wegedzieciak.pl

[Wicia]

Byłam na pierwszym zebraniu rodziców w przedszkolu. Całe dyskretnie przepłakane. Pani dyrektor opowiadała jak dzieci przeżywają, jak się "cofają" w rozwoju, jak się moczą, płaczą, przestają mówić itd itp. Być może moja córka jest już gotowa, ale ja raczej nie Mam głębokie poczucie, że przedszkole to wymysł dzisiejszych czasów i coś wielce nienaturalnego. Zatęskniło mi się za pierwotną wspólnotą, gdzie dzieci kuzynów, ciotki i cała rodzina w jednej gromadzie żyją i tworzą takie naturalne przedszkole. Albo jak u Indian wszyscy pod jednym dachem ze strzechy, bez pokoi i innych wydzielonych miejsc

[pao]

niestety ale teraz, jeśli dzieci mają sie nauczyć relacji społecznych to właśnie w przedszkolu... niewiele jest rodzin wielodzietnych, a relacje z innymi członkami rodziny często wyglądają zupełnie inaczej niż byśmy chcieli...

społeczności dawne miały naturalny podział ról i "przedszkola" były czymś czego nie można było tak nazwać. ot dzieci wychowywane były razem, najczęściej przez najstarsze osoby, które niewiele więcej w społeczność wnieść mogły. teraz kto z nas oddał by dzieci, szczególnie grupę babciom, dziadkom, czy innym ludziom, którzy mają swoje, niekoniecznie zgodne z naszymi przekonania?

ja pamiętam, ze na początku byłam przerażona. generalnie nie było jakiś strasznych rzeczy, ale dziecko mi sie początkowo uwsteczniło. krzyczała, usiłowała wymuszać płaczem a ja głupiałam. moje dziecko, nauczone dyskusji, rozmowy, nie podnoszenia głosu nagle zaczęło działać w zupełnie inny sposób. nawet myślałam o tym, by ją zabraz z przedszkola, ale przetrzymałam ten czas.

po prostu mam świadomość,z ę sama jestem skrajnym indywiduum i ciężko mi dostosować sie do większości. Bartek tez jest aspołeczny jak i ja. z takim przykładem gabiśka by więcej straciła niż zyskała. a tak? pogadałam z wychowawczyniami, zwróciłam uwage co mi sie nie podoba i wszystko wróciło do normy.

Gabi kocha przedszkole. ma tam dzieci, koleżanki, kolegów i uczy sie życia wśród ludzi, szanowania ich i ich odmienności i bronienia swoich racji. w domu miała by jednak zbyt jednostronnie pokazany świat.

a "przedszkola" pierwotne: tak, piękne, ale juz nierealne... nie w mieście przynajmniej.

niestety ale teraz, jeśli dzieci mają sie nauczyć relacji społecznych to właśnie w przedszkolu... niewiele jest rodzin wielodzietnych, a relacje z innymi członkami rodziny często wyglądają zupełnie inaczej niż byśmy chcieli...

społeczności dawne miały naturalny podział ról i "przedszkola" były czymś czego nie można było tak nazwać. ot dzieci wychowywane były razem, najczęściej przez najstarsze osoby, które niewiele więcej w społeczność wnieść mogły. teraz kto z nas oddał by dzieci, szczególnie grupę babciom, dziadkom, czy innym ludziom, którzy mają swoje, niekoniecznie zgodne z naszymi przekonania?

ja pamiętam, ze na początku byłam przerażona. generalnie nie było jakiś strasznych rzeczy, ale dziecko mi sie początkowo uwsteczniło. krzyczała, usiłowała wymuszać płaczem a ja głupiałam. moje dziecko, nauczone dyskusji, rozmowy, nie podnoszenia głosu nagle zaczęło działać w zupełnie inny sposób. nawet myślałam o tym, by ją zabraz z przedszkola, ale przetrzymałam ten czas.

po prostu mam świadomość,z ę sama jestem skrajnym indywiduum i ciężko mi dostosować sie do większości. Bartek tez jest aspołeczny jak i ja. z takim przykładem gabiśka by więcej straciła niż zyskała. a tak? pogadałam z wychowawczyniami, zwróciłam uwage co mi sie nie podoba i wszystko wróciło do normy.

Gabi kocha przedszkole. ma tam dzieci, koleżanki, kolegów i uczy sie życia wśród ludzi, szanowania ich i ich odmienności i bronienia swoich racji. w domu miała by jednak zbyt jednostronnie pokazany świat.

a "przedszkola" pierwotne: tak, piękne, ale juz nierealne... nie w mieście przynajmniej.

[Dominika]

Ciekawe, jak to będzie z moim nieśmiałym dzieckiem? Gabiśka jest taka przebojowa! Dużo zależy od temperamentu malucha. Ronja wcale nie nauczyłaby się teraz walczenia o swoje prawa tylko by się cofnęła właśnie. Więc my czekamy jeszcze i dobrze, że nie muszę teraz tego przechodzić!

Wicia, będzie dobrze! Dzieci czasem potrafią rodziców zaskoczyć, zapewne Karolinka szybko się zaadoptuje!!!

[pao]

wiesz, w Gabryśce narosła w przedszkolu solidna frustracja:
w domu nauczona rozmowy i argumentacji w przedszkolu była pomijana i ignorowana. panie nie słyszały co ona mówi i reagowały niemal wyłącznie na wrzeszczące dzieci.

coś sie działo, gabi chciała sprawę wytłumaczyć, wyjaśnić a tu krzyk i awantura ze strony drugiego dziecka. dla Gabi to był szok. wielki. miała wtedy 2,5 roku!!

zorientowałam sie o co chodzi, jak mi sie pożaliła, że pani nie daje jej pić. spytałam czy prosi panią o wodę. gabi potwierdziła i powiedziała, zę pani jej nie słucha. to wystarczyło bym zaskoczyła o co chodzi. pogadałam z kobietami, powiedziałam jak gabi jest wychowywana i od tamtej pory nie było kłopotu. panie po prostu były w szoku, że 2,5 letnie dziecko może prosić, dyskutować, czekać a nie krzyczeć.

zatem początki bywają rózne, ale warto je przetrwać w końcu w życiu nasze dzieci też spotkają sie z różnymi ludźmi, reakcjami, zachowaniami, zatem dobrze by jak najszybciej wiedziały jak reagować to potem bardzo im pomoże

wiesz, w Gabryśce narosła w przedszkolu solidna frustracja:
w domu nauczona rozmowy i argumentacji w przedszkolu była pomijana i ignorowana. panie nie słyszały co ona mówi i reagowały niemal wyłącznie na wrzeszczące dzieci.

coś sie działo, gabi chciała sprawę wytłumaczyć, wyjaśnić a tu krzyk i awantura ze strony drugiego dziecka. dla Gabi to był szok. wielki. miała wtedy 2,5 roku!!

zorientowałam sie o co chodzi, jak mi sie pożaliła, że pani nie daje jej pić. spytałam czy prosi panią o wodę. gabi potwierdziła i powiedziała, zę pani jej nie słucha. to wystarczyło bym zaskoczyła o co chodzi. pogadałam z kobietami, powiedziałam jak gabi jest wychowywana i od tamtej pory nie było kłopotu. panie po prostu były w szoku, że 2,5 letnie dziecko może prosić, dyskutować, czekać a nie krzyczeć.

zatem początki bywają rózne, ale warto je przetrwać w końcu w życiu nasze dzieci też spotkają sie z różnymi ludźmi, reakcjami, zachowaniami, zatem dobrze by jak najszybciej wiedziały jak reagować to potem bardzo im pomoże

[kamma]

Cytat:

"przedszkola" pierwotne: tak, piękne, ale juz nierealne... nie w mieście przynajmniej

A właśnie, że w mieście bardziej realne niż gdzie indziej! Sama prowadziłam w tym roku takie mini-przedszkole, z dwójką, a czasem trójką dzieci. Nie wiem, czy słyszałyście, że w Toruniu powstała taka inicjatywa, nazywała się bodaj "domowe przedszkole" i polegała na tym, że kilka niepracujących matek przeszkoliło się pedagogicznie i przyjmowało dzieci w swoich domach. 5 dzieci na jedną matkę, kameralne przedszkole. Jest to inicjatywa eksperymentalna, ale moim zdaniem bardzo pomysłowa i przyszłościowa. Ja sama marzyłam o założeniu takiego przedszkola, żeby Irmy nie posyłać do zwykłego, gdzie nie wiadomo jak z posiłkami będzie. Ale w miasteczku, do którego się przeprowadzam, raczej nie znajdę czwórki wegusków w wieku przedszkolnym, a matki jedzące inaczej pewnie też wolałyby karmić dzieci mięsem.

[Ania D.]

Kamma, a możesz napisać coś więcej o pomyśle domowego przedszkola? Bardzo mnie to interesuje.

[pao]

ale to nie jest to samo.
pierwotne "przedszkola" były jedną wielką społecznością, plemię było rodziną, ludzie byli wzajemnie zależne, nikt nikomu nie płacił, nikt nie miał wymagań, wszyscy mieli te same wartości i cele. Cała społeczność mówiła jednym głosem. w mieście tego sie nie osiągnie.

nawet tworząc grupę podobnie myślących i tak będzie to grupa odstająca od społeczeństwa, bowiem miasto jest zbyt dużą społecznością by było inaczej. zatem pierwotnych "przedszkoli" nie odtworzymy. możemy co najwyżej stworzyć bardziej, lub mniej sprzyjające warunki do rozwoju naszych pociech. pytanie tylko, czy wychowanie w środowisku homogenicznym rzeczywiście nauczy dzieci życia w naszym mocno zróżnicowanym świecie?

ale to nie jest to samo.
pierwotne "przedszkola" były jedną wielką społecznością, plemię było rodziną, ludzie byli wzajemnie zależne, nikt nikomu nie płacił, nikt nie miał wymagań, wszyscy mieli te same wartości i cele. Cała społeczność mówiła jednym głosem. w mieście tego sie nie osiągnie.

nawet tworząc grupę podobnie myślących i tak będzie to grupa odstająca od społeczeństwa, bowiem miasto jest zbyt dużą społecznością by było inaczej. zatem pierwotnych "przedszkoli" nie odtworzymy. możemy co najwyżej stworzyć bardziej, lub mniej sprzyjające warunki do rozwoju naszych pociech. pytanie tylko, czy wychowanie w środowisku homogenicznym rzeczywiście nauczy dzieci życia w naszym mocno zróżnicowanym świecie?

[JAgniecha]

Hejho!

NO wlasnie co z przedszkolem? Pao- co twoje dziecie je w przedszkolu (bo rozumiem ze dziecko wege). To chyba musi wiele zachodu kosztowac- ustalenie wszystkich warunkow i menu dla vegedziecka...
-i czy jest pewnosc ze dziecku nie podaje sie zupki tej co wszystkim?
Ja niedzieciata i nawet nieplanujaca ale ciekawam jak sobie z tym fantem radzicie rodzicielki...

Pozdrawiam!!

[pao]

od początku było ustalone co do diety

pani intendentka kupiła dla gabrysi mały rondelek i patelnie do kuchni, by nie mieszane były jej potrawy z innymi.

kucharki zupy robią same (kiedyś sie na mnie obraziły jak zupkę przyniosłam ) zaś zamiennik drugiego gabi sobie sama do przedszkola przynosi. choć ostatnio coraz częściej kucharki eksperymentują i same coś jej robią (np gołąbki bez mięsa )

kłopotu na kuchni nie ma, choć początkowo panie miały spore obawy. teraz jest już spokój i w kwestii żywienia obaw okołoprzedszkolnych nie mam

od początku było ustalone co do diety

pani intendentka kupiła dla gabrysi mały rondelek i patelnie do kuchni, by nie mieszane były jej potrawy z innymi.

kucharki zupy robią same (kiedyś sie na mnie obraziły jak zupkę przyniosłam ) zaś zamiennik drugiego gabi sobie sama do przedszkola przynosi. choć ostatnio coraz częściej kucharki eksperymentują i same coś jej robią (np gołąbki bez mięsa )

kłopotu na kuchni nie ma, choć początkowo panie miały spore obawy. teraz jest już spokój i w kwestii żywienia obaw okołoprzedszkolnych nie mam

[Agnieszka]

Ja też powiem, że przedszkolnie można się dogadać (u nas przynajmniej w 2 placówkach na 3)
Oczywiście przeżywałam początki ale wszystko poszło gładko.

[Mag.fr]

Hej hej. To ja tez sie pochwale ze zapisalam Teosinskiego do... szkoly od wrzesnia. Mysle ze te dwa lata i trzy miesiace spedzone z mama wyszly mu na dobre: jest bardzo samodzielny i bardzo rwie sie do dzieci. Wczoraj zwiedzalismy szkole, bardzo mu sie podobalo i nie chcial z nami isc do domu. Myslalam wczesniej ze bede trzymala go przy sobie jak dlugo sie da ale teraz widze ze zrobilabym mu krzywde. Nie znamy tu zadnych maluchow a jemu potrzebne jest towarzystwo. O menu narazie nic nie wspominalam bo Teos bedzie w szkole tylko rano, na obiadki bedzie przychodzil do domu. Taka mala kameralna wiejska szkolka z krowami za plotem

[Wicia]

[oliviolina]

[Wicia]

No właśnie, te matczyne stresy... Twoja córcia jest starsza więc sobie lepiej poradzi. Ja dzisiaj zobaczyłam mega różnicę w rozwoju dwu i trzylatków

[oliviolina]

[Wicia]

Właśnie przyjrzałam się waszemu pięknemu zdjęciu! Twoja córa jest już DOROSŁA przy mojej (zajrzyj do albumu)

[Mag.fr]

[pao]

Cytat:

pao napisał/a: dziecko mi sie początkowo uwsteczniło. krzyczała, usiłowała wymuszać płaczem No to mnie pocieszyłaś.... pao napisał/a: panie po prostu były w szoku, że 2,5 letnie dziecko może prosić, dyskutować, czekać a nie krzyczeć. Serio? Myślałam, że takie zachowanie u 2,5 latka to norma, a panie przeszkolone w tym kierunku nie powinny się dziwić

gabiska bardzo mocno odstawała od grupy. panie były święcie przekonane ze jest najstarsza w grupie i były bardzo zaskoczone że wręcz odwrotnie.

a co do uwstecznienia, to tylko czasowe. gdzie by nie poszło dziecko i kiedy, to i tak wcześniej czy później znajdzie sie w tak odmiennym środowisku zatem przy mądrym rodzicu to tylko przejściowe i szybko mija

Cytat:

Było przedstawienie o lisie który porzera gąskę a na koniec dzieci dostały danonki w prezencie To był pierwszy w życiu danonek skonsumowany przez moje dziecko

niestety te danonki i inne takie sa zmora przedszkoli... fajnie przynajmniej, że dzieci nie dostają tak często słodyczy jak kiedyś i dieta nieco sie polepszyła. wszystko jednak przed nami. ale panie wiedzą co gabrysia je a czego nie i jakoś daje sie przetrwać szczególnie, ze gabryśka sama tez nie chce takich rzeczy jeść

Cytat:

pao napisał/a: dziecko mi sie początkowo uwsteczniło. krzyczała, usiłowała wymuszać płaczem No to mnie pocieszyłaś.... pao napisał/a: panie po prostu były w szoku, że 2,5 letnie dziecko może prosić, dyskutować, czekać a nie krzyczeć. Serio? Myślałam, że takie zachowanie u 2,5 latka to norma, a panie przeszkolone w tym kierunku nie powinny się dziwić

gabiska bardzo mocno odstawała od grupy. panie były święcie przekonane ze jest najstarsza w grupie i były bardzo zaskoczone że wręcz odwrotnie.

a co do uwstecznienia, to tylko czasowe. gdzie by nie poszło dziecko i kiedy, to i tak wcześniej czy później znajdzie sie w tak odmiennym środowisku zatem przy mądrym rodzicu to tylko przejściowe i szybko mija

Cytat:

Było przedstawienie o lisie który porzera gąskę a na koniec dzieci dostały danonki w prezencie To był pierwszy w życiu danonek skonsumowany przez moje dziecko

niestety te danonki i inne takie sa zmora przedszkoli... fajnie przynajmniej, że dzieci nie dostają tak często słodyczy jak kiedyś i dieta nieco sie polepszyła. wszystko jednak przed nami. ale panie wiedzą co gabrysia je a czego nie i jakoś daje sie przetrwać szczególnie, ze gabryśka sama tez nie chce takich rzeczy jeść

[kasienka]

[pao]

no i tak jest w większosci przedszkoli...

u nas jest: marchewka, truskawki, jabłuszko a słodycze tylko w piątki

niestety sa tez mleczka w kartoniku i danonki, ale wtedy gabryśka nie je tego co w przedszkolu a ja rekompensuje jej to czymś dobrym w domu

no i tak jest w większosci przedszkoli...

u nas jest: marchewka, truskawki, jabłuszko a słodycze tylko w piątki

niestety sa tez mleczka w kartoniku i danonki, ale wtedy gabryśka nie je tego co w przedszkolu a ja rekompensuje jej to czymś dobrym w domu

[ań]

[pao]

[Wicia]

Dołączam się do pytania Ań, możesz napisać więcej szczególów. Ja kiedy mówię Karolince, że piwo pije tylko tata to potem przez tydzień mnie męczy:
- a tata mosie a ja nie?
- a mama tes mosie?
- a babcia ... a ja nie?
Czuję się wtedy ... podle.

[pao]

kurcze, u nas jakoś nie było takich kłopotów...

kwestia piwa:
-to jest alkohol a alkoholu dzieci nie piją.
na początku wystarczyło, potem zaczęła pytać dlaczego. wszystko wyjaśnione na spokojnie, że to jest dla ludzi, ale trzeba umieć z kulturą i z umiarem. zatem jak gabi widzi wino, piwo czy cokolwiek to wie, ze to dla dorosłych i sie nie interesuje. a ze tego u nas nie ma duzo, to i wzór ma przyzwoity

kiedyś nawet, w ramach jakiejś super kolacji bartek nam otworzył wino, a gabrysi nalał do kieliszka soku. inny kolor, inny zapach, ale gabi nam taką awanturę wtedy zrobiła... wypiła dopiero, gdy zobaczyła, ze tata na prawdę sok nalał. no i wtedy też wyjaśniłam jej, że kieliszek jest takim eleganckim szkłem i przy ważnych wydarzeniach można napić sie soku z kieliszka


w kwestii mięsa
gabi wciąż jest w szoku, że niektórzy jedzą mięso. nie potrafi zrozumieć dlaczego babcia i dziadek jedzą. (moja babcia kłamie, zatem wzór paskudny daje...).
gabi ma wytłumaczone co to jest, wie dlaczego my nie jemy. z resztą decyzję o tym, ze nie będzie jadła ryb podjęła samodzielnie, zatem trwa w niej a jeszcze innych poucza

podobnie było ze słodyczami. zaczęła mnie o nie wypytywać: co zdrowe a co nie. czemu jedna słodka rzecz jest dobra a druga nie. i w końcu stwierdziła,z e chce być zdrowa. a jako, ze wiem, że słodycze lubi, to zaproponowałam jej, by sobie wybrała słodyczowy dzień (ale słodyczowy oznacza 1 słodycz a nie obżarstwo) a wtedy sama zdecyduje jaki słodycz chce zjeść.

gabrysi sie idea spodobała i wybrała sobie dzień. no i cały tydzień czeka z wytęsknieniem na umówiony deserek w sobotę. a najczęściej jest to czekolada do picia

generalnie wychodzę z założenia, ze dzieci sa mądre i same potrafią podejmować decyzje. zatem staram sie jej zjawisko jak najlepiej przedstawić, wyjaśnić a ona sama podejmuje decyzje. efekt taki, zę potem w nich trwa, bo przecież nie ma zakazu/nakazu. to jest jej wola

kurcze, u nas jakoś nie było takich kłopotów...

kwestia piwa:
-to jest alkohol a alkoholu dzieci nie piją.
na początku wystarczyło, potem zaczęła pytać dlaczego. wszystko wyjaśnione na spokojnie, że to jest dla ludzi, ale trzeba umieć z kulturą i z umiarem. zatem jak gabi widzi wino, piwo czy cokolwiek to wie, ze to dla dorosłych i sie nie interesuje. a ze tego u nas nie ma duzo, to i wzór ma przyzwoity

kiedyś nawet, w ramach jakiejś super kolacji bartek nam otworzył wino, a gabrysi nalał do kieliszka soku. inny kolor, inny zapach, ale gabi nam taką awanturę wtedy zrobiła... wypiła dopiero, gdy zobaczyła, ze tata na prawdę sok nalał. no i wtedy też wyjaśniłam jej, że kieliszek jest takim eleganckim szkłem i przy ważnych wydarzeniach można napić sie soku z kieliszka


w kwestii mięsa
gabi wciąż jest w szoku, że niektórzy jedzą mięso. nie potrafi zrozumieć dlaczego babcia i dziadek jedzą. (moja babcia kłamie, zatem wzór paskudny daje...).
gabi ma wytłumaczone co to jest, wie dlaczego my nie jemy. z resztą decyzję o tym, ze nie będzie jadła ryb podjęła samodzielnie, zatem trwa w niej a jeszcze innych poucza

podobnie było ze słodyczami. zaczęła mnie o nie wypytywać: co zdrowe a co nie. czemu jedna słodka rzecz jest dobra a druga nie. i w końcu stwierdziła,z e chce być zdrowa. a jako, ze wiem, że słodycze lubi, to zaproponowałam jej, by sobie wybrała słodyczowy dzień (ale słodyczowy oznacza 1 słodycz a nie obżarstwo) a wtedy sama zdecyduje jaki słodycz chce zjeść.

gabrysi sie idea spodobała i wybrała sobie dzień. no i cały tydzień czeka z wytęsknieniem na umówiony deserek w sobotę. a najczęściej jest to czekolada do picia

generalnie wychodzę z założenia, ze dzieci sa mądre i same potrafią podejmować decyzje. zatem staram sie jej zjawisko jak najlepiej przedstawić, wyjaśnić a ona sama podejmuje decyzje. efekt taki, zę potem w nich trwa, bo przecież nie ma zakazu/nakazu. to jest jej wola

[Wicia]

Niesamowite, że taka wytrwała w decyzjach! Zobaczymy jak to u nas będzie.