wegedzieciak.pl

[majaja]

[bodi]

Cytat:

nikt jej tak nie rozbawi, jak on. co wiecej, on tez ma z tego frajde a jak ona beczy to on pierwszy podnosi glowe. maja jakas magiczna wieź, naprawde

moge sie podpisac, u nas jest identiko
nikt nie dostaje takich usmiechow jak starsza siostra )))
(roznica wieku - 6 lat)

[paulina]

wiecie, mi sie wydaje, ze pewnie racja, że jest ograniczenie. ale to tez i kwestia tego,jak się to dziecku starszemu przekazuje. jelsi słyszy 10 razy dziennie "nie hałasuj, bo obudzisz siostrę" "nie pójdziemy tam, bo x jest za mała" itp to się utrwala, że kaszana w zyciu to przez młodsze rodzeństwo. a niektórzy rodzice ciągle to powtarzają. dużo trudniej bywa powiedzieć "a może zamiast do kina chodźmy na plac zabaw?" niż "nie pójdziemy bo z bobasem nie da rady, lepiej chodźmy z wózeczkiem na spacer". wogóle umiejętnośc zaczynania zdania inaczej niż od "nie" to cenna rzecz. ja się ciągle uczę.

[jaskrawa]

niedługo chcemy zrobić drugie dziecko. problem w tym, że ja nadal nie dostałam okresu (na pewno nie jestem w ciąży). mija właśnie rok od pierwszego porodu, nadal karmię piersią, przerwy nocne między karmieniami sięgają już 5-6 godzin. w dzień karmię nadal sporo. moja córka je już sporo normalnego żarcia, ale i tak ciągle woli cyc i popija z piersi w ciągu dnia po każdym posiłku, chociaż już na pewno mniej niż kilka miesięcy temu. pytanie mam - jak było u Was - czy dopiero totalna redukcja karmienia piersią do powiedzmy 2-3 razy dziennie przywróci płodność?
generalnie nie spieszy nam się aż tak bardzo z tym drugim dzidziusiem, ale ja bym jednak trochę chciała w ciągu najbliższych powiedzmy 3-4-5 mcy zajść w ciążę i po prostu zastanawiam się, czy to realne i kiedy mniej więcej ta płodność wraca przy zachowaniu karmienia. z ciekawości pytam, jak było u Was.

[maga]

jaskrawa, a karmisz w nocy? U mnie było tak, że po definitywnym odstawieniu nocnego cyca (Ziom miał rok i 2 -3 miesiące) po jakimś 1-2 miesiącach pojawił się okres. Karmiłam wtedy jeszcze dość regularnie w ciągu dnia.

[jaskrawa]

no właśnie tak, póki co, między 2 a 5 jest jeszcze jedno karmienie zawsze. i potem jeszcze koło 6-7, potem do ósmej śpi. i tak już jest o wiele lepiej, udało mi się wyeliminować kilka nocnych karmień, ale nie ma raczej mowy o tym, by zaczęła przesypiać np. 8 godzin.
powiedz, czy Ty odmawiałaś synkowi cycka w nocy czy sam przestał się domagać?
koleżanka nadal karmi po nocach prawie-dwulatka i trochę mnie przeraża taka wizja

[Kat...]

jaskrawa, mi po odstawieniu nocnych okres wrócił. Było to jakieś 13-14 miesięcy po porodzie. Coś mi świta, że wystarczy już jedna dłuższa przerwa między karmieniami żeby impuls o powrocie płodności trafił do mózgu.
Ja odmawiałam bo byłam wykończona i na tamten czas nie wierzyłam, że sam kiedykolwiek z tego zrezygnuje. Podejrzewam, że jak uda wam się wyeliminować to nocne, to płodność się pojawi.
Mi po powrocie się włączył taki PMS, że budziłam się z płaczem, że cały dzień będę musiała ze sobą spędzić . I jestem pewna, że gdyby mnie ktoś wtedy zamknął w klatce z Pudzianem to nie musieliby go później zeskrobywać. Takiego agresora miałam, że szok. To nie dobry czas na myślenie o drugim dziecku. Prędzej o ucieczce jak najdalej.
Na szczęście nie na wszystkich tak samo działają hormony

[jaskrawa]

Kat... współczuję PMSa
ja już nawet nie pamiętam, jak to jest. ale ja w sumie nigdy jakichś strasznych nie miałam. cholera wie, jak będzie teraz.
jestem nakręcona na drugie dziecko, bo chcę mieć z głowy te wszystkie pieluchy, kupki, zupki. chcę jak najszybciej zacząć NORMALNIE żyć, jeździć z dzieciakami pod namiot, móc je zostawić u babci na dzień lub dwa (teraz nie mogę, bo CYC), wyjść wieczorem na piwo.
poza tym od kilku osób wiem, że najlepszy czas na drugie dziecko jest wtedy, kiedy pierwsze ma dwa lata (i wtedy ma rodzić się drugie), bo najmniej jest problemów z zazdrością itd.. choćby dlatego, że taki maluch nie pamięta potem czasu, kiedy brata/siostry nie było. poza tym - są później w podobnym wieku, etc.

[Kat...]

jaskrawa, spoko, nie ma czego współczuć, brałam hormony na wyrównanie i było ok. Teraz znowu o tym nie myślę bo trochę czasu pewnie minie zanim znów będę płodna.
A z tą zazdrością to różnie bywa. Nie tylko wiek ale przede wszystkim zachowanie rodziców ma znaczenie. Ja jestem starsza o 2 lata od siostry, nie pamiętam jak było bez niej, kocham ją jak nie wiem co ale zazdrością jest naznaczone całe moje życie.

[fylwia]

[jaskrawa]

Kat..., no jasne, że zazdrość zawsze będzie w jakimś stopniu. patrzę teraz na kuzynów mojej Mani, mają ok. 2 lat właśnie i zazdrość się pojawia. o zabawki, o zainteresowaanie dorosłych, noszenie na rękach. i śmiać mi się chce, gdy słyszę jak ktoś mówi do nich "oddaj Marysi zabawkę, ona jest malutka...". co to za argument dla dwulatka?
mam wrażenie, że im więcej się im tłumaczy, tym gorzej. jasna sprawa, że to zależy od postawy rodziców, ale po prostu słyszałam ostatnio od kilku matek, że ta zazdrość jest wg nich minimalna w tym wieku, bo dzieci tak wcześnie obdarowane rodzeństwem, traktują je bardziej jak normę (tak mi mówiono, chociaż domyślam się, że różowo to nigdy nie jest), szybko zapominają, że wcześniej mniejszych ludzików nie było. pewnie w ogóle najlepiej by było, gdyby różnica wieku była jeszcze mniejsza, ale nie bardzo wyobrażam sobie wychowywanie roczniaka z noworodkiem przy cycku, bez pomocy innej dorosłej osoby:)

fylwia, też jakoś specjalnie określenie "robić dziecko" nie jest dla mnie ulubionym, ale najprostszym. "poczęcie potomka" brzmi dla mnie patetycznie, a "staranie się o dzidzię" infantylnie i tak dalej. a "robienie" to tak sucho, trochę przedmiotowo i technicznie, adekwatnie do mojego pytania
dajesz nadzieję, mówiąc że dziecko jeszcze jadło w nocy, a płodność wróciła , ale może właśnie dlatego straciłaś ciążę, bo jednak za wcześnie się ona pojawiła...? pewnie trudno powiedzieć.
też nie mam jakiegoś straszliwego parcia, że "muszę, teraz, zaraz". kiedy będzie to będzie. fajnie by było, gdyby dość szybko się udało (bo doceniłabym fakt kolejnego porodu wiosną i właśnie tej dwuletniej różnicy wieku), ale płakać nie będę jeśli urodzę dziecko nie za rok, ale za dwa lata. albo trzy. najważniejsze, by w ogóle się udało, teraz tylu ludzi ma problemy z zajściem w ciążę.

[YolaW]

[maga]

[jaskrawa]

YolaW, to dość szybko Ci wrócił okres. tak jak mojej siostrze, ale ona wróciła do pracy, gdy jej synek miał jakieś 7 mcy i w ciągu dnia dostawał jedną czy dwie butle mm. więc może ta ponad ośmiogodzinna przerwa zdecydowała o powrocie płodności, bo w nocy to jeszcze do roku karmiła ssaka (i nadal karmi, ale tylko rano i wieczorem).
co do przerwy między dziećmi - no może z trzylatkiem u niektórych bywa łatwiej, nie wiem. na razie powtarzam opinie jakichś tam przypadkowo poznanych osób. sama nie mam doświadczenia w tym temacie póki co - jedno dziecko więc sanatorium
zdaję sobie sprawę, że dwójka maluchów w domu to sajgon, ale co zrobić, jeśli człowiek ma wdrukowaną potrzebę posiadania co najmniej dwóch dzieciów? sama mam siostrę, kocham ją nad życie. chcę, aby moja córka też miała siostrę lub brata. kurczę, kilka lat temu moja mama miała bardzo poważną operację, bardzo ciężko byłoby mi samej w tej sytuacji, w szpitalu, przy mamie... psychicznie i fizycznie.

maga, bardzo szybko Wam się udało z tym nocnym jedzeniem. u mnie nie idzie aż tak fajnie, z tym że ja zaczęłam właśnie odwrotnie, bo nad ranem mam najsłabszą wolę, bez względu na to, czy wyspana jestem czy nie . wkurzało mnie, że już godzinę - dwie po zaśnięciu to małe już się budzi i chce cycka, ja zazwyczaj jeszcze nie spałam, więc łatwiej było mi ją przekonać do ponownego zaśnięcia bez cycka. poza tym mam wrażenie, że ona przez pierwszą część nocy lepiej śpi, mocniej. jeśli nawet cyca nie dostanie, to jest w stanie zasnąć porządnie na następne kilka godzin. a nad ranem to już nie ma opcji, zasypia na 15 minut i znowu się budzi. dopóki w końcu nie wymięknę, nie zaśnie na dobre. po cycku śpi dalej jak aniołek. może już miałabym te nocne karmienia za sobą, ale mieliśmy trzytygodniową przerwę w "szkoleniu" . najpierw miała katar, więc nie chciałam jej dodatkowo wkurzać, a potem byliśmy prawie dwa tygodnie na wakacjach. w pensjonacie głupio byłoby trochę pozwalać dziecku ryczeć po nocach, pewnie by nas wymeldowano więc cyc był niemal na żądanie i dziecko trochę mi się znowu popsuło.
o matko, jak sobie wyobrażę, że mam jeszcze jakieś drugie dziecko przy tym obecnym, to trochę mi słabo, ale dobra tam! trzeba być twardym

[YolaW]

[jaskrawa]

cóż, ja moje dziecko też czasem chcę wysłać na Księżyc, mimo że jest dopiero jedno

[adriane]

U nas jest rok i 10 miesięcy różnicy między dziećmi. Karolina jak była mała, to nigdy zazdrosna nie była. Teraz Emil bywa zazdrosny i ona też
Na początku jest ciężko z dwójką maluchów ( Emil ma charakterek dość trudny i mocny), ale o niebo lepiej niż z nudzącym się jedynakiem

[jaskrawa]

[KasiaQ]

Cytat:

po prostu jestem strasznie zmęczona.

spróbuj zamiast cycka podać jej wodę z niekapka(najlepiej tatuś, bo jakby nie było mama=cycuś) po kilku próbach zauważy, że nie warto się budzić na takie atrakcje - u nas podziałało, dodatkowo, jak budziła się w nocy - mimo wycia kilkanaście minut nie dawałam za wygraną - ważna jest konsekwencja głaskałam ją tylko po główce i uciszałam - zawsze działało na nią szeptane "ciiiiiiiiii" - i tak po ok. 3 dniach - wygrałam i karmiłam ją tylko przed spaniem i po wstaniu - miałam więcej czasu aby poleżeć i wyszykować mojemu głodkowi jakieś papu - i automatycznie od tamtej pory (czyli jak miała 9-10 miesięcy) wróciła mi płodność - mam sprawdzone w kilku przypadkach, że aby tak się stało - wystarczy przerwa 6godzinna pomiędzy karmieniami, a organizm dostaje odpowiedni sygnał i za jakiś czas pojawia się okres

[jaskrawa]

KasiaQ, u nas ciiii czasem działa, czasem nie. dzisiaj zadziałało. poszła spać o 22, obudziła się już po pierwszej i ryk. ale jakoś ją utuliłam bez piersi. o drugiej znowu się obudziła i kwęka. znowu utuliłam, zasnęła i spała do piątej
no fajnie, o piątej dałam jej pierś, bo pomyślałam, że i tak długo wytrzymała. zwłaszcza, że od razu się wybudziła i byłam pewna, że tym razem nie uśnie bez cycka i będę miała, jak wczoraj, wycie do ósmej, bez cienia spania.
o szóstej znowu się obudziła i awantura. wymiękłam. byłam jej tak wdzięczna, że przespała aż do piątej, że nie chciałam sobie psuć nastroju. zresztą ciamknęła tylko parę razy i zasnęła.
o siódmej znowu się obudziła (śpi z reguły do ósmej).... ja kurde nie mogę!

z wodą próbowaliśmy, ale to nie przechodzi. rzuca niekapkiem (mimo że lubi z niego pić w ciągu dnia), odsuwa się, zaciska usta i jeszcze bardziej płacze, gdy próbujemy jej dać, bez względu na to, kto go podaje - czy ja czy tatuś.

na domiar złego w ograniczaniu cyca nie pomaga fakt, że przez ostatnie kilka dni prawie w ogóle nie chce jeść nic poza piersią. poranna kasza z rodzynkami i jabłkiem już nie smakuje (a uwielbiała ją), obiadu nie chce... mogłaby żyć tylko piersią.
takie wielkie nadzieje wiązałam z BLW, a u nas sprawdziło się tylko częściowo i nie rozwiązało problemu jedzenia. gotowanych warzyw, makaronu, kotletów itd. w kawałkach nie chce w ogóle - żadnych. wszystko, co dostaje do łapki albo na blacik - wyrzuca (i tak robiła prawie od początku, czyli od jakichś pięciu miesięcy, to nie jest chwilowy problem, po prostu nie lubi tak jeść, kombinowałam już na milion sposobów). wszytko wyrzuca. samodzielnie je tylko chleb, banany, jabłko (z tym jabłkiem sobie nie radzi jeszcze zbyt dobrze, bo jednak zbyt twarde, kruche, a mamy nadal tylko 6 zębów). zaczęłam więc wprowadzać papki, no bo chciałam, żeby w ogóle coś jadła poza tym chlebem i mlekiem. fajnie, bo nauczyła się jeść papkowe warzywa i kasze łyżką, sama. i miała z tego frajdę. chociaż zawsze zjadała śladowe ilości, dosłownie kilka małych łyżeczek. a teraz już nawet tego nie chce
uwielbia natomiast jeść papier, boję się, że to pierwsze symptomy braku żelaza (wcale nie będę zdziwiona, bo je jak ptaszek, jeśli w ogóle). boję się iść z nią na badanie.
chyba mam jakąś obsesję na punkcie jej (nie)jedzenia, bo dzisiaj w nocy śniło mi się, że dali jej kawał ugotowanego mięsa i ona to rąbała, aż jej się uszy trzęsły
obawy pewnie stąd, że mój facet chce, by jadła mięso i nadal jest to kwestia sporna. zachowujemy nadal status quo (czyli bez mięsa), ale jeśli będzie nadal tak jadła to czuję, że będzie słabo.

[bronka]

U moich dzieci różnica wieku wynosi 2 lata i 2 miesiące.
Na początku oczywiście było ciężko ( dla mnie). Samo oporządzenie dwulatka i noworodka to jest wyzwanie. Ale szybko zaczęły sie plusy sytuacji.
Chłopcy dogadują się świetnie, dbają o siebie. Zawsze gdy jeden coś dostanie, czeka aż brat też otrzyma. Dziś rano np. Franek sępił ogórka. Miał na niego straszną ochotę, ale stał jak kołek, aż w drugą rączkę dostanie ogórka dla brata i dopiero pobiegł i zjedli razem. Taki przykład z poranka, ale oni tak zawsze i działa to w obie strony.
Kąpią się razem, bawią.

Co do zazdrości. Na pewno jakieś przejawy są. Staram się obu okazywać miłość i podkreślać jacy są ważni. Nie zauważyłam jeszcze, żeby był to jakiś poważniejszy problem.

Jak dla mnie- dużo mniej roboty jest teraz z dwójką bo się razem nie nudzą

Często myślę o tym, że to bardzo dobrze, że siebie mają.

[jaskrawa]

bronka, no właśnie. logiczne mi się wydaje, że im mniejsza różnica wieku, tym lepiej będą się dogadywać.
no ale jeszcze pewnie trochę poczekam na ciążę

[bronka]

[jaskrawa]

o to chodzi. nie ma poczucia straty. tego: "bo kiedyś, gdy go nie było, to miałem mamę i tatę tylko dla siebie. a teraz on jest. nienawidzę go"

[majaja]