wegedzieciak.pl

[Alispo]

moritura-ja po takim czasie kiedys napisałam list z wyjasnieniami pewnymi;)spotkalismy sie i był powrot ale chwilowy,bo ja w ogole nie byłam tą płcią o ktorą chodziło btw.Ja w sumie niie wiem jak mozna szybko sie odciac gdy było sie z kims mocno zwiazanym..to sa emocje.trudno to kontrolowac i chyba dobrze..skoro są niech ujdą..

[malva]

[jazgottt]

Siostra ślub traktuje jako ostateczność i ogólnie nie jest przesadnie ufna, jak najbardziej waha się i zastanawia oraz ma podobne skojarzenia, jak Ty malva. Jednak wyjątkowo dobrze dogaduje się z tym chłopakiem, więc ślubu całkowicie nie wyklucza jak nie będzie innego wyjścia. Ona ma co do mężczyzn duże wymagania, tak akurat się zdarzyło, że obcokrajowiec je spełnia. Póki co chłopak stara się o jakieś zezwolenie na pobyt czy coś w tym stylu. Może też wyjadą gdzieś wspólnie poza Polskę (ale w Europie) i dorobią.

Historia moja skończyła się happy endem i to dość niespodziewanym:) Już mnie swatano haha a tu się były zreflektował, co stracił;) Pomyślał, pomyślał i odwołał:) Już w sumie oswajałam się z myślą o pierwszej randce gdzieś za tydzień, a tu takie numery. Przedkładam 3letni związek nad randki z nieznajomymi. To, że raz w gniewie głupot nagadał, jestem w stanie wybaczyć (od nowa) Mojemu:)

Może jednak do 3 razy sztuka. Zobaczymy, co życie pokaże, co nas nie zabije to nas wzmocni. Są widoki, że będzie lepiej niż było. Wróżką nie jestem, czy widoki się sprawdzą, oboje jesteśmy gotowi pracować nad sobą to jakoś to będzie:)

Jak zaczynałam czytać ten wątek, czyli tuż przed rozstaniem, to się zastanawiałam, czy się w ogóle dopisać ze swoją historią. Typu poznaliśmy się na sympatii i jest ok. A tu proszę, sytuacja wymknęła się spod kontroli i jak w serialu jakimś się ułożyło;) Było o czym pisać.

Podobno martwić się to jest jak modlić się o to, czego byśmy nie chcieli. Warto było się nie martwić:) Mój jest strasznie uparty, nie pomyślałabym, że przyzna się do błędu. Zaskoczył mnie.

[mabo85]

gosiabebe ja mojego odpowiedzialnego, ojca naszych dzieci wyrwałam na dyskotece zaraz po rozpoczęciu studiów ))

[Mia]

jazgottt, tak coś czułam, że ten Twój były może się jeszcze opamiętać, z cholerykami już tak jest jeśli uważasz, że warto, to życzę żeby wszystko Wam się dobrze ułożyło!

[agus]

jazgottt, z zainteresowaniem czytałam Twoje posty, zazdroszczę wyważenia i też chciałabym tak umieć dyscyplinować myśli. Ostatnio idzie mi to lepiej; nauczyłam się dystansować też trochę od emocji i generalnie lżej mi się żyje.

Co do siostry, ostrożności nigdy za wiele. Oczywiście niedobre skojarzenia wcale nie muszą się sprawdzić, ale bywa i tak, że sielanka trwa parę lat, rodzi się dziecko nawet a potem wychodzi, o co tak naprawdę chodziło... Powodzenia Wam obu.

I pisz jeszcze, fajnie piszesz.

[jazgottt]

[seminko]

[Jabłania]

A ja swojego obecnego męża poznałam w Internecie
Mieszkaliśmy w dośc dużej odległości od siebie (8,5 godz. jazdy pociągiem), a teraz mieszkamy razem w Krakowie

[Monika_220]

Po paroletnich poszukiwaniach w internecie udało się
Jesteśmy już dwa lata szczęśliwym małżeństwem.

[go.]

kurcze, nie myślałam, że internet jest aż tak popularny

[jazgottt]

[renka]

[bojster]

Co by nie mówić, sieć to jest nowe centrum świata. Tu chodzimy na zakupy, tu czytamy wiadomości, naturalną koleją rzeczy tu poznajemy znajomych, a niektórzy znajomi stają się partnerami na całe życie, czy przynajmniej na jakiś czas. Internet jest miejscem gdzie nie trzeba mieć kompleksów, nie mamy przed kim grać, udawać, bo człowieka po drugiej stronie nie znamy, nie widzieliśmy na oczy, a w razie czego znajomość można zakończyć jednym kliknięciem. To dlatego w sieci o wiele łatwiej przychodzi spotkanie dwóch dusz, które mogą poznać się, przeniknąć, czasem pokochać, zanim jeszcze zmysły zostaną zbałamucone feromonami, czy w drugą stronę - zanim jeszcze krytycznym okiem spojrzymy na drugą osobę. W sieci łatwo jest zaprzyjaźnić się z kimś, na kogo na ulicy nie zwróciłoby się uwagi, łatwiej też odrzucić kogoś, kto jest na żywo atrakcyjny, ale w środku próżny. Które więc życie i która przyjaźń jest prawdziwsza - fizyczna, gdzie rządzą zmysły, doznania wzrokowe, chemia, czy może wirtualna, gdzie dwie osoby wychodzą ze swoich cielesnych powłok i spotykają się w połowie drogi? Jednego na pewno bardzo brakuje w tym nowym świecie - dotyku. Bez dotyku człowiek usycha, a bez dotyku przyjaznej duszy usycha podwójnie. Dlatego wirtualna przyjaźń musi być tylko wstępem, ale kto wie, czy nie wstępem najlepszym z możliwych...

[jazgottt]

bojster, świetnie ujęte:)

Co do profili to zakładałam na różnych portalach, ale sympatia okazała się jedyna skuteczna (wielokrotnie) Tylko minus jest taki, że trzeba zapłacić jakieś grosze za możliwość pisania wiadomości do użytkowników, choć może to nie jest takie złe, przynajmniej jest to jakiś odsiew osób, dla których taki portal jest darmową rozrywką. Jeśli ktoś myśli poważnie o zawarciu znajomości, to wykupuje co trzeba, pisze wiadomość, zamiast wysyłać głupie uśmieszki:). Sama płacę dopiero, jak wyszukam kogoś, kto mnie zainteresuje i z kim chciałabym porozmawiać lub gdy ktoś interesujący do mnie napisze. Wcześniej nie widzę powodu:)

Jak można się dowiedzieć z tego wątku, niedawno przeszliśmy w naszym związku chwilowe rozstanie, więc miałam kilka dni profil na sympatii. Ciekawy i mający coś do powiedzenia mężczyzna napisał do mnie zanim jeszcze zdążyłam skombinować zdjęcie sam miał zdjęcie. Napisał też jeden znośny, choć mało ciekawy i jakiś chyba z przerostem ego. Tego to się nie spodziewałam, że tak szybko się zgłoszą panowie . Każdego uprzejmie pożegnałam podając powód zniknięcia z sympatii, bo uważam, że jak się z kimś zapoznaję, miło rozmawiam, to tak nagle ni stąd ni zowąd jest nieładnie zniknąć, niezależnie, czy to net, czy tzw. real.

W profilu napisałam niewiele, nick dałam sobie nie byle jaki, bo veganwitch, a co, jak szaleć, to szaleć;) o sobie praktycznie nic nie napisałam, poza wypełnieniem z grubsza gotowca - formularza, tylko zawarłam w profilu prośbę, aby zwracali się do mnie mężczyźni myślący samodzielnie, że brak namiętności do TV mile widziany (co mówi o osobie o wiele więcej niż to, że nie lubi TV, jak się nad tym zastanowić), i chyba tyle;) aha, tam jest opcja dodania słów-haseł ważnych dla Ciebie, to dodałam weganizm i wegetarianizm, słowo vege itp.. I coś jeszcze nie związanego z wegetarianizmem, ale zapomniałam. Mogłam w ten sposób przejrzeć profile osób, które mają te same słowa w swoim profilu:)

Moim zdaniem im mniej pisze się o sobie, tym lepiej, jednak też bez przesady. Planowałam dodać jakiś krótki opis siebie, ale nie zdążyłam. Mężczyźni lubią tajemnicze nieco kobiety, więc warto niektóre szczegóły ze swojego życia pozostawić do dalszych rozmów. Sama zresztą nie oczekuję, że ktoś elaborat na swój temat zostawi w profilu i jestem podejrzliwa co do tak silnie reklamujących się osób - przede wszystkim, że ich decyzje są nie przemyślane i wiele mówią, a być może niewiele robią, że nie są w równowadze ze sobą, to nie będą i ze mną. Poza tym wiadomo, jak coś ma naprawdę dużą wartość, jest solidne, porządne i starcza na lata, to bez reklamy rozejdzie się jak ciepłe bułeczki. Do ludzi chyba też warto tak podejść;) Zdjęcie też jest ważne, u kobiet wiadomo - bez nadmiernego makijażu, choć mały, dość skromny dekolt na pewno nie odstraszy rozsądnego faceta;)

[Bellis_perennis]

Poznałam w internecie na forum wegetarianie.pl, rozmawialiśmy z sobą niecałe dwa lata, później pojechaliśmy na wakacje i... stało się

Za to na sympatii poznałam... dobrego kolegę, w sumie to pierwsze spotkanie było takie randkowe ale potem wyjaśniłam mu, że nic z tego nie będzie i do teraz czasami gdzieś wyskoczymy z grupką znajomych. W ogóle miałam kilka nieudanych internetowych podejść, trafiłam raz nawet na świra, miałam też propozycję od lesbijki

[Fatty]

Bellis_perennis, ja doskonale pamiętam bo sparowałyśmy się przez tamto forum w podobnym czasie
Cieszę się niezmiernie, że trwacie

[Bellis_perennis]

Pamiętam to bardzo sympatyczne to było
A Wy Fatty nadal jesteście razem? Bo powiem szczerze ostatnio się zastanawiałam a i zapytać na ostatnim spotkaniu Verufera się wstydziłam i pozostałam w swojej niepewności

[Fatty]

Niet, Bellisku- rozsypaliśmy się niecały rok temu, coraz bardziej nam nie po drodze razem było, ale pewien sentyment do gamonia mam nadal -"hodowałabym" jako przyjaciela/kolegę, ale niestety się nie dało.

[Bellis_perennis]

Na odległość to strasznie ciężko jest, wiem to po nas bo wtedy jak jeszcze mieszkaliśmy w innych miastach ciągle się kłóciliśmy a teraz? Jest o niebo lepiej.

[Fatty]

[nemain]

no to nie będę wyjątkiem bo ja Pana M również poznałam przez sieć, jednak całe lata temu to było wtedy jeszcze portali społecznościowych nie było albo ja ich nie znałam. spykneliśmy się na polchacie, porozmawialiśmy całe 10 minut i umówiliśmy się na kawę. Jak Pan M na kawę przyszedł tak już został. W listopadzie będzie 8 lat, więc się trochę zasiedział

[Herba]

gosiabebe męża poznałam przez internet (sympatia.onet.pl ); jesteśmy małżeństwem prawie 6lat (ło ludzie, kiedy to minęło?!)

[vitka]

A u nas trochę jak z filmu. Na spacerku z pieskami w parku. Zaplątały się nam smycze, bo psy zaczęły ze sobą się bawić. Mi nie było do śmiechu, ale jemu tak

[Alispo]