wegedzieciak.pl

[Malinetshka]

[lilias]

Malinetshka. Dzięki wielkie już poprawiłam

Malinetshka. Dzięki wielkie już poprawiłam

[Brzoza]

Mnie, ze względu na wegetarianizm, nikt nie krytykuje. Mam może łatwiej, bo minęły już trzy lata, więc rodzina zdążyła się oswoić. Bardzo sporadycznie zaczynają się jakieś wynurzenia, szczególnie ze strony ojca, mama na ten temat w ogóle się nie wypowiada, bo posiłki robię sobie sama i ona nie jest obciążona dodatkowym spędzaniem czasu w kuchni. Ostatnio mojemu fraterowi zamknęłam usta stwierdzeniem, że skoro w szpitalu pytali mnie, czy jestem na jakiejś diecie i na moje wyznanie, że jestem wegetarianką, pielęgniarka się nie zdziwiła i personel dbał o to, bym miała posiłki bezmięsne, to nie ma o czym mówić.
Co do znajomych - temat ten nie jest po prostu poruszany, każde z nas już dawno ustaliło, jakie ma zdanie i nie wracamy do tego. Mogę tylko usłyszeć zdanie, że dla nich jest to niezrozumiałe, może i głupota, ale to przecież moja sprawa.
Nie mam w sobie też tej zapalczywości, by perswadować innym swoje racje. Każdy ma prawo żyć jak chce. Po prostu i nie ma tu nic do rzeczy, że ja jestem wegetarianką. Świat trzeba zmieniać poczynając od siebie i już teraz wiem, że moje dzieci będą wege i nikomu nic do tego. Reszta niech pochłania, co chce.

[Anja]

Kurcze, ja też mam jakiegoś farta, że nikt mojego wegetarianizmu nie krytykuje (a to już 12 lat...), przynajmniej otwarcie.
Wegetarianizm jest dla mnie cały czas bardzo ważną sprawą - zupełnie tak, jakbym wege została wczoraj - więc, choć nie wszczynam jątrzących dyskusji, staram się, by wszyscy naokoło wiedzieli, że jestem wege. Np. chodzę do pracy w koszulce z napisem wegetarianizm albo częstuję jakąś "dziwną" potrawą. No i ostatnio o mało z krzesła nie spadłam, jak mój dyro (facet 70-letni, mocny konserwatysta) zaczął mnie przepytywać, "co ja jem", bo jemu się mięso znudziło... (Chociaż, nie łudzę się, że został wegetarianinem...) Wierzę (naiwnie?) w "dawanie przykładu" swoją postawą i tak sobie myślę, że może powoli świat się będzie zmieniał...

[mandy_bu]

Z moich osobistych obserwacji wynika, że starsi ludzie obecnie dość często przechodzą na dietę bezmięsną. Tak bardzo często zalecają lekarze, a np: moja babcie ,źle się czuje po daniach mięsnych. Natomiast druga moja babcia (już ś.p.) Byla dość dlugo świadomą wegetarianką, ale niestey przesadziła z wiarą w medycynę naturalną .

[ Dodano: 2009-03-03, 09:47 ]
Acha i u mnie w domu każdy je co chce, mąż się nie czepia mojego talerza, ani ja jego .

[agaB]

Pamiętam jak w szkole średniej była, podczas matury wszyscy dostawali kanapki z wędliną, a mi jednej nieśli specjalną kanapkę. Wszyscy słyszeli, że "to ta, co nie je mięsa". Traktowali mnie jakoś dziwnie.
Później miałam problemy zdrowotne, no i znajomi przekabacili mnie, aby jadła mięsko. Niestety posłuchałam ich, ale teraz już nikt nie wmówi mi, że moje choroby wynikają z jedzenia mięsa Nie dam się.
A komentarze odnośnie wegetarianizmu próbuje nie słyszeć, a jak ktoś mnie wkurzy, to mówię mu co takiego złego jest w mięsie i jak to działa na organizm. Przeważnie dyskusja kończy się szybko i obrzydzam jedzenie mięska

[gemi]

[gosia_w]

gemi, fajnie się rozpisałaś. Inspiracja do przemyśleń

[koko]

Mnie przytrafiło się spotkać z nieprzychylnym traktowaniem z powodu mojego niejedzenia mięsa. Nie wiem, dlaczego, ale wegetarianizm wzbudza w ludziach jakąś agresję, od razu chcą udowodnić, że to nie ma sensu i że jest się "nawiedzonym" (może zagłuszają jakieś swoje wyrzuty sumienia? jak myślicie?).
Zauważyłam też dwie rzeczy: lepiej mówić "nie jem mięsa" niż "jestem wegetarianką", a na pytanie "dlaczego nie jesz mięsa?" (zwykle to sposób prowokacji, zauważyłyście to?) odpowiadać po prostu "bo nie lubię". Jeśli odpowiadam: "bo nie pasuje mi to z powodów etycznych, ekonomicznych, zdrowotnych" czy jakichkolwiek - jest atak, jeśli odpowiadam "bo nie lubię" odpowiedzią jest krótkie i polubowne "acha".

[ Dodano: 2009-05-11, 15:25 ]
Mnie przytrafiło się spotkać z nieprzychylnym traktowaniem z powodu mojego niejedzenia mięsa. Nie wiem, dlaczego, ale wegetarianizm wzbudza w ludziach jakąś agresję, od razu chcą udowodnić, że to nie ma sensu i że jest się "nawiedzonym" (może zagłuszają jakieś swoje wyrzuty sumienia? jak myślicie?).
Zauważyłam też dwie rzeczy: lepiej mówić "nie jem mięsa" niż "jestem wegetarianką", a na pytanie "dlaczego nie jesz mięsa?" (zwykle to sposób prowokacji, zauważyłyście to?) odpowiadać po prostu "bo nie lubię". Jeśli odpowiadam: "bo nie pasuje mi to z powodów etycznych, ekonomicznych, zdrowotnych" czy jakichkolwiek - jest atak, jeśli odpowiadam "bo nie lubię" odpowiedzią jest krótkie i polubowne "acha".

No tak, ale z najbliższymi jest wszystko ok, co więcej - moja mama też przestała jeść mięso. Inaczej jest u mojego chłopka - jego ojciec twierdzi, że przez wegetarianizm na pewno jest impotentem.

[gemi]

[devil_doll]

Cytat:

No tak, ale z najbliższymi jest wszystko ok, co więcej - moja mama też przestała jeść mięso. Inaczej jest u mojego chłopka - jego ojciec twierdzi, że przez wegetarianizm na pewno jest impotentem.

Cytat:

No tak, ale z najbliższymi jest wszystko ok, co więcej - moja mama też przestała jeść mięso. Inaczej jest u mojego chłopka - jego ojciec twierdzi, że przez wegetarianizm na pewno jest impotentem.

[koko]

gemi, racja, warto mówić prawdę a nawet uświadamiać ludzi przy różnych okazjach, tyle że często jest to dla przeciwników wegetarianizmu wspaniała pożywka, dzięki której mogą udowadniać godzinami, że człowiek to drapieżnik, a my pomrzemy na anemię dbając o świnki i motylki. Czasem brak sił na takie jałowe dyskusje z ludźmi, którzy nie chcą słuchać i rozmawiać, a tylko udowodnić nasz brak racji.

[gemi]

[koko]

Gemi, no co Ty, pierwsza zasada nie-wegetarian: zawał, rak jelita grubego, okrężnicy, żołądka, choroby nerek itd. nie mają nic wspólnego z dietą, a już przede wszystkim z jedzeniem mięsa. Te choroby powstają na skutek tego, że tata je miał i sąsiad też.

[sylv]

[koko]

sylv, mam podobną sytuację - troje dziadków i ojciec zmarło na choroby nowotworowe. Jednak jak sama pewnie wiesz, zwiększone ryzyko dziedzicznych chorób nowotworowych nie oznacza jeszcze, że na tą chorobę zapadniemy. Wiadomo, że będąc w grupie podwyższonego ryzyka musimy szczególnie o siebie dbać, ale to nie jest jeszcze wyrok śmierci

A chodziło mi bardziej o to, że często ludzie nie łączą swojego sposobu życia i diety ze swoimi chorobami, tak, jakby choroby brały się z powietrza, wiesz, o co chodzi.

[gemi]

[koko]

gemi i sylv, no właśnie a nie wiecie jak to jest z badaniami w centrach onkologii dla osób z grupy ryzyka? Można zrobić te badania genetyczne i inne profilaktyczne w ramach ubezpieczenia? Jak to jest?

[Jagula]

[mandy_bu]

w niektórych ośrodkach wymagają diagnozy lekarskiej chorych członków rodziny, bądź ich wypisu ze szpitala, (tam w sumie też jest diagnoza)

[Malati]

[mandy_bu]

tak robią te badania w ramach ubezpieczenia, no i oczywiście za pieniądze: koszt to około 400 zł

[koko]

Dziewczyny, dzięki za informacje

[sylv]

[gemi]