wegedzieciak.pl

[Christa]

Nie wiedzialam, gdzie umiescic ten temat, wiec umieszczam go w domu rodzinnym, bo tu mi chyba najbardziej pasuje.

W sumie jeszcze sie nie przymierzamy do staran o drugie dziecko, ale gdzies tam od czasu do czasu pojawia sie temat i z jednej strony chcialabym bardzo, a z drugiej strony troche mnie to przeraza.
Po pierwsze, ze Maxio poszedlby troche w odstawke, bo pewnie na poczatku nowy bejbusiek pochlanialby wiekszosc naszego czasu i energii. I to bedzie dla mnie strasznie ciezkie, bo przeciez teraz Max jest naszym CALYM SWIATEM i caly swiat kreci sie wokol niego. Po drugie jak to tak technicznie mialoby wygladac: Max bardzo ladnie spi w nocy, a tu nagle budzilby sie pewnie co noc od placzu malenstwa i musielibysmy zajmowac sie dwojka naraz... Po trzecie wszystko jest juz w sumie ustabilizowane i nagle znowu stanie na glowie i znowu trzeba bedzie zarywac noce, martwic sie o laktacje, przybieranie na wadze, walczyc z brakiem cierpliwosci, wymuszaniem przez kolejnego potomka etc. Nie wiem, czy mi sie chce... A jak sie trafi niejadek, to po mnie . Po czwarte jak sobie pomysle, ile czasem jest roboty z jednym Maxiem, to na sama mysl, ze oprocz Maxia bedzie jeszcze jedno dzieciatko, na ktore trzeba bedzie tez uwazac, to od razu mi sie odechciewa...

No i tak sie juz stresuje za wczasu i nie wiem, czy warto sie w to wszystko pakowac...

[kociakocia]

Christa, czytając to co napisałaś upewniłam się, że na długo mam dość jedno mi wystarcza a jak zaczynam rozkładać to wszystko na części pierwsze j.w., to takie same mam myśli...

[zojka3]

Christa, może jeszcze za wcześnie. Jeszcze nie odpoczęłaś, nie nabrałaś dystansu i oddechu. Jak ma być to będzie. Ja bym się na siłe nie decydowała. Daj sobie trochę czasu, jeszcze jesteś młoda i perspektywiczna
Mam czasami podobne myśli ale jak sobie pomyslę, że taki drugi dzikus mi się trafi ...

[Christa]

zojka3, fizycznie jestem totalnie wypoczeta. Maxio odkad skonczyl pol roku przesypia noce, poza tym chodze do pracy, wiec dziecko mam jedynie popoludniami i w weekendy , wiec nawet nie ma sie praktycznie kiedy na nie zdenerwowac . Zreszta na razie nic nie planujemy. Musze skonczyc moje studia i wtedy zobaczymy. Po dziewietnaste mieszkamy z Rafala rodzicami, wiec swobodne starania "na zywiol" poki co sa mocno ograniczone, bo ja jestem zbyt skrempowana ich obecnoscia w pokoju obok, no ale czasem strasznie mi sie chce byc w ciazy i miec drugie malenstwo...

[lilias]

Łatwo mi mówić, bo dzieci mam duże, ale różnicę między dziećmi mam 2 lata i 4 m-ce i uważam, że całkiem nieźle mi to wyszło. Bardzo chciałam mieć dwoje dzieci i jak byłam w domu z jednym to uparłam się na drugie, pomimo tego, że pierwsze (synek) miało bardzo długo kolki, a co z tym się wiąże chorobę "rączek" (noszenie ). Zastanawiałam się tylko, czy będę umiała tak kochać i czy w ogóle da się kochać kogoś więcej niż moje pierwsze (wtedy maleństwo). Okazuje się , że jest to możliwe i przychodzi znikąd, a ja byłam na bieżąco ze wszystkim co dotyczyło dzieci, bo jedno kończyło pewien etap, a drugie w niego wchodziło. Tak więc Christa rób co Ci podpowiada intuicja i mozliwości ( lokalowe również).

Aha "kogoś więcej" miałam na myśli ilość w sztukach, a nie w sile uczuć

Łatwo mi mówić, bo dzieci mam duże, ale różnicę między dziećmi mam 2 lata i 4 m-ce i uważam, że całkiem nieźle mi to wyszło. Bardzo chciałam mieć dwoje dzieci i jak byłam w domu z jednym to uparłam się na drugie, pomimo tego, że pierwsze (synek) miało bardzo długo kolki, a co z tym się wiąże chorobę "rączek" (noszenie ). Zastanawiałam się tylko, czy będę umiała tak kochać i czy w ogóle da się kochać kogoś więcej niż moje pierwsze (wtedy maleństwo). Okazuje się , że jest to możliwe i przychodzi znikąd, a ja byłam na bieżąco ze wszystkim co dotyczyło dzieci, bo jedno kończyło pewien etap, a drugie w niego wchodziło. Tak więc Christa rób co Ci podpowiada intuicja i mozliwości ( lokalowe również).

Aha "kogoś więcej" miałam na myśli ilość w sztukach, a nie w sile uczuć

[zojka3]

[Christa]

[maryczary]

Christa ja nie pracuje, tylko wychowuje i jak Ada idzie na drzemkę w dzień (czasem nawet 2 godziny ) to mam wtedy czas tylko dla siebie, nie sprzątam, popijam herbatkę i siedzę na necie. W domu bałagan, a ja mam coraz mniej ochoty na budowanie klocków i czytanie po raz tysięczny tej samej bajeczki o kurczaku Ogarniam tylko gary i łóżko ścielę, ledwo wyrabiam się z praniem bo brudzimy we troje na maksa!

A mimo to... zaczynam myśleć o drugim dziecko!! Kobiety są dziwne i nie do zdarcia! Po za tym że chciałabym mieć troje! Więc muszę się zorganizować
Teraz zaczynam ruszac powoli z moim biznesem, więc muszę pomyśleć o niani na pół etatu. Rok około odpocznę, zajmę sie interesami i za rok obowiązkowo druga ciąż, bo już tęsknię za takim maluszkiem no i teraz jestem o wieeeeele mądrzejsza i wszystko będzie mniej stresujące i prostsze.

Najtrudniej było mi się przestawić z niezależności na uzależnienie od "kaprysów" małej istoty, która mimo, że nie umie mówić, ani siedzieć i ledwo widzi to rządzi jak się patrzy. Teraz nasze życie jest uzależnione od dziecka i dostosowane do jego potrzeb żywieniowych i spaniowych itd. więc to już nie będzie tak trudne przy drugim Dzidziusiu.
Jestem przekonana, że oboje rodziców, musi chcieć drugiego dziecka i nic na siłę, bo tak wypada albo ludzie gadają itp.
Konkluzja: ja - zmęczona wychowywaniem, marzę o drugim dziecku. Absurd na miarę kobiety!

[Christa]

U nas my oboje chcemy miec drugie dziecko. Rafal chyba jeszcze bardziej niz ja. Tylko ja sie zawsze wszystkim martwie i "wiosluje" na dlugo przed zawodami.

[maryczary]

[daria]

to może jeszcze chwilkę poczekajcie? moja przyjaciółka właśnie jest w ciąży, Jej córeczka skończy akurat 3 latka jak urodzi się rodzeństwo... dzieci są już chyba wtedy bardziej kumate...
a jeśli nie możecie się doczekać i Twoja natura mówi: teraz! to działaj!

[Malati]

[Christa]

[ań]

Cytat:

Konkluzja: ja - zmęczona wychowywaniem, marzę o drugim dziecku. Absurd na miarę kobiety!

Christa nie ma się co stresować bo rzeczywistość może Cię mile zaskoczyć. Trzymam za to już dziś za Was kciuki. Jak poczujesz że jesteś gotowa to działaj

[kamma]

Christa, no właśnie, martwisz się na zapas. Oczywiście, że będzie ciężko Ale prawdopodobnie drugi maluszek jest tego wart. Będzie ich dwójka, będą mieli w sobie nawzajem wsparcie jak już będą więksi...
Aha, a im wcześniej się postaracie, tym mniej będziesz musiała odpowiadać na pytania Maxia "Czy jestem dla was ważny?" My z Irmą mamy teraz urwanie języka, cały czas się upewnia.

Nawet gdybyś teraz zaszła w ciążę, maluch urodziłby się najwcześniej za 9 miesięcy. Max będzie miał już wtedy skończone 2 lata. Nie wiem, jakie będą wtedy Wasze warunki lokalowe, ale skoro on tak ładnie śpi w nocy, to może zechce za ten czas zamieszkać w swoim własnym, wyjątkowym pokoiku?

[Christa]

Ciesze sie, ze odpowiedzialy tez dziewczyny, ktore maja juz drugie dziecko. Chyba chcialabym po prostu uslyszec, ze damy rade i ze nie bedzie tak zle, jak mi sie teraz wydaje .

Co do warunkow lokalowych, to Maxio bedzie mial swoj pokoj juz niedlugo (jak tylko wyjada tesciowie) i taki jest wlasnie plan, ze tam go "przetransportujemy". Tak naprawde i tak caly dzien bawi sie w "duzym", a w naszej sypialni jedynie spi (na szczescie we wlasnym lozeczku).

No zobaczymy jeszcze, ale mysle, ze w koncu sie zdecydujemy. Znaczy sie za jakis czas .

[alcia]

Christa, spokojnie
Polecam na początek taka różnicę wieku, jaka mam u mnie (2,5r.). Starsze dziecko jest już na tyle duże, że nie trzeba go nosić w ciąży, można w tej ciąży pozwolić sobie czasem na drzemkę, starszak zajmie się sobą bez problemu.. w ciąży jest też na tyle rozumne, ze można z nim swobodnie rozmawiać o nadchodzącym rodzeństwie, co pozwoli uniknąć zazdrości. po porodzie zaś bywa na prawdę pomocne, potrafi być wyrozumiałe i jest już w miarę samodzielne (ubieranie się, jedzenie, sprawy kibelkowe). Dla mnie ta różnica jest perfekto. Tym bardziej, że jest też na tyle mała, że dzieci mają ze sobą świetny kontakt.

A co do Twoich dylematów;

[elenka]

christa tak jak piszą dziewczyny na pewno nic na siłę, ale skoro zaczynacie rozmawiać na ten temat i myśleć o tym, to może to jakiś znak?
Może warto zostawić sprawy wolno i niech się dzieje...

Ja dopóki nie zaszłam w drugą ciążę nie wiedziałam czy jestem gotowa na drugie dziecko czy nie, zawsze chcieliśmy mieć dwoje dzieci i teraz bardzo się z tego cieszymy, że w lipcu Ryś będzie już z nami i będzie fajną rodzinką, taką o jakiej marzyliśmy.
Mam wielkie oparcie w J. i pomocnych teściów i wiem, że nie będę zostawiona sama sobie przez pierwsze ciężkie miesiące, podobnie myślę jak pisze alcia, że to drugie wychowuje się już bardziej na luzie i naturalnie jakoś tak, bez analizowania każdego kroku i decyzji.
A jak sobie pomyślę, że za 3 lata oboje będą już odchowani, to super mi z tym.
Teraz jestem dla nich przede wszystkim i cały mój świat kręci się wokół domu, potem jak pójdą do przedszkola to chcę pomyśleć o swojej firmie itd.
Dla mnie mała różnica wieku ma więcej plusów niż minusów.

Ale to bardzo indywidualna decyzja więc musicie ją podjąć wy i tylko wy

[DagaM]

[rosa]

[Martuś]

Mi się od jakiegoś czasu coraz intensywniej chce drugiego dziecka, wbrew wszelkim racjonalnym przesłankom, nawet mam zamiar wylicytować na allegro adapter do fotelika, którego nam przy Jasiu brakowało, żeby był na zapas Jak coś kupuje dla Jasia to coraz częściej łapię się na tym, że myślę, czy to się przyda przy drugim dziecku. Najśmieszniejsze jest to, że cały czas mam takie uporczywe wrażenie, że ta dziewczynka (tak, nie mogę się też opędzić od myśli, że to będzie dziewczynka) tam gdzieś na mnie czeka, w dodatku mam czasem wrażenie, że ona będzie miała taki i taki charakter, nie jest to kwestia oczekiwań, bo przy Jasiu czegoś takiego nie miałam, nie projektowałam żadnych moich wyobrażeń na dziecko, to są po prostu takie przemykające gdzieś po głowie myśli wydobywające się z podświadomości. Nie wiem, czy ktoś zrozumie, o co mi chodzi

No ale na razie to nie mam co o tym myśleć, pewnie jeszcze dobrych parę miesięcy będę karmić i nie chcę tak organizmu obciążać, poza tym boję się wizji karmienia dwójki na raz
No i do tego studia, które już teraz strasznie trudno mi kończyć, brak prawka, co niemożebnie utrudnia mi życie, no i kasa kasa kasa.. poza tym jednak dobrze by było uspokoić nasze burzliwe życie związkowe i zażegnać wszelkie kryzysy (o ile to możliwe w ogóle )


Ale nie boję się nawet o dziwo organizacji i takich rzeczy, bo z miesiąca na miesiąc jest mi coraz łatwiej i coraz lepiej potrafię się uporać ze wszystkimi obowiązkami (poza nauką..), myślę może naiwnie, że z dwójką bym dała radę, tym bardziej, że najtrudniejsze wydaje mi się pierwszych kilka miesięcy, potem przy dwójce to już chyba z górki...

Wybaczcie, że się tak rozpisałam

[honey]

Jak chcesz dziecka ..ty i twoj maz...to jest to najwazniejsza rzecz w tym caltym interesie...
wszystko inne sie wam ulozyc....zycie zawsze idzie swoim torem...dacie sobie rade....
Ja bylam szalona na punkcie swojego drugiego dziecka.....
Po prostu wiedzialam ze mam drugie... ze w naszej malej rodzince jest dwoje dzieci....i ONA corka gdzies tam na mnie czeka... i to baby jest bardzo chciane i kochane zanim sie jeszcze urodzilo..i ze to jest ten czas...
to bylo dziecko ktore musialo sie po prostu urodzic..:)
Ciekawa rzecza bylo rowniez to ze kiedy bylam w ciazy z pierwszym.bylismy biedni jak myszy pod miotla... brak swojego konta itd. ....
z dniem narodzin malego wszytko sie odwrocilo w szybkim tempie...powstalo prawdziwe pragnienie i silna mobilizacja by posiadac jakis domek i lepsza sytuacje finan. i wszytko przyszlo.....
oczywiscie nie odbylo sie bez wysilku....ale wiedzielismy ze ten wysilek ma jakis sens i pozytek...
wiec zycze powodzenia.. w realizowaniu pragnien...i bycie szczesliwym...

[elenka]

honey dobrze prawi.
Tylko ważne aby chcieć we dwoje tego samego i mieć poczucie bezpieczeństwa wtedy łatwiej

[honey]

a czy moge zapytac....euridice
jezeli to nie jest zbyt prywatne...jakie to powody decyduja o nie posadaniu drugiego dziecka.. ...?
jezeli zbyt prywatne to przepraszam....
zastanawia mnie to po prostu...

[Capricorn]