wegedzieciak.pl

[kłapouchy]

No właśnie... Jak właściwie postępować z dzieckiem odmawiającym jedzenia, niechętnym wobec wszystkich nowości? U nas jest tak, że Tomek od jakichś 2 miesięcy niechętnie je obiady jakiekolwiek by nie były. Rano jest przeważnie kasza z owocami suszonymi, świeżymi, pestkami, orzechami i to mu pasuje, lubi jajko, tofu, jogurt, owoce i chrupkie pieczywo. Najgorzej jest z jarzynami, jedynie jeśli jest zupka z buraczkiem to zjada całą z apetytem, ale przecież nie mogę mu dawać codziennie buraczków... Próbuję różnych warzyw, niewiele jest świeżych obecnie, więc próbuję też z mrożonkami (brokuł, groszek, kalafior, brukselka) ale młodemu nic nie pasuje, silne zaciskanie ust, wyginanie się w pałąk i histeria Zrezygnowałam z przekąsek między śniadaniem a obiadem w nadzieji, że jak będzie głodny to coś zje, niestety bez rezultatów. Nie zmuszam go do jedzenia, czasem po prostu próbuję podać to samo za godzinę czy dwie, ale to nic nie pomaga. Zauważyłam też coś niepokojącego - młody już na sam widok łyżeczki zaciska mocno wargi i się rzuca, nawet nie próbując, a przecież nigdy nie był zmuszany do jedzenia. Dopiero kiedy jakoś uda mi się go przekonać aby spróbował to zaczyna jeść (albo i nie). Nie interesuje go też zupełnie nasze jedzenie - wiele razy próbowałam mu podać jarzynki w całości, delikatnego pulpecika z tofu czy razowy makaron, ale nie chce nawet spróbować. Tomek jest żywy i pogodny, przybiera na wadze(choc należy do szczupłych dzieci), ale nie chcę by jechał cały czas na kaszce z owocami, jogurtach, jajkach i buraczkach, a często się kończy na tym, że jak przez kilka godzin odmawia mi jedzenia zupki to ostatecznie dostaje potem jogurt z owocami, który z apetytem i bez mrugnięcia okiem zjada... Teraz jest tak, że zupkę z buraczkiem zjada ok. 3-4 razy w tygodniu i staram się przemycić w niej inne warzywa których normalnie nie ruszy, zmieniam kasze, strączkowe, pestki i oleje, które dodaję do zupki, więc chyba nie powinien mieć niedoborów, ale boję się, że młody przyzwyczai się do jednego smaku i będzie coraz trudniej namówić go do innego jedzenia. W pozostałe dni staram się mu podawać coś innego np. ostatnio zdobyłam eko szparagi, ale młody nie wziął do ust nawet jednej łyżeczki i tak się awanturował jakby mu ktoś krzywdę robił, nie wiem czy to zapach czy wygląd potrawy go odrzucił, dziś była zupka z zielonym groszkiem i skończyło się na kilku łyżeczkach, nie wiem sama co mam robić, usilnie próbować dalej, odpuścić... jak sobie radzicie?

No właśnie... Jak właściwie postępować z dzieckiem odmawiającym jedzenia, niechętnym wobec wszystkich nowości? U nas jest tak, że Tomek od jakichś 2 miesięcy niechętnie je obiady jakiekolwiek by nie były. Rano jest przeważnie kasza z owocami suszonymi, świeżymi, pestkami, orzechami i to mu pasuje, lubi jajko, tofu, jogurt, owoce i chrupkie pieczywo. Najgorzej jest z jarzynami, jedynie jeśli jest zupka z buraczkiem to zjada całą z apetytem, ale przecież nie mogę mu dawać codziennie buraczków... Próbuję różnych warzyw, niewiele jest świeżych obecnie, więc próbuję też z mrożonkami (brokuł, groszek, kalafior, brukselka) ale młodemu nic nie pasuje, silne zaciskanie ust, wyginanie się w pałąk i histeria Zrezygnowałam z przekąsek między śniadaniem a obiadem w nadzieji, że jak będzie głodny to coś zje, niestety bez rezultatów. Nie zmuszam go do jedzenia, czasem po prostu próbuję podać to samo za godzinę czy dwie, ale to nic nie pomaga. Zauważyłam też coś niepokojącego - młody już na sam widok łyżeczki zaciska mocno wargi i się rzuca, nawet nie próbując, a przecież nigdy nie był zmuszany do jedzenia. Dopiero kiedy jakoś uda mi się go przekonać aby spróbował to zaczyna jeść (albo i nie). Nie interesuje go też zupełnie nasze jedzenie - wiele razy próbowałam mu podać jarzynki w całości, delikatnego pulpecika z tofu czy razowy makaron, ale nie chce nawet spróbować. Tomek jest żywy i pogodny, przybiera na wadze(choc należy do szczupłych dzieci), ale nie chcę by jechał cały czas na kaszce z owocami, jogurtach, jajkach i buraczkach, a często się kończy na tym, że jak przez kilka godzin odmawia mi jedzenia zupki to ostatecznie dostaje potem jogurt z owocami, który z apetytem i bez mrugnięcia okiem zjada... Teraz jest tak, że zupkę z buraczkiem zjada ok. 3-4 razy w tygodniu i staram się przemycić w niej inne warzywa których normalnie nie ruszy, zmieniam kasze, strączkowe, pestki i oleje, które dodaję do zupki, więc chyba nie powinien mieć niedoborów, ale boję się, że młody przyzwyczai się do jednego smaku i będzie coraz trudniej namówić go do innego jedzenia. W pozostałe dni staram się mu podawać coś innego np. ostatnio zdobyłam eko szparagi, ale młody nie wziął do ust nawet jednej łyżeczki i tak się awanturował jakby mu ktoś krzywdę robił, nie wiem czy to zapach czy wygląd potrawy go odrzucił, dziś była zupka z zielonym groszkiem i skończyło się na kilku łyżeczkach, nie wiem sama co mam robić, usilnie próbować dalej, odpuścić... jak sobie radzicie?

[Ania D.]

Warto się zastanowić, jak często dziecko jada, może posiłki są zbyt często? Czy przed posiłkami jest trochę spokoju czy dziecko jest szalejące i tak zajęte zabawą, że jedzenie nie jest ważne. Zupełnie darowałabym wszystkie przekąski, dla mnie jest to zbyteczne, a skutecznie wypełnia żołądek dziecka. Tomek powiniem już sam jeść (nie mówię o tym, że nic się nie wylewa, bo na poczatku większość jedzenia ląduje na ubranku), a przynajmniej próbować sobie samemu brać coś z talerza. Dziecko, które samo operuje widelcem i łyżką jest bardziej zainteresowane tym, co ma na talerzu niż wtedy, gdy go ktoś karmi. Skoro lubi zupkę z buraczków, to ławiej będzie sam po nią sięgał. Ja robiłam wtedy zupki nieco gęstsze, by nie wszystko się wylewało z łyżki.
Nigdy nie przekonujemy i nie zmuszamy do jedzenia niczego. Można położyć troszkę nowości na talerzyku, jak dziecko nie chce, to zabieramy. Sami jemy z apetytem to, co chcemy podać dziecku. Nie jestem zwolenniczką probowania, wciskania dziecku jedzenia, bo z tego wyrastają niejadki. Jesli dziecko zje kilka łyżeczek i nie chce więcej, to dziekujemy za posiłek i sprzątamy talerz.
U nas też było tak, że Pawełek lubuł całą ceremonię przygotowawczą. Stał już talerz, ja pytałam, że dac oliwkę (zawsze chciał), czy dać natkę (zmiksowana z zupką), czy dodac soku z cytryny etc. Dziecko czuło się ważne i miało wpływ na to, co dostaje do jedzenia.
Warto jadać razem. Nigdy nie namawiać do jedzenia. Pamiętam, że w tym wieku Pawełek lubił jadać oddzielnie różne rzeczy. Jeden posiłek to były np. same buraczki, potem kolejny to sam makaron. Lubiłam opowiadać mu o jedzeniu, że makaron jest pokręcony, że marchewki rosną w ziemi i wyciągają się do słońca. Nigdy nie okazywałam niezadowolenia, gdy posiłek nie był zjedzony.
Potrawy takie jak jogurt skutecznie zapełnią zołądek. Tomek mógł się juz zorientować, że jak nic nie będzie jadł, to dostanie w końcu jogurt. Ja jakiś czas bym z niego zupełnie zrezygnowała. Dziecko się nie zagłodzi.

[Karolina]

Próbowałaś robić mu warzywne placki lub kotleciki? Do łapki sobie będzie brać, może chce odpocząć od łyżki.

[alcia]

Podpisuję się pod wszystkim co napisała Ania D.
Zresztą Karolina też ma rację - jak najwięcej rzeczy w łapkę niech dostaje. kawałki różnych rzeczy na talerz, widelec do dyspozycji i niech działa.
A co się dzieje, gdy odmawia posiłku? (poza tymi akcjami jogurtowymi - również szczerze odradzam!) Próbowaliście przeczekać do następnego? I jak wtedy je? ja bym zrobiła taki maraton kilkudniowy na spróbowanie. Nie chce, to powiedzieć "dziękuję", zabrać talerz.. i do następnego posiłku. I tak w kółko, nie będzie nic jadł?
kaja lubiła w tym wieku wszelkie placuszki, kuleczki, makarony i posiłki podrabiane na nasze (tak wizualnie) Za to miała całkowicie dosyć swoich papek. Ciągnie go do Waszych talerzy? Może trzeba mu "udoroślić" posiłki? Oczywiście w zdrowym wydaniu...

[bodi]

klapouchy, dziewczyny w zasadzie wszystko Ci już napisały
myślę że może wbrew swoim intencjom jednak wprowadzasz napięcie w związku z jedzeniem, z Twojego postu przebija niepokój i Tomek na pewno też go odczuwa. Wskazują na to jego histerie, zaciskanie ust na widok łyżeczki itd.

Zrezygnuj z proponowania tego samego po godzinie czy dwóch, niech Tomek zaczeka do następnego posiłku i ma szansę zgłodniec. Na pewno wszelkie jedzenie do rączki to podstawa, jest już na tyle duży, a w ten sposób jedzenie staje się Jego sprawą, a nie Twoją.

Co do nowości, proponuj, ale nie namawiaj - jw. niech sam decyduje. Ja podawałam nową rzecz jako "przystawkę" przed normalnym posiłkiem, do którego J była już przyzwyczajona, nie nastawiałam się na to, że od razu wszama całą miskę to normalne że z początku nowy smak może nie pasowac, zwłaszcza że preferencje żywieniowe wciąż się u dzieci zmieniają (i nie tylko u dzieci przecież...) - np. Jagoda w wieku Twojego Tomka równeiż była fanką buraczków i chętnie jadła zupę buraczkową co dzień, a teraz buraków nie znosi.
Włącz może Tymka do przygotowań przed posiłkiem, jak pisała Ania, no i wspólne jedzenie tego samego też ułatwia sprawę.

Spróbuj tak jak pisze alcia, przez kilka dni podawac jedzenie tylko w porze posiłków, bez namawiania. Jak nie zje, jedzenie będzie dopiero w porze kolejnego posiłku. I zrezygnuj w tych wymuszanych przez neigo jogurtów, bo w ten sposób niestety, ale wzmacniasz w nim właśnie to zachowanie któego tak nie lubisz.

Powodzenia

[kamma]

Nie chce jeść - niech się przekona, jakie to niesie konsekwencje, czyli niech odczuje głód. Przez kilka dni krzywda mu się nie stanie, jeśli będzie jadł mniej niż potrzebuje. A może to przynieść ważne długofalowe konsekwencje. Niech poczuje się odpowiedzialny za swój żołądek. Strasznie to brzmi, ale ja miałam takie jazdy z Irmą jeszcze pół roku temu. Głód jest najlepszym kucharzem

[kłapouchy]

Dzięki dziewczyny za wszystkie wskazówki. Tomek śniadanie je około 10 obiad około 16, w międzyczasie nie ma żadnych przegryzek (zreszta wcześniej jak były to było to najwyżej pół pokrojonego jabłka czy banana albo kromka pieczywa chrupkiego, nie jakieś duże ilości) więc to nie jest chyba kwestia zbyt częstych posiłków. Ten jogurt zreszta tez nie jest za każdym razem i nie od razu kiedy młody odmówi jedzenia, zazwyczaj po godzinie próbuję jeszcze raz z jarzynami, ale jak Tomek kategorycznie odmawia to wtedy mięknę - jest godzina 17 czy 18, a on od tej 10 na kaszce, więc daję mu coś w zamian - jogurt, albo tofu z owocami, jajko czy kromkę razowego pieczywa z masłem orzechowym, migdałowym itp. wtedy zjada. Martwię się niechecią wobec nowych rzeczy i tym, że on prawie w ogóle nie je zielonych warzyw (chyba, że przemycę w zupce z buraczkiem). Dorosłe jedzenie czy manipulowanie sztućcami też go nie interesuje, choć raz ostatnio zjadł pół falafela, więc może popróbuję. Nie jestem do końca pewna czy jest gotowy na "niezmemłane" jedzenie - raz, że niespecjalnie się go domaga, dwa, że prawie zawsze po nim wymiotuje... choć z chlebkiem i owocami idzie mu coraz lepiej. Z początku myślałam, że to przejściowe, ale trwa to już jak pisałam ok. 2 miesięcy, więc chyba jednak nie. Z drugiej strony mały przybrał w tym czasie 300g, tej kaszki porannej czy zupki z buraczkiem potrafi zjeść naprawdę dużo. Boję się tego o czym pisze Bodi, mimo, że tego nie okazuję Tomek może wyczuwać moje niepokoje i źle to może wpływać na jego stosunek do jedzenia. Martwi mnie to, ostatnio analizowałam podejście do jedzenia u nas rodziców i jaki miało na to wpływ stosunek do jedzenia w naszych domach rodzinnych. Robert był typem niejadka, do dziś teściowa przy każdej okazji wspomina jak to nic nie chciał jeść i można go było tylko nakarmić "kiełbaską" z drugiej strony mąż wspominał, że zawsze ilekroć zbliżała się pora kolacji pojawiał się stres, nerwowa atmosfera w domu, krojenie chlebka w kosteczkę, wymuszanie, przekupywanie, krzyk... Ja z kolei pochodzę z rodziny gdzie jedzenie traktowano jako formę nagrody i pocieszenia, moja mama w chwilach stresu napadała na lodówkę, ja i brat byliśmy naprawdę grubymi dziećmi, jako nastolatka i młoda kobieta wiecznie byłam na diecie i dorobiłam się szeregu zaburzeń odżywiania, mój brat kilka lat temu ważył 130 kg, potem mocno schudł, teraz bardzo ortodoksyjnie podchodzi do jedzenia, narzuca sobie różne reżimy... sorki za zejście z tematu, po prostu zastanawiam się czy mimowolnie jakoś nie sprzedajemy naszemu dziecku naszych fobii... Może przesadzam, może to tylko jakiś przejściowy okres, że młodemu coś tam nie pasuje, wkrótce zacznie się lato, dużo świeżych warzyw i owoców, coś mu napewno z tego bogactwa podpasuje

Dzięki dziewczyny za wszystkie wskazówki. Tomek śniadanie je około 10 obiad około 16, w międzyczasie nie ma żadnych przegryzek (zreszta wcześniej jak były to było to najwyżej pół pokrojonego jabłka czy banana albo kromka pieczywa chrupkiego, nie jakieś duże ilości) więc to nie jest chyba kwestia zbyt częstych posiłków. Ten jogurt zreszta tez nie jest za każdym razem i nie od razu kiedy młody odmówi jedzenia, zazwyczaj po godzinie próbuję jeszcze raz z jarzynami, ale jak Tomek kategorycznie odmawia to wtedy mięknę - jest godzina 17 czy 18, a on od tej 10 na kaszce, więc daję mu coś w zamian - jogurt, albo tofu z owocami, jajko czy kromkę razowego pieczywa z masłem orzechowym, migdałowym itp. wtedy zjada. Martwię się niechecią wobec nowych rzeczy i tym, że on prawie w ogóle nie je zielonych warzyw (chyba, że przemycę w zupce z buraczkiem). Dorosłe jedzenie czy manipulowanie sztućcami też go nie interesuje, choć raz ostatnio zjadł pół falafela, więc może popróbuję. Nie jestem do końca pewna czy jest gotowy na "niezmemłane" jedzenie - raz, że niespecjalnie się go domaga, dwa, że prawie zawsze po nim wymiotuje... choć z chlebkiem i owocami idzie mu coraz lepiej. Z początku myślałam, że to przejściowe, ale trwa to już jak pisałam ok. 2 miesięcy, więc chyba jednak nie. Z drugiej strony mały przybrał w tym czasie 300g, tej kaszki porannej czy zupki z buraczkiem potrafi zjeść naprawdę dużo. Boję się tego o czym pisze Bodi, mimo, że tego nie okazuję Tomek może wyczuwać moje niepokoje i źle to może wpływać na jego stosunek do jedzenia. Martwi mnie to, ostatnio analizowałam podejście do jedzenia u nas rodziców i jaki miało na to wpływ stosunek do jedzenia w naszych domach rodzinnych. Robert był typem niejadka, do dziś teściowa przy każdej okazji wspomina jak to nic nie chciał jeść i można go było tylko nakarmić "kiełbaską" z drugiej strony mąż wspominał, że zawsze ilekroć zbliżała się pora kolacji pojawiał się stres, nerwowa atmosfera w domu, krojenie chlebka w kosteczkę, wymuszanie, przekupywanie, krzyk... Ja z kolei pochodzę z rodziny gdzie jedzenie traktowano jako formę nagrody i pocieszenia, moja mama w chwilach stresu napadała na lodówkę, ja i brat byliśmy naprawdę grubymi dziećmi, jako nastolatka i młoda kobieta wiecznie byłam na diecie i dorobiłam się szeregu zaburzeń odżywiania, mój brat kilka lat temu ważył 130 kg, potem mocno schudł, teraz bardzo ortodoksyjnie podchodzi do jedzenia, narzuca sobie różne reżimy... sorki za zejście z tematu, po prostu zastanawiam się czy mimowolnie jakoś nie sprzedajemy naszemu dziecku naszych fobii... Może przesadzam, może to tylko jakiś przejściowy okres, że młodemu coś tam nie pasuje, wkrótce zacznie się lato, dużo świeżych warzyw i owoców, coś mu napewno z tego bogactwa podpasuje

[Malati]

Kłapouchy ale twój synek to jeszcze maluszek ma rok i 3 miesiące tak? nie przypominam sobie aby mój młody w tym wieku jakoś wspaniale mi jadł,głównie był cyc.I też często odmawiał jedzenia zreszta nadal odmawia Myśle że to wszystko z czasem będzie się zmieniac i normować ,nie martw się on się sam nie zagłodzi A ja w sytuacji kiedy mój młody nie chce jeść stosuję wariant podany m.in przez kamme

[Lily]

[Malati]

[kamma]

kłapouchy, skoro macie taki bagaż w głowach odnośnie jedzenia, to tym bardziej staraj się myśleć o tym, że jedzenie nie jest najważniejsze, jedzenie to nie wszystko. Tak jak napisała czarna - Tomek sam się nie zagłodzi. Odpuść mu troszeczkę, odpuść też sobie. On jest już na tyle duży, że może sam decydować, przynajmniej do pewnego stopnia, o swoim jedzeniu. Dobrym rozwiązaniem byłoby danie mu dużego wyboru - czyli np. dużo różnych warzyw na talerzu, ale każde oddzielnie, jakoś śmiesznie ułożone (dzieci lubią buzie z oczami ). Ładnie to wygląda, kojarzy się przyjemnie, a daje możliwość wyboru. Najlepszym sposobem przygotowania takiego posiłku jest ugotowanie warzyw na parze, bo się nie pomieszają. Mogą to być: marchewka, ziemniaki, pietruszka, brokuły, fasolka szparagowa, kalafior (brukselki na parze nie polecam, ma zbyt intensywny smak), zielony groszek, fenkuł, buraczek pokrojony w kosteczkę... narzędzie do jedzenia - rączka. Wy też coś takiego zjedzcie, niech Tomek widzi, że ma to samo i że Wam smakuje. Spytaj go o przyprawy - zioła, oliwę, niech zdecyduje, czy coś z tego chce.
Jedyna moja obawa przy takim posiłku dotyczy tego, czy on da radę coś takiego zjeść, bo pisałaś, że czasem nie przyjmuje niezmiksowanych potraw. Ty wiesz najlepiej, więc sama zadecyduj, czy taki posiłek zda egzamin.

[Humbak]

ooo temat dla mnie
u nas dziś pobilismy rekord - kuba wszamał 15 łyżeczek zupki ale... 6 na krzesełku po czym ja siedziałam, on się kręcił na podłodze wokół mnie, podchodził - łyżeczka, pokręcił się - podchodził - łyżeczka i dopiero po tych 15 podziękował. Może faktycznie dzieci w tym wieku nie mają cierpliwości?

kłapouchy, kuba teraz też ma taki okres, zjadał mnóstwo, a teraz zaczął zaciskać buzię. Tak a'propos jedzenia wogóle, nie nowości to my zrobiliśmy takie zmiany: 1/krzesełko kuby wywędrowało z kuchni, jest przy stole przy którym jedzą wszyscy; 2/ja jem z nim obiad, śniadanie itd, jem narazie to co on; 3/ile zje tyle zje, nie dostaje niczego dopóki znów nie zawoła wtedy organizujemy kolejny zorganizowany posiłek; 4/i tak najwięcej zje dopiero wtedy gdy cała rodzina siada przy stole, niestety u nas rzadkość... czasem wieczorem posługuję się natalią która je cokolwiek - on wtedy dopiero cokolwiek ruszy...
jak to się dalej potoczy nie mam pojęcia, narazie dałam sobie spokój z nerwami, pomartwię się za miesiąc

a co do nowości, kuba średnio zainteresowany, po prostu robię np kalarepkę i daję mu ją w różny sposób - raz w kosteczkę, innym razem ciapka. Ale jak mu nie zasmakuje następny raz mu daję po ok. 2 tyg. Popróbowałabym tak jak dziewczyny mówią, tu pokroić, tu pomieszać, ale też przede wszystkim wyluzować - jak on zobaczy że ty się tak gimnastykujesz to poczuje że o rany znów kuchnia, cokolwiek by się w niej robiło. Luzik chyba najwazniejszy?

[rodzynka]

jestem tez za 'poluzowaniem'
jak mowi moj drogi malzonek : 'musi sie przeglodzic', metoda jak dla mnie okrutna, ale skuteczna

u nas nie ma obecnie zadnych problemow z jedzeniem, choc zdarzaly sie kryzysy

wazne aby pamietac o czym bylo wyzej ze: nastroj wokol jedzenia jest istotny, skoro swiadoma jestes, ze macie takie a nie inne doswiadczenia z domow rodzinnych, staraj sie zapanowac nad swoimi emocjami
nie denerwuj sie jak maly nie je, staraj sie nie martwic
moze ustal sobie, ze np przez dwa, trzy dni pozwolisz mu sie przeglodzic, nie bedziesz naklaniac ani dawac jogurtow?


i kolejna sprawa
jedzenie i ubieranie to dwie pierwsze rzeczy, gdzie dziecko najpierw zaczyna odczuwac, ze ma jakaś kontrole nad sytuacja
i chce zamanifestowac/sprawdzic na ile skutecznie moze zadzialac
u Tomka raczej jeszcze za wczesnie na tzw. bunt dwulatka
ale z tego co pamietam u nas rebelia zaczela sie jak Edi mial 1,5 roku
wiec moze to jakies pierwsze przejawy 'posiadania wlasnego zdania'?

u nas na wszelkie glody (nudy i brak pomyslow na zabawe) zawsze sprawdza sie buszowanie po kuchni
gotujemy, wachamy, przesypujemy, przelewamy, no i oczywiscie próbujemy...

a maly zainteresowal sie warzywami nie jak lezaly na talerzu, ale jak kupilam duzy pleciony kosz (legowisko dla psa/kota z Ikeii?) i zaczelam tam trzymac warzywa, Edagr od kiedy zaczal raczkowac z zainteresowaniem nurkowal w koszu, najpierw bylo obmacywanie, a potem zaczelo sie probówanie

popieram pomysl ukladania twarzy i innych 'samochodow' z warzyw na talerzu, dawania mozliwosci wyboru (np. chcesz kanapke z ogorkiem czy z pomidorem?)

jak maly lubi buraczki, to moze do nich dodawaj stopniowo inne warzywa?

[kłapouchy]

Dziewczyny, rewelacja Tomek zjadł cały obiad no, prawie cały Zastosowałam się do Waszych rad - obiad całą rodziną, uparowane warzywa i placuszki zbożowo-warzywne. Na początku nie bardzo wiedział o co nam chodzi - bawił się jedzeniem, przekładał z talerzyka na blat i z blatu na talerzyk, w końcu zasmakował i tym sposobem zniknęły wszystkie brokuły (a przypomnę, że jak w zupce wyczuł brokuła to było ), prawie całą porcję kalafiora i marchewki i prawie dwa placuszki - placuszkami troszkę się dławił, ale z jarzynami szło mu bardzo dobrze. I dodam jeszcze, że zjadł mimo, że obiad jedliśmy godzinę wcześniej niż zwykle.a na kolację to samo z chlebem razowym i pokrojonymi gruszką i jabłkiem Jak narazie je rękami, sztućce zostały zignorowane. Nasz pies też zadowolony z nowej sytuacji - leży przy krzesełku do karmienia z wzrokiem wbitym w Tomcia i czeka aż coś mu skapnie ;)dzięki raz jeszcze, niby nieduże zmiany, a zadziałało

Dziewczyny, rewelacja Tomek zjadł cały obiad no, prawie cały Zastosowałam się do Waszych rad - obiad całą rodziną, uparowane warzywa i placuszki zbożowo-warzywne. Na początku nie bardzo wiedział o co nam chodzi - bawił się jedzeniem, przekładał z talerzyka na blat i z blatu na talerzyk, w końcu zasmakował i tym sposobem zniknęły wszystkie brokuły (a przypomnę, że jak w zupce wyczuł brokuła to było ), prawie całą porcję kalafiora i marchewki i prawie dwa placuszki - placuszkami troszkę się dławił, ale z jarzynami szło mu bardzo dobrze. I dodam jeszcze, że zjadł mimo, że obiad jedliśmy godzinę wcześniej niż zwykle.a na kolację to samo z chlebem razowym i pokrojonymi gruszką i jabłkiem Jak narazie je rękami, sztućce zostały zignorowane. Nasz pies też zadowolony z nowej sytuacji - leży przy krzesełku do karmienia z wzrokiem wbitym w Tomcia i czeka aż coś mu skapnie ;)dzięki raz jeszcze, niby nieduże zmiany, a zadziałało

[Humbak]

super
tylko zapytam z ciekawości - jakie placuszki zrobiłaś?

[kłapouchy]

Humbak starłam jarzyny jakie miałam (ziemniaczek, marchewka, seler, myślę, że inne też można dodać) na tarce na drobnych oczkach jak na placki ziemniaczane, wymieszałam z mąką pszenną razową (konsystencja dająca się lepić w rękach, gęstsza niż na placki ziemniaczane ale nie za gęsta ) i na patelnię.

Humbak starłam jarzyny jakie miałam (ziemniaczek, marchewka, seler, myślę, że inne też można dodać) na tarce na drobnych oczkach jak na placki ziemniaczane, wymieszałam z mąką pszenną razową (konsystencja dająca się lepić w rękach, gęstsza niż na placki ziemniaczane ale nie za gęsta ) i na patelnię.

[Malati]

kałapouchy świetnie .A przepis na placuszki napewno wykorzystam

[kamma]

kłapouchy, super! gratulacje i oby tak dalej! Nie przejmuj się ewentualnymi niepowodzeniami, w razie czego przypomnij sobie dzisiejszy sukces i pamiętaj, że na pewno będzie się powtarzał

[Karolina]

Pieknie:)
Nie przejmuj się jak dzisiaj nic nie zje. U nas Tymek ma taki rytm - jeden dzień obrzarstwo na maksa, drugi dzień mniej a trzeciego prawie nic.
Na załodzonego twój synek nie wygląda A i przybywanie na wasze może być w tym wieku niewielkie. Już nie jest niemowalkiem co rośnie jak na drożdzach.

[Humbak]

kłapouchy, dzięki

[Marcela]

Doskonale zdaję sobie sprawę co przeżywa mama niejadka. Wszystkie wasze rady są cenne, nie mam co do tego żadnych wątpliwości. Jeśli dziecko przybiera na wadze jakoś normalnie to myślę, że taki sposób działania jest najbardziej skuteczny. Co jednak w sytuacji, gdy dziecko nie przybiera na wadze, albo nawet chudnie? Przerabiałam to z moją córeczką. Nie chciała jeść niczego oprócz mojego mleka. Dostawała histerii na widok łyżeczki, nawet talerzyka, albo na widok mnie kręcącej się przy kuchni. I koniec. Nie było żadnych uśmiechniętych buziek z warzyw, zadnych łyżeczek i kolorowych talerzyków bo wszystko lądowało na mnie albo na podłodze i długo jeszcze nie mogła opanować swoich emocji po jakiejkolwiek próbie nakarmienia jej. A waga spadała. Choć minęło już trochę czasu to ciągle jeszcze zdarzają się takie incydenty. I wspomnienie ich jest dla mnie jak prawdziwy horror! Dla mnie było ważne żeby jakimś cudem zdołała zjeść cokolwiek wartościowego.
Do tego dochodzi jeszcze niebagatelna sprawa jaką jest presja otoczenia, bo wiadomo - wege dziecko jest chude bo jest wege. Nie chce jeść warzyw bo warzywa są niedobre. I wszędzie rady: " Daj dziecku danonka!" "Kup biszkopciki". "Daj słoiczkowe jedzenie".
To są trudne sprawy. Sama nie wiem jak to wszystko wyszło jako tako na prostą, ale wiem, że to dziecko zdecydowało, że chce zjeśc jakiś posiłek , ja w zasadzie niewiele mogłam zrobić. Jedynie proponować i zjadać potem sama wszystko czego nie zjadła.
Dzisiaj moja córeczka w zasadzie jadłaby tylko kasze i makarony przyprawione na słodko i niemiksowane. Rączką oczywiście. Ale ciągle są potrawy, na które nie ma szans - np strączki. Bardzo mnie to martwi. Nie załamuję się i proponuję co jakiś czas ale na razie bez skutku. Z warzywami też nie jest najlepiej tymbardziej, ze na tzw "przednówku" niewielki jest już ich wybór. Czekam i mam nadzieję że przetrzymamy i to.

[Karolina]

Wydaje mi się, że nasze dzieci nawet jak prawie nic nie jedzą to i tak mają lepiej niż dzieci żywione "normalnie" mięsem. Bo jak się wśród nich niejadek trafi to zapcha się białym chlebkiem lub płatkami nestle nad ranem i tego wogóle nie mozna nazwać jedzeniem.
PS Znam dziecko niejadka, które mama zupką - przez strzykawkę.

[kłapouchy]

Marcela jeśli chodzi o stączki to Tomkowi najbardziej wchodzi tofu, najlepiej zmiksowane z np. suszonymi morelami, inne strączkowe też je, choć już nie tak chętnie. u nas najgorszy problem był z zielonymi warzywami, ale okazało się, że te uparowane czy ugotowane w całości zjada chętnie. możesz też spróbować zrobić budyń sojowy (lub na innym roślinnym mleku) ja robiłam na bazie przepisu Ani D. na krem morelowy do tortu, tylko mąki ziemniaczanej mniej dodawałam, albo kaszkę sojową ze zmielonej w śrutowniku soi z owocami.

Marcela jeśli chodzi o stączki to Tomkowi najbardziej wchodzi tofu, najlepiej zmiksowane z np. suszonymi morelami, inne strączkowe też je, choć już nie tak chętnie. u nas najgorszy problem był z zielonymi warzywami, ale okazało się, że te uparowane czy ugotowane w całości zjada chętnie. możesz też spróbować zrobić budyń sojowy (lub na innym roślinnym mleku) ja robiłam na bazie przepisu Ani D. na krem morelowy do tortu, tylko mąki ziemniaczanej mniej dodawałam, albo kaszkę sojową ze zmielonej w śrutowniku soi z owocami.

[Ania D.]

Często czytam, że mamy niejadków dają po prostu danonki, słodycze etc. i się cieszą, że ich dzieci jedzą chociaz to. Dla mnie to tylko pogarszanie sprawy.

[bodi]

Marcela, w jakim wieku jest Twoja córa?
U nas było tak że między 9 a 12 miesiącem życia Jagoda na przemian chudła i przybierała, ale tylko tyle by nadrobic to co wcześniej straciła - czyli wychodziło na to, że średnia jej waga stoi w miejscu. Dodam że wcale przy tym nie była niejadkiem. Potem samo przeszło, waga zaczęła powoli iśc do góry, a ja wyluzowałam i teraz nawet nie wiem dokładnie ile waży

Co do zapychania dzieci byle czym, "byle coś zjadło", to miałam to niestety okazję kilka razy obserwowac. Uważam że to jest własnie wpędzanie dziecka w niejedzenie, a w każdym razie nasilanie tego problemu i dawanie dziecku "broni" do ręki w walce z rodzicami. Przekonuje się, że nie jedząc obiadu "zasługuje" sobie na danonka, gęsty słodzony sok czy deser typu monte. Kiedyś trafiłam na forum mam niejadków i ze zgrozą czytałam o tym, co dają swoim dzieciom do jedzenia. często sprawa kończy się podawaniem leków wzmagających łaknienie