wegedzieciak.pl

Nickita · Dołączyła: 21 Lut 2008 Posty: 25 Skąd: Warszawa

Witam,

Mój syn (chodzi do zerówki) zaatakował wczoraj skakanką nauczycielkę. Prawie ją uderzył a potem rzucił się z pięściami.
Od samego początku ma problem z zaakceptowaniem reguł-stawia opór na różne sposoby ale tak agresywnie jeszcze nie było. Rozmawiamy z nim bez przerwy, tłumaczymy, nakazujemy mu słuchanie, wykonywanie poleceń - w domu jest ok a potem powtórka..
Załamka..

Wprowadziliśmy dietę, poszliśmy do poradni psych-pedag., na czwartek jesteśmy umówieni do psychologa do Centrum CBT ale co zrobić teraz.. Ukarać-jak? Jak wytłumaczyć dziecku, które co dzień słucha a w szkole robi na odwrót..
Jakie macie sposoby aby dotrzeć do dziecka? On rozume ale w chwilach emocji robi za szybko..jest impulsywny, nadpobudliwy.. ALe nauczycielka już jest na skraju sił.. My też.

Pomożecie?

kofi · Wysłany: 2009-01-13, 13:37

A jaka była bezpośrednia przyczyna tego ataku? Nauczycielka czegoś mu zabroniła, nakrzyczała?
Jaki synek jest w domu w podobnych sytuacjach. Czy bywa agresywny wobec Was i jak na to reagujecie?
Mój starszy syn był przyzwyczajony, że uwaga w domu skupia się tylko na nim i chciał, żeby w szkole (nie wiedzieć czemu w przedszkolu - nie) też tak było. Było parę incydentów, ale wych. nieciekawa i strasznie agresywna była.

Nickita · Dołączyła: 21 Lut 2008 Posty: 25 Skąd: Warszawa

Przyczyną było pewnie jakies polecenie:posprzątaj.. wcześniej się bawił i powiązał tą skakanką krzesła. On na to, że nie i dlaczego i dyskusja..
Tak jest codziennie.

Panią ma super, ciepłą, dobrą, z sercem. Bardzo lubi dzieci. Jest konsekwentna i wymaga od niego wykonywania poleceń.

W domu nie jest agresywny, raczej krzyczy jak juz jest źle ale my mu tłmaczymy a Pani po prostu wydaje polecenie. On lubuje sie w dyskusjach i w walce na argumenty jest nie do pobicia (psycholożka powiedziała wczoraj, że w testach wyszło, że przejawia oznaki geniuszu:-)) jest super w słownictwie..i matematyce. I jeśli się z nim nie dyskutuje to on sie wścieka. Nie akceptuje słowa: "bo tam masz zrobić" " bo tak trzeba zrobić" "bo ja Ci tak każę"..

My tez tak próbujemy w domu robić(bez dyskutowania i tłumaczenia) ale też i mniej czasu spędzamy razem-w szkole jest dłuzej no i nie jest tam jedyny. W ten sposób tez pewnie walczy o uwagę. Boję sie, że dostanie wilczy bilet. A ze szkoły jesteśmy zadowolenie.
Syn mniej.. Bo są reguły, bo trzeba sprzątać, bo to tamto..

kofi · Wysłany: 2009-01-13, 14:29

Nickita · Dołączyła: 21 Lut 2008 Posty: 25 Skąd: Warszawa

Pani psycholog doradziła aby starać sie mniej dyskutowac w domu i uczyć dziecko aby w szkole nie zadawało pytań dlaczego...tylko ma wykonywac polecenie. Ja jestem osobiście przeciwko temu. Pani nauczycielka stosuje taką metodę, chyba dlatego, ze uwaza, iż dzieci powinny słuchać dorosłych i znać swoje miejsce w hierarchi.. jest w tym sens..ale..

Jak znam moje dziecko to powie, że uderzył Panią bo mu kazała to...albo nie pozwoliła mu dokończyć zabawy... on jest uparty i lubi skończyć to co zaczął. W domu dajemy mu np. minutę czy dwie na skończenie a potem ma zrobić to co poleciliśmy. I jakoś to działa.

Szkoła jest prywatna.
W przedszkolu była ta sama sytuacja. Pani się wściekała, były codzienne rozmowy i nic się nie zmieniało. Chodziliśmy do terapeutki, pomogło-teraz powtórka z rozrywki.
Wrócimy to zajęć z terapeutką ale już mnie to przeraża i dołuje..

Skąd w dzieciaku takie zachowania? PRzecież w domu nie ma takich zachowań, bajki ogląda soft, w komputer nie gra..
Nie chcę zmieniać szkoły bo to nie szkoły wina..

bodi · Wysłany: 2009-01-13, 18:07

Karolina · Wysłany: 2009-01-13, 19:36

Szczerze mówiąc nie dziwię się dziecku - jest chyba wystarczająco inteligentny, żeby dostrzec absurd tej sytuacji.
Po piersze i najważniejsze - jeśli dziecko macie tak wybitne i zdolne to jest ważne aby emocjonalnie nadążało za sferą intelektualną.
Na taką "pedagogikę" gdzie dzieko nie może pytać tylko wykonywac poleceń mam tylko jedno okreslenie - "łamanie charakteru i psychiki". Nie lepiej wybrać szkołę coś w stylu waldorfskiej?

Agnieszka · Wysłany: 2009-01-13, 19:47

no właśnie na Woli (niedaleko starego PDTu) masz waldorfskie placówki. Nie wiem czy mały jest w 0 czy w 1 klasie ale może warto się zainteresować:
hxxp://szkolawaldorfska.eco.pl/www/pedagog/placowki.htm

kofi · Wysłany: 2009-01-14, 08:08

Nickita · Dołączyła: 21 Lut 2008 Posty: 25 Skąd: Warszawa

Ale to właśnie jest szkoła waldorfska..
Liczyłam i nadal liczę, ze jest to najlepsza szkoła dla mojego dziecka, które jest taką indywidualnością..
jeśli nie ta szkoła to jaka?

magdusia · Wysłany: 2009-01-14, 13:16

Nickita · Dołączyła: 21 Lut 2008 Posty: 25 Skąd: Warszawa

Magdusia - przez całe przedszkole mieliśmy problemy. non-stop na dywaniku..
w starszakach już prawie wypisywaliśmy synka z przedszkola, po tym, jak Pani powiedziała, że "ona nie porafi uczyć nienormalnych dzieci", że ja nie potrafię wychować dziecka..itd itd.. kłóciłam sie z nią, przebadałam syna neurologicznie bo już miałam wątpliwości czy z nim wszytsko w porządku. :cry:

Przepychano go z grupy do grupy bo sprawiał paniom problemy: tak jak piszesz, musiał skończyć obrazek, układanie klocków itp..
On funkcjonuje tak, że wszystko wykona jeśli się go odpowiednio podejdzie - wytłumaczy, choć jednym zdaniem. Trzeba mieć sposób, podejście.. Nie traktować go jak pozostałe dzieci. Ma swoją osobowośc, zawsze potrafił bronić swojego zdania i cieszę się z tego.
Jednak wiązą sie z tym same kłopoty.. Lepiej jak dziecko jest posłuszne...

Myślałam, że szkoła waldorfska, która opisuje siebie jako skzołe stawiającą na osobowość, szacunek dziecka, indywidualność, nie będzie zaskoczona tym, że dziecko właśnie takie jest.
Neurolożka (byliśmy robić badania poraz drugi..) powiedział, ze dzieciak jest zdrowy, normalny, nie widzi w nim nic dziwnego-to panie powinny się doszkolić.. :-o

Powinny stawiac mu inne zadania, dawać więcej lub mniej czasu, bardziej indywidualnie..

ALe tak szczerze mówiącjuż mi nerwy puszczają. Jestem adwokatem swego dziecka i zawsze nim będę-zawsze będę stała po jego stronie ale już jestem tym załamana, bo to dopiero początek szkoły.. Już zastanawiam się na nauczaniem indywidualnym :cry:

magdusia · Wysłany: 2009-01-14, 13:33

Nickita Nadia to też indywiduum,w takich przypadkach nie jest łatwo nikomu rodzicom,dzieciom czy wychowawcom.

[ Dodano: 2009-01-14, 13:51 ]

bodi · Wysłany: 2009-01-14, 15:15

Nickita, przyznam że mnie zastrzeliłaś wiadomościa że te wszystkie problemy dotyczą szkoły waldorfskiej... Sama myślałam o tym że być może kiedyś poślę do niej Jagodę, bo wydawała mi się ostoją szacunku dla dziecka i jego indywidualności.

Zresztą mamy tu na forum warszawiankę, która posyła dziecko do tej szkoły i jest zadowolona (może odezwie się w tym wątku?)

To co piszesz o podejściu nauczycielki jakoś nie bardzo mi pasuje do tego co wiem o szkołach waldorfskich. Czy ta nauczycielka długo tam pracuje? Informowałaś dyrekcję o Waszych problemach? Może przeniesienie do innej klasy by pomogło, może inna nauczycielka?

Ostatecznie opcją jest też nauczanie domowe.

priya · Wysłany: 2009-01-14, 16:24

Oj! Też jestem zaskoczona, że to Waldorf! Znam mnóstwo dzieci "waldorfskich". Zarówno w przedszkolu, jak i w szkole. I takie, które już jakiś czas temu szkołę ukończyły. Nigdy coś takiego nie miało miejsca! Panie doskonale umiały dotrzeć do każdego, nawet najcięższego charakteru. Teraz sama chodzę z Natem na zajęcia do przedszkola waldorfskiego i bacznie obserwuję. Widzę, że szanuje się tam dzieci, również te "inne" niż większość, czyli bardziej charakterne, uparte, egocentryczne, nadaktywne... Wszystkie. I doskonale pracuje się z nimi bez stosowania kar czy przymusu.
Mój synek też odstaje od rówieśników. Jest bardziej aktywny, pewny siebie, asertywny, bardziej uparty i czasem złośliwy. Bardzo liczę na to, że Waldorf jest placówką, która dobrze sobie z jego cechami poradzi...
Radziłabym rozejrzeć się za inną panią, może ta ma małe dośwaidczenie?

Mala_Mi · Wysłany: 2009-01-14, 19:45

Agnieszka · Wysłany: 2009-01-14, 20:48

jestem zdania że dzieci powinny mieć jasne reguły, zasady i pewien stały schemat.
W Twoich wypowiedziach zaintrygowało mnie to, że najpierw w "zdrowiu dziecka" napisałaś o pewnych niepokojących objawach (występujących od kilku tygodni) a w drugim, że problemy są od jakiegoś czasu (były już przedszkolnie). Może Twój synek źle reaguje na zmiany..........

Mam znajomych, których dzieci uczęszczają do tej placówki (przedszkole, podstawówka, gimnazjum) i b są zadowoleni (moje dziecko tam nie uczęszcza)

W każdym razie było jakieś przedszkole, moje dziecko trudno zniosło zmianę miejsca edukacyjnego (mam tu na myśli przejście z przedszkola do szkoły). Problemem nie są rówieśnicy ale pewne wymagania, na lekcjach często się nudzi, Pani inna niż te przedszkole (wymaga więcej, surowo ocenia, u nas codzienne odrabianie lekcji z nastawieniem na pisanie czego moje nie lubi itd).
Jeśli się nie mylę opiekę lekarską w szkole Twojego synka ma chyba dr Pietkiewicz może i z nią warto porozmawiać.

Gaja · Wysłany: 2009-01-14, 21:21

Moja córka jest w II gimnazjum. Wcześniej chodziła do podstawówki i przedszkola Waldorfskiego. Nigdy od nikogo nie słyszałam by nauczyciel nie udzielił odpowiedzi na zadane mu pytanie. Ale wybacz, w wieku 6 czy 7 lat nie zadaje się już pytań w stylu "czemu mam posprzątać". Z tego co wiem dzieciaki zerówkowe mają stały rytm zajęć więc po pół roku uczęśczania do szkoły wszystkie wiedzą jakie czynności po sobie następują. I trudno wymagać od nauczycielki, by przez 6 miesięcy każdemu z kilkunastu dzieci codziennie tłumaczyła, że po zabawie należy sprzątnąć.

kofi · Wysłany: 2009-01-15, 09:07

Nickita · Dołączyła: 21 Lut 2008 Posty: 25 Skąd: Warszawa

Witam,

Wróciłam właśnie od psycholożki-zrobiła 2-godzinny wywiad i dała nam kwestionariusze do wypełnienienia. Badania pod kątem ADHD, Aspergera, wszelkich zaburzeń, koherencji....mnóstwo ich..
Dała też kwestionariusze dla nauczyciela.
Z rozomowy, na pierwszy moment, wydaje się, że największy problem jest z wykonywaniem poleceń, nie-dyskutowaniem, złośliwością i dokuczaniem, nie dostosowywanie siędo zasad. Sam je chce ustalać :-?

Gaja-pytania w stylu "a czemu mam posprzatać?" służą sprowokowaniu Pani do dyskusji i odwleczeniu sprzątania. Jest wówczas nadzieja, że może się uda nie posprzątać..
On wie, że powinien sprzątać i w domu to robi.
Priya Waldorfska szkoła nadal widzi mi się jako ostoja dla indywidualistów. Myślę, że jest to kwestia tego, że wszyscy są już zmęczeni całą sytuacją-rozmowami, ze mną, z dzieckiem, które nie przynoszą oczekiwanego skutku. Te sposoby, które do tej pory działały juz nie działają.
Pani jest dobra, ja nie mam do niej zastrzeżeń. Ona się stara ale to nie skutkuje. Poza tym jest tylko jedna zerówka. Dlatego prosiłam o pomoc psychologa..Potrzebuję nowych narzędzi. W domu mój syn jest złotym dzieckiem, wszystko robi bez szemrania. Czasem sie buntuje ale jest tylko dzieckiem. Chyba nie ma dziecka na świecie, które jest idealne.

W szkole jest diabłem a w domu jest cudowny. Dwóch innych chłopców.

Mój problem właśnie na tym polega, że nie potrafię wpłynąć na niego aby dostosował się do reguł panujących w szkole. On nie chce. Tłumaczyłam, prosiłam, groziłam - :!:

dosłownie straszyłam go, czego nigdy nie robiłam.. :oops:

On wysłuchał, popłakał się a rano powtórka z rozrywki.. Zmęczona już jestem a wczoraj usłyszałam, że dyrektorka się zastanawia co z drugim semestrem.. :cry:

[ Dodano: 2009-01-15, 14:16 ]
Agnieszko, pisałam na zdrowiu, bo testowaliśmy z pediatrą kilka sposobów na poprawę zachowania. Zaproponowała, żeby nie spożywac produktów mlecznych bo może to one takie zachowania powodują..
Po prawie miesiącu jest jeszcze gorzej.. Neurolog też nie widzi problemu. Alergia nie wyszła. Więc to pewnie błędy wychowawcze.
Jesteśmy pod opieką Pani Felicji Godlewskiej, Pani Pietkiewicz jest chyba od przedszkolaków- za tydzień mamy kolejne spotkanie.

Psycholożka powiedziała, że inteligentne dzieci rozwijają się trochę inaczej niż "przeciętne" dzieci. Potrzebują innego traktowania. :-/

Boję się, że to jednak może być jakieś zaburzenie psychiczne? Rany..aż się przeraziłam jak to napisałam.

Martuś · Wysłany: 2009-01-15, 15:34

Nickita, ja myślę, że Twój synek po prostu nie lubi chodzić do szkoły i dobitnie to okazuje, może liczy na to, że jak mocno narozrabia, to w końcu przestaniecie mu 'kazać' tam chodzić. Być może trudno mu jest zaadaptować się w grupie, bo w domu cała uwaga skupiona jest na nim, a w grupie nie jest 'gwiazdą', tylko jednym z wielu dzieci (przemawia za ty fakt zupełnie różnego zachowania w domu i w szkole). To chyba częsty problem wśród 'wychuchanych' jedynaków.
Jak spędzacie czas w domu, czy synek potrafi się sam bawić??

Nickita · Dołączyła: 21 Lut 2008 Posty: 25 Skąd: Warszawa

Tak..nie znosi chodzić do szkoły.. codziennie rano jest temat pt. czemu muszę iść do szkoły..czy mama może wziąć dziś urlop.

W klasie jest 6 dzieci.. i ciagle walczy o uwagę :-/

W domu bawi sam, nawet lubi, wtedy konstruuje, ma ciszę. Nie woła nas do zabawy.
Teraz dodatkowo to się zmieni bo rezygnujemy ze świetlicy. Będę spędzała z nim więcej czasu ale obawiam się, że nadal to będzie mamusiowy synus, który z mamą spędza dużo czasu. Muszę wymyśleć mu jakieś zajęcia. W grupie. Znalazłam też warsztaty umiejętności społecznych dla 6-8-latków. CBT je organizuje.

Karolina · Wysłany: 2009-01-15, 16:05

Nickita zastanawia mnie miejsce ojca w rodzinie. Na razie przeczytałam tylko o mamie i synu? Jaki kontakt mają ze sobą? Czy to jest Wasze jedyne dziecko?

Nickita · Dołączyła: 21 Lut 2008 Posty: 25 Skąd: Warszawa

Myślę że tata jest najlepszym tata jakie znam.Spędzają sporo czasu, mają swoje męskie roboty, chodzą razem na spacery. Jak ja miałam sesje, to mąż spędzał wiecej czasu z dzieckiem niż ja.
Od pierwszego dnia się zajmował maluchem. Kąpał, przewijał, nosił.. bez żadnych problemów.
100% ojciec. :-D

Ale często słyszę "kocham cię mamo bardziej niż tatę, bo ty mnie urodziłaś:-)
Ze mną ma bardziej emocjonalny kontakt a z tatą działają :-)

BTW. Karolina-zabrzmiało to jak pytanie rasowego psychologa :-D

Nimrodel · Wysłany: 2009-01-15, 17:09

Ja uważam, ze dyskusje z dzieckiem to można prowadzić np. na tematy przyrodnicze ;-)

można rozmawiać o bajkach, książkach, zwierzątkach, ale nie o tym, dlaczego dziecko ma wykonywać polecenia Rodziców

tłumaczenie dziecku dlaczego ma posprzątać w pokoju kończy się potem dyskusjami w stylu : "dlaczego tata może oglądać ten film, a ja nie? (np. po 22:00) dlaczego tata może siedzieć na komputerze (np. nad tłumaczeniem) a ja nie ?
za pomocą takich dyskusji dziecko chce się ustawić wyżej w hierarchi...