wegedzieciak.pl

[jazgottt]

Moja historia jest jak z czeskiego filmu. Zaczęłam czytać ten wątek i już się nawet rozmarzyłam, jak to my się z moim chłopakiem poznaliśmy. Dzięki sympatii.pl to się stało 3 lata temu. Czytałam wątek jakoś długo, od samego początku, i się zastanawiałam, czy się dopisać ze swoją historią. A tu nagle, w połowie wątku, w czasie przerwy w czytaniu, kiedy to jedliśmy posiłek, mój chłopak dostał dosłownie szału znikąd, rozwalił talerz i koniec związku. Coś na kształt "bo zupa była za słona". Dlatego mam już od wczoraj nowe konto na sympatii, bo jak wiadomo czas leczy rany;) Oczywiście nie cieszę się, że tak się stało, jednak jako że nie mam wpływu na szaleństwa drugiej strony zaczęłam się już zastanawiać, gdzie czeka ten wymarzony, który nie rzuca talerzami i w ogóle mnie lubi, choć jeszcze o tym nie wie;) z którym czułabym się równie dobrze jak z tym, z którym do wczoraj byłam, jednak nie byłabym narażona na nagłe wybuchy i domyślanie się, o co w ogóle chodzi. Który przejawiały jakąkolwiek troskę również i o mnie w sytuacjach kryzysowych.

Preferuję zapoznawanie się przez internet, ponieważ wolę raczej domatorów (choć to nie jest warunek konieczny;), a oni jak wiadomo dużo siedzą w domu, więc łatwiej ich po prostu spotkać na necie:) Dość dobrze też wychodzę na zdjęciach, więc mogą się kandydaci na Lubego pogapić a ja mam spokój i w tym czasie mogę sobie chodzić w dresach po domu, zamiast kokietować, za czym nie przepadam:) Jakoś sobie nie wyobrażam siebie w nowym związku, dlatego chcę się jak najwcześniej do tej myśli przyzwyczajać, stąd szukam miejsc, gdzie łatwo jest przeszukiwać bazę kandydatów na randki pod kątem wegetarianizmu/weganizmu lub tego typu kryteriów. Optymalnie byłoby jeszcze dodać do tego jasno określone gdzieś w profilu, czy ktoś ogląda TV, ale nie wiem, czy jest coś takiego. Ujawniony stosunek do dzieci i do małżeństwa też byłby dobry. Choć ani dzieci ani małżeństwa nie oczekuję w najbliższym czasie, to życie mi pokazało w osobach poprzednich partnerów, że Ci, którzy nie chcą ani dzieci, ani małżeństwa i są tego pewni, to coś z nimi jest nie tak emocjonalnie na dłuższą metę;)

Dlatego kieruję pytanie do was - może ktoś korzysta lub korzystał niedawno z serwisów randkowych lub innych miejsc na necie, gdzie można się zapoznać, nie musi być od razu w celu randki:) Które serwisy są tak skonstruowane, że łatwo znaleźć ludzi o podobnych zainteresowaniach. Dla mnie bycie wegetarianinem nie jest warunkiem koniecznym, choć mile widziani są tacy panowie i chciałabym dać im pierwszeństwo:)

[ana138]

[moritura]

jazzgott, nieźle, w dzień po zerwaniu trzyletniego związku - szukasz nowego chłopaka? Imponujące. Zamiast płakać w poduszkę i myśleć, co zrobiłam nie tak i może jeszcze wróci?

[jazgottt]

[jagodzianka]

jazgottt, wooow powiem Ci, jesteś bardzo rzeczową i trzeźwo myślącą osobą.

[moritura]

jazzgott, też jestem pod wrażaniem twardego stąpania. Ale z drugiej strony, ja nie wyobrażam sobie, żeby pierwszym kryterium były wspólne zainteresowania czy poglądy, generalnie jakiekolwiek "obiektywne" dane, które można spisać na kartce (tak mogłabym robić co najwyżej pierwszy odsiew, np. na pewno nie będę spotykać się z osobą nieletnią, z rasistką albo zajętą). Dla mnie kluczowe jest to, jak się obok danej osoby czuję, w jaki sposób mówi, jak smakuje i pachnie, i czy śmiejemy się z tego samego - oj, to BARDZO ważne i nigdy się tego przez Internet nie wyczuje. Choć gdybym miała podejście: "poszukuję wegetarianina o ciekawej osobowości do stałego związku" - być może też byłabym bardziej "stabilna"

[jazgottt]

[fylwia]

jazgottt, współczuję przejść, podoba mi się Twoje podejście do sprawy, szacun!

[jazgottt]

Fylwia, również miałabym opory wobec spotykania się z zajętym facetem, te same obawy by mną targały.

Co do Krakowa to może powinnam odwiedzić dawno nie widzianą, ale bardzo lubianą koleżankę mieszkającą tam właśnie. Skoro to takie romantyczne miejsce;)

[arahja]

[jazgottt]

[alken87]

a ja tam trochę tego nie rozumiem, że się konczy związek i zaraz zaczyna się przeszukiwac zasoby ludzkie w poszukiwaniu kolejnego, bo jak nie to...to co, pozniej bedzie za pozno? bo poszukiwanie moze zajac trochę wiecej czasu to jak najszybciej trzeba zacząć?
moze mi to ktos wytłumaczy, bo nie kminię. może dlatego, że nie szukałam chłopa, sam się znalazł, i nigdy nie widziałabym potrzeby żeby się jakoś bardziej przykładać do tego, poza byciem otwartą na nowych ludzi.

[Gudi]

Moim zdaniem po rozpadzie jakiegoś związku powinno się chwile pobyć samemu, nie szukać. A raczej odnaleźć siebie... Przeanalizować czy samemu się gdzieś nie popełniało błędów i skupić się na sobie trochę.

[diancia]

[jazgottt]

[Fatty]

Ja połówka nie mam aktualnie[i raczej mieć kolejnego nie będę], ale zauważyłam u siebie pewną cechę - mianowicie lepiej sie czuję w relacjach zapoczątkowanych internetowo. Chyba chodzi o to, że w sieci często ludzie bardziej się odsłaniają- dochodzi do tego, że jestem zupełnie nie zainteresowana panami poznanymi tylko na "żywca" ... bo mało ich znam

[jazgottt]

[oszum]

jazgottt, bardzo podoba mi się Twoje podejście, zazdroszczę .

[arahja]

[jazgottt]

Oszum, obecnie mam 30 lat. Gdy miałam 20 lat, a tym bardziej mniej, nie byłam ani taka mądra, ani bogata w doświadczenie, aby się uczyć na błędach, i w ogóle w głowie bardziej chaos niż poukładane;) Teraz jest mi o wiele łatwiej stawić czoła przeciwnościom losu, choć jak wiadomo jak każdy wolałabym, aby przeciwności mnie omijały:) Bardziej się martwię, czy będę mogła pomagać rodzinie (co robiłam finansowo i nie tylko) w tym samym stopniu, co do tej pory, niż to, co się ze mną będzie działo. Jestem zdrowa, mam rodzinę i małe grono znanych od dawna ludzi. Myślę nawet, że właśnie nie skupianie się na sobie i swoich żalach jest bardzo pomocne. A zazdrościć nie trzeba, lepiej się zainspirować i samemu wprowadzić w życie podobne podejście, jeśli Ci się podoba:)

arahja - dosłownie odetchnięcie i odbudowanie życia towarzyskiego to jest to, na czym wolałabym się skupić. I gorzkie żale, i wyjście do ludzi przychodzą mi na myśl. Po prostu pierwszy rodzaj myśli pomijam, na drugich się skupiam i w życie wcielam. Gdyby mi się wydawało, że mam tak źle i w ogóle tragedia mnie spotkała, wystarczy pomyśleć o świnkach w rzeźni lub dzieciach maltretowanych i od razu można zrozumieć, że mam super, a nie przechlapane. Prędzej zaangażowałabym się w wolontariat w ramach "żałoby" po związku i radzenia sobie z nią, niż siedziała i płakała. Nie robię ani jednego, ani drugiego, bo samo gadanie na forum zabiera mi już sporo czasu, a zajęć mam zawsze dużo, książki czekają na przeczytanie niektóre już od pół roku. Rozmyślam też nad zwiększeniem strumienia przychodów, bo jak już pisałam chcę nadal wspomagać finansowo rodzinkę:) Dla siebie mi wystarczy, mam małe wymagania:)

[moritura]

Cytat:

A zazdrościć nie trzeba, lepiej się zainspirować i samemu wprowadzić w życie podobne podejście, jeśli Ci się podoba:)

Ej, żeby to jeszcze było takie proste, a to w głowie siedzi, nie chce wyjść. Ja do teraz potrafię rozkminiać, dlaczego posypała mi się relacja dwa i pół roku temu (potem byłam z jeszcze jedną osobą, a od kilku miesięcy spotykam się z kolejną), czy to z mojej winy, co mogłam zrobić lepiej i może by jednak napisać do tej osoby i wszystko sobie wyjaśnić (bo zakończenie było BARDZO brzydkie) - ten ostatni pomysł rozważam w chwilach skrajnego osamotnienia i zawsze się biję po łapach, mocno (metaforycznie, of kors ).

[jazgottt]

[moritura]

Cytat:

Prawdopodobnie podjęłabym na Twoim moritura miejscu próbę kontaktu i wyjaśnienia sobie, o ile druga strona nie byłaby w nowym związku i nie byłaby do mnie wrogo nastawiona.

Tego niestety nie wiem. Miesiąc po zerwaniu wyprowadziłam się z powrotem do Krakowa i nie miałam już nigdy żadnego kontaktu. Więc to naprawdę by głupie było, odzywać się nagle, 2.5 roku później, żebyśmy sobie wyjaśnili wszystko wreszcie jak należy Ostatnie słowo brzmiało "żegnaj" i tego się trzymam. Ale zakochana już od tamtego czasu nie byłam i pewnie dlatego wracam do tego momentu (albo nie byłam zakochana, bo wracam...).

Wiem, że dbanie o siebie jest kluczowe. Sen, ruch, zdrowa dieta - jak te trzy są "zaliczone", a mimo wszystko nie chce mi się żyć, to dopiero wtedy szukam problemu głębiej.

[Mia]

jazgottt, fajnie się Ciebie czyta i myślę, że to duży atut biorąc pod uwagę fakt, że szukasz partnera w necie. Twarda z Ciebie kobita i bardzo podoba mi się Twoje pozytywne podejście do sprawy, umartwianie się jeszcze nikomu nic dobrego nie przyniosło. Trzymam kciuki! Do czterech razy sztuka

[jazgottt]

moritura niby czas leczy rany i przynosi zapomnienie, że też u Ciebie po takim czasie jeszcze głowa wraca do tego. Swojej głowie nie pozwałam na takie ekscesy;) no, może przez chwilę, ale jak się tylko zorientuję, co Szanowna Pani Głowa wyprawia, to robię z nią porządek i jakieś zajęcie jej wynajduję zastępcze:) Nie chcę się dołować, szkoda życia.

Mia Dzięki za dobre słowo:) Co przyniesie życie to przyniesie - może wie, co robi i tak będzie lepiej? Któż to może wiedzieć teraz. Się okaże:)
Co do małżeństwa to moja Siostra jest teraz w podobnej sytuacji - zapoznała bardzo miłego, kulturalnego i przystojnego obcokrajowca i póki co woli uniknąć małżeństwa, bo w sumie krótko się znają, ale może i będzie musiała się uciec do legalizacji związku aby w ogóle mógł istnieć. Ona nie jest przeciwna małżeństwu, tylko niekoniecznie chciałaby tak od razu.
Kiedyś byłam przekonana, że ani małżeństwo ani dzieci mnie nie będą interesować. Teraz powoli coś się zmienia. Nie to, żebym od razu chciała, ale nie jestem też anty, a to coś nowego:)