wegedzieciak.pl

[Lady_Bird]

Sposób na raka

Publikacja francuskiego psychiatry Davida Servana-Schreibera bije rekordy popularności. A onkolodzy, choć zgłaszają do niej pewne zastrzeżenia, cieszą się, że ich pacjenci docenili rolę właściwej diety.

"Dowiedziałem się z tej książki bardzo wielu rzeczy. I muszę wam wyjawić pewien sekret: zmieniłem mój sposób odżywiania i schudłem już cztery kilo". To nie są słowa przeciętnego czytelnika Davida Servana-Schreibera. Wypowiedział je profesor Jean-Marie Andrieu, ordynator oddziału onkologicznego w Europejskim Szpitalu im. George’a Pompidou. 15 listopada pojawił się na scenie teatru Mutualité w Paryżu, u boku autora, który przybył tam, by promować swoją metodę opisaną w książce "Anticancer: prévenir et lutter grâce a nos défenses naturelles" (fr. Przeciwko rakowi: zapobiegać i walczyć dzięki naszym naturalnym środkom obrony), sprzedaną w ciągu miesiąca w ponad 250 tys. egzemplarzy.


Anonimowe osoby dotknięte chorobą, które mówią, że "odzyskały nadzieję" dzięki tej publikacji, a także artyści i osobistości ze świata medycznego stawili się tłumnie, by wysłuchać trwającego godzinę wykładu charyzmatycznego lekarza psychiatry Servana-Schreibera. Chociaż "nie jest on jednym z nich", autorowi słynnego "Guérir" (fr. Leczyć), nazywanemu w skrócie "D2S", udało się przekonać wielu onkologów do roli właściwego odżywiania – zasadniczego elementu jego metody.

– Do lipca tego roku wcale go nie znałem – mówi profesor Andrieu. – Namówił mnie do przeczytania fragmentów swojej książki i dyskutowaliśmy o niej za pomocą e-maili przez całe lato. Uważam, że on sam wykonał, całkiem poprawnie, doskonałą pracę dla Światowego Funduszu Badań nad Rakiem.

Nieoczekiwany zbieg okoliczności: wspomniany Fundusz opublikował na początku października poważny raport na temat związku między odżywianiem się a rakiem; podane tam wyniki wielu badań pokrywają się z przedstawionymi przez Davida Servana-Schreibera. – Mam niesłychane szczęście – przyznaje psychiatra, który obszernie omawia wnioski uczonych z całego świata na swojej nowej stronie internetowej www.anticancer.fr

– Tak, nie ulega wątpliwości, że nasz sposób odżywiania się sprzyja chorobom nowotworowym, ale trudno się z tym pogodzić, bo konsekwencją powinna być zmiana nawyków żywieniowych – podsumowuje profesor Andrieu. Gwałtownie rosnące spożycie rafinowanego cukru, zakłócenie równowagi pomiędzy kwasami tłuszczowymi omega-6 i omega-3, siedzący tryb życia to prawdopodobnie trzy piekielnie groźne przyczyny, które od pięćdziesięciu lat ponoszą znaczną część odpowiedzialności za rosnącą liczbę przypadków choroby nowotworowej w bogatych krajach. – Nasz tryb życia jest formą pożywki dla raka – twierdzi psychiatra. Zbyt dużo czerwonego mięsa i cukru, za mało jarzyn i owoców – musimy całkowicie zmienić codzienną dietę, jeśli chcemy wzmocnić nasze naturalne mechanizmy obrony przed rakiem.

W swojej książce David Servan-Schreiber wyjawia, że sam był dotknięty chorobą. Piętnaście lat temu usłyszał diagnozę: rak mózgu. Operacja, chemioterapia. – Tradycyjne leczenie uratowało mi życie – przyznaje. Ale nie chciał na tym poprzestać. Zaczął studiować stosowną literaturę i odkrył, że można pomóc swemu ciału w walce ze stanami zapalnymi będącymi pożywką dla komórek rakowych.

– Obserwujemy prawdziwą rewolucję związaną z sukcesem tej książki. Wreszcie Francuzi zainteresowali się możliwościami zapobiegania nowotworom – twierdzi Dominique Maraninchi, dyrektor Narodowego Instytutu Raka (INCA). – Trzeba zatem iść tą drogą z determinacją, niech lekarze się do tego przyłączą. Ale należy rozwijać prewencję globalną, ponieważ lepsze odżywianie niczemu nie służy, jeśli nadal się pali lub pije – podkreśla dyrektor INCA.

– Nadszedł odpowiedni moment na przeprowadzenie szerokiej kampanii społecznej informującej o związku raka z odżywianiem – uważa David Khayat, profesor onkologii i były dyrektor INCA. To powinno zostać zrobione w ciągu 2008 roku. – Zamierzamy wydać, wspólnie z Generalną Dyrekcją ds. Zdrowia, opracowanie "Prawdy i kłamstwa na temat odżywiania i raka", przeznaczone dla szerokiego ogółu – obiecuje profesor Maraninchi. (...) David Servan-Schreiber uprzedził innych i udostępnił bezpłatnie na swojej stronie internetowej ilustrowany dokument mający propagować "odruchy antyrakowe w życiu codziennym".

– Przesłanie Servana-Schreibera odwołuje się do zdrowego rozsądku – bagatelizuje sprawę David Khayat. – Jedzcie lepiej, ruszajcie się, unikajcie stresu, cieszcie się życiem. To nie jest niebezpieczna książka.

Francuscy onkolodzy ujawniają jednak kilka błędów i uproszczeń w przeciwrakowej metodzie psychiatry. Analogia właściwości leczniczych rozmarynu i przeciwnowotworowego leku Glivec czy też twierdzenie, że zielona herbata zapobiega przerzutom, wywołały sprzeciw profesora Maraninchi. Nie mówiąc o dodatkach, których Światowy Fundusz Badań nad Rakiem zdecydowanie nie zaleca.

Na swojej stronie internetowej David Servan-Schreiber podaje przepis na "antyrakowe" śniadanie: ekologiczne jabłko, naturalny jogurt z mleka sojowego, "bez cukru i utwardzonych olejów", odrobina syropu z agawy, zmielone ziarna lnu oraz imbir. Dlaczego właśnie imbir? Ponieważ, jak zapewnia autor, "molekuła zawarta w tym korzeniu przyczynia się bezpośrednio do śmierci komórek rakowych".


hxxp://portalwiedzy.onet.pl/,11125,1455800,czasopisma.html

[Kreestal]

A więc pora na herbatkę z imbirem

[Lily]

Ja jestem fanką imbiru, piję go na rozgrzewkę To znaczy herbatkę z imbirem

[Mirka]

Trochę mnie dziwi niedoinformowanie pana psychiatry (natomiast francuzom to się nie dziwię), ponieważ jest w świecie kilka ośrodków, w których od lat, a nawet dzisięcioleci leczy się skutecznie raka odpowiednią dietą. Mam na myśli m.in. Instytut Gersona w USA (przed wojną w Meksyku). www.gerson.org.
Założeniem stosowanej tam metody leczenia jest znajomość przyczynowego związku pomiędzy dostającymi się do organizmu m.in. wraz z pożywieniem toksynami, chemikaliami, lekami, niektórymi pokarmami a osłabieniem funkcji układu immunologicznego.

[k.leee]

[Mirka]

[Cytrynka]

Czytałam kiedyś artykuł o młodej dziewczynie, która miała raka (nie pomnę jakiego rodzaju). Lekarze nie dawali jej szans. Ona postawiła na dietę. Nie pamiętam, czy przestała jeść mięso, ale nawet jeśli nie, to były tego śladowe ilości. Jej dieta była bardzo dobra, zawierała duże ilości warzyw (np. kapusta działa przeciwrakowo ponoć), ziaren, owoców, dobrych zbóż i tłuszczów itp. Lekarze nie wierzyli jak przeglądali wyniki jej badań. Ona oczywiście miała jeszcze wiarę, że się uda.

[pao]

moja koleżanka walcząc z rakiem automatycznie zmieniła dietę. zapytała swoją lekarz prowadzącą co może jeszcze zrobić
-niech się pani dobrze odżywia - padła odpowiedź na co koleżanka:
-tak już zmieniłam dietę na wegetariańską - koleżanka wyczytała o raku niemal wszystko co zdołała a pani doktor:
-czy pani zwariowała?! chce się pani wykończyć?!

na szczęście jakiś czas później zmieniła lekarza. niestety ciut za późno, piersi nie udało się już uratować.

moja koleżanka walcząc z rakiem automatycznie zmieniła dietę. zapytała swoją lekarz prowadzącą co może jeszcze zrobić
-niech się pani dobrze odżywia - padła odpowiedź na co koleżanka:
-tak już zmieniłam dietę na wegetariańską - koleżanka wyczytała o raku niemal wszystko co zdołała a pani doktor:
-czy pani zwariowała?! chce się pani wykończyć?!

na szczęście jakiś czas później zmieniła lekarza. niestety ciut za późno, piersi nie udało się już uratować.

[Lily]

Gillian McKeith pisze w jednej z książek, skąd się wziął u niej pomysł na własną rewolucję dietetyczną. Otóż ktoś zaprosił ją na posiłek z gronem ludzi, którzy odżywiali się makrobiotycznie. Spotkała kobietę, której lekarze nie dawali szans na przeżycie, odesłali do domu, żeby tam umarła na raka, ale zajęła się nią przyjaciółka, która karmiła ją zgodnie z zasadami makrobiotyki - łyżeczką, bo już była za słaba, żeby sama mogła jeść. I wyzdrowiała. Oczywiście nie twierdzę, że to zawsze się tak da, ale wierzę też, że odżywianie ma znaczenie i że może leczyć.

[Mirka]

Stosukowo niedawno pomagałam dziewczynie z mojej rodziny ratować jej matkę, chorą na raka jajnika. Chora była pracownikiem służby zdrowia, osobą światłą i wykształconą. W momencie zdiagnozowania, nowotwór był w stadium zaawansowanym, z przerzutami. Jedyna propozycja ze strony lekarzy to leki przeciwbólowe i na tym kończyło się ich zainteresowanie chorą koleżanką.
Sprowadziłyśmy dietetyczkę z Polskiego Towarzystwa Makrobiotycznego.
Ułożyła ona b. szczegółową i dosyć restrykcyjną codzienną dietę, zarówno na okresy dobrego samopoczucia i na momenty kryzysów.
Wielu rzeczy nie można było podawać chorej , w tym mięsa, cukru, białej mąki etc. Właściwie, to bardzo niewiele rzeczy mogła ona jeść. Z ogromnym samozaparciem codziennie przez kilka miesięcy gotowałyśmy zlecone potrawy, zdobywałyśmy oryginalne produkty np. świeże miso itp.
Okazało się jednak, że chora kompletnie nie wierzyła w możliwości medycyny innej niż akademicka, nie współpracowała z nami. W momencie, kiedy po południu córka wracała do swojego domu, do chorej wkraczały koleżanki z przychodni z półmiskami pulpetów, śledzikiem i tortami. Niech sobie biedna chora osłodzi ostatnie chwile życia.
Przez długi czas nie wiedziałyśmy o tym. Potem uznałyśmy, że ciągnięcie dalej rakowej diety makro, przy braku współpracy ze strony chorej nie ma sensu.
Potrzebna była z jej strony determinacja i wiara, że wyzdrowieje. Niestety tego zabrakło.

[dżo]

Ja wierzę, że dieta może nas uchronić od chorób w tym raka, ale czy uda się samą dietą uleczyć? tu mam duże wątpliwości. Potrzeba wielu czynników aby choremu udało się wyjść z choroby zwycięsko: na pierwszym planie jest wola życia, wiara, że się uda, później dieta i higieniczny tryb życia min. brak stresu. Mojej mamie się nie udało, mimo, że przez 13 lat nie jadła mięsa i starała się odżywiać racjonalnie, bardzo dbała o siebie. Gdy dowiedziała się o chorobie prbowała wszystkiego: makrobiotyki, ziół, medycyny chińskiej, bioeneroterapii i oczywiście tradycyjnego leczenia. Walczyła dwa lata, bezskutecznie. Rak to jedna wielka niewiadoma, nie ma na niego jednej uniwersalnej metody.

[Mirka]

Z relacji dr Dąbrowskiej wiem, że w Instytucie Gersona, gdzie udokumentowanych jest wiele wyleczeń z raka, nawet w stadiach z przerzutami, udało się utrzymać przy życiu i wyleczyć tylko tych chorych, którym oprócz diety, nawet do kilku razy dziennie aplikowano lewatywy z kawy.
Chodzi o dawki kofeiny, które powodowały rozszerzenie przewodów żółciowych i innych dróg, którymi wydalane były skutecznie toksyny zatruwające organizm, wydzielane przez kolejne rozsiewy nowotworu.

[Kitten]

[dżo]

Mirka, jak rozumiem u nas w Polsce nie przeprowadza się tego typu zabiegów, tak?

[orenda]

Kiedy u mojej Mamy zdiagnozowano nowotwór, od razu pomyślałam o zmianie diety dla niej i specjalnie przy lekarzu onkologu zapytałam o jakieś wytyczne co do odżywiania (liczyłam, że będzie zorientowany w temacie), ale spojrzał tylko na mnie i powiedział, że nie ma jakiś specjalnych zaleceń... Cóż, a liczyłam, że z pomocą lekarzy uda się Mamę wyratować... A ona moich pomysłów w ogóle nie chciała słuchać.

[Lily]

Ja jakiś czas temu czytałam nieprofesjonalną publikację, w której było wiele danych świadczących ponoć o tym, że operowanie np. raka piersi nie przedłuża życia pacjentkom (statystycznie), a aplikowana chemioterapia powoduje tylko drastyczne obniżenie jego komfortu. Kontrowersyjna teoria, z która medycyna akademicka raczej dyskutować nie będzie, ale ponoć jest to efekt przejrzenia tysięcy wyników badań i wyciągnięcia wniosków. Nie wiem, czy czytał ktoś z Was o prof. Anatolu Rybczyńskim i jego preparacie ANRY?

[Mirka]

[dżo]

[Malroy]

można znaleźć na necie mnóstwo świadect mówiących o cudownych wyleczeniach z raka poprzez dietę opartą na surowiźnie.

można znaleźć na necie mnóstwo świadect mówiących o cudownych wyleczeniach z raka poprzez dietę opartą na surowiźnie.

[dżo]

[Malroy]

[Lily]

[dżo]

Malroy, problem w tym, że większość chorych w taką teorię nie uwierzy, a jeśli nawet, to nie poradzi sobie sam z taka formą leczenia, znam to z praktyki mojej mamy, ona próbowała, różnie to wychodziło i mimo, że miała ogromną świadomość co służy a co nie człowiekowi, ulegała czasami pokusom zjedzenia czegoś niedozwolonego.
Mi chodzi o to, aby były takie ośrodki, leczenie niekonwencjalnego, dietą, lewatywą, czymkolwiek, które wspomogłyby osoby chore w ich walce z choprobą i samym sobą. Trzeba mieć niesamowicie dużo samozaparcia aby samemu przeprowadzić takie leczenia, bez wsparcia innych osób, tym bardziej, że przychodzą chwile zwątpienia, poddania się chorobie.

[Malroy]

hxxp://www.healingcancernaturally.com/cancer-diet-and-nutrition.html
hxxp://curezone.com/blogs/fm.asp?i=967696
hxxp://www.rawfoodlife.com/Articles___Research/Raw_Food___Cancer/raw_food___cancer.htm

hxxp://www.healingcancernaturally.com/cancer-diet-and-nutrition.html
hxxp://curezone.com/blogs/fm.asp?i=967696
hxxp://www.rawfoodlife.com/Articles___Research/Raw_Food___Cancer/raw_food___cancer.htm

[pao]

tylko takim ośrodkom mówią nie tradycyjni lekarze a jeśli ośrodek zaczyna mieć znaczenie i sukcesy to mówią jeszcze bardziej zdecydowane nie.

w polsce jeszcze nie jest tak źle ale w niektórych krajach sa poważne kłopoty i to szczególnie względem lekarzy. przypomina mi się od razu lekarz (chyba nawet polskiego pochodzenia, ale pewne nie jestem) który zamiast piguł polecił pacjentce zmianę diety i więcej ruchu. ona poczuła sie zlekceważona przez lekarza, podała go do sądu i facet stracił prawo do wykonywania zawodu. dla nas to absurd, ale niestety i tak sie zdarza...

moim marzeniem było by gdyby nie dzielić medycyny na akademicką i naturalną ale dla dobra pacjenta łączyć siły tak by efekt był jak najkorzystniejszy. niestety to tylko marzenia...

tylko takim ośrodkom mówią nie tradycyjni lekarze a jeśli ośrodek zaczyna mieć znaczenie i sukcesy to mówią jeszcze bardziej zdecydowane nie.

w polsce jeszcze nie jest tak źle ale w niektórych krajach sa poważne kłopoty i to szczególnie względem lekarzy. przypomina mi się od razu lekarz (chyba nawet polskiego pochodzenia, ale pewne nie jestem) który zamiast piguł polecił pacjentce zmianę diety i więcej ruchu. ona poczuła sie zlekceważona przez lekarza, podała go do sądu i facet stracił prawo do wykonywania zawodu. dla nas to absurd, ale niestety i tak sie zdarza...

moim marzeniem było by gdyby nie dzielić medycyny na akademicką i naturalną ale dla dobra pacjenta łączyć siły tak by efekt był jak najkorzystniejszy. niestety to tylko marzenia...