wegedzieciak.pl

[renka]

Wiem, ze to naturalne w rozwoju dzieci, ale dla mnie jednak to uciazliwe sie staje...
To, ze Ronka nasladuje dzieci i innych ludzi z otoczenia nie jest klopotliwe. Nawet jest zabawne. Najbardziej klopotliwe jest jej malpkowanie zachowan Fiony - i to tych mniej fajnych. Slyszalam, ze starsze dziecko moze przy mlodszym rodzenstwie zrobic sie na powrot dzidziusiowe, ale ja juz z tym nie wyrabiam i moja cierpliwosc jest na skraju...

Np. ostatnia akcja. Przewijam Fionke, bo zrobila kupke. Posadzilam ja na podloge doslownie na chwilke, zeby nie spadla z lozka, gdy ja bede siegac po pampersa. No i Fionka zrobila jeszcze troche kupki na podloge. Za chwile Ronka wola, ze chce kupke. Posadzilam ja na nocnik w pokoju, poszlam po papier toaletowy do lazienki. Wystarczylo doslownie kilka sekund, wchodze do pokoju, a Ronka z gola pupa na podlodze rozmazuje kupke...

Szczerze powiedziawszy mi rece opadaja...

Jak reagowac? Bo jak na razie takie sytuacje jak powyzsza to wyzwalaja we mnie same niepozytywne reakcje i denerwuja mnie na maxa...


I prosze, nie piszcie, ze CIERPLIWOSC, bo zajmuje ona u mnie koncowa pozycje na liscie cech, ktore by ostatnio do mnie pasowaly...

[malina]

[renka]

[ewatara]

[majaja]

[Humbak]

[Ania D.]

Renka, tylko, niestety, cierpliwość. Ja widzę i widziałam u Pawełka, że gdy jakieś jego działanie wywołało duże emocje u mnie, to starał się je często powtarzać. Im mocniejsza reakcja u mniej, tym jego radość powtarzania jest większa i częściej coś robił. Jest to trudne, żeby reagować spokojnie, ale inaczej się nie da. Nie przepadam też za zawstydzaniem, nie uważam, że to dobra droga. Jestem raczej za pozytywnym motywowaniem i chwaleniem, powtarzaniem, że się jest dumnym z dziecka, że coś slicznie robi, że już coś umie, bo jest duży. Ja też mówię, że babcia jest dumna, ciocia i wymieniam czasem inne osoby, które sa dla Pawełka ważne.

[Karolina]

Renka może staraj się tak to ukierunkować, żeby to mała brała przykład z dużej Sadzaj na nocnik nawet tak na niby. Poproś Ronkę, żeby pokazała małej jak coś sie robi, cokolwiek. Mów, że skoro jest starsza to Fionka będzie się od niej uczyć.

[PiPpi]

ło tak! Ani D i Karoliny pomysł plus to co Humbak napisała o chwaleniu, pokazaniu starszemu dziecku , że fajnie jest być starszym bo Ono zauważa więcej minusów póki co to najważniejsze. uzywanie wstydu to żaden konstruktywny sposób, absolutnie jestem temu przeciwna.
hxxp://babyonline.pl/maluch_rodzenstwo_artykul,1453.html znalazłam taki artykuł, jest też książka, o której superniania wspominała i moja wykładowczyni od pedagogiki w animacji tytuł brzmiał mniej więcej: najstarsze,średnie, najmłodsze, na pewno warto poczytać, co tam sie może dziać w sercu i umyśle szkrabów w kontekście relacji z rodzeństwem i rodzicami

[ewatara]

Magda Stępień:
"uzywanie wstydu to żaden konstruktywny sposób..."

Równiez jestem jak najbardziej za chwaleniem, nagradzaniem itp itp, wiadomo od dawna, ze karanie nie przynosi prawie żadnych pozytywnych efektów, zawstydzania gdzie nie trzeba lub nadużywanie tego też nie popieram ...
Tym bardziej, że jest to prawdopodobnie zachowanie wynikające z zazdrości o mlodszą siostrę

(Zaburzenie związane z rywalizacją w rodzeństwie
min:
Rywalizacja i zazdrość wobec rodzeństwa; współzawodnictwo o zainteresowanie i uczucia rodziców
Utrata wcześniej nabytych umiejętności np.. Kontroli pęcherza, naśladowanie młodszego rodzeństwa w zakresie czynności które przyciągają uwagę rodzica
Uwstecznianie charakteru swoich zabaw
Napady złości, dysforii, lęku
Zaburzenia snu, domaganie się spania razem z rodzicami".

Jednak jak tu zareagować w danym momencie na takie zachowanie, jakie opisuje wyżej Renka, chwali się kiedy są do tego powody, motywuje itp, ale kiedy dziecko robi kupkę na podłogę, żeby (prawdopodobnie w danym momencie zwrócić na siebie uwagę lub zrobic na złość) to chyba też trzeba w jakiś konkretny sposób zareagować i myślę, że tu o to chodziło.

[renka]

Dziekuje dziewczyny.

Na razie staram sie wyluzowac jak rozne akcje maja miejsce (co latwe nie jest). Zauwazylam, ze Ronka ma ogolnie trudny czas - duzo strachow znow zaczelo ja niepokoic, przez kilka ostatnich dni czesto plakala (niejednokrotnie wpadajac w wielka histerie).
A dzis obie daly koncert placzu - jedna glosniej niz druga i obie chcialy miec mnie wylacznie dla siebie (bylam wielce zdziwiona, jak moja 11-miesieczna Fionka odpychala tulaca sie do mnie Ronke i jak przytulalam ja, to Fionka normalnie darla sie w nieboglosy...).
Kurcze, mama-sama (jak ostatnio zaczelam o sobie mowic) jest naprawde duzym wyzwaniem.
Szczegolnie, jak jeszcze musi sie uzerac z ojcem swych dzieci.
W chwilach kryzysowych chcialabym, zeby szybko sie pojawil ktos, kto chcialby wraz ze mna naprawde odpowiedzialnie matkowac i ojcowac moim coreczkom, ale z drugiej strony to chyba zaczynam odkrywac coraz bardziej uroki bycia samej, mimo, iz macierzynstwo niejednokrotnie mnie przerasta - takie mam przynajmniej wrazenie. I uwielbiam widok swoich slodko spiacych dzieci, bo moge w koncu chwile odsapnac....

[Karolina]

U nas wreszcie po roku mija powoli okres koszmarnego charakterku Tymka. Najgorzej właśnie jak oboje zaczynali się drzeć... Coraz częściej zgodnie się ze sobą bawią, nawet mieszakją razem w jedym domku, łażą po podwórku, kopią itd

[elwira205]

renka jesteś bardzo dzielna, choć rozumiem, że czasami ta sytuacja sięga apogeum. Myślę, że dobrym pomysłem jest pokoazanie że bycie starszym jest fajne i że może być przykładem dla młodszej córki. Będzie z siebie dumna a potem może będzie wręcz opiekować się młodszą siostrą