[Karolina]

acha, dziadkowie nosza...wszystko jasne. Przy następnej histerii możesz kucnąć i ja mocno przytulić - jeśli będzie chciała. Dziadkowie powinni też współpracować - nie nosić na spacerach i w domu - tylko tak jak Ty - czułości na siedząco.

[renka]

Wlasnie podczas takich histerii to w ogole nie ma mowy o jej przytulaniu, bo jak chce to zrobic to ona robi sie sztywna i wyrywa sie. Co do dziadkow to staram sie trzymac reke na pulsie, by nie przeginali, ale u Ronji wystarczy jeden dzien, w ktorym troche wiecej czasu spedzi na rekach i juz by chciala byc tylko noszona... Ale i tak wiecej czasu ja z nia spedzam, wiec staram sie wprowadzac swoje zasady. Szkoda tylko, ze moi rodzice nie potrafia zrozumiec, ze w pewnych sytuacjach wrecz nalezy pozostawic dziecko samemu sobie z placzem - wtedy ono szybciej sie uspokaja i widzi, ze placz to nie jest dobra metoda osiagniecia celu.

[kofi]

A serwowałaś rodzicom "Supernianię"? Oglądałam ze 2 może te programy, ale własnie ona jasno mówi, że nie negocjuje się z histeryzującym dzieckiem, tylko czeka, aż się uspokoi.
Tylko Ronja jest jeszcze dość młoda i pewnie trudno z nią ustalać żelazne zasady, a potem się ich trzymać. Ale pewnie wkótce załapie, że u dziadków może wymuszać, a z Tobą te numery nie przechodzą. A poza tym cóż - zmagasz się własnie z buntem dwulatka.
Co do mieszania się rodziców - doskonale Cię rozumiem. Moi duuuuużo namieszali w naszych stosunkach ze starszym.
Trzymaj się

[pao]

Cytat:

Oglądałam ze 2 może te programy, ale własnie ona jasno mówi, że nie negocjuje się z histeryzującym dzieckiem, tylko czeka, aż się uspokoi.

do mojej babci to i tak nie przemawia. słowami potwierdza ale i tak robi inaczej co ciekawe sama tego nie widzi...

Cytat:

Oglądałam ze 2 może te programy, ale własnie ona jasno mówi, że nie negocjuje się z histeryzującym dzieckiem, tylko czeka, aż się uspokoi.

do mojej babci to i tak nie przemawia. słowami potwierdza ale i tak robi inaczej co ciekawe sama tego nie widzi...

[strzeszynek]

[renka]

Dzis Ronka zrobila mi nowa akcje - sama (troche na slepo) chciala przejsc przez ulice, a wczesniej zawsze przechodzilysmy trzymajac sie za rece. Rozbeczala sie, bo chciala przejsc SAMA. Postalysmy na chodniku az przestanie plakac, pozniej wytlumaczylam jej, dlaczego jeszcze nie moze przechodzic sama przez ulice i pozniej juz nie protestowala przy nastepnych przechodzeniach. Ciekawe jak bedzie np. jutro.
Ogolnie ma teraz etap SAMA (ale np. ciagle nie chce jesc sama). Jak ja cos za nia staram sie zrobic (chocby wyciagniecie korka z wanny) to ona powtornie wykonuje dana czynnosc, zeby to zrobic SAMA.

Co do SUPERNIANI i opinii moich rodzicow na jej temat, to wole nie przytaczac slow mojego taty, gdyz nic cenzuralnego by sie nie znalazlo

[majaja]

[strzeszynek]