wegedzieciak.pl

[Soul]

Cytat:

dzieci a czas własny-czy im starsze tym więcej mamy czasu?

Jak już pisałam, u nas póki co tendencja wzrostowa "absorbencji" uwagi (wiem, że nie ma takiego słowa, wiem.. ) Skończyły się czasy beztroskich niemowlęcych drzemek po 2, 3 h.. Non stop musze opowiadać, nazywać wszystko co wszędobylski paluszek chce by nazwać, najczęściej każdy jeden przedmiot co najmniej kilkadziesiąt razy dziennie , wyjmować kłaki psa z buzi (całuje ją), chować nieustannie farby i staniki, które najchętniej wyjmuje z szuflad i pokazuje przy gościach , suszyć zżute i przeżute sznurówki, przed spacerem szukać na wariata innych butów, bo jeden brakujący odnajduje się po 2 dniach zamknięty w pralce, padać plackiem na podłodze w przepokoju, żeby ocenić pole manewru dla małego, gdzie by tu mógł coś znależć, wyciągnąć i pożreć.. (raz tak mnie sąsiad zastał, mój M. wchodzi z nim znienacka do domu, a ja leżę w przepokoju pod półką i medytuję myślałam, że się zapadnę pod tym parkietem ), poza tym dochodzi do tego zwykły maraton codzienny..

Stąd, a propo wolnego czasu, póki pociecha nie pójdzie do przedszkola, szkoły - wiem, że baaardzo dużo zależy od mojej organizacji, i dbania również w tym wszystkim o siebie, a nie wiecznie stawiania własnych potrzeb na szarym końcu, że jak zrobię to i to, że jak będzie czas, itd..

Teraz przez tydzień nie ma mojego mężuna, więc powinnam mieć zajazd, bo wszystko sama, a dopiero od tego tygodnia mam przerwę w pracy do grudnia. Ciut zmęczona, sama, pies, dziecko, zakupy, jeszcze czasem córeczka koleżanki. Mimo, iż nie mam idealnej teściowej, i są rzeczy, które mi się nie podobają w opiece nad Mikołajem, to i tak go z nią czasem zostawiam, i jest to dla mnie wybawieniem.. Żadna opiekunka chyba nie będzie dla mnie idealna, w żłobku na pewno też będą jakieś jaja, teściowa jest przedpotopowa, i pozapominała wieeele rzeczy, no i rozpieszcza masakrycznie, ale gdybym skupiając się na tych argumentach była z nim wobec tego 24 h na dobę, chyba stałabym się zgorzkniałą, złośliwą pindą..

Jakoś póki mogę, staram się pamiętać, że

mama też jest ważna,
mama też jest kobietą,
mama też ma swoje potrzeby,
drobnostki, które sprawiają jej przyjemność,
i kiedy jest szczęśliwa, to ten stan tylko się rozprzestrzenia dookoła na wszystkich i całą resztę..

I tak też było 2 dni temu, zostawiłam małego z teściową, i pojechałam poszaleć z chłopakami, przyjaciółmi.. Nie było mnie od 15, odwieźli mnie na 21, i wróciłam o 2 lata młodsza Wyjechaliśmy z Torunia, zjedliśmy kolację na mieście, połaziliśmy po sklepach (same chłopy, ja jedna kobieta, ale rolę współzakupowiczów spełnili doskonale ), słuchaliśmy nowych płyt, uśmialiśmy się i obgadaliśmy pół miasta, i mimo, że to tylko koledzy, poczułam się kobieca i w ogóle, dowartościowana, nie ma jak to zostawić na chwile rolę matki-polki, gospodyni i sprzataczki, i pozwolić sobie podogadzać..

Wiem, że w międzyczasie babcia dała małemu nie to do jedzenia co miała, źle zapięła kolejny raz pieluszkę, i za dużo mu pozwalała.. Ale ja się tym nie martwię, ani nie złoszczę, mam po powrocie 200% więcej dobrej energii na wszystko. Na weekend będzie powtórka z męskiego wypadu, i masaż dźwiękiem. Wszechświat i dobrzy ludzie sprzyjają, bym nie zwariowała, zanim mężun wróci..

Żadnych konkretnych wniosków chyba nie mam, poza poczuciem, że póki co, na tym etapie, jak u większości mam czasu wolnego coraz mniej - dlatego nabrał dla mnie nowej wartości, i bardziej go szanuję.. Jak położe małego spać, pozmywam, to mimo że mi się nie chce, włażę do wanny ogolić nogi, pomalować paznokcie, wywalam wszystko po nocy z szafy, żeby znaleźć akurat tą spódnicę, na którą mam ochotę, idę do pracy, choć mi się nie chce, bo wiem, że dzięki temu zarabiam kasę na późniejsze potrzeby, ale i przyjemności, by nie narzekać i nie jęczeć wiecznie jak jedna znajoma, że nie mam pieniędzy, kiedy wiem, że przezwyciężając lenistwo, mogę je spokojnie zarobić.. Robię na przekór te rzeczy, bo potem.. czuję się o niebo lepiej..

Uuups, ale się rozpisałam, już się zamykam..

[pidzama]

Soul, calkowicie sie z Toba zgadzam: szczesliwa mama= szczesliwe dziecko;
w ramach akcji "zrob cos dla siebie" zapisalam sie na silownie

[alcia]

[Tobayashi]

[Ania D.]

U mnie Pawełek potrafi bardzo dużo czasu spędzić sam na zabawie. Ja w tym czasie mogę spokojnie posprzątać (on też chętnie w tym uczestniczy, np. odkurza dywan czy podłogę) lub gotuję obiad. Wcześnie zaczynałam go uczyć, że jest wspólny czas, gdy razem coś robimy i jest czas, gdy muszę i chcę coś zrobić sama (no. obiad). Na początku się buntował, ale dla mnie było to bardzo wazne, by dziecko uczyć samodzielnej zabawy. Nie ma więc problemu, Pawełek sam układa puzzle, ogląda książki, slucha muzyki, opowiada coś sam sobie, układa klocki czy bawi sie zabawkami. Widziałam dzieci, które nie potrafią być same przez chwilę i dla rodziców to ogromne obciązenie, bo nie sa w stanie nic przy takim dziecku (3,5 letnim) zrobić. Dużo rzeczy robimy razem, Pawełek np. dostaje swoją deskę, swój nóż (wcześnie uczyłam go korzystania z noża, takiego bezpiecznego, z delikatną piłką, która dobrze kroi, ale palca nie skaleczy), deskę i warzywa do krojenia. Zawsze też przed większą pracą domową jest długi spacer lub wspólna zabawa, by nie było tak, że dziecko jest ciągle zostawione samo sobie. U mnie to zdaje egzamin i wszystko w domu można zrobić bardzo sprawnie. Nie da się tylko intensywnie pracować umysłowo, nie potrafię się tak wyłączyć, gdy dziecko przychodzi, o cos zapyta. Ale wszystkiego nie da się na raz miec, po prostu.

[majaja]

[alcia]

[Ania D.]

Majaja, u nas kuchnia też jest mała i był z tym problem. Mały stół, mało miejsa. Kazda osoba, która siedziała w kuchni przy gotowaniu przeszkadzała (bo siedziała albo przy lodówce albo przy szafce z drugiej strony stołu). Mąż stwierdził, że zmieniamy meble. Teraz szafki mamy tylko po jednej stronie (za to aż do sufitu), do tego wszędzie, gdzie się da szafeczki, nawet za drzwiami, gdzie wcześniej była stolnica i między lodówką a ścianą. Dzięki temu teraz przy jednej ścianie stoi ława i duży stół. Można równocześnie gotować, Pawełek może sobie oglądać książki czy układać klocki, ktoś może jeszcze siedzieć przy stole i nic nie przeszkadza. Byłam zaskoczona, że taka zmiana przyniesie tyle miejsca (a było naprawdę ciasno). do tego sporo jest jeszcze miejsca na środku. Warto było to zmienić, u nas na szczeście mąż sam zrobił meble, inaczej nie dallibyśmy rady.
Co do ładowania prania, to u nas też były różności, np. brudna ścierka do butów była prana razem z białymi obrusami, paczka waty prana z bielizną etc. Teraz już nie ma z tym problemu, bo ja segreguję ubrania, a Pawełek je wkłada do pralki. Ten czas poświęcony dziecku potem się zwraca, bo dziecko zaczyna samo coś robić w domu i jest to dla niego naturalne (niedawno Pawełek sam wyjął sobie odkurzacz i odkurzył w dużym pokoju). Obiawiam sie, że gdy będzie starsze przyuczanie do sprzątania nie bedzie już tak łatwe.

[Jagula]

Czytając ten wątek przypomniałam sobie jaki trudny był okres kiedy Radziej przestał sypiać w ciągu dnia...nagle zabrakło mi czasu dla siebie....
Przedszkole okazało się cudowną instytucją - nagle dzień się wydłużył
Bardzo dużo czasu spędzamy razem (kuchnia to ulubione miejsce, czasami nawet ciężko jest się pozbyć natrętnej pomocy).
Zauważam jednak,że z biegiem czasu dziecko bardziej absorbuje uwagę...mam małego gadułę , wielkiego teoretyka więc on każdym przemyśleniem i pomysłem musi się podzielić...

[majaja]

[alcia]

[renka]

U mnie Ronja doskonale potrafi zajac sie sama soba - czasami po prostu sama jestem zdziwiona jak super potrafi sama sie bawic. Ale jest jeszcze Fionka... Ronka juz w wieku Fionki potrafila sie zajmowac sama soba. Fionka jest typem dziecka, ktore non stop domaga sie uwagi i robi to na milion sposobow. Dlatego u mnie zuplenie nie ma mowy o zajeciu sie soba przy dzieciach, a na dodatek bardzo czesto musze sie starac odwracac Fionki uwage od zabaw Ronki (proba wspolnych zabaw rzadko sie niestety udaje), zeby choc Ronka mogla sie spokojnie pobawic.

Tez staram sie zainteresowac je tym co ja robie (np. glownie przy gotowaniu czy ogolnie przyrzadzaniu posilkow, bo to najwiecej czasu mi zajmuje), ale jak na razie glownie z Ronka sie to udaje, bo Fionka to mala psotnica psocaca z uroczym szelmowskim usmiechem

Tak wiec czasami w myslach sobie powtarzam tylko: "Fionko, rosnijze predko, moze wtedy bedzie latwiej..."....

[Humbak]

U nas nastawianie prania to zabawa, z tym, że ja wyci agam co ma być wyprane i daję kubie a on z radością to wrzuca do pralki, wrzucenie proszku migiem zanim zdąży sam po niego sięgnąć no i nastawianie już siedząc na niej co uwielbia - dla niego fajna imprezka

[ Dodano: 2008-11-16, 00:12 ]
My miesliśmy kuchnię 2,1m:2,2m większość rzeczy robiliśmy na podłodze lub na taboretach, wtedy natalcia mogła spokojnie sięgnąć do 'blatu' i np ja na swoim blacie robiłam pierogi, ona na swoim też.. ale wyrabianie ciasta na podłodze

[majaja]