wegedzieciak.pl

[excelencja]

YolaW, mój siostrzeniec spał z rodzicami i młodszym bratem do 12 rż.
to dopiero patologia.
Ów młodszy brat skończył 6 lat i śpi z rodzicami.
Bo im wygodnie.
nie kumam, ale...
Pola to pikuś :D

[PiPpi]

[Humbak]

euri, Gordon jest cudowny, ostatnimi miesiącami go przerabiam i jest fantastyczną nauką komunikacji nie tylko z dorosłymi ale i dziećmi. Polecam go okrutnie! uczę się go teraz niemal codzień a moje kontakty z córcią nabrały takich rumieńców że jestem conajmniej zaskoczona. Czy wiesz, że podobnie jak Maria Montessori był on nominowany do Nagrody Nobla?

[Humbak]

euridice, działa tylko niestety ciężko się tak go po prostu nauczyć gdy nigdy wcześniej się tego nie używało. Gordon nie daje prostych wskazówek typu 'jak zrobi to i to to zrób tamto'. Tak jak montessori jako podstawę traktuje wnikliwą obserwację interlokutora i prezentuje analizę róznych sytuacji i podejścia do nich ale co jak i kiedy zastosować zostawia już tobie.
W skrócie - jeśli uda mi się skoncentrować na fakcie że kuba jest innym człowiekiem a nie bezwolną istotą którą muszę gdzieś wysłać/ubrać/nakarmić czyli coś z nią zrobić to udaje się perfekcyjnie

Dla przykładu - kuba rzucał zabawkami. Do tej pory mówiłam nie wolno a gdy nie skutkowało zabawkę zabierałam. Teraz zaakceptowałam to że jest zły i dałam mu do tego prawo. Powiedziałam coś w stylu - ale jesteś zły, ta zabawka jest niedobra. POtwierdził i rzucił zabawkę. Wzięłam ją i powiedziałam. Masz rację - be zabawka, nie lubimy jej i też ją delikatnie rzuciłam. Zaskoczony krzyknął: nie! zabrał ją, uspokoił się i poszedł się bawić.
Od tamtej pory wystarczy mu przytaknąć - jaki jesteś zły kochanie, tak mi przykro że nie wychodzi ci zabawa z tą zabawką - przytula się i po kłopocie.

Ale czasami rzuca a nie wiem czemu bo nie ze złości i tego jeszcze nie rozszyfrowałam

[YolaW]

Humbak, w jakim wieku są Twoje dzieci? Łatwiej by mi było czytać o Twoich metodach.

[Humbak]

2 i 8

[YolaW]

Dzięki

[Humbak]

[Humbak]

wychowanie bez porażek w szkole
ale nic nie pamiętam
'jak mówić żeby dzieci słuchały, jak słuchać żeby dzieci mówiły'

kuba jest z 31 lipca 2007

[bodi]

[PiPpi]

[k.leee]

Agata, trochę zacząłem się niepokoić, bo jesteś naszym częstym gościem i obawiam się czy będziesz chciała nas jeszcze odwiedzić po tym, jak nie daj "boże" gdzieś wylazła ze mnie super-niania.
A tak serio to jak dla mnie nie ma jedynie słusznej drogi, są ciekawe elementy: Steiner, Montessori, Neil, Zawadzka jakby się spotkali i chcieli siebie słuchać to mogli by spłodzić coś fajnego. Jako, że to spotkanie nie jest możliwe, to my możemy słuchać się nawzajem i ...brać od siebie. To jest trochę jak w kuchni, w gotowaniu, potrawy japońskie, włoskie, hinduskie itd robimy trochę po polsku, bo mamy inne składniki, klimat, kulturę, temperament. Długo można by pisać...Pasjonujący temat.
btw 2.12.2009 13.45-14.30 Dorota Zawadzka, SUPERNIANIA, "Bajki robotów czyli o wychowywaniu dzieci XXI wieku" Zdam relację
hxxp://nauka.trojmiasto.pl/info_imp.php?id_imp=137331

[ań]

[Humbak]

[eMka]

bardzo ciekawy temat. szczerze to mam niewielkie pojęcie o metodach współżycia z dzieckiem. I mam jeszcze trochę czasu na poznanie ich, bo moja mała wciąż za mała.

jedyne co chciałabym dodać to to, że jestem pewna, że nie ma metody idealnej, która daje odpowiedź na każde dziecko i na każdą sytuację.

będę śledzić temat i na pewno zapoznam się z książkami, które polecacie.

[Tempeh-Starter]

moja córka była b.b. grzeczna więc się nie "na wychowywałem" jakoś specjalnie i wszystko jakoś tak się układało naturlanie.

myślę że wychowywanie według planu to trochę jak tresura czy hodowla, choć byśmy nie wiem jak się zastrzegali że robimy to dla dobra dziecka (i jego oświetlanej przyszłości) to wychodzi z tego projekcja naszych własnych planów i sposobów na życie a czasem co gorsza naszych frustracji i lęków. najważniejsza jest chyba (poza kwestią zwykłego bezpieczeństwa) wdrażanie do socjalizacji i rozumnego uważnego obserwowania
generalnie ciężka sprawa... (mam to na szczęście dawno za sobą )

[rosa]

osobiście nie znoszę superniani, nawet jedngo odcinka nie udało mi się obejrzeć do końca
i jeszcze ostatnio przeczytałam wspominaną na wd "język niemowląt", dla mnie gniot

nie wiem jakim cudem udało mi się dzieci w miarę wychować stosowałam stały rozkład dnia i kary i wrzaski oczywiście też (nadal nie wiem o co chodzi z tym jeżem), no i staram się być konsekwentna
kocham ich takimi jakimi są, chociaż nastolatki to naprawdę ciężko
i nie przejmuję się wieloma rzeczami, co bardzo ułatwia życie

[adriane]

Dziewczyny ja wiem, że z Filipem dałam plamę jeśli chodzi o jego wychowanie, że ośmielę się użyć tego słowa. Staram się żeby z Emilem i Karolinką było inaczej, choć często i tak błądzę.
Mam nadzieję, że Filip wyrośnie mimo wszystko na dobrego człowieka i nie będzie lał swoich dzieci Że zdobędzie jakiś zawód, może potrzeba mu na to jeszcze czasu.

Znam książki Gordona, jestem też po kursie "Jak mówić żeby dzieci nas słuchały...", czasem udaje mi się coś z tego wprowadzić w życie. Tak jak pisze rosa, kocham Filipa takim jak jest, choć bywa ciężko.

Aha i Filip spał z nami w tym samym pokoju aż do 7 r.ż, on na na łóżku, my na materacu na podłodze, jeszcze jako 10-11 latek przychodził do nas się wygrzać w łóżku.
Dopiero piętrowe łóżko go od nas oddzieliło (uwaga, na wysokie piętrowe łóżka, na które rodzicom ciężko się wdrapać żeby pogadać przed snem, niszczą więzi )
Myślę, że nie ma nic złego w spaniu razem nawet długo, że to żadna patologia (teraz śpię z Karolinką, a Emil przychodzi często), łatwiej jest tak sobie pogadać przed snem o jakichś trudnych sprawach, na które w środku dnia nie ma czasu. No i jak przyjeżdża Piter, to Karolka nie śpi z nami, nie ma z tym problemu.

[priya]

Ja widzę, że dzieci - przynajmniej te mniejsze, 2, 3-latki, sporo (jeśli nie wszystkiego) uczą się przez naśladowanie. Dlatego chciałabym sama sobą pokazać synkom jak się zachowywać, jak reagować. Nielada to wyzwanie dla mnie, bo nerwus jestem, ale ogromną satysfakcję odczuwam gdy np. w sytuacji krytycznej zachowuję całkowity spokój i widzę jak szybko Nat zaczyna również panować nad sobą. Za to gdy mnie poniesie, kryzys przeciąga się i zdaje trwać bez końca.
Staram się też nie stawiać przed nim zadań, które musi wykonać samodzielnie i to wbrew swojej woli. Jeśli np. trzeba posprzątać zabawki, sama biorę się za ich układanie i proszę aby mi pomógł. Jesli odmawia, przedstawiam konsekwencje, czyli np. mówię, że w takim razie nie będzie mógł rozłożyć innych klocków, bo nie ma już na to miejsca w pokoju. I uważam takie 'kary' za jaknajbardziej w porządku.
A tak nawiasem - pozwolenie by dziecko uczyło się wszystkiego samo i na własnych błędach dalekie jest przecież od 'bezstresowego', czyż nie? Tak zupełnie bez stresu się najzwyczajniej nie da... A jakieś ramy i normy muszą być wyznaczone, bo cały świat je nam wyznacza non stop i ciężko żyłoby się nie potrafiąc się w nich odnajdywać.
W całej tej dyskusji rzeczywiście najcenniejsze są wypowiedzi, które podają przykłady konkretnych zachowań w konkretnych sytuacjach, niezależnie od stosunku do karania/nagradzania. Śledzę wątek uważnie poszukując takich właśnie przykładów. Dzięki za nie!

[kamma]

mam wrażenie, że duże zamieszanie wprowadza w tym wątku niejednolitość definicji. Zwłaszcza definicji "kary".
Już ponad 50 lat temu behawioryści odkryli, że "nagroda", czyli wzmocnienie pozytywne, jest skuteczniejsza w modyfikacji zachowań niż "kara", czyli wzmocnienie negatywne. To, co jest tu nazywane karą, ja rozumiem jako konsekwencje zachowania i mam wrażenie, że większość interlokutorek ma to samo na myśli. Słowo "kara" jest tu używane jako skrót myślowy.
Konsekwencje zachowania mogą być naturalne (takie, jak rozbite kolano po upadku z niedozwolonego miejsca), jak i stworzone przez opiekuna, przy czym dobrze, aby możliwie najbardziej logicznie wiązały się z zachowaniem.
Dalej: dla dziecka "karą" jest to, co jest mu jako kara przedstawiane. Na przykład u nas, gdy Irma buntuje się, że nie będzie myła zębów, mówimy: "Za karę pójdziesz spać z brudnymi zębami". Jest to niby tylko stwierdzenie faktu, truizmu wręcz: jeśli nie umyje zębów, to będzie spała z brudnymi. Działa jak marzenie
Tradycyjne pojęcie kary raczej nie jest na wegedzieciaku popularne. Stosowanie "kar" nie jest równoznaczne z brakiem szacunku wobec dziecka. Są "kary" poniżające i są "kary" dające do myślenia, logiczne, rozwijające doświadczenie.
Dalej: stres stresowi nierówny. Jest dystres i eustres, przy czym ten drugi to zjawisko pozytywne, bo wzbudzające mechanizmy motywacyjne i w konsekwencji rozwijające.

Małe dzieci nie są w stanie pojąć świata w całej jego złożoności. Nie potrafią myśleć abstrakcyjnie, przewidzieć konsekwencji swoich działań. Po to jest opiekun, aby uchronić dziecko przed szczególnie niebezpiecznymi konsekwencjami. Nie zawsze jest czas na tłumaczenie; psycholodzy uważają, że zagrożenie zdrowia lub życia dziecka to jedyna sytuacja uprawniająca przemoc wobec niego. Przemoc jest tu rozumiana jako użycie siły, czyli np. ściągnięcie dziecka z ruchliwej ulicy.

Dalej: przy liczbie dzieci większej niż 1 prędzej czy później (a zazwyczaj prędzej ) dochodzi do konfliktu interesów. I wtedy, nawet gdy potrzeby czy pomysły każdego z dzieci są zdrowe, fajne i twórcze, ale kolidują ze sobą, ktoś musi podjąć decyzję, co z tym fantem zrobić. Miałam zresztą taką sytuację dzisiaj (Tymek głodny, a Irma chciała zostać na dworze: nie mogłam nakarmić go na dworze i nie mogłam zostawić Irmy samej na dworze - stali czytelnicy Irmowego wątku wiedzą, dlaczego ). Osobą podejmującą decyzję jest rodzic. Nie da się tego uniknąć: w tym konkretnym przypadku założenia montessoriańskie biorą w łeb, i to dość konkretnie. Gordonowskie też: są sytuacje, w których nie ma czasu na rozwiązanie problemu "na drodze demokracji".

Co proponuję? Z każdego paradygmatu czerpać to, co najlepsze i co potrafimy dobrze wcielać w życie. Unikać skrajności. Być otwartym na wiedzę i starać się wykorzystywać ją w praktyce. Elastycznie.

[Tempeh-Starter]

prosta koncepcja wychowania naturalnego - w tym kary naturalnej (chyba XIX w.) z początków wiary w to że warto zachować osobowość dziecka a nie załamać ją i ukształtować na nowo

czyli nauka konsekwencji wynikających z własnego postępowania (nawiasem cała behawioralna pedagogika USA i zachodu - w tym licencyjny i kompletnie wykoślawiony program "Super Niania" gdzieś tam na tym bazują)

[Manu]

rosa, dzieki za tego zwiezlego posta.

[ Dodano: 2009-12-01, 14:04 ]
Tempeh-Starter, no ta niania jest tez w austrii, to jest mega "prolo" TV program.

[ Dodano: 2009-12-01, 14:12 ]

[pomarańczka]

[Manu]

[adriane]

Dzięki pomarańczko Obwiniamy się z Pepperem mocno od jakiegoś czasu, choć ja chyba mniej i próbuję coś z tym zrobić.