wegedzieciak.pl

[Manu]

elenka, czy ty jestes nadal przeswiadczona, ze bez kary/nagrody nie moze byc dyscypliny? granic?

[elenka]

Manu ja myślę, że my nie potrafimy się zrozumieć przede wszystkim w kwestii pojęć, co jest karą a co nagrodą
Ja absolutnie nie mam na myśli kar cielesnych albo psychicznego upokarzania, pisałam już że w moim pojęciu kara to odebrania jakiejś przyjemności np. bajki itp.

[ Dodano: 2009-11-30, 14:25 ]

[adriane]

[Humbak]

Cięzko czyta się ten wątek... dużo tekstu, mało czasu, nie da się przebrnąć bez zastanawiania przez więcej niż 2-3 posty, maskara...

Manu, też nie jestem za systemem kar-nagród bo on działa tylko przy młodszych dzieciach. Potem dziecko dorasta, nie wyrobiło w sobie żadnego poczucia obowiązku a my wtedy to już możemy sobie karać i nagradzać do woli... tylko nie wiadomo po co, nie? Kłopot polega na tym, że jeśli się wie, co niedobre nie zawsze się wie, co dobre... Wiem, że ten system nie działa i często wiem co robić, ale prawda jest taka że im starsze dzieci - tak jak wilk czy natalia - jest to zoraz trudniejsze i często po prostu nie wiem...
Ale to że nie wiem, to nie znaczy że myślę źle... jedynie nikt dotąd nie pomógł mi dopracować innej metody. Nasi rodzice po prostu nas lali, straszyli, karali i krzyczeli, jestem dla siebie łagodna, skąd mam nagle wiedzieć wszystko?

Frjals, moja natalia wyniosła wiele z wychowania montessori ale też ma wiele z charakterów - swojego, mojego i męża, w końcu wśród nas dorastała... muszę przyznać, że mi było najtrudniej zaakceptować ją taką jaką jest... Montessori przyniosło jej wiele zachowań społecznych, socjalnych, mądrości takiej 'życiowej' oczywiście jak na swój wiek, ale jej charakter to bałaganiarz taki że ręce opadają... Potwornie trudno było to mi zaakceptować... Aż w końcu stwierdziłam że mogę jej pokazać swoim życiem co jest dla mnie ważne a jej nie modelować na swoje życzenie i przeprowadziliśmy poważną rozmowę o sprzataniu.

Nie mówiłam w stylu nie rób, nie wolno. Powiedziałam co czuję - ale nie że mi przykro że ona taka jest tylko że ma taki bałagan że kuba nie może się tu bawić, że popsuliśmy jej kilka zabawek bo na nie nadepnęliśmy (jedną z nich kuba bardzo przeżywał co też jej powiedziałam), że jej koleżanki źle się tu czują i wolą ją zabierać do siebie, takie rzeczy. Nic personalnego, bo to bardzo skutecznie kończy rozmowę. Nikt nie chce czuć się źle gdy rozmawia, przedstawiłam jej po prostu PROBLEM. Natalia krótko powiedziała że jej tak pasuje i niczego nie będzie zmieniać. Powiedziałam jej że rozumiem to i szanuję, ma komfort własnego pokoju i może to wykorzystać, ja nie miałam i nie mogłam. Ale przedstawiłam jej kilka faktów które przeszkadzają NAM jako rodzinie - i powiedziałam że będąc sobą nie może ingerować w przestrzeń wspólną. Powiedziałam jej że kłopot stanowi - moja szafa na ubrania która tak stoi nie chcę ich wyciągać nieładnie pachnących chcę mieć wywietrzone, podłogę trzeba odkurzyć przynajmniej raz w tygodniu (pytając czy to wystarczy... celowo nie zapytałam czy nie za często), kurze ścierać, dostęp do zabawek którymi się bawi kuba a ona pozwala (ona wyznacza którymi kuba może się bawić) musi być bezkolizyjny i czy ma jakieś pomysły.
NIe miała, ale gdy zaczęłam jej proponować to i tamto, nagle zaczęła krzyczeć że to nie i tamto nie i w końcu zaangażowała się Wietrzy pokój, zabawki natalko-kubowe się trzymają, a ja z nią odkurzamy raz w tygodniu w czasie który nam obu nie koliduje tzn nie wyrywam je od rzeczy którą akurat robiła.

Sorki za taki długi przykład. To było kilka miesięcy temu. U natalii dalej jest bałagan, ale coraz częściej układa rzeczy na miejsce, wyciera kurz, porządkuje to co się rozsypało. Mamy teraz zrobiony kalendarz adwentowy - jeden dzień ma przypisaną jedną karteczkę z zadaniem - wczoraj był 'dzień natalii' - cała rodzina sprząta jej pokój Tak się cieszyła że sprzątała 2 godziny!!! I powiedziała 'jeju na święta będzie tu ładnie'. Pewnie za kilka dni znów będzie bałagan, ale ja tylko patrzę jak się to moje dziecię uczy dorastania... porządek zaczyna ją cieszyć... chyba moja córcia się starzeje...

[Manu]

Humbak, tak na szybkiego i nie na temat: w mojej ksiazce napisali ze balaganiarze to dzieci, ktore w tej wrazliwej fazie porzadkowania rzeczy nie mialy mozliwosci ich porzadkowac.

[elenka]

Manu to teraz ja Ci zadam pytanie - czy Ty naprawdę wierzysz w te wszystkie teorie?

[Manu]

Cytat:

Ale pewnie sporo czytałaś o tej metodzie, którą stosujesz, może napisz tak w skrócie co można zrobić, jakieś propozycje. Mnie interesuje jeszcze jak zamierzasz postępować ze swoją córką, na czym u Ciebie polega to (mityczne) bezstresowe wychowanie, może też na jakichś przykładach jakby się dało. To tak żeby każdy z nas wiedział o czym rozmawiamy w ogóle, bo póki co Twoje wypowiedzi są bardzo lakoniczne.

o montessori masz tu: hxxp://wegedzieciak.pl/vi...p=267173#267173

dla mnie bezstresowosc odnosi sie raczej do bezstresowego podejscia rodzicow do dzieci. nigdy tez nie twierdzilam, ze zyjemy bez granic i dyscypliny,tyle ze moje potrzeby tychże byly i sa nadal raczej w wydaniu "soft", chociaz to sie powoli zmienia bo nad soba sama pracuje. a co do montessori to te granice i dyscypline wynosze wlasnie stamtąd. Zaangazowanie i duzo pracy zwlaszcza nad soba.

nie chce nikogo obrazac lakonicznymi wypowiedziami, ale ile mozna mowic ze bez kary tez moze byc dyscyplina. no ludzie, przeciez jest w internecie, mozna poczytac nim zmarnuje sie swoj czas i innych na pisanie czytanie wciaz tego samego. superniania jest w pl bezkonkurencyjna, nawet na WD.

[renka]

[Manu]

[elenka]

[Manu]

renka, ze jestem oczytana? to wychodzi moj wypracowany w dziecinstwie kamuflarz, o ktorym wspomnialam w konteksicie Wilkana. ja nie przeczytalam o wychowaniu niemal nic. 10 lat temu antypedagogike, przypadkiem i z ciekawosci. a teraz, z racji tego, ze Polcia od dwoch miesiecy chodzi do domu montessori, czytam o montessori ale powoli bo po niemiecku i ciezkim jezykiem psychologicznym jest napisana. najwazniejsza lektura pozostaje dla mnie jednak sama Polcia.
a czego sie spodziewalam po WD to juz przeciez napisalam wyzej...

[elenka]

[Humbak]

...

[adriane]

[Manu]

[YolaW]

Ufff przebrnęłam wreszcie przez ten wątek.
Manu, mam wrażenie, że Twoje wypowiedzi są w takim tonie jakbys posiadła jedyną słuszną prawdę i nie dopuszczała żadnej innej.
Prawda jest taka, że jak sama mówisz:

[Lily]

Ja też sobie to poczytałam Nie będę się mądrzyć, tylko napiszę, że nie wierzę w 100% "wolne" wychowanie i dodam jeszcze, że przyszło mi na myśl, że kara to niekoniecznie jest coś, co spotyka nas od innych ludzi. Poparzenie się w wyniku dotknięcia gorącej kuchenki to też jest kara = bodziec awersyjny. Potwierdza to ten cytat z Wikipedii:

Cytat:

W podręcznikach psychologii można spotkać definicję kary opartą na jej konsekwencjach w przyszłości. W Psychologii[1] czytamy, że kara to każda konsekwencja zachowania, która zmniejsza prawdopodobieństwo pojawienia się tego zachowania w podobnych warunkach w przyszłości.

( hxxp://pl.wikipedia.org/wiki/Kara_%28behawioryzm%29 )
Tak więc myślę, że tak czy siak życie jest zarówno karzące, jak i nagradzające, bez względu na działania opiekunów

[Manu]

no to niech szanowny WD posadzi mnie w kacie na jeżyku.

[Lily]

[Manu]

Lily, ale zu chodzi o ta dziadowska supernianie, a nie tak wysublimowne pojecie kary, o ktorym piszesz. liczylam, swoja droga, ze ktos inny powyzej na to wpadnie.

[PiPpi]

Yola, ja sobie ciągle powtarzam, ze jakieś błędy trzeba popełnić nie bądźmy idealistami. .uważam,że bardzo korzystne dla nas jako rodziców jest, to, że mamy dostęp do różnorodnych metod wychowawczych, bo na różnych etapach rozwoju dziecko potrzebuje innego kontaktu z rodzicem. czasem potrzebny jest Mu autorytet, mentor , jak u dwulatka a z biegiem lat pewnie i partner.
myślę ze z karami nie można przeginać, bo tak naprawdę łagodzą jedynie niepożądane zachowanie, nie niwelują przyczyny niewłaściwego zachowania. poza ty, jeśli kara jest dla dziecka dużym obciążeniem, to zacznie unikać źródła kary, czyli rodzica...np. szybko zacznie uciekać z domu, jak to u mnie miało miejsce
bodi, myślę, że zarówno kara jak i nagroda rozwijają motywację zewnętrzną, pytanie; jak rozwijać tą wewnętrzną? jak sprawić by dziecko uczyło się dla siebie, czy dla siebie sprzątało?
Manu, w moim odczuciu popularność stosowania kar i nagród wynika z pozornej łatwości-atrakcyjności tej metody, mam problem i od razu rozwiązanie, nie pasuje mi zachowanie dziecka to chlas, idziesz do kata czy swojego pokoju...( nie chcę krytykować stosujących ta metodę, mam za małe dziecko, by czuć się do tego upoważniona
0satecznie to nawet jakiś tam rodzaj karania i nagradzania uważam za ok. gdy nie prezentuje on instrumentalnego traktowania dziecka. dla mnie np. nie do przyjęcia jest dawanie dziecku po łapkach czy jakichś tam pstryczków w rączki bo wkłada je do kontaktu, takie behawioralne podejście jest zupełnie nie dla mnie, a właśnie z niego wywodzi się system kar i nagród, z kolei partnerskie traktowanie dziecka, spokojne wyjaśnianie jest bliskie memu ideałowi, z tym, ze buntownik-dwulatek to póki co test cierpliwości, umiejętności panowania nad zmęczeniem i emocjami.
Myślę,ze cenne jest to, ze darzysz swoje dziecko szacunkiem, chcesz z Nim rozmawiać itd. tak jak na pyszny obiad nie masz przecież niejeden przepis, na wychowanie dziecka masz całą masę metod, poszukaj jakiejś knigi z zakresu historii wychowania, tych pomysłów jest bez liku
adriane Twój post i dla mnie jest szczególnie cenny, dziękuje

[YolaW]

[PiPpi]

czytałam ksiażkę super niani (mam ja pod ręką;) ), i o ile program uznałam za ciekawy, sporo w nim cennych wskazówek, Super niania wprowadza normaloność do domów z dzieciakami, oduczyła np. matkę karmienia piersia dziecka, ponad trzyletniego podczas...jazdy samochodem
jednak ksiazka mnie rozczarowała można ja połknąć na przystankach autobusowych w ciągu jednego weekendu i niezbyt wiele z niej zostaje w pamięci. nie jest to rzetelna pozycja jakiej spodziewałam sie po akademickiej profesorce. rozumiem, że tą książka dla mas, ale np: odnośnie zabaw
już bardziej nie można było uprościć charakterystyki zabaw dzieci

do 2lat
zabawy dużą piłką
zabawa przed lustrem
pacynki przytulanki
budowanie z klocków
proste układanki
zabawy manipulacyjne

2-4lata
pika, kręgle, różnorodne pudełka i pojemniki
zabawa lalkami i samochodami
pociąg, telefon
wkąłdanie mniejszych elementów w wieksze
dopasowywanie kształtów
rysowanie i malowanie
gry typu memory
piaskownica, robienie i burzenie babek

powyzej 4lat
budowanie zklockó
ukłądanie puzli
koloroawanki
zabawy farbami
zabawy wodą
domino
gry słowne
proste gry planszowe

dziecko starsze
zabawy ruchowe
jazda na rowerku
zabawy piłką
zabawy w dom, sklep, pocztę
gry logiczne, matematyczne
nauka i i zabawa w literki
bardziej skomplikowane gry planszowe

najlepiej jeśli każdy zwróci uwagą jak bawi się Jego dziecko, masakra, jakie uogólnienie....
choć, przyznaję, w zabawach to ja się akurat lubuje i może dlatego mnie to poraziło, choć np. rady by dziecko zawsze używało pasty i szczoteczki przeznaczonej tylko dla dzieci i masa, naprawdę masa innych tego typu, źle na mnie działały

[ Dodano: 2009-11-30, 23:25 ]
Gordon czeka cierpliwie w długiej kolejce

[YolaW]

PiPpi, to kasiążka dla mas, myślę, że nie miała na celu przedstawienia dokładnych psychologicznych opisów metod itp. Ona miała dotrzeć do ludzi dla których oczywiste rzeczy wcale nie są oczywiste

[ Dodano: 2009-11-30, 23:37 ]

[Manu]