wegedzieciak.pl

[Humbak]

[kamma]

Ale musiałam złamać jej wolę. Nie miałam czasu na tłumaczenie, bo Tymek już zaczynał rozpaczać. Powiedziałam, że musimy iść do domu, bo Tymek jest głodny i to bardzo ważne, żeby go teraz nakarmić, ale do niej to nie dociera (wierzę, że kiedyś dotrze, ale jeszcze nie teraz). Musiałam więc narzucić jej swoją wolę bez dalszych wyjaśnień. To było straszne dla niej, straszne i dla mnie, ale karmienie było priorytetem.
A dziś zrobiłam rzecz jeszcze gorszą. Obezwładniłam ją, żeby umożliwić pielęgniarce pobranie krwi. Wcześniej próbowałam rozmawiać z nią o tym, otaczając, jak zwykle, szacunkiem i wyrażając zrozumienie co do jej strachu. Nic to nie dało. Bardziej płakała z powodu obezwładnienia niż bólu. A ja z nią, z tego samego powodu.

[Humbak]

kamma, dla mnie nie złamałaś tu żadnej jej woli. Zobligowałaś ją do spojrzenia nieco dalej niż jej własne potrzeby, do uwzględnienia faktu że inni też je mają i tak jak oni respektują jej prawa tym razem ona musiała wziąć pod uwagę prawa jej brata. A ona miała prawo wyrazić niezadowolenie z powodu tej sytuacji, tylko tyle. No i

[excelencja]

[quote="olgasza"]

[kamma]

Humbak, ja nie mam sobie nic do zarzucenia. Obie opisane przeze mnie sytuacje wymagały ode mnie stanowczości i zrobiłam to, co uważam za słuszne (choć z ciężkim sercem). Tymi przykładami pragnęłam unaocznić, że nie zawsze można "podążać za dzieckiem".
Zresztą wiadomo, że we wszystkim potrzebny jest umiar i elastyczność. Lepiej nie trzymać się sztywno książkowych zasad jakiegoś jednego paradygmatu. Ale to już pisałam wcześniej

[ań]

[Manu]

[ań]

natomiast co do przykładu z wychodzeniem z wanny jaki podałam--- jest to właśnie taki przykład kiedy to Jaga ma ochote na dłuższą zabawę mimo iż woda zimna a ja w trosce o Jej zakatarzony już nos nie mogę Jej pozwolić by robiła to na co ma ochotę=a więc ograniczam Ją tym.
no dobra, tu czynnikiem decydującym było zdrowie.


Ale w sumie w innym przypadku mogła bym Jej dolać ciepłej wody i niech się kąpie ile chce-tak? znając Ją za każdym razem kąpiele by trwały po 2 godziny nawet. Więc mam pytanie do Manu np. co byś zrobiła-pozwoliła tak za każdym razem na taaaak długie kąpiele, dolewała za każdym razem wody

[excelencja]

[Manu]

ań, nie jestem teoretykiem, dzialam zgodnie z wyczuciem sytuacji. nie wiem, czy sa sytuacje, w ktorych nie byloby dobrego rozwiazania. tylko najtrudniejsze w macierzynstwie dla mnie jst to, ze sie tego w konkretnych sytuacjach nie dostrzega. Nerwy nas zaslepiaja, pochlaniaja nasza tworcza energie i mozliwosci klarownego myslenia, znika kreatywnosc pozostaje pretensja i nerwy. Dzieci potrafia nas motywowac, rozwijac, uczyc - ale to mega wysysacze energii!!!

analogicznie:
Mnie ostatnio zaslepila idiotyczna sytuacja gdy po spacerze w miescie przychodze do samochodu a ten od tylu zastawiony luksusowa bryka. nie moge otworzyc tylnych drzwi i wlozyc przyczepki rowerowej - Polciak marudzi, facet czeka zeby go odebrac z pracy a w domu pies ktory juz dawno powinien wyjsc na dwor..... co robie? wsciekam sie do lez i chce dzwonic na policje bo tak czy siak limuzyna zaparkowala nieprawidlowo. Kopie kolo z nadzieja ze sie wlaczy jakis alarm... nic. Dzwonie do mojego faceta i mowie, raczej RYCZE co jest grane. " a nie mozesz podjechac do przodu kawalek i wtedy drzwi otworzyc?"

[excelencja]

Strasznie nie lubię wychowywania dzieci "zgodnie z czyjąś teorią".
Ktoś sobie coś umyślił, a teraz rodzice testują to na własnych dzieciach...
nie kumam.
Wyjdzie książka innego autora- to będziemy wychowywać zgodnie z nowym trendem.
Niektóre posty mi tym zalatują - nie jest to skierowane do nikogo personalnie.

ań, kurcze chyba nie przekręciłam, chociaż mam problemy ze zrozumiałym wypowiadaniem się przez internet
Mam wrażenie, że dziewczyny promontecośtam widzą rodziców, którzy uznają stawianie granic w ten sposób"
- nie założysz butów - wpierd...
-albo założysz żółtą bluzkę albo wpierd... itp/

Ja swoje dziecko wybitnie luźno hoduję, pozwalam jej się uczyć na własnym ciele, rozwalać, bałaganić, tarzać się po trawie, całować psy, moi znajomi 'normalni'- patrzą zszokowani.
Ale uważam, że pewne granice należy stawiać.
Jak wytłumaczyć dziecku, żeby zrozumiało, że nie będziemy stać na dworze teraz godzinę, bo mama ma bardzo ciężkie zakupy??
bo mamę boli ręka?
no w d... to ma dzieciak, po dziesiątym tłumaczeniu biorę córkę pod pachę i niosę do domu wraz z zakupami.

Niestety życie weryfikuje.

A rzadko zdarzają się sytuacje, gdy to dziecko ponosi konsekwencje swojego zachowania (przytrzaśnięte palce), częściej to my je ponosimy (porwane książki, rozlany obiad, wyłączony komputer w trakcie pracy itp)

Dygresja:
ostatnio robiłam jakiś projekcik i element do niego w photo shopie - bawiłam się z tym z pół h. Lilka podeszła i wyłączyła komputer.
NA takie sytuacje po fakcie reaguję spokojnie, bo co zmieni wrzask (aczkolwiek jak widzę, że zbliża się do guzika to wrzeszczę )
i pytam
"Lila czy Ty wiesz, że wyłączając komputer zniszczyłaś mamy pracę?"

Na co Lila biegnie do mnie szczęśliwa i cię cieszy i krzyczy dumna z siebie
"TAK!!!!"

zakryłam twarz dłońmi i płakałam ze śmiechu :):):)

A to wynikało z tego, że w 99% jak pytam "A wiesz...?"
to jest to "Wiesz jaka jesteś mądra?" "Pięknie rysujesz, wiesz?"
"Bardzo mi pomagasz, wiesz?"
"bardzo cię kocham, wiesz?"

no i o

[ Dodano: 2009-12-01, 21:52 ]
Manu, to z przyczepką piękne :D

[Tobayashi]

[excelencja]

przekupstwo znaczy :):)
nie lubię tego, chciałabym, żeby rozumiała moją potrzebę.

No i niestety nawet przekupstwo nie działa w przypadku powrotu do domu.
Za to w wannie działa - "wychodź szybko to poczytamy jakąś fajną książeczkę"
i już dziecka w wannie nie ma

[Tobayashi]

[Manu]

[YolaW]

k.leee, koniecznie zdaj relację

[ Dodano: 2009-12-01, 23:20 ]
kamma, dziękuję za Twoje przykłady, masz rację z tym konfliktem interesów. Nie zawsze da się wszystko pięknie wynegocjować ze starszakiem jak młode się drze wniebogłosy...
Wiecie, z ciekawości zajrzałam na wątek o montessori, żeby zobaczyć co to właściwie takiego, I parę rzeczy jest fajnych, jak najbardziej do wykorzystania. Nie ze wszystkim jednak się zgadzam, szczerze powiem, że jak czytam co niektórzy robią, jak wymyślają zabawki to mnie to przerasta. Ciągle bym miała kompleks, że nie jestem dość dobrym rodzicem. Dlatego ja wyznaję metodę gdzies pośrodku. Z każdego bieguna biorę to co wg. mnie dobre dla Olafa, może się u nas sprawdzić i działa. No i zostawiam sobie margines na złe dni kiedy się nie wysilam wcale bez wyrzutów, że marnuję dziecko

[Humbak]

[YolaW]

[olgasza]

Ale fajna dyskusja się wywiązała!
świetnie sobie zdaję sprawę, że z jednym dzieckiem i to małym jest zupełnie inna bajka niż z kilkorgiem i to nastolatkami, zresztą wszystkie mamy 2+ bardzo podziwiam... Przy jednym jest więcej czasu na rozkminianie, i ja bardzo często miewam dylematy, czyja metoda będzie lepsza w naszym przypadku. Dużo rzeczy wychodzi mi intuicyjnie i wg przykazania "nie czyń bliźniemu co tobie niemiłe", czyli "traktuj swoje dziecko, tak jak sam chciałbys być traktowany" - w związku z tym pozwalamy jej na dużo, ale u nas jakos młoda nie przegina - nie było akcji z niszczeniem książek, płyt, gorącym piekarnikiem, pomalowanymi ścianami, czy wyłączaniem komputera, wbieganiem na ulicę, być może jeszcza nas to czeka, ale mam wrazenie, ze to jest niejako "w pakiecie" wraz z dzieckiem.
Ciekawą rzecz napisała tu bodi o tych nagrodach, jakoś nigdy w ten sposób nie myślałam, zawsze mi się wydawało, że nagrody są ok, dużo chwalimy Mariankę i stosujemy te pozytywne bodźce. A później sobie uświadomiłam, że dużo jest rzeczy, które robię w życiu (a których tak naprawdę nie chcę robić), tylko dla pochwały, czy nagrody. Na szczeście nie mam juz tak, że zależy mi na tym, żeby wszyscy mnie lubili, ale też zawsze byłam tą "grzeczną" dziewczynką i pewnie dużo rzeczy w dzieciństwie mnie ominęło właśnie dlatego, że gdzieś tam sobie siedziałam w kąciku i czytałam książkę, bo wiedziałam, że za takie zachowanie będą mnie chwalić. Co nie znaczy, że nie odbiłam sobie później pewnych rzeczy, ale np. na drzewa nigdy nei właziłam i bardzo tego załuję.
Ale to w sumie taki OT, bardziej do wątku o wychowaniu dziewczynek sie nadaje...
Zmierzam do tego, że nagrodami też można nawet nieświadomie zmanipulować i zaburzyć ten proces dochodzenia do własnego "ja" i własnych potrzeb.

[Manu]

[excelencja]

no to ja nie widzę złaaa w chwaleniu z umiarem i dopingowaniu pozytywnych zachowań.
Wydaje mi się, że tak czy srak w późniejszym życiu będziemy robić coś, żeby zaspokoić własną próżność (czyt. być chwalonym.)
A nie wyobrażam sobie dzieciństwa bez chwalenia.

W życiu (aż do teraz ) ) nie czytałam o metodzie 'monte', a na większość pomysłów zabaw zdążyłam wpaść:) i jeszcze kilka innych nawet :P
Fajnie jest korzystać z RÓŻNYCH metod i pomysłów, ale nie ślepo się w nie zapatrywać.
Super niania (której nota bene fanką nie jestem) też ma wiele ciekawych pomysłów - szczególnie dla rodzin klasycznych, dla których jest zbawieniem.
Dla nas może niekoniecznie bo sami jesteśmy mądrzy, twórczy, piękni i w ogóle

[Tobayashi]

[dynia]

[orenda]

Ja też chwalę, mówię: "podoba mi się to, co zrobiłaś" itp. Bo jest to prawda, nie mówię, że jest to dzieło najpiękniejsze na świecie, ale, że mi się bardzo podoba.
Niedawno Li wróciła z przedszkola i jej koleżanka powiedziała, że coś narysowała brzydko. Wytłumaczyłam jej, że mi się jej prace podobają, że widzę, że robi postępy, że się rozwija. Chcę doceniać wysiłki moich dzieci. Chwalę za samodzielność i cieszę się z nimi z ich osiągnięć.

[dynia]