wegedzieciak.pl

[gosia_w]

[Mala_Mi]

gosia_w, to że dzieci zasypiają z nami, nie znaczy, że dzieje się to w naszym łóżku. Bynajmniej...
Dziewczynki do skończenia dwóch lat spały z nami, potem każda przeniosła się do swojego łóżka we własnym pokoju (mają osobne pokoje) i tam właśnie sypiają codziennie. Nie ma nocnych wędrówek, nie ma przychodzenia do naszego łóżka, nie mają takich potrzeb, mimo, że najmłodszy Kosmatek śpi razem z nami. Jagoda też nie przychodziła do nas, kiedy Kalina była mała i spała razem z nami. Obie mają silne poczucie odrębności i przynależności własnego terytorium, to znaczy swojego pokoju.
Jesteśmy z dziećmi, kiedy zasypiają, czytamy, rozmawiamy, śpiewamy, przytulamy się itd., ale wszystko to dzieje się w ich pokojach, w ich łóżkach.
Kosmatka też zamierzamy przeprowadzić do jego łóżka jak skończy dwa lata .

[gosia_w]

dziękuję za wyjaśnienie Mala_Mi, jakoś zrozumiałam, że śpicie razem . U nas nie było po przeniesieniu do własnego łóżka problemów z zasypianiem (oprócz pierwszych 2 tygodni). Był rytuał: mycie (tata), czytanie, rozmowa, przytulanie (mama), picie (tata). Potem córcia zostawała w pokoju sama (drzwi otwarte, lampka zapalona) i po jakimś czasie usypiała. Po wyjeździe się "popsuło" i ciągle nas woła. Próbowaliśmy z nią siedzieć do momentu zaśnięcia, ale ten moment przesuwał się coraz bliżej 22-giej (wcześniej usypiała między 20.30 a 21). Dla niej to za późno (nie może spać tyle, ile potrzebuje), dla nas też (zero wspólnego czasu). Czyli siedzenie przy niej też nie pomaga w szybkim uśnięciu. Ponieważ przed nami kolejne wyjazdy (kilka), to zamierzamy jakoś przetrwać, a potem poszukać rozwiązania długofalowego.

[Mala_Mi]

[Anja]

[alcia]

A ja nie widzę nic złego w samodzielności dziecka w kwestii zasypiania
My też się kochamy, przytulamy, czytamy, dopieszczamy. A kiedy przychodzi pora spania - mówimy dobranoc, rozdajemy sobie buziaki, wychodzimy z pokoju i dziewczyny zasypiają. To dla nich normalne i codzienne. Bez żadnych traum i odrzucenia.

[karmelowa_mumi]

[Anja]

karmelowa_mumi, trzymam kciuki za to, żeby szybko się poprawiło...

[feminka]

Anja zgadzam się z Tobą
Mala_Mi nie mam parcia na smodzielność mojego dziecka. Od jego urodzenia się jest na 1. miejscu, ale siedzenie przy nim codziennie 40-60 minut jest dla mnie i dla męża męczące. zwyczajnie chcieliśmy mieć wieczory dla siebia. Julka kładziemy latem 21 30-22, więc nie jest to wcześnie, a i tak zasypia długo. Chciałabym mu poczytać, poprzytulać go, dać buzi i wyjść. No ale jak pisałam w poprzednim poście - na razie naukę samdzielnego zasypiania odpuszczamy. Za jakiś czas wrócimy do tematu i może pójdzie lepiej.
Alcia - chciałaby, żeby kiedyś u mnie z zasypianiem było jak u Ciebie.

[Mala_Mi]

Hej alcia, który to już raz spieramy się na ten temat ?

Ja też nie jestem za samodzielnością, tylko za przyspieszaniem jej u dzieci niegotowych na to.
Dzieci są różne, niektórym pewne sprawy przychodzą łatwo, innym nie. Warto o tym pamiętać. Po prostu nic na siłę.

[alcia]

[feminka]

Mala-Mi - tak, śpi w dzien, przeważnie około 1,5 godziny. Nie ma szans, żeby tę drzemkę skasować, bo Julek nie wytrzymuje. Jesli nie śpi, to od popołudnia wrzeszczy, bije, nic mu nie pasuje - jest nieznośny ze zmęczenia.

[Kasumi]

Ja się zgadzam z alcią, nic na siłę, ale trzeba brać pod uwagę także potrzeby mamy/taty. Moje dziecko jest bardzo wymagające, kiedy jest czas aktywności, a ponieważ jestem z Majką wiele godzin sama w ciągu dnia (a często też i nocy, z powodu wyjazdów służbowych jej taty) fakt, że w miarę spokojnie zasypia bez mojej asysty do samego końca, zwyczajnie ratuje mi życie.
Nie prowadziłyśmy żadnych "treningów" co prawda, bywały różne okresy, także noszenia na rękach, bujania, długiego siedzenia... ale ostatnio działa - o dziwo - tłumaczenie (akurat Majka jest bardzo rozwinięta komunikacyjnie, zarówno jeśli idzie o rozumienie jak i produkcję) że wszyscy idą teraz spać, mama/tata też i po 20-30 minutach przedspalnych przytulasów/opowieści/masowaniu plecków wychodzę i obywa się bez protestów, jeśli jeszcze nie śpi (a na ogół nie). Przez jakiś czas słyszę jeszcze komentarze i podsumowania dnia a potem zapada błoga cisza, trwająca do 7 rano Drzemka dzienna jest "samodzielna" w 95% przypadków, bo Majka po prostu zasypia snem sprawiedliwej w pięć sekund.
Życzę sukcesów wszystkim tego potrzebującym

[gosia_w]

Moja córcia wczoraj miała mały wypadek w przedszkolu - przewróciła się i upadła na tył głowy. Po południu i wieczorem skarżyła się na ból głowy, miała mniejszy apetyt. Zdecydowałam, ze będzie z mną spała, na wszelki wypadek. Powiedziałam jej o tym - "Mamo, a kiedy będę mogła spać w moim łóżku?". Wyjaśniłam jeszcze raz, że to tylko na jedną noc. Po wieczornym czytaniu/przytulaniu wyszłam z pokoju i była cisza. Zero wołania, marudzenia, itp. Dzisiaj z głową było ok, więc zarządziłam normalne spanie. W konsekwencji - marudzenie, wołanie, po normalnym siedzeniu byłam jeszcze raz, bo wołanie było nie do wytrzymania... Teraz jeszcze nie śpi, ale przynajmniej leży spokojnie. U nas to chodzi o spanie ze mną, a nie o wieczorne siedzenie Tzn. wieczorne siedzenie jest jakimś mizernym substytutem spania. Od czasu wyjazdu słyszę co wieczór "ja chcę spać z mamą", albo "dlaczego Wy możecie spać razem, a ja muszę sama?".

[bronka]

U nas króluje tekst do taty: Ja też chcę spać z mamą!
Chłopcy śpią sami w pokoju. Franek miał ok. pół roku jak go wyprowadziliśmy z naszego łóżka. Feli spał z nami rok. Tak długo z nami spali jak ich piersią karmiłam.
Franek nie ma problemów z samotnym zasypianiem. Feli różnie. No i Felek nad ranem do nas przychodzi. Rano się mocno przytula i mówi, ze mnie kocha

[z_grzywką]

A jak jest/było z Waszymi dziećmi, które nauczyły się stać?
Marcel odkąd zaczął siadać/stawać/czepiać się/zwisać/podciągać - usypianie stało się bardzo, bardzo trudne.
Więc ja go odkładam, całuję w czółko, a on tak wstaje i płacze, więc ja go znów odkładam, całuję w czółko, on wstaje i płacze, czasem jest już tak umęczony, że podczas podciągania pada ale dalej się podnosi itd aż w końcu zmęczony zasypia. Drzemka dzienna tak samo.
Moje pytanie brzmi - czy to się kiedyś skończy, tzn czy się że tak powiem znormalizuje? Ja marzę o tym by nakarmić, położyć, poczytać, ucałować i żeby się chłopak nie szarpał, nie ciągał, nie padał tylko zasnął.

[dżo]

z_grzywką, kiedyś pewnie się skończy, pytanie tylko kiedy . U nas jest dokladnie tak jak piszesz, Tymon wstaje, ja go kładę i tak ze 30 razy. Czasami potrafi mieć zamknięte oczy i dalej wstawać . A nam rodzicom pozostaje być cierpliwymi i wyrozumiałymi .

[z_grzywką]

dżo miałam nadzieję, że powiesz - po siódmym zębie i pełni księżyca syn zaśnie spokojnie
och

[Kasumi]

z_grzywką, u nas też było wstawanie, a przed wstawaniem na dwie nogi wstawanie na cztery. Przeszło. Teraz za to mamy negocjacje typu: nie chcę tej piżamy, tej też nie, i tamtej nie, ani śpiworka, ani kocyka ani niczego
Choć nie jest łatwo, to na podstawie wcześniejszych doświadczeń wiem, że też przejdzie, więc traktuję to na luzaka i z humorem
wszystko kiedyś przechodzi
u nas sprawdza się bardzo dokładne tłumaczenie, o co chodzi - co się dzieje, co robimy, co się stanie za chwilę; w pewnym momencie przychodzi akceptacja.

[alcia]

z_grzywką, u nas było to samo w tym wieku Przynajmniej u Kai, bo Lena od urodzenia była zakochana we śnie..

[z_grzywką]

Czyli nie czeka mnie to do 18tki

Tłumaczyć, oddychać spokojnie, całować w czółko i czekać aż mu się znudzi

Ale jedno mnie zastanawia. Czy inne osoby usypiają Wasze "wstające dzieci"? Ciocia/babcia etc? Czy wtedy zachowują się tak samo? Gorzej? Lepiej?

[Manu]

[Kat...]

[Ka.ja]

[priya]

Starszego synka w tym wieku też musiałam cały czas odkładać, do upadłego. Po jakimś czasie (niestety nie pamiętam jakim ) poprostu zaczęłam wychodzić z pokoju po włożeniu go do łóżeczka, przeczytaniu książeczki i utuleniu (podkreślam: nie zasypiał w czasie czytania, gdy wychodziłam jeszcze nie spał). Na początku płakał, więc wracałam, po kilku dniach zasypiał sam bez płaczu i tak jest do dziś. Kolacja, mycie, książka, kołysanka, opowiadanie, przytulę i gaszę światło i wychodzę, a on już radzi sobie sam Czekam z utęsknieniem aż do takiego etapu dojdziemy z Mikołajem