wegedzieciak.pl

[Katioczka]

hej ludki,
post piszę po wczorajszych wydarzeniach. Po prostu już nie mogę...

Wege jesteśmy od niedawna wszyscy w domu, tzn. ja, mąż i syn.
Powiedzmy, że od 1,5 miesiąca nie jemy mięsa.
Reszta rodziny, mięsożerna cały czas ma z tym jakiś problem.
Kiedy pojechaliśmy do moich teściów, zaczęły się pytania "a dlaczego?",
"a może wy w jakiejś sekcie jesteście?"---na co mąż odparł, że tak
oraz opowieści o tym, jakie mięso jest zdrowe i potrzebne.
Moi rodzice są ogólnie spoko, pamiętają jak już kiedyś miałam wege-epizod
w życiu, ale teraz temat rozbija się o maluszka...
Moja mama jest przeciwna wege diecie dla dziecka, nawet deklaruje się,
że będzie młodemu gotować mięso, skoro ja nie chcę tego robić,
straszy mnie chorobami, jakie dziecko będzie miało w przyszłości,
rozmawiała z moją kuzynką-lekarką, która też jest temu przeciwna,
że niby kubki smakowe się nie wykształcają (WTF?!), że są zaburzenia w rozwoju itd.

Kolejny przykład: jestem u pediatry, nowoczesny prywatny gabinet, pani dok. sensowna,
przynajmniej z wyglądu
pytam o mięso, czy dziecko musi, dlaczego, drążę, dopytuję...
Lekarka zdziwiona, zaczyna coś bełkotać o schemacie żywieniowym, o aminokwasach,
żelazie, że mięsko potrzebne, "niech pani daje mu słoiczki, tam wszystko jest".
A na koniec z grubej rury:" w Białymstoku, proszę pani, to sąd matkę skazał za to,
że dziecku mięsa nie dawała". Ręce mi opadły. Wzięłam skierowanie na badania i wyszłam.
Poczułam się jak matka-trucicielka, matka-łajdaczka, hybryda, potwór jakiś...

A wydarzenia z wczoraj totalnie mnie rozwaliły.
Awantura z moją mamą zakończona moim mega wkurwem.
Dałam dziecku na drugie śniadanie płatki owsiane z owocami i pestkami-źle, "on tego nie chce,
nie dawaj mu takiego zapychacza" (!!!!)
a potem wkładanie wnukowi ciasteczka, biszkopcika do rączki. Dżizas!
Boję się, że matka będzie mi robić krecią robotę, zachęcać młodego do jedzenia mięsa,
karmić go po kryjomu u siebie itd.
Co do naszej diety bezmięsnej nie ma zastrzeżeń, chodzi jej tylko o małego.

Obiecałam jej spotkać się z kimś mądrym w tych sprawach, pogadać, ustalić menu itd.
Ale i tak jest źle. Zamiast jak normalna matka dać dziecku kabanosa, to ja wymyślam nie wiadomo co.

Help!

[rosa]

myślę że większość z nas wysłuchała tego rodzaju tekstów
czy ty mieszkasz z mamą? jesteś od niej zależna finansowo? jeżeli nie to po prostu rób swoje, czytaj wd znajdziesz tu mnóstwo info na temat żywienia dzieciaków
powodzenia

[kofi]

I wobec lekarzy też nie warto być wylewnym. Moja dowiedziała się, że Daniel nie je mięsa bardzo późno, a że nie było się czego przyczepić przeszła nad tym do porządku dziennego. Wiem, że Tobie jest trudniej, bo dopiero zaczynacie, a dziecko juz jest, ale olej dobre rady mięsożerców i rób swoje. Nasze dzieci są najlepszym dowodem, że bez mięsa można urosnąć i normalnie się rozwijać.
Pytań o sektę słyszałam setki, przejdzie im. No, ale przez najbliższe parę lat musisz się niestety uzbroić w cierpliwość w znoszeniu ich. Oraz tysięcy mniej lub bardziej durnych argumentów. Trudno.
CO do kontaktów z rodziną rosa dobrze prawi.

[Shi]

katioczka, nie daj się

jak zmieniałam dietę miałam naście lat tez mnie straszyli

że będę niedorozwinięta, że okres stracę,z e okres dojrzewania będzie zaburzony, że nie będę mogła dzieci mieć itp

jak byłam w ciąży (czyli wszelkie wcześniejsze nie zadziałały) to poszło dalej: że poronię, że urodzę martwe, ze niedorozwinięte, że chorowite że krzywdę robię i dalej tego typu śpiewki.

a teraz ja mam się dobrze, w ogóle nie choruję, dziewczyny mam zdrowe i szczęśliwe (ino pyskate ) i wiem, że nie ma co słuchać takiego straszenia a lepiej zadbać by dieta była jak najbogatsza i jak najbardziej zrównoważona

[Capricorn]

[kofi]

[kamma]

Katioczka, wszystko rozbija się o Twoją konsekwencję oraz pewność siebie. Życzę jednego i drugiego, duuuużo

[alcia]

Katioczka, spoko - conajmniej prawie wszyscy z nas przez to przeszli

[renka]

[bronka]

Mama mnie ostatnio zagadnęła złośliwie- w czym zdrowszy jest kotlet z grochu od kotleta z kurczaka. I to i to smażone, więc niezdrowe.
Więc powiedziałam jej co myślę o mięsie, białym cukrze itp.
Na koniec dodałam, że ja przestałam jeść mięso (jako nastolatka) gdy dotarło do mnie, że to zwierzę, a nie ze względów zdrowotnych, i nie omieszkam tego dzieciom wcześniej wytłumaczyć.

[Shi]

[cynamon]

Jeśłi jakkolwiek mogę się przyłączyć do tych głosów przekonujących, że to już wliczone w cenę bycia wege: ostatnio bardzo się z córką pochorwałyśmy. Zgniótł nas najpierw rota-wirus, a potem Tola pochorowała się na zapalenie płuc / oskrzeli leczone szpitalnie, miała dodatkowo 2 wirusy i 2 bakterie. I teraz CIĄGLE wysłuchuję, że to nie mógł być przypadek, bo przecież ja też to od niej złapałam, więc na bank coś z tym naszym jedzeniem jest nie tak... Bo jak się je mięso, to się ma odporność. Ot co!

Więc nie poddawaj się

[okso]

[neina]

[k.leee]

[Anja]

[Katioczka]

dzięki wszystkim za odzew!

Odpowiadając na pytania:
nie jestem zależna od rodziców, nie mieszkam z nimi,
chcę mieć tylko dobre relacje na linii matka-córka i babcia-wnuczek

Matka zrobiła mi awanturę w MOIM domu (potem mnie przeprosiła),
więc rozumiecie moją pianę...

Do tamtej lekarki już nie poszłam, dzięki za namiary na sensownych ludzi.
Czekam z utęsknieniem na warsztaty Joanny Mendeckiej.

k.lee, ja jestem przekonana, że robię dobrze i słusznie i super i ekstra
Jestem upartą i bardzo niezależną osobą, nie lubię, jak mi się ktoś wtrąca, doradza nieproszony, nawet własna matka...tym bardziej wściekłam się wczoraj...
co innego zapytać, czy jestem pewna że to jest to, a po uzyskaniu twierdzącej odpowiedzi za przeproszeniem zamknąć paszczę i się nie wtrącać
a co innego opowiadać historie z horroru, z cyklu nie jadł mięsa i nie urósł

Mam nadzieję, że ten koszmar się skończy i rodzice uszanują naszą decyzję.
A wiecie c? Najgorsze, że mój mąż nie ma zdania na ten temat.
Tzn. uważa, że skoro ja tego chcę, to ok. Ale sam nic nie czyta na ten temat, nie interesuje się. Trochę przykre...
Zresztą to samo z masażem małego. Kupiłam książkę, nauczyłam się, masuję. Mój mąż do tej pory nawet nie zajrzał do książki. A syn jutro kończy roczek...

Kurde...mam jakiś smętny dzień dzisiaj...przytulcie mnie, chlip, chlip!

[dżo]

Katioczka, zasadnicze pytanie: czy Ty sama jesteś pewna, że podjęlaś słuszną decyzję? Bo jeśli masz wątpliwości, wahasz się i czujesz się niepewnie to otoczenie to wyczuje i z większą siłą będzie atakowało.

Przede wszystkim nie wdawaj się w dyskusje, nie staraj się udowodnić swoich racji tylko rób co uważasz za stosowne. Rodzina się martwi bo to dla nich nowość, trzeba to uszanować ale jednocześnie nie ulegać presji.

Po drugie czytaj, szykaj potwierdzenia, że to co robisz jest sluszne. Są książki, artykuły lekarzy, dietetyków, jest nasze forum - czytaj, pogłębiaj wiedzę.

Powodzenia

[kofi]

[Lily]

[kofi]

[Katioczka]

[karmelowa_mumi]

[Anja]

[alcia]